Rijk v.d. Waterman - Jangan: het grasveld

De man droeg een langere, zwarte jas, met een sjaal eromheen, handschoenen aan en een soort muts op. Het was toch koud! Er lag een pak sneeuw en hij bevond zich nu op een kalig grasveld. Hij wandelde graag vandaar dat hij hier naartoe was gelopen. Het veld is omringd door bomen echter hadden deze bomen geen enkele bladeren. Het zag er een beetje deprimerend uit maar ook weer iets betoverend. Je moest van de winter houden. En Eric? Hij vond dat alle seizoenen wel iets moois hadden. Ieder seizoen had zijn voor en nadelen. De man besloot om tegen een muur te gaan aan staan om de koude lucht eens goed op te snuiven.

Alexis was niet gemaakt voor dit koude weer, natuurlijk kon ze zichzelf gemakkelijk warm houden, maar dat maakte niet dat ze er blij van werd. Ze was diep weggedoken in haar zwarte mantel die ze nog meegenomen had uit het Dertiende Rijk en haar handen zaten diep in haar zakken. Waarom ze hier liep? Enkel om haar route af te snijden, naar de andere kant van de stad. Daar bevond haar hotel zich voor deze nacht, het was een relatief goedkoop hotel geweest, want ze bezat nog niet het geld wat ze gewend was in het Dertiende Rijk had bezeten. Ze moest hier een nieuw netwerk zien op te bouwen, maar tegelijkertijd had ze het druk met de missie van de schepper.

Eric keek naar de donkere nacht, de sterren aan de hemel en een zucht rolde over zijn lippen. Hij moest eens een hotel gaan boeken voor vannacht want hij was weer wat gaan reizen en had nog steeds niet veel informatie over het dertiende rijk gevonden. De meeste vonden hem gek toen hij daar naar vroeg. Wie geloofde nu in zo'n mythe? In iets wat er niet bestond? Alleen een gerucht was. Het frustreerde hem. Waarom ontmoette hij niet gewoon iemand uit dat rijk? Dan kon hij al zijn vragen kwijt als die persoon hem niet zou proberen te vermoorden. Hij liep een beetje in gedachten rond en lette daardoor niet op wie er voor hem liep of tegen zijn richting. Hij voelde plotseling zijn schouder tegen dat van iemand anders aanstoten. "Mijn excuses" zei hij een beetje afwezig.

Alexis keek geïrriteerd op, was het grasveld zo groot, liep er nog iemand tegen haar aan. "Het zal wel." reageerde ze ietwat geërgerd. Haar donkere ogen gingen over de jongen heen, bijna een man te noemen, hij droeg een lange jas en nette handschoenen. Iemand met redelijk wat geld, gokte de vrouw. De kleine botsing had geen pijn gedaan, het was een kort stootje geweest waar ze enkel kort haar evenwicht kwijt geweest was. De reden voor haar reactie was de irritatie geweest die ze al de hele dag voelde, ze zat hier nu al een paar weken en de missie liep voor geen meter. Ze was wel enkele mensen tegen gekomen, maar je kon niet zomaar een bal opgooien om ze bij het dertiende rijk aan te laten sluiten of anders te vermoorden.

"Het spijt mij mevrouw." Nu kwam hij weer volledig terug op 'aarde'. Eric moest echt opletten waar hij liep want dit grasveld was groot genoeg voor zoveel mensen en als nog moest hij tegen haar aanbotsen. Hij moest zich schamen. "Ik was zo in mijn eigen gedachten verzonken dat ik gewoon vergat waar ik liep. Het klinkt als een stom excuus maar ik wilde niet de indruk wekken dat ik dit expres deed om u aandacht te krijgen" Vele mannen zouden het proberen door verschillende acties om met haar in contact te komen. Echter was Eric niet zoals andere mannen. Een vrouw moest je met respect behandelen zoals hij Marine altijd met respect had behandeld. Tot die avond klonk er in zijn hoofd. Erica zwijg toch een keer dacht de man geïrriteerd. "Mooie nacht niet waar?" Hij glimlachte nog een beetje ongemakkelijk.

