Een winkelstraat in Jangan - Waterman

Er is een winkelstraat in Jangan, een kalme, ver van de brede en grote hoofdstraat af. Er staan goede maar niet erg drukke winkels. Wel zijn er leuke en mooie winkels. Ook kan je er lekker eten en dingetjes vinden die je niet overal ziet. Verder wordt er veel gehandeld en is er soms een markt. Vaak zijn er wel vriendelijke menen maar ze waarderen het niet als je te druk bent. Kortom, leuke winkels mar rustig aan doen.

Regels: Hierboven genoemd
Personen: Best veel.

Bonnie liep door de straat heen. In haar zak had ze een portemonnee met een briefje van vijftig. Dit was hoogst ongewoon, want normaal had ze niet veel geld. Maar ze had gespaard voor een nieuwe tas aangezien die van haar ernstig versleten was en ze altijd overal boeken mee naartoe sjouwde. Ze liep een simpel winkeltje binnen waar ze van alles verkochten en keek een beetje om zich heen.

Glimlachend keek hij rond, hij stond al een tijdje in een winkeltje. Het was een mengeling van dingen maar hij was er vooral omdat er boeken waren over allerlei verhalen. Hij hield van verhalen en glimlachte breed. Hij keek even rond en keek, net als de winkelier, op toen de deur weer open ging. Hij bekeek het meisje even waarna hij met zijn vingers weer langs de boeken liet gaan om te kijken welk verhaal hij nog niet kende, eigenlijk had hij geen idee meer van welke hij niet kende.

Bonnie zag een wand met boeken en zag een boek staan waar ze al heel lang naar zocht. Snel liep ze ernaartoe, en omdat ze niet goed oplette liep ze per ongeluk tegen een jongen aan. 'O sorry' zei ze terwijl ze zich aan zijn schouder vastklampte om niet om te vallen. Toen ze haar evenwicht hervonden had deed ze een stap achteruit met een hoofd dat een beetje rood begon te worden, dit was echt heel stom van haar.

Onzeker verstijfde hij even. Hij keek even om naar het meisje dat zich kort aan zijn schouder had vastgeklampt. Bang keek hij even naar de grond. "H-Het is oké." fluisterde hij zacht. Hij was nog altijd onzeker als mensen hem aanraakten, natuurlijk raakte hij zelf mensen wel eens aan. Gewoon, uit druk. Zijn lichaam wilde dat terwijl zijn geest totaal in afkeer was. Nu ook was er weer een tweestrijd ontstaan. Nerveus beet hij even op zijn onderlip en keek langzaam op naar het meisje, dit was echt vreselijk ongemakkelijk en genant.

Normaal probeerde Bonnie geen gesprekken te hebben met mensen, maar deze jongen zag er zo zielig en verward uit, dat ze hem niet zomaar aan zijn lot over kon laten. Het leek wel alsof hij nog nooit door een meisje aangeraakt was, zo onzeker gedroeg hij zich. 'O, oké, echt sorry' zei ze nog een keer, en ze keek naar de jongen zijn aura die heel lichtroze was, met een klein beetje felblauw, het leek wel alsof hij in tweestrijd was, maar ze wist het niet zeker, ze herkende aura's nog steeds niet heel goed. 'Welk boek zocht je?' vroeg ze terwijl ze zich naar de boeken draaide en ze pakte het boek dat zij gezocht had.

Onzeker keek hij haar aan. "Het is geen probleem." fluisterde hij nog waarna hij even opzij stapte zodat ze haar boek kon pakken. Hij glimlachte even naar haar. "Geen idee.. Ik zocht een goed verhaal." zei hij zacht, hij keek even naar de titel van haar boek en glimlachte kalm. Hij keek naar haar en daarna weer even naar de andere titels. Hij werd al iets kalmer van binnen en bekeek haar nu wat kalmer. Hoewel hij rustiger werd vond hij het nog steeds wel lastig, maar dat lag gewoon aan hem, dat wist hij.

Bonnie keek even naar de boeken. 'Een goed verhaal... Ik ken wel goede verhalen. Waar houd je van? Romantische verhalen, grappige verhalen, geschiedenis of juist reizen?' vroeg ze terwijl ze naar de kast keek en er een boek uit pakte. Het was een van haar lievelingsboeken en het was een perfecte combinatie van alles wat ze net voorgesteld had, 'Misschien zoiets' zei ze, en ze gaf het aan hem waarna ze bukte om een ander boek te bekijken.

