De waterval - Rijk van de Maagd

In het rijk van de maagd is een bepaalde plek waar een waterval loopt. Hij is redelijk hoog, minstens zeven meter en eindigt in een groot meer. Eromheen is een prachtig bos, er is weinig plek voor draken want het is niet ontzettend dicht begroeid maar wel dicht genoeg. Het is net een prachtige oase. Verder is het er prachtig, de hele dag lang. Zelfs ’s avonds weerkaatsen de sterren prachtig op het water uit.

Personen: Maximaal 4

Kirsten droeg alleen haar lingeriesetje want zij verwachtte toch niemand hier. En naakt zwemmen? Nee daar deed ze niet aan. In het water keek ze naar haar spiegelbeeld. Op een aantal plekken op haar lichaam had ze brandwonden die zij begon in te binden met een soort verband. Ze wilde er niet mee geconfronteerd worden. Ze klom omhoog omdat ze van plan was om van de waterval af te springen. Ze bond haar haren in een knotje, nam de juiste houding aan en sprong naar beneden. Ze dook het water in en kwam naar boven als een echter waternimf. Water was nu eenmaal haar element dus. Ze zwom naar de kant en ging even zitten terwijl zij genoot van haar zonnestralen op haar huid. Heerlijk zo even zwemmen.

Vloekend, scheldend en al het slechte noemend wat je maar kon noemen. Er zaten takjes in haar haren en haar kleding was hier en daar gescheurd, maar uiteindelijk was ze er wel gekomen. De waterval waar zoveel mensen haar al over verteld hadden, die ze zo graag had willen zien. En nu lag er iemand in. "Dit meen je niet." Fluisterde ze voor zichzelf maar ze rechtte haar rug en duwde haar rode lokken uit haar gezicht. "Erg als er een tweede in het water komt?" riep ze naar het meisje toe. Haar schoenen had ze al uit gedaan en ze was op een steen aan de waterkant gaan zitten. Ze keek naar het meisje dat kennelijk blauwe haren, apart maar ze vond het wel erg leuk en ze liet haar ogen over diens lichaam glijden zoals ze altijd deed.

Wanneer ze een stem hoorde keek Kirsten verbaasd om naar de kant waar het geluid vandaan kwam. "Pardon?" Stond haar naam hier op deze waterval want dat was Kirsten in ieder geval nog niet tegen gekomen. De vrouw deed al zelf waar zij zin in had dus echt een antwoord hoefde Kirsten niet meer te geven. "Dat mag je geheel zelf weten" Kirsten zorgde door middel van water sturen dat ze het water uit haar blauwe lokken haalde die als een prachtig gordijn nu over haar schouders vielen. Deels stijl boven en krullend van onder. Waarom bekeek de vrouw haar op zo'n manier? Was ze ergens vergeten haar brandwonden in te binden? Ze controleerde haar knieën, een deel van haar bovenbeen, deel van haar borst en hals. Nee alles was verbonden. Misschien dacht de vrouw dat Kirsten gewond was door al dat verband. Dat zou zij namelijk wel denken. "Had niet verwacht dat iemand anders van deze plek af wist en dat stuk wilde bewandelen?"

Met een kleine glimlach knikte Sheila even. "Dat weet ik, maar ik zou je niet willen storen of me aan je opdringen." zei ze kalm. Even geïmponeerd door de mooie blauwe haren was ze wel. Het verband viel haar zeker wel op maar verder interesseerde haar dat niet zo. "Ik probeerde er al een paar dagen doorheen te komen. Maar het wilde maar niet echt lukken." zei ze kalm, waarna Sheila overeind kwam. Ze deed zonder schaamte haar tuniek en broek uit. Eronder zat enkel nog haar lingerie maar wederom schaamde ze zich daar niet voor. Ze wist dat ze er goed uit zag en dan ging ze ook geen moeite doen om het te verbergen. En als ze alleen was geweest had ze zeker ook haar lingerie nog uitgetrokken maar nu niet. Rustig door ze vanaf een rotspunt in het water en sloot daarbij genietend haar ogen tot ze weer boven kwam en haar rode haren even genietend uitschudde.