Alexis kneep haar ogen even kort wantrouwend samen bij de uitleg van man, het klonk gelikt, maar de man was sowieso erg net aangekleed en leek niet op een van de vele hormonale puberjongens. Uiteindelijk knikte ze maar, ze had geen zin in een discussie en als ze heel eerlijk moest zijn, leek het echt alsof de man de waarheid sprak. "Excuses aanvaart." kort glimlachte ze even, maar haar ogen deden niet mee. Alexis had ondertussen geen idee van de stem in het hoofd van de man, ze bezat de kracht niet en was daar erg blij mee. Ze moest er niet aan denken om in andermans hoofd te wroeten. "Iets te koud naar mijn zin." antwoordde Alexis op de vraag van haar gesprekspartner. "Waar ben je naar onderweg, als ik vragen mag?" het grasveld was niet een logische plek om je 's nachts op te houden.

Ze keek hem wantrouwend aan. Zag hij er zo onbetrouwbaar uit? Ja misschien door zijn donkere jas en lange haren. Hij zag er uit als een volwassen man met een soort duister geheim wat die bij zich droeg. Zijn groene ogen leken iedere ziel te doorzien. “Gelukkig” Eric moest toch even zuchten van opluchting. “Ja dit weer is ook niet echt iets voor mij. Echter vind ik dat ieder seizoen zijn eigen schoonheid draagt. Van de winter is het dus de sneeuw en de kale bomen waardoor je mooie kiekjes weet te maken” Bij haar vraag haalde de man simpel zijn schouders omhoog. “Ik was van plan om naar een hotel te gaan maar ik kom hier niet echt uit de buurt. Weet jij toevallig een motel of een hotel hier in de buurt waar ik een nacht zou kunnen overnachten? Ik zie mijzelf niet hier in de sneeuw liggen” Hij rilde al bij het idee.

kiekjes wordt lastig zonder camera, maar ik snap wat je bedoelt haha
-
Alexis knikte, ze kon hem moeilijk ongelijk geven. De winter kon prachtig zijn, maar op het moment had ze liever een zwoele zomernacht, of tenminste temperaturen die minder guur waren. "Klopt, de sneeuw kan zeker prachtig zijn, maar ik prefereer dan toch een sneeuwlandschap met blauwe lucht en rijp op de bomen." dan was de gevoelstemperatuur vaak ook een stuk beter. Van binnen verwarmde ze zich wat met haar vuurkrachten, terwijl ze naar het antwoord van de langharige jongen luisterde. "Aan de andere kant van het veld is er een te vinden." antwoordde het meisje, "Maar ik kan je geen luxe of vrije kamers garanderen." Natuurlijk was het schoon, maar veel meer hoefde je niet te verwachten en op een of andere manier schatte ze de jongen door zijn voorkomen in als iemand die toch wat meer geld wilde neerleggen, als hij daarvoor een betere kamer kreeg.

Vroeger hadden ze toch van die hele ouderwetse camera's of niet dan :O?
_______
"Hmm daar moet ik toch bij je aansluiten. Ik hou alleen niet van teveel hitte dus voor mij hoef het niet gauw 40 graden te worden. Een redelijke 25 graden met een briesje wind maakt mij een zeer tevreden man. En fruit aan de bomen zodat ik echt het gevoel van de zomer krijg. Heerlijk als ze rijp zijn en zo vol van smaak" Ja dat vond Eric nou wel prettig. Bij haar uitleg over het hotel, klonk eerder als een soort herberg of slaapvertrek voor mensen met weinig geld knikte hij. "Zou ik zo onbeschoft mogen zijn en vragen of ik met jou mag meelopen daar naartoe? Ik heb niet echt de behoefte om in de sneeuw te slapen vannacht. En omdat je mij dat daar naartoe heb gebracht wil ik je daar op een drankje betalen" Ja Eric was wel een heer op zijn tijd.

Ja maar qua tijd is dit verder terug
-
Alexis kon best leven met 40 graden, maar dat ze het echt lekker vond was een ander verhaal. Bij de beschrijving van een zomerse dag waarop de temperatuur steeg tot 25 graden en de bomen vol hingen met rijp fruit, lachte ze even. "Dat klinkt als een beschrijving van een perfecte zomerdag." Het was iets heel anders dan de kou waarin ze nu stonden. Er was geen fruit te vinden aan de bomen op het moment, de meeste bomen droegen niet eens meer blad. Op de groenblijvende planten na. "Een gratis drankje sla ik zeker niet af." was haar reactie op de woorden van de jongen, waardoor het duidelijk was dat ze het geen probleem vond. Alexis was nog wel zo dat hem sowieso niet verboden had mee te lopen. "Deze kant op." Alexis was in beweging gekomen, omdat ze langzamerhand echt genoeg had van deze nacht en haar humeur nog steeds niet op het best was. "Maar je moet je er niet teveel van voorstellen."