Alain was een beetje overdonderd door haar hartelijkheid. Een beetje blozend en onzeker knikkend antwoordde hij wat stotteren en keek even naar haar waarna ze een boek pakte. Hij nam het aan en zag haar alweer bukken voor een ander boek. Snel begon hij er even wat van te lezen zodat hij kwam te weten waarover het ging, hij deed zijn best om zo snel mogelijk te zijn. "Alvast bedankt."zei hij vriendelijk en glimlachend.

Bonnie was niet goed in aardig zijn. Ze werd dan een beetje opdringerig of overenthousiast. Ze pakte een boek uit de kast, ging op de grond zitten en begon de achterkant te lezen, en meteen raakte ze in haar eigen boekenwereldje. Toen ze klaar was zette ze het boek weer terug, en ze maakte een afkeurend geluidje. 'Wat vind je?' vroeg ze aan de vreemde jongen, en ze pakte een ander boek waarvan ze de achterkant begon te lezen.

Alain bekeek haar kort, hij merkte op dat het meisje zelf ook wel van boeken moest houden, zo leek ze zich er in te verdiepen. "Het klinkt erg mooi." Zei hij eerlijk en hij had het boek nog niet terug gezet. Rustig deed hij het even in zin tas en pakte van de bovenste plank even een boek dat hem al eerder op was gevallen en begon de achterkant te lezen, het ging over draken en hoewel niet iedereen over Cedric hoefde te weten wilde hij best meer over diens soort te weten komen, zo was Alain gewoon. Best nieuwsgierig soms, zeker als het om zijn beste vriend ging.

Bonnie glimlachte even bij die woorden en keek op naar hem, hij had alweer een nieuw boek vast. Ze stond op en keek hem even aan. 'Dat boek is best leuk, alleen de helft van wat er in staat klopt niet' zei ze terwijl ze naar de kaft keek. Ze had het boek zelf ook gelezen toen ze haar research deed naar haar magie om erachter te komen hoe het werkte en waar het vandaan kwam. Ze was toen nog jong geweest, maar had al snel gemerkt dat vele dingen die over draken gezegd werden niet overeenkwamen met haar echte draak. Als je het wilde lezen voor de lol was het wel een interessant boek, maar aangezien het als informatief aangeschreven werd en niet accuraat was leek het haar geen goed idee er informatie uit te halen.

Alain glimlachte vriendelijk. "Echt? Dat is wel heel erg jammer. Ik zocht namelijk wel een goed boek erover." zei hij eerlijk. Hij keek naar het meisje en slikte even. "Zijn er eigenlijk wel goede boeken over?' vroeg hij kalm. Hij keek naar het meisje en slikte even. "Ik heet trouwens Alain." zei hij vriendelijk. Hij glimlachte vrolijk en keek kalm even verder. Hij kon wel alles aan Cedric vragen maar hem wilde hij er natuurlijk ook niet altijd mee lastig vallen. Hij wilde zijn vriend laten zien dat hij ook dingen over hem wist en zijn best deed voor hem. Moeizaam slikte hij even.

De winkelstraat waar Dani doorheen liep was prettig rustig. Genoeg mensen om geruisloos in de menigte op te gaan en te weinig mensen om je eraan te irriteren. Ze had wat nieuwe boeken nodig, aangezien ze al door haar pas verworven boekencollectie heen was. Af en toe liet zij zich afleiden door de mooi versierde etalages van de kledingwinkels. Het was niet iets wat zij dagelijks zag dus genoot zij er met volle teugen van. Uiteindelijk belandde zij bij een schattig winkeltje wat er treurig bij stond, wat afgezonderd van de rest.

Yagami keek heel even om zich heen, voordat zij constateerde dat zij van haar oorspronkelijke route afgedwaald had. Ze twijfelde heel even, maar besloot uiteindelijk om hier nog een beetje rond te blijven kijken. Het kon ten slotte geen kwaad. Haar missie boeide haar op dat moment niet zoveel, ze had genoeg tijd. Ze bestudeerde de winkels uitgebreid. In haar ogen waren de winkels allemaal gezellig ingericht, maar sprong er niet echt een uit. Uiteindelijk besloot ze om een wapenwinkel binnen te lopen, niet dat zij zelf niet genoeg wapens had. Zij was gewoon benieuwd naar de wapens van dit rijk.