Rijk v.d. Maag - Koruna: kroeg het Haantje

Dit is een echte oude, gezellige kroeg. De houten tafels zijn versleten. De stoelen die er bij staan eveneens. De banken die langs de muren staan zijn van donker brui leer en zien er nog het best uit. Achter in de kroeg is de bar waar je je drinken kan halen. Voor de bar staan hoge krukken waar je mee lekker op de bar kan hangen.Achter de bar staat 1 jonge man en 3 schaars geklede vrouwen wiens bedoeling het is om de klanten te verleiden dure drankjes te nemen. Dat is niet heel moeilijk met hun natuurlijke charme tot verleiden. In een hoekje staat een pokertafel waar illegaal voor geld gedobbeld wordt. Ook worden er andere gokspellen gespeeld als pokeren evenals andere kaart spelen. Deze kroeg word bezoekt door jongeren en oude mannen door zijn goedkope prijzen en gezelligheid.

regels: vechten mag: maar let op dat je niet de hele tent afbreekt. En je zult snel door omstanders uit elkaar getrokken worden.

personen: vrij

Het was al wat later op de avond toen Alexis binnen gekomen was. Het was de eerste keer dat ze hier was, maar ze voelde zich al snel thuis in het ouderwetse voorkomen van deze kroeg. Alexis had regelmatig aanspraak gehad, maar nu genoot ze heerlijk in haar eentje van een glas whiskey. Ze had zich vanavond verwend, eerst uitgebreid gegeten en nu hier haar avond goed afsluiten. Met haar donkere ogen keek ze de kroeg rond, het was druk. Links van haar zat een stelletje, bij het raam zaten de stamgasten poker te spelen. Verder had je hier verschillend volk rondlopen, waar ze perfect tussen leek te passen.

Dit keer was Dane in een eerder verstedelijkt gebied van één of ander Rijk. Applaus! Nog geen ambities tot vogelspotter? Hmm, had hij wel over nagedacht, maar nu hij terug in de stad was…Nah, kon je schrappen. Het was half negen, geloofde hij. Oké, voor zover hij fatsoenlijk op de wandklok kon kijken, was het rond half negen. Joehoe, gewéldig. Hij had overigens een slaapplaats nodig. Wauw, vreemd dat hij er nu pas over nadacht. Ach, hij had eerder wat gegeten en was maar even snel hierbinnen gegaan. Jup, hij was écht dol op zomaar even door de straten dolen.
Hoe dan ook, hij zat aan een tafeltje en keek naar buiten. Hij was niet meteen een dromer, maar godallemachtig, hij had echt niets te doen. Hij wilde iets meer doen dan met random mensen praten, zomaar wat ronddolen en Benjamin maar laten beslissen waar ze heengingen. Oké, dat laatste zou hij niet snel afgeleerd krijgen en dat zou hij ook niet eens willen. Het was best leuk om op een draak te stappen en maar te zien waar je eraf gesmeten werd. Eigenlijk had hij best het idee dat Benjamin op de één of andere gestoorde manier voor hem zorgde of zo. Maar goed, dat klonk erg raar en bovendien paste dat niet echt bij zijn en Benjamins karakter. Filosofie. Nah. Niets voor hen. Maar goed, hier was hij dus. Zo nu en dan eens ongeïnteresseerd naar de kaart kijken. Wat maakte het hem uit wat hij bestelde? Godallemachtig, alles eens uitproberen. Sowieso kon hij minstens de helft ervan niet eens identificeren als dranken die je ook in het Rijk van de Weegschaal had. Oeps. Hij wist niet eens hoe je die benamingen uitsprak.

Alexis had een zware week gehad en had wel behoefte aan een avondje ontspannen.Dat verklaarde ook haar keuze voor een ouderwetse kroeg. Je wist van tevoren al dat het gezellig zou worden. Het was nog niet heel druk toen ze binnenkwam, dus had ze nauwelijks moeite met het naar de bar lopen. Geen gedoe met mensen aanstoten, of handtastelijke jongens die veel te puberaal waren. Alexis bestelde bij de bar een simpele kroes bier en nam de tijd om een rondje door de kroeg te lopen. Ze was te rusteloos om zomaar een plekje te vinden.

Dane vroeg zich nog steeds af hoe je dat ding precies uitsprak en wat in godsnaam de ingrediënten waren. Hij bedoelde, het stond er wel bij – heel aardig van ze, hoor – maar de helft waren van die exotische dingen waarvan hij zich niet eens een beeld kon voorstellen. Oeps. Nu ja, hij was niet echt een werelds iemand. Stoute Dane, oh my. Hoe dan ook, hij ging naar de volgende, stelde met trots vast dat hij dat ding wel kende. Nu ja, als je vrolijk naar de soorten thee keek, kon je zoiets wel verwachten. Je had eerst de normale thee – “thee kamille”, “thee natuur”, “thee groen” – en dan had je van die rare soorten thee. Zoals die thee die “happiness” heette. Wat zou daar in godsnaam moeten in zitten? XTC? Klonk goed. Maar oké, Dane was een brave vent, dus ging hij naar het volgende. Maar hey, hij kende wel rozebottelthee. Vond hij niet lekker overigens. In zijn verbeelding was dat zoiets voor oude, nette dames met een misprijzend gezicht naar de “verpeste jeugd”. Zolang hij zichzelf nog niet als transgender beschouwde, sloeg hij rozebottel dan maar af. Vooroordelen? Jup. Maar dat had iedereen. Klachten? Nah.
Eigenlijk zat hij gewoon tijd te verspillen. Waarom? Nja. Hij was rusteloos, had niets omhanden. Vloog wat rond, verwenste Benjamin even, nam zijn woorden vijf seconden daarna alweer terug en voor de rest wandelde hij ook maar wat rond. Ja, hij kwam hopen met mensen tegen. Ja, op zich kon hij niet klagen. Maar uiteindelijk waren zulke dingen alleen maar leuk als je er echt behoefte aan had en het best vond om een tijdje op den allenen te zijn. Maar dat vond Dane niet. Hij had juist graag mensen om zich heen en praatte er graag mee.
Hij richtte zijn hoofd op van de voor de helft onbegrijpelijke kaart en bekeek de mensen die er nu binnen zaten. Een vriendengroep die absoluut niet meerderjarig kon zijn. Voor zover hij kon tellen, twee koppels. En dan nog een stel random mensen die hij niet meteen in hokjes kon plaatsen.