"Ik denk dat deze plek groot genoeg is voor ons tweeën" Haar stem klonk iets vriendelijker als normaal. Natuurlijk nog vrij scherp en argwanend maar anders was het Kirsten niet. En zij was ook een vrouw dus hadden ze beide niets te vrezen toch? "Een paar dagen? Je had via de bomen moeten gaan, sneller" Maar niet iedereen was zo behendig in bloomklimmen als Kirsten. Zij bekeek hoe de vrouw haar kleding uitdeed en god wat had zij een pracht lichaam. Gewoon om jaloers op te worden. Kirsten bekeek haar lichaam. Een cupje b maar, vergeleken met de grote, ronde vormen van de vrouw. En dan nog niet te spreken over de egale huid van het meisje. Kwam Kirsten aan met haar lelijke brandwonden. Stiekem kon ze het niet laten om de vrouw te bekijken vanuit haar ooghoeken. Het was lang geleden sinds zij zo'n aantrekkelijke vrouw was tegen gekomen. Eenmaal in het water herinnerde de vrouw haar aan ariel de zeemeermin die net zo'n fel rood haar had als zij.

Bij de woorden die ze sprak glimlachte Sheila even. "Gelukkig maar. En bedankt voor de tip, daar had ik niet eens aan gedacht." zei ze met een glimlachje. Sheila moest toegeven, dat toen ze de vrouw had bekeken ze zeker niet teleurgesteld was. Ze was een prachtige en zeker excentrieke verschijning. Ze zag maar weinig vrouwen met blauw haar, verband en een mooi lichaam. Glimlachend zwom ze wat. "Het water is heerlijk, ben je al eens van de waterval gesprongen?" vroeg ze vriendelijk en nieuwsgierig. Zijzelf zou het waarschijnlijk niet eens durven want ze had vreselijk last van hoogtevrees. Ze was echt heel erg bang voor hoogtes en had er zelfs moeite mee als ze op Dain zat en moest vliegen. Glimlachend liet ze haar haren even over haar schouder liggen en keek met vriendelijke en grote ogen naar de vrouw. "Ik heet trouwens Sheila." zei ze, ze vond het wel sociaal en vriendelijk zich voor te stellen.

Waarom liepen er soms te perfecte mensen op deze wereld? Oneerlijk. Kirsten vond zichzelf alles behalve mooi. "Tja dat lijkt mij makkelijker dan door alles heen strompelen" Kirsten bewoog zich meestal altijd voort door middel van de bomen. Ze stonden er niet voor niets en zo kon je ook nog eens je vijand verrassen of spioneren. Heel handig allemaal. "Ja ik ben er al vanaf gesprongen, heel leuk om te doen. Zou je ook moeten proberen. Misschien dat ik nog voor een tweede keer ga" Haar mondhoeken gingen iets omhoog terwijl zij met haar lip piercing speelde. "Sheila?" Dat was een gemakkelijke naam om uit te spreken. "Kirsten" meestal gaf zij nooit een hand en dat ging zij nu ook niet doen. Mensen waren niet te vertrouwen en een hand geven kon je al kwetsbaar maken. Na alles wat ze had gezien in haar leven wilde zij niemand de toegang meer geven om haar pijn te kunnen doen.

Onzeker keek ze even op naar de waterval. "Ik zou wel willen, maar ik denk niet dat ik het durf." zei ze zacht. Ze keek even naar het vallende water daarna naar de vrouw. "Aangenaam Kirsten." zei ze glimlachend, Sheila was zeker in een vriendelijke bui en ze keek van de waterval weer even naar de vrouw, met name naar diens lippen. Waar ze naar een piercing staarde die erin zat. Eigenlijk had ze nog nooit iemand ermee zien lopen dus ze kon zichzelf er nauwelijks van weerhouden een beetje te staren. Waarna ze even weg keek. "Strompelen kan soms trouwens wel leuk zijn." zei ze glimlachend. "Allerlei lekkere vruchtjes." zei ze glimlachend en ze keek even naar Kirsten waarna ze op de rand op een rots ging zitten die nog in het water was, zodat het water tot ongeveer het midden van haar borsten. Ze kneep haar haren een beetje uit die aan elkaar plakten en zwaar waren.

