Het rijk van de Vissen-Het Noordlicht

In het rijk van de Vissen is er een bijzonder plek, een prachtig en een mooi plek. Helemaal in het noorden van de eiland, dicht bij de zee. 's avonds als de zon onder zakt en de maan zich klaarmaakt om het over te nemen kun je een prachtige schouwspel bekijken. Vele verschillende kleuren komen te voorschijn en men zegt dat op dit tijdstip onze voorouders dicht bij de wereld zijn en vroeger geloofde ze als je en goede hart had dat je misschien wel de kans had om met 1 van de oudere te kunnen spreken..

foto:

Personen: Maakt niet uit.
Regels: laat geen afval achter en gedraag je respectvol tijdens de tijdstip, je voorouders kunnen je horen!

Nolin zit in het nattige zand, ze had het gemist. De kleurenregen was al afgelopen, de kans om haar broer iets te vertellen. Eigenlijk gelooft ze niet in dit soort onzin maar alles om haar lieve wederhelft te kunnen spreken. Tranen rolde over haar wangen, niet charmant zoals je dat soms wel eens zag, nee gewoon echt snotterend en jankend. Niks moois was er aan haar tranen. Het waren tranen van echte pijn en verdriet, dat kan ook niet mooi zijn. Ze beet op haar lip en kneep haar ogen stevig dicht. Ze had haar benen opgetrokken en haar handen sloegen soms van boosheid met een vuist tegen haar knieën.

Zo snel ze konden vlogen Mira en Balthasar door de lucht, Mira's haar wapperde heen en weer en gelukkig kwam het niet haar mond of voor haar gezicht. Haar handen hielden het vacht van Balthie goed vast, ze wou het kleuren spectakel niet missen maar iemand had lopen zeuren dat haast voor niks was mar nu vlogen ze toch echt vreselijk snel. Daar! Ze waren optijd! Mira voelde hoe de vaart geminderd werd en ze rustig vlogen. Mira ging awt fijner zitten en sloot haar ogen terwijl ze haar oren spitste om het geluid van de wind te horen. Misschien was het belachelijk maar Miranda geloofde in de bijgeloof en hoopte dat ze iets te horen zou krijgen van moeder natuur of god van ijs...Ijs..Haar bijkracht waar ze absoluut niet veel mee kon. Je zou denken dat een meisje met zulke wilde rode bos krullen vuur bezat, maar nee....Water was haar kracht, haar element waar ze zich goed bij vulde en het ijs inspireerde haar....Mira voelde hoe Balthasar landen en Mira sprong van zijn rug en wandelde langzaam op haar blote voeten door het natte zand..Gesnik bracht de wind haar mee en Miranda opende langzaam haar ogen en zag in de verte een persoon. Rustig liep ze op de persoon af en ging naast haar zitten en keek naar de lucht waar net de prachtige show spel was geweest. Mirande bleef kalm zitten en voelde Balthasar naast haar oprollen. 'Waar voor die tranen?' vroeg ze zachtjes.

Nolin haar ogen schoten open en haar vuisten kregen nog meer spanning, ze voelde hoe haar nagels zich in haar vel vestigde." euhmm... ik heb het gemist. Ik kwam er speciaal voor." Snel stond ze op en veegde haar rok af. Nu pas keek ze op naar de stem. Haar blik lag op een meisje met rode krullen, wat een haar. Ze knipperde even met haar ogen en probeerde snel even de tranen weg te halen, maar ze leken maar te komen. Haar blik gleed al snel van de rode haren van het meisje af en bekeken haar gezicht, ze had een heel vriendelijk gezicht." Heb jij hem gezien? Was het mooi?" Haar vingers streken over haar eigen handpalm, het was een zenuwtikje. Je zag duidelijk dat Nolin zich niet heel erg op haar gemak voelde bij het meisje, dat kwam voornamelijk omdat het meisje met de rode krullen haar had zien huilen, iets waar ze niet echt trots op is. Huilen is zwak.

Mira had medelijden met het meisje, ze wist neit waarom maar iets in haar zei dat ze haar moest helpen of moest ondersteunen. ." euhmm... ik heb het gemist. Ik kwam er speciaal voor." hoorde ze haar zeggen. Het meisje merkte nu pas dat ze er was. ." Heb jij hem gezien? Was het mooi?" Miranda stond snel op en keek naar het meisje. 'Wie moet ik gezien hebben?' vroeg ze een beetje verward en voelde Balthasar naast zich bewegen. Ze zag hoe het meisje zich duidelijk niet op haar gemak voelde. Miranda zette een paar stappen naar achter om aan te geven dat ze geen slechte dingen in haar gedachten had.

