Sepheline, het dorp onder de grond - Rijk van de steenbok

Waarom ze hier was? Daar had ze geen idee van maar het jonge meisje was afgedwaald. Tot ver onder de aarde om dit te zien. Ze had erover gelezen en belangrijker was nog dat hier bepaalde vioolstukken waren bewaard. Met een glimlachje van plezier liep ze dan ook over de straten. Haar hakken tikten wat over de grond en ze at wat van haar gedroogde druiven. Een klein handjevol had ze. Het was markt deze dag en vol genot keek ze dan ook naar de kraampjes, de schreeuwende mensen en de drukte van toeristen die perse bepaalde plekken wilden zien alsof het een pelgrimstocht was. Toch genoot Maria wel, ze vond het heerlijk hier en ze kon met gemak overal even tussendoor glippen. Ze voelde zich hier helemaal thuis.

Het was opvallend hoe weinig zorg hier heerste, in andere dorpen waar hij geweest was, had er geroesemoes geklonken over een dreigend gevaar. Hier niet. De mensen waren vrolijk, al waren ze vaak vies. De kinderen liepen rond met zwarte vegen over hun wangen van het kolenstof dat her en der nog steeds in de grond verborgen zat. Ze renden tussen de schreeuwende mannen op de markt door, af en toe pikten ze een appel mee, maar niemand vond het erg, want de sfeer in het dorpje was op het moment zorgeloos. De gebeurtenissen van buitenaf waren tot hier nog niet doorgedrongen, het dorpje hield zich zoveel mogelijk afzijdig van de staat, vandaar dat er nog wel eens wat langs de inwoners heen ging. Toch zagen de goedgemutste mannen er zeer gespierd uit.. Je wilde geen ruzie met deze dorpelingen. Dat kon je nog wel eens duur komen te staan. Hoewel Kian ook zijn mannetje stond, was hij dan ook niet van plan om hier in de problemen te komen. Dat was zijn plan.. Als hij toch problemen aan zou trekken zou dat niet meer dan normaal zijn. Hij was op zoek naar informatie. In dit dorpje werd namelijk de geschiedenis van Kyon bewaard, samen met belangrijke papieren, juist omdat niemand het verwachtte en omdat het het de bewoners hier toch niet kon schelen. Zo was het veilig. Niemand zou de geheimen die hier lagen proberen te doorgronden.

Haar lange haren waren bijeengebonden. Desondanks vielen haar groene haren langs haar gezichtje. Glimlachend liep ze door, zachtjes neuriënd. Wel schrok ze op van de kinderen die ineens voor haar langs schoten, bijna botste ze tegen eentje op en alle papieren vielen uit haar handen op de grond. Geschrokken piepte ze en knielde toen snel neer. Alles begon ze bijeen te rapen, zodat ze niet al te vies werden. Nerveus beet ze op haar onderlip. Ze had haar vioolkoffer even neergelegd en schrok toen deze vastgepakt werd en iemand ermee wegrende. 'He!" Riep ze geschrokken. Ze pakte haar papieren en rende erachteraan. "He kom terug! Dat is van mij!' Riep ze geschrokken. Ze rende door, zo snel als ze kon. Moeizaam tussen alle mensen door tot ze hard tegen iemand op botste. "Oh! Oh god sorry!' Piepte ze snel even waarna ze snel weg keek om door te rennen. "Nee! Kom terug jij!" Riep ze geschrokken. Ze was bang, wilde haar viool niet kwijt.

Een luid geschreeuw galmde plotseling door het dorpje, het geluid werd aan weerskanten door de aarde weerkaatst en echo's vulden de ruimte. Vermoeid draaide Kian zich om en keek in de richting waar het geluid vandaan kwam, waarom schreeuwde die persoon zo? Ook andere mensen draaiden zich om, leken wel te weten wat de reden van het lawaai was en probeerden het kleine jongetje met de grote koffer tegen te houden, hij was echter te snel voor hem. Een groenharig meisje botste tegen iemand aan, waardoor ze hem ook niet bij kon houden. Kian was ondertussen echter alweer doorgelopen, dit gedoe was niets voor hem en hij voelde zich ook niet verantwoordelijk genoeg om er iets aan gedaan te hebben. Dat het wel gebeurde, was dan ook eigenlijk puur toeval. Het jongetje liep met volle vaart tegen de blonde man aan en slaakte een kreet. Het was voor hem niet de bedoeling geweest te stelen, hij had de koffer gewoon heel mooi gevonden.. Hij kwam met een bons op de grond terecht, terwijl Kian alleen een harde dreun tegen zijn rug had gevoeld. Geïrriteerd keek hij op het jongetje neer. 'Wat moet ik nou met jou?' Zei hij, terwijl zijn ogen spottend glansden.