"Niet durven? Jij ziet er niet bepaald uit als iemand die zoiets niet aan durft? We kunnen misschien ook samen ervan af springen. Ik ben iemand die kan watersturen dus je zult sowieso niet verdrinken of hard in het water vallen." bood ze aan. Desondanks dat ze vriendelijk probeerde te klinken klonk de toon in haar stem nog steeds koud. "Strompelen leuk?" Ze haalde haar wenkbrauw iets omhoog en schudde haar hoofd. "Hmm... Nee strompelen is niets voor mij. Maar wat bedoel je met vruchten? Eetbare vruchten? Die kan ik ook uit de bomen plukken" Want de meeste vruchten groeide aan bomen.

Sheila glimlachte even en grinnikte zacht. "Ik durf de meeste dingen ook wel, maar met hoogtevrees is het lastig. Maar samen springen lijkt me wel wat. Voelt toch wel wat veiliger." zei ze met een glimlachend en ze keek de vrouw aan. Ze grinnikte kort en knikte. "Ja, soms kan het leuk zijn. En bessenstruiken en pepermuntblaadjes vind je niet in bomen." zei ze glimlachend. "Hoewel alles wel zijn voor en nadelen heeft. Jouw kleren zijn vast nog heel, de mijne zijn dat niet meer." zei ze met een kleine glimlach. Ze rechtte haar rug even en deed wat haren uit haar gezicht waarna ze keek naar de vrouw. Oh Sheila hoorde de koude ondertoon zeker wel maar dat maakte haar niet uit. "En aan aardsturen heb je niet erg veel als je zwemt." zei ze glimlachend. Ze keek even naar de vrouw, op zich was ze gewoon eerlijk over haar kracht.

"Dan zal ik zeggen, kom" Kirsten stond al op. Ze luisterde wel ondertussen naar Sheila tijdens het lopen. "Daar heb je gelijk in. Maar ik eet geen bessen van struikens want ik heb daar geen verstand van. Dadelijk eet ik een bes en is die giftig. Niet voor mij weggelegd. Van pepermuntblaadjes kun je lekkere thee van maken" Ja niet alles groeide aan bomen uiteraard. "Ja mijn kleren zijn inderdaad nog heel" Ze keek naar het hoopje stof wat ze op elkaar had gegooid. Ze zouden nu vast vies zijn want Kirsten had het gewoon op de grond gegooid en nauwelijks naar om gekeken. "Aardsturen? Dus je bezit het element aarde, stoer" Ze kwamen al gauw aan bij de top van de waterval. "Aardsturen heeft ook zo zijn voordelen hoor" Ze keek haar voor kort aan. "Ben je er klaar voor?"

Sheila kwam snel uit het water en liep met Kirsten mee, ze merkte wel weer dat ze een stukje kleiner was en klom op tot ze op de rand zouden staan. Kort moest ze even grinniken. "Ja maar dat kan je ontwikkelen." zei ze glimlachend. Sheila zelf had haar kleren ook maar gewoon ergens neergelegd, ze waren nu toch kapot. "Ja, best stoer he? Maar water vind ik ook wel gaaf hoor, behalve als het regent." zei ze grinnikend. "Ach, alles heeft zijn voordelen." Waarna haar glimlach wat verdween. Ze keek even naar beneden en slikte. "Ik kan zeker niet meer terug nu?" fluisterde ze zacht. Haar ogen gleden naar opzij, naar Kirsten en een nerveuze glimlach speelde onzeker rond haar lippen.

“Daar heb je gelijk in” zei de vrouw op een simpele toon. “Als het regent kan ik met mijn watersturing ervoor zorgen dat ik niet nat word. Dat is nu een voordeel aan mijn element. Maar met aardsturing heb je volgens mij veel meer mogelijkheden. Alles is aarde namelijk, om je heen tenminste. Soms heb je gebieden waar er gewoon geen water is en dan sta je mooi te kijken” Bij de fluistering van de vrouw keek Kirsten glimlachend aan. “Nee” En op dat moment gaf Kirsten de vrouw gewoon een duwtje zodat ze van de waterval viel. Kirsten sprong naar beneden en doormiddel van watersturing liet ze het water opstijgen. “Niet bang zijn, laat je meevoeren” en ze belandde in het water.