Zullen we er schetsen van maken? haha xD
Je hebt inderdaad gelijk
______

"Dat heb je goed gehoord. Ik heb alleen zo'n perfecte zomerdag allang niet meer mogen meemaken. " Hij sloot zich vaak af van anderen, bleef altijd binnen maar nu kwam hij steeds meer naar buiten. Binnen zitten zou hem toch alleen maar aan haar herinneren. "Dan wordt het een drankje met twee vreemden die elkaar in de sneeuw hebben mogen ontmoeten. Blijkt de zomer niet het enige seizoen te zijn dat je met mensen een praatje maakt" Ze leken inderdaad wel gek om met deze temperaturen hier te staan babbelen. Eric begon de vrouw met een glimlach te volgen en zijn handen diep in de jaszakken gegraven want desondanks dat hij handschoenen droeg had hij het wel koud. "Dat maakt mij niet zoveel uit want ik wil gewoon een bed waar ik in kan liggen. Alleen 1 vraag. Er kruipen toch niet van die vieze beesten in die bedden of wel? Niet dat ik angst heb voor insecten alleen lijkt het mij niet zo prettig wakker worden als er een kakkerlak op je gezicht kruipt"

Haha ik vind het goed
-
"Jammer." reageerde Alexis op het feit dat de jonge man al een lange tijd geen perfecte zomerdag had mogen meemaken. Eigenlijk dacht ze meer aan het feit dat hij gewoon in dit land woonde, waar het nu winter was. Van zijn verleden wist zij niets. "Inderdaad, wie had dat nou verwacht? De kou die mensen verbind." het laatste kwam er meer als een spottende opmerking uit. Samen, Alexis een halve meter voor de man, liepen ze in de richting van het hotel. Het grasveld leek altijd groter, als je ergens snel wilde zijn, maar de lantarens voor het hotel waren nu wel zichtbaar door de bomen heen, die om het veld heen stonden. "Ik heb er 1 nacht doorgebracht en nergens last van gehad, de kamers zijn ondanks het gebrek aan luxe wel schoon te noemen." stelde Alexis de groenharige jongen gerust.

Eric moest zachtjes lachen om de zin die zij had gevormd. Het sloeg de spijker op zen kop. De winter die mensen wist te verbinden, mooie woordkeuze. Eric hoorde duidelijk haar spottende toon en stiekem bekeek hij haar aura. Het was vrij neutraal met een donker gloed erin. Ze had iets te verbergen voor de mensen om haar heen. Dit prikkelde duidelijk de nieuwsgierigheid van Eric. Hij wilde meer weten. Hij luisterde aandachtig naar het meisje die blijkbaar al een nacht daar had geslapen. "Gelukkig. Dan hoef ik daar al niet om te bekommeren. Hygiëne vind ik namelijk erg belangrijk. Hebben ze daar ook warm water? Personen met het element vuur die het water verwarmd of is dat net iets teveel gevraagd?" Eric hield er niet van om zich met koud water te wassen.

Alexis had er geen idee van dat haar aura nu bestudeerd werd, dat was maar goed ook. Ze had een hekel aan mensen die zich met haar persoonlijke zaken bemoeide. Degene die aura's lazen waren bijna net zo erg als de mensen die zich tegoed deden aan andermans gedachten. Ondertussen kwamen ze bij de andere kant van het veld, ze hoefde enkel nog de straat over te steken en een paar huizen naar rechts, dan waren ze er alweer. "Ja er is warm water, maar of ze daar personen met het vuurelement voor gebruiken, of gewoon gestookt water weet ik niet." Ze zag zichzelf al staan, ergens in een hotel, constant bezig met het verwarmen van water. Weinig mensen met magie zouden dat erg aantrekkelijk vinden. Ze keek even kort naar de man, hij zou wel iemand van stand zijn geweest, of iemand die altijd wel genoeg geld had gehad, om luxe kamers en zijn hygiëne te gewaarborgd hebben. Alexis leidde de man naar een gebouw dat je al van een afstand opmerkte, door het gelach wat van beneden kwam.