Nolin vond het meisje opeens juist heel erg vaag. Waar ze net zelfverzekerd leek, leek ze nu juist nog onzekerder dan Nolin was. Oké overdreven, je kon in deze situatie niet onzekerder zijn dan Nolin was." Het licht... Ik heb het gemist. Hij was weg toen ik aankwam. Ik had het zo graag willen zien." Ze beet zachtjes weer op haar lip en de tranen waren gelukkig eindelijk gestopt. Haar ogen volgde uiteindelijk een draak die ze nu pas opmerkte, gelijk vroeg ze zich af waar Eslin was. Nog geen seconde na die gedachte landde die achter haar en gaf haar een kopje wat haar deed wankelen maar ook een glimlach op haar gezicht veroorzaakte." Ik ben Nolin, met wie heb ik het genoegen?"

Miranda zag dat de tranen van het meisje eindelijk was opgehouden met huilen. " Het licht... Ik heb het gemist. Hij was weg toen ik aankwam. Ik had het zo graag willen zien." Miranda knikte en begreep steeds meer van waarom ze zo was. 'Ja, dat licht was prachtig.' Zei ze met een glimlach. Al gauw kwam een mooi draak te vorschijn achter het meisje en Balthasar bekeek haar goed. " Ik ben Nolin, met wie heb ik het genoegen?" Mira glimlachte 'Mijn naam is Miranda, en deze grote draak achter mij is Balthasar.' Zei Mira en Balthasar bries even ter begroeting.

Nolin snikte nog een laatste keer en toen had ze zich ook wel weer echt hersteld," Aangenaam ohh en dit is Eslin." Ze wees op haar draak en haar hand gleed even over zijn vacht. Speels als Eslin was, sprong hij al naar de andere draak, Nolin hield hem maar even tegen want ze wist niet goed hoe die andere draak zou reageren." Is het waar dat je tegen voorouders kunt praten?" Haar stem was zachtjes maar er brak een lieve glimlach door haar verdrietige gezichtje.

" Aangenaam ohh en dit is Eslin." Mirande knikte enzag hoe de draak speels op Balthasar sprong. Balthasar beantwoorde zijn speelsheid en kronkelde naar voren en keek hem uitdagend aan. ." Is het waar dat je tegen voorouders kunt praten?" hoorde ze Nolin vragen en Mira keek naar de lucht 'Ik weet het eerlijk niet, maar stiekem hoop ik van wel.' Zei Miranda, ze wil echt heel graag met haar voorouders spreken, misschien dat ze dan te weten komt wie haar ouders waren.

Toen Nolin doorkreeg dat de andere draak ook wilde spelen liet ze Eslin zijn gang gaan. Even bleef ze kijken hoe Eslin een soort heupstoot leek te geven in ieder geval haar lange lichaam werkte niet helemaal meer en ze viel zelfs half over de andere draak heen, maar het leek niet alsof hij pijn had, hij had zelfs de grootste lol. Dat zorgde dat de glimlach op haar gezicht groter werd." Waarom stiekem? Wat is er erg aan?" Haar blik gleed weer naar het meisje. Nolin zag niet in wat er erg zou zijn in het geloven van zoiets. Tuurlijk haar geloof zei dat ze het maar niet moest geloven maar dat was anders.

Eslin kwam dichter bij Balthasar en wou een soort van heupstoot geven maar het mislukte en hij kwam op Balthasar die hem optilde en wat rond vloog rond de draak terwijl hij die uitdaagde en soms speels naast hapte. ." Waarom stiekem? Wat is er erg aan?" Hoorde Mira van Nolin en haalde haar schouders op 'Gewoog, lekker stiekem hopen, is altijd wel grappig.' Zie Miranda met een grijns en ontspande zich wat meer.

Nolin begreep niet echt waar Miranda het over had maar ze ging het niet vragen omdat ze zich al een beetje dom voelde vanwege haar vraag. Ze grinnikte kort om Eslin die probeerde zijn snuit tegen de andere draak aan te duwen zodat die niet meer naar hem zou happen, dezelfde uitdaging kwam in de ogen van Eslin. Nolin vond het fijn om Eslin zo vrolijk te zien, dat verdiende hij wel." Mag ik vragen van welk rijk je bent?" Haar blik lag nog steeds bij de draken maar de vraag was wel duidelijk gericht op Miranda.