"Alles om me heen wel.. Maar ik kan er nog lang niet alles mee." Zei ze zacht waarna ze weer even naar beneden keek. Ze luisterde naar de vrouw en gaf een gil van schrik en angst toen ze geduwd werd.. Ze viel maar en sloot haar ogen. "Me laten meevoeren?!" Piepte ze bang. Maar ze luisterde wel. Ze ontspande met moeite tot ze weer in het meer lag. Ze beefde een beetje maar schudde toen haar hoofd en begon te grijnzen. "WAUW!! Dat was zo gaaf!" Riep ze veolijk uit. Ze keek naar Kirsten en zwom snel naar haar toe. "Dat was echt leuk!" Zei ze vrolijk. Haar haren plakten nat aan elkaar en ze keek grijnzend naar haar. Ze genoot ervan en glimlachte. Ze watertrappelde een beetje. Waarna ze weer tot rust kwam. Ze had rode wangen van plezier en haar ogen glinsterden helemaal van adrenaline. Ze had het geweldig gevonden, hoewel dat niet betekende dat ze nu van haar anvst af was, maar de kick.. Die was gewoo zo gaaf geweest.

Kirsten lachte niet veel dus ze keek gewoon toe hoe de vrouw enthousiast begon te schreeuwen. Dat had Kirsten eigenlijk niet verwacht. Eigenlijk had ze een boze reactie verwacht maar dit ging boven haar verwachtingen. Beter ook want de vrouw had niet bepaald zin in ruzie. "Fijn dat je het leuk vond. De adrenaline wat door je lichaam giert is ook zo onbeschrijfbaar. Ik doe vaker van die gewaagde dingen alleen voor de kick en het bevalt mij tot nu toe uitstekend. Try before you die is mijn motto ook altijd"

Met een brede glimlach zwom ze even naar Kirsten toe en glimlachte genietend. "Ja.. Dat klopt, het is echt heerlijk die adrenaline." zei ze glimlachend. Ze keek naar haar en glimlachte breed. "Ik denk eigenlijk niet dat dat ooit mijn motto zou kunnen worden. Ik ben soms te snel bang voor dingen. Of denk teveel na." zei ze met een kleine glimlach. Ze keek naar Kirsten en genoot even. "Ik ben er wel blij mee. Soms dan maar het is wel leuk ja." zei ze genietend. Ze zwom nu voor het meisje en keek haar genietend en met glimmende ogen aan.

"Dus je wilt er nog een keer vanaf? " Kirsten vond het niet erg om voor de derde keer te springen. Ze zou zich niet kunnen voorstellen als zijzelf hoogtevrees had. Zij vond het heerlijk om in bomen te klimmen en op haar draak te vliegen. "Dat zou je in de eerste instantie niet zeggen. Je komt over als een zelfverzekerde vrouw die blijkbaar alles al eens heeft gezien in de wereld" Kirsten keek voor kort in de glimmende ogen van de vrouw en haar mondhoeken gingen iets omhoog. Zag je daar nu een ini mini glimlach? Ja dat klopt.

Sheila keek even omhoog en grinnikte. "Ik ben soms ook wel een beetje zelfverzekerd, maar eigenlijk maak ik nauwelijks wat mee." zei ze met een glimlach. "Ik maak alleen dingen mee in het nachtleven, zo'n vrouw ben ik meer zie je." zei ze, hoewel het goed klonk was ze enigszins teleurgesteld in zichzelf. Ze deed nauwelijks iets anders dan reizen, herbergen bezoeken en terwijl ze de nacht telkens met een ander doorbracht. Hoewel ze liever ook wel een ware liefde had met wie ze haar leven kon doorbrengen, maar ja, er was nou eenmaal niemand. Wel zag ze de kleine glimlach op het gezicht van Kirsten. "Maar jij doet er zeker niet onder voor hoor. Je bent ontzettend zelfverzekerd, aardig en zeker ook een leuke verschijning." zei ze kalm.

Je mag ook met je mannelijke personage bij eric
_____
Zelfverzekerd? Aardig? Leuke verschijning? Wat kregen ze allemaal voor complimenten wat ze in jaren niet meer heeft gehad? Haar brandwonden zorgde ervoor dat ze lelijk was, dus geen leuke verschijning? Zelfverzekerd? In bepaalde opzichten maar niet betreft haar uiterlijk. Aardig? Ja ze kon wel aardig zijn en op een of andere manier irriteerde deze vrouw haar helemaal niet. "Nachtleven? Wat moet ik mij daar bij voorstellen? Zoals met uitgaan of echt het nachtelijke leven verkennen... In de bossen enzovoort?"