Met enige moeite was het haar gelukt, ze was de stad binnen gekomen. Trots was ze wel op zichzelf want inmiddels ging het veel beter. Alles ging veel beter, het liep beter en haar vader liet haar meer met rust. Mede door de deal die gemaakt was maar daar dacht ze liever niet over na, vandaar ook dat ze nu even een kroeg in liep. Hoe je het ook wende of keerde, Sheila was gewoon een jonge vrouw die soms toch echt een drankje nodig had, vandaar ook dat ze nu de kroeg in stapte. Haar blonde haren lagen over haar schouders heen en eenmaal haar mantel af was reikten ze tot haar middel. Sheila bleef, zeker nu de littekens wat aan het vervagen waren, een mooie vrouw. Met haar achtergrond van het rijk van de Maagd waren haar verleidingskunsten ook niet geminderd. Toch gebruikte ze die minder, ze vond ze onnodig. Gewoon omdat ze minder behoefte had aan mannen of het bed in duiken. Ze was meer bezig met zichzelf. "Een rode wijn graag."

Het was voor Alexis heerlijk om er even tussenuit te zijn. Ver weg van het legerkamp, van Dino en alle verplichtingen waar ze aan moest doen. Ze wist dat dit maar voor enkele uurtjes was, dus die korte tijd moest ze ook volledig benutten. Met een glas waar een klein laagje whiskey in lag zat ze dan ook aan de bar naar een anekdote van haar buurman te luisteren. Het was al een wat oudere man, een van de stamgasten hier en ze vond het wel een keer fijn om gewoon enkel te hoeven luisteren en af en toe te lachen als de ontknoping van zijn verhaal duidelijk werd. Doordat ze met de rug naar de andere kant van de barkrukken stond, had ze niet door dat een bekende van haar naast haar was komen staan.

Met een glimlachje nam ze haar rode wijn aan. "Dank u." Klonk het vriendelijk en geld werd van haar hand in de hand van de barman gelegd. Altijd tevreden als ze maar betaalden. Zo waren zulke mensen nou eenmaal. Erna nam Sheila plaats op de barkruk. Haar tas onder haar voeten, die net de rand reikten, de jonge vrouw was immers niet zo groot. De mantel die ze eerder om had gehad lag nu over de leuning en kalm nipte ze van haar wijn. Ze genoot van de geluiden om haar heen. Ht was heerlijk om even nergens op te hoeven letten. Dat deed haar echt goed. Om even niet bedachtzaam te zijn dat ze elk moment aangevallen kon wordne. Gewoon even uitrusten en tot bezinking komen.

Alexis nam een klein slokje van de sterke drank. Het zorgde voor een licht brandend gevoel in haar keel en slokdarm, maar dat was in haar ogen een prettig gevoel. Toch moest ze oppassen dat ze het daar bij zou houden, ze kon niet dronken terugkomen in het legerkamp. Dat zou haar imago nog meer schade toe doen. Nu het gerucht ging dat ze met Dino het bed gedeeld had in haar tent moest ze al haar best doen om haar geloofwaardigheid in orde te houden. Het nadeel van geruchten was dat ze vaak zo ontzettend sterk waren en nooit echt volledig leken te verdwijnen. Haar buurman onderbrak even kort zijn verhaal en gebaarde dat hij zo terug zou komen. De man had een oude vriend gezien en wilde deze begroeten. Met een glimlach, omdat de man zo vriendelijk was en de ontspanning die hij bracht, keek ze de kroeg door en belande haar ogen uiteindelijk op de vrouw die naast haar plaats genomen had. Omdat ze enkel haar zijkant zag, groette ze haar enkel zonder haar verder te herkennen.

Rustig had ze zitten nippen van haar wijn, diep verzonken in overpeinzingen. Tot ineens een stem haar groette, het was alsof die persoon haar wakker maakte. Kalm keek ze toen even op, na nog een slokje genomen te hebben. Ze draaide haar lichaam gedeeltelijk. "Hallo.." Klonk het niet veel later, ze keek recht in de ogen van een bekend persoon. Een vrouw die ze liever niet tegen kwam. Niet eens uit angst, meer uit irritatie dat ze haar liever niet zag. Kalm keek Sheila haar toch even aan en bekeek haar. "Jou had ik hier niet verwacht." Het kwam met gemak uit haar mond rollen en klonk nog niet eens onaardig ook. Het was meer oprechte verbazing dat ze de vrouw hier zag maar niets kon Sheila's humeur verpesten dus dat gebeurde dan ook niet.

Toen ze de blik van Sheila opving vergrootte haar ogen zich enigszins. Sheila? Zij was wel