De man keek af en toe een beetje naar links of een beetje na rechts om de omgeving in zich op te nemen. Hij wilde niet verdwaald raken. Hij vroeg zich af of Ivana nog in de lucht vloog? Vast wel want ze was een maan draak en s'avonds bevond zij zich de meeste tijd in de lucht. "Oké... Hoe ze het warm maken interesseert mij niet zoveel als er maar gewoon warm water is" Hij volgde haar gewoon op een rustig tempo met zijn handen nog steeds in zijn zakken om het een beetje warm te krijgen. Uiteindelijk kwamen ze bij een gebouw dat je al van een afstand opmerkte door het gelach wat je hoorde. "Ik neem aan dat het daar is?" Hij knikte even naar het gebouw met gelach en gebrul. Een teken van leven.

Alexis knikte, "Goed gegokt, het klinkt druk, dus ik kan je geen kamer verzekeren, maar het is er tenminste warm." in de zakken van haar mantel had ze wel haar handen verwarmd, evenals de rest van haar lichaam, maar de warmte van een echt huis of ruimte, was toch altijd beter. "Maar maak je geen zorgen over het geluid, de isolatie is opvallend goed." Alexis had er niks van gemerkt gisternacht, maar aan de andere kant kon het ook aan het tijdstip gelegen te hebben. Ze knikte even en liep toen naar de deur en hield deze open voor de jonge man.

"Het klinkt inderdaad druk. Hopelijk ben ik al niet te laat" Eric keek naar het gebouw en luisterde naar de volgende woorden van de vrouw. "Ow... Ik slaap meestal toch door alles heen als ik eenmaal echt onder de lakens lig. Althans de laatste tijd heb ik geen slapeloze nachten meer" Hij was verbaasd dat de vrouw voor hem de deur open deed. "Dit is de eerste keer dat iemand de deur voor mij opent houd" zei die met een glimlach. Niet waar natuurlijk want voor Erica werd altijd de deur geopend. Zijn vrouwelijke persoonlijkheid die eens was met zijn gedachten. Hij liep naar binnen en als eerste wat hij deed was naar de receptie gaan. "Een goedenavond mevrouw. Is er nog een eenpersoonskamer vrij voor een nacht?" De vrouw knikte en glimlachte. "U heeft geluk, dit is de laatste die wij vrij hebben. Zou u de volgende gegevens willen opschrijven en morgen krijgt u dan de rekening" Eric deed wat ze zei, noteerde alles en nam de sleutel aan. Hij draaide zich om naar de vrouw. "Heb ik toch weer geluk. Zullen we maar eens wat gaan drinken?"

"Emanicpatie, honey-love." Alexis was niet iemand die zich gemakkelijk neerlegde bij de traditionele etiquette voor mannen en vrouwen. In de tijd dat de jonge man informeerde naar een vrije kamer ontdeed Alexis zich van haar dikke mantel. Nu ze in de warmte van het hotelletje waren beland, had ze die toch niet meer nodig. Alexis droeg een simpele spijkerbroek, met daarboven een zwart shirtje. Ze was niet van de tierenlatijntjes, je zou Alexis sowieso nooit in een jurk zien, of het moest wel een hele bijzondere regeling zijn. Ze had haar mantel opgehangen op een daarvoor bestemde kapstok en wachtte geduldig op haar gesprekspartner. "Klinkt als een goed plan, Honey-love." reageerde ze op het voorstel van de jonge man. Gezamenlijk liepen ze in de richting van het bar gedeelte. "Ik ben trouwens Alexis." stelde ze zich ineen, uit het niets voor.

Eric begon zachtjes te lachen bij haar woorden. "Daar heb ik nu wel respect voor. Een vrouw die niet achter het fornuis wilt staan" Honey-love. Was het haar stopwoordje vroeg de man zichzelf af. Hij hing zijn zwarte jas op en daaronder zag je een witte overhemd, zwarte broek met nette zwarte schoenen eronder. Zijn groene haren vielen netjes langs zijn lichaam, heel verzorgd en je zou zeggen dat die iedere dag zichzelf kon verwennen met een heerlijk bad. Dat konden velen maar van dromen. Samen met de jonge vrouw die sportief, wat stoerdere stijl gekleed was liep hij naar het bar gedeelte. "Alexis?" Hij pakte zachtjes haar hand, bracht het naar zijn mond en kuste het zachtjes. "Mijn naam is Eric Ukyo Amnesia" Je merkte duidelijk aan de manier van voorstellen dat hij daarin de etiquette volgde. Hij ging aan de bar zitten en keek de vrouw vervolgens aan. "Wat wil je drinken?"