I know, maar had daar vanmiddag nog weinig inspiratie voor.
--

"Die brandwonden maken je niet lelijk hoor, ik weet dat je dat denkt." zei Sheila met een kleine en lieve glimlach. "Maar ja, vooral uitgaan. Ik probeer op die manier vaak nog altijd mijn ware liefde te vinden. Anders is het leven ook zo eenzaam." Zei Sheila zuchtend. Ze keek naar Kirsten en glimlachte even onzeker. Ze keek naar de jonge vrouw en zuchtte diep. "Alleen zijn vind ik altijd vreselijk. Ik weet niet, het is veel leuker om iemand te hebben om allerlei avonturen mee te delen.." zei ze en ze glimlachte bij die gedachte

Heb ik ook vaak Maar even snel een opmerking er tussendoor, ze kan helemaal niet weten dat ze brandwonden heeft want ze heeft er verband om heen. Het lijkt net of ze gewoon ergens gevochten heeft en daar wonden van heeft overgehouden die nu moeten 'helen'
____
"Uitgaan? Hoe is het in het uitgaansleven want ik ga zelden op stap. Niet bepaald mijn ding" Bij haar volgende opmerking keek Kirsten haar voor kort aan. "Je bent een leuke vrouw om naar te kijken. Ik zal daar niet zo op focussen als ik jou was. Leef gewoon dag op dag. Misschien kom je hem tegen misschien ook niet" Bij haar volgende zin kon Kirsten daar niets bij voorstellen. Zij deed alles alleen maar zij had Rage. Kirsten was nooit alleen. Als ze Rage niet had dan voelde zij zich vast eenzaam. "Je hebt je draak toch bij je? Dus je deelt je avonturen toch al met iemand? of moet het specifiek een persoon zijn?"

Sheila kan gedachten lezen c: Zodoende kan ze het wel weten als ze de gedachten van Kirsten in de gaten houdt.
-

"Het uitgaansleven is overal hetzelfde. Drank, muziek, gelach en veel geklef." Zei Sheila grinnikend en ze keek naar Kirsten. "Het is leuk. Maar niet om non-stop te doen. Dan ben je eigenlijk gewoon altijd dronken. Ook leuk.. Voor drie dagen ofzo." Zei ze kalm en ze grijnsde even. "Het is best leuk hoor. Eerlijk waar, maar wel met de juiste personen." Zei ze glimlachend. Ze keek even naar het water en slikte. "Ik ben echt heel blij met Dain. Geloof me ik hou zielsveel van hem. Maar het is anders met een mens weet je. Ik wil iemand om mijn liefde mde te delen. Lichamelijk en geestelijk. En daar heb je toch echt een mens voor nodig." Zei ze zacht en ze keek weer op naar Kirsten. Een lieve en ietwat onzekere glimlach lag rond haar lippen.

Aah zo! Slim slim
_____
"Hmm ik heb nooit daar echt mijn tijd in gestoken. Misschien omdat ik druk was met andere dingen" Vluchten omdat ze eigenlijk een crimineel was. "Ik denk dat ik ook eens op stap ga dan als je het zo verteld. Kan zijn dat mijn mening veranderd. Qua stappen heb ik altijd 1 beeld en daar blijf ik bij. Maar ik ben eigenlijk ook nooit wezen stappen" Nee, want ze had de meeste tijd opgesloten gezeten door... Ze wilde niet eens meer aan zijn naam denken want daardoor kreeg ze een koude rilling door haar lichaam. "Ik vind echt niet dat je je zoveel moet focussen op de liefde. Het komt meestal onverwachts. Minder mee bezig houden" Ze spetterde plagend wat water naar Sheila. "Liefde is niet alles"

Haha ik ben niet helemaaaaal blond cx. Mooi plaatje btw c:
-
Sheila moest lachen toen ze water in haar gezicht kreeg en spetterde snel terug. "Als ik je een keer zie in dat leven neem ik je mee. Langs alle goede kroegen!" Zei ze lachend. Ze keek naar Kirsten en knikte. "Je hebt gelijk, liefde is niet alles maae het is toch wel leuk als er 's ochtends ook iemand naast je ligt die zacht door je haren streelt en fluistert hoe mooi je bent." Zei ze genietend. Ze keek naar Kirsten en kwam dicht bij haar. Plagend spetterde ze nog wat meet en keek vrolijk even rond. Ze zwom nu voor Kirsten ennkeek haar vrolijk en plagend aan.