Goed misschien was ze vaag geweest maar ze vroeg er verder niet naar en dus liet ze het maar zitten. Balthasar genoot er van om met andere draken te spelen en hij had niet altijd zo een bui. Balthasar blies naar de draak en er kwam een kleine zachte fontijn uit zijn mond naar de richting van de draak. ." Mag ik vragen van welk rijk je bent?" Hoorde Miranda en haalde haar schouders op 'Schorpioenen, daar was ik gevonden.' Zei Mira grijnzend en keek naar Nolin 'En jij?' vroeg ze rustig.

Eslin schoot gelijk weg van het water, als Eslin namelijk in aanraking kwam met water begonnen er planten over hem te groeien, opzich geen probleem ofzo maar dan mocht Nolin het gaan snoeien en dat vond ze niet fijn en daarom lette Eslin wel goed op wat hij deed. Hij liep op de andere draak heen en zijn "manen" kietelde het lichaam van Balthasar. Het meisje met wie Nolin aan het praten was vertelde haar dat ze uit het rijk van de schorpioenen was gevonden. Nolin wist niet zeker of ze iets moest zeggen van die gevonden opmerking, misschien was dat voor het meisje een andere manier van zeggen dat ze daar geboren was." Ik kom uit het rijk van de maagd." Het was een raar idee dat haar dorp er niet meer was, dat haar geboorte plaats er niet meer was.

De draak ontweek hem en balthasar merkte dat hij het niet fijn vond. Hij schoot in de lach toen de manen van de andere draak hem kietelde en hapte speels er naar maar met zijn staart die hij om de poot van de draak wikkelde en hem omhoog hield en bries. " Ik kom uit het rijk van de maagd." Miranda knikte en even kwam er een gedachten bij haar op. Die meid had vast ouders gehad die voor haar hadden gezorgd en niet een verzorger die meestal chagrijnig was. 'En je bent nu po rondreis?' vroeg ze rustig en keek haar even onzeker aan.

Nolin knikte," Al vanaf mijn 14e ben ik op rondreis. Het voelt goed om iedere keer nieuwe mensen te ontmoeten, jij? Ben jij op rondreis?" Ze bekeek het meisje, ze vond het eigenlijk geen meisje om rond te reizen, ze had een heel braaf uiterlijk. Nou wist Nolin dat ze ook niet bepaald een ruig uiterlijk had maar ze was waarschijnlijk ook niet gaan reizen als ze gewoon in haar dorp had kunnen blijven leven, met iedereen, haar ouders en haar broer levend. Eslin hing opeens aan zijn poot in de lucht en kreeg een soort grijns op zijn gezicht, nu was het zijn beurt om speels naar de staart te happen.

" Al vanaf mijn 14e ben ik op rondreis. Het voelt goed om iedere keer nieuwe mensen te ontmoeten, jij? Ben jij op rondreis?" Miranda zag haar bekijken en grijnsde 'Ik reis al van af mijn 10, nouja ik was gevlucht uit de weeshuis.' Zei Miranda grijnzend en zag hoe Balthasar zijn staart uit de buurt hield 'en toen vond ik Balthasars ei,' Zei Miranda en keek naar Nolin 'En jij? wat is jou levensverhaal?' vroeg Mira en kek haar vragend aan.

Nolin vond dit meisje opeens niet meer aardig, ze vroeg naar wat haar levensverhaal was. Dat betekende dat ze moest gaan vertellen over haar dorp... Dat zou ze nooit doen." Weeshuis? En als je een draak hebt heb je toch ook een kracht? Wat is je kracht?" Ze probeerde maar gewoon om het onderwerp heen te praten want haar ziel hier blootleggen werd het toch niet helemaal. De tranen zaten alweer hoog dus ze keek even opzij, naar de draken. De manen van Eslin bewogen met hem mee toen hij een beetje heen en weer begon te zwaaien om de greep van de staart van Balthasar te verzwakken. Je kon duidelijk zien dat hij aan het genieten was van deze interactie.

Okee, misschien was het een foute zet..." Weeshuis? En als je een draak hebt heb je toch ook een kracht? Wat is je kracht?" Anders onderwerp.... Geod ze wou niet aandringen. 'geen vuur tenminste water beter bij mijn haar zou passen. nee ik heb juist water.' Zei mira met een grijns en keek naar Balthasar die de draak los liet en water omhoog spoot van plezier, Mira had hem lang al niet meer zo gezien. 'Je draak doet wonderen, Balth is vrolijk.' Zei mira lachend. 'maar ja, ik ben een vondeling, jaren lang heb ik in een weerhuis gezeten, tot ik het zat was.' Zei Mira kal mamar aan haar stem kon je horen dat ze het geen fijne tijd vond.