Alexis moest al lachen bij het idee alleen, ze zag zichzelf totaal niet achter het fornuis staan. Sowieso was ze een ramp met koken. Iets opwarmen lukte haar nog wel, maar veel verder kwam ze niet met haar kookkunsten, daarom was ze over het algemeen een goede klant van herbergen, waar ze een maal kocht. De jonge man deed ook zijn kleding uit, ze had het idee dat ze nog steeds in de goede richting zat met haar gedachte dat de jongen uit een redelijk rijk milieu kwam. Dat werd nog meer bevestigd nadat hij haar hand kuste, precies volgens de etiquette. "Aangenaam, Eric." ze knikte even kort met haar knieën, ze was wel op de hoogte van de etiquette, maar bij haar kwam het haast spottend over. Alexis nam naast Eric plaats op een barkruk, "Doe maar hetzelfde wat jij neemt." Hierbij liet ze de keuze aan hem over, benieuwd, waarmee hij op de proppen zou komen.

Hij bekeek hoe de vrouw met haar knieën knikte. Ze leek wel kennis te hebben van de etiquette maar nooit daar gebruik van te maken. Het leek alsof ze het zelfs bespotte. Iedereen had zijn mening over de etiquette. De een vond het overdreven en de ander vond het belangrijk omdat het klasse uitstraalde. De vrouw wilde blijkbaar hetzelfde als wat Eric bestelde. Was dat wel zo verstandig want hij dronk meestal sterke dranken. “Oké als u dat aandurft” Een uitdagende glimlach verscheen voor kort op zijn gezicht voordat hij zich omdraaide naar de barman. “Goede avond meneer. Ik wil graag twee Lagavulin 16 yo” De barman keek hem met een verbaasde blik aan. Een speciale whisky die enkelen maar wisten. Eric had verstand van drank. Ze kregen beide een glas met ijs en het goedje erin. “De smaak is krachtig, pittig, vol en lange afdronk. Ik denk dat u het niet lekker vind ruiken. Het heeft iets weg van zeewier of turf. Echter de smaak moet je van houden. Het is beter dan de gewoonlijke whisky wordt gedronken en een fles kost al gauw boven de 52. “ De barman knikte goedkeurend bij de kennis over deze drank. “Waar proosten wij op jonge dame?”

Alexis hield haar hoofd even scuin, "Ik durf alles aan." verzekerde de vrouw hem. Sowieso was drank iets waar ze veel van gebruikte, soms te veel, daarom was de tijd dat ze aan het trainen was voor haar missie ook een opluchting voor haar lever geweest. Drank was een van de weinige dingen waarmee ze op zou moeten passen in de toekomst, het was iets waar ze graag van genoot, het liefst dagelijks en helaas had alcohol een verslavende werking als je niet oppaste. Eric bestelde een speciaal soort Whiskey waar Alexis nog nooit van gehoord had, waarschijnlijk bestond het niet eens in Het Dertiende Rijk. Bij de uitleg over het soort whiskey rook Alexis voorzichtig aan het glas, het rook inderdaad niet erg aantrekkelijk. Een beetje naar gerookte vis, dat verklaarde wel de connectie met turf en het zoutige van zeewier, maar lekker was een ander geval. "Op een goede zomer, of op een gezellige avond, of beide, de keuze is wederom voor jou." Alexis glimlachte even kort terwijl ze hem aankeek.

"Ik ben eens benieuwd. De laatste die zo zelfverzekerd met mij ging drinken kreeg er eind van de avond spijt van" Met de jaren leek drinken voor hem vee gemakkelijker zijn geworden door de dood van Marlene. Hij had zo vaak een excuus om zoveel te drinken. Een verslaving? Zo zou hij het niet noemen want hij kon gewoon functioneren zonder alcohol. "Hmm ik denk beide" Hij glimlachte vriendelijk naar de vrouw en tikte zijn glas zachtjes tegen die van haar. Hij nam een slok en voelde de bittere echter sterke smaak door zijn slokdarm vloeien. Ja zijn keel brandde nog even na maar dit was echt een drank wat mannen dronken. Zoet was niets voor hem.

De twee proostte en een helder geklingel van glas tegen glas werd hoorbaar toen de glazen elkaar raakte. Ook Alexis nam een slok van de drank, de Whiskey was sterker qua smaak dan ze gewend was en hoe je het ook wende of keerde, het was een smaak die Alexis niet direct lekker vond. Het had een hele typerende smaak, maar het brandende gevoel dat door haar slokdarm zich verspreidde was wel aanwezig. "Apart smaakje." merkte Alexis droog op, nadat ze het glas weer op de bar gezet had.