Nolin grinnikte," Je haar zou inderdaad aanduiden dat je kracht vuur was, maar water is ook leuk lijkt me. En jou draak kan ook echt wonderen verrichten. Eslin is niet iemand die zich snel op zijn kop laat hangen." Nolin luisterde aandacht naar wat het meisje zei, ze was dus een vondeling. Dat leek haar echt verschrikkelijk, maar Nolin zag ook wel dat het meisje ook niet echt fijn vond. Ze probeerde te bedenken waar ze over konden praten zonder dat ze alle twee zich ongemakkelijk voelde. Eslin rende eventjes snel een rondje toen hij was losgelaten en daarna rende hij vol op Miranda en Nolin af. Zijn manen trokken Nolin en Miranda op zijn rug en hij botste toen vrolijk tegen Balthasar aan terwijl hij door bleef rennen. Zijn tong hing uit zijn bek en hij was echt aan het genieten. Het kwam Nolin ook wel goed uit want zo hoefde ze niet echt een nieuw onderwerp te verzinnen. Ze kon nu gewoon rustig lachen, zonder iemand uit te lachen ofzo.

" Je haar zou inderdaad aanduiden dat je kracht vuur was, maar water is ook leuk lijkt me. En jou draak kan ook echt wonderen verrichten. Eslin is niet iemand die zich snel op zijn kop laat hangen." Miranda grinnikte en zag hoe Eslin gek begon te rennen, het zag er best wel grappig uit. en toen ie op hun af kwam en allebei op zijn rug nam met zijn manen moest ze lachen en zag hoe Balthasar keek toen hij weer wat opkwam nadat Eslin tegen hem was opgebotst. Balthasar kronkelde snel naar hem toe en greep haar vast en gooide haar in de lucht. Miranda maakte een salto en kwam op zijn nek terecht en greep zijn haar vast en Mira lachte terwijl Balthasar nog steeds uitdagende naar hem hapte.

Voor Eslin was dat een uitdaging, dat werd dus racen. Hij zette het op een sprinten en botste soms expres tegen de andere draak op. Nolin ging even goed zitten en keek met een grote grijns naar Miranda en haar draak. Dit begon misschien als een slechte ontmoeting maar ze had het nu opzich wel naar haar zin, sommige obstakels moesten ze ontwijken maar het lukt opzich wel.

Balthasar vond dit heel erg vermakend en zeker het race, hoewel hij geen poten had kon hij zich snel verplaatsen. Hoewel de jongen soms tegen hem botste. Balthasar botste dan ook tegen hem en bleef bewegen. Miranda hield zich stevig vast en grijnsde naar Nolin terug e ndook weg voor een tak e nklopte paar keer op zijn nek en al gauw vlogen ze in de lucht, dit was echt een stuk gemakkelijker.

Eslin was opeens heel erg verrast dat ze verder gingen in de lucht, zo verrast dat hij de boom voor zich niet zag aankomen en hij knalde er met volle vaart tegenop. Niet dat het hem pijn deed, je hoorde alleen maar een raar geluid dat als schaterende lach door moest gaan. Nolin was geschrokken maar toen ze merkte dat Eslin niks had kon zij er ook om lachen. Eslin herstelde zich snel en vloog al snel naast Balthasar in de lucht, hij maakte een rondje om hem heen om de draak te pesten en ging soms harder en zachter vliegen, maar hij keek dit keer wel wat beter uit. Juist in de lucht verwacht je geen tegenligger toch zijn er wel raardere dingen gebeurt.

Balthasar zag van boven hoe de draak tegen een boom aan botste en lachte, het was een diepe grommende lach en Miranda moest er om lachen en zag heo Eslin al gauw de lucht in kwam met Nolin en ze grijnsde en zag heo haar draak die van haar pestte. Toen Balthasar het zat was, dat geplaag van hem en steeds om hem heen vliegen haalde hij diep adem en blies mist naar buiten zodat ze niet makkelijk meer te zien waren, nu was het ook voor Miranda iets waar ze om moest leren gaan. Miranda sloot haar ogen en voelde hoe ze versmolt met haar draak en a lgauw door zijn ogen keek, die een stuk beter zagen in deze mist. Balthasar dook naar beneden en minderde zijn vaart. Toen Eslin boven hun vloog vloog Balthasar omhoog zijn buik langs en beet plagend in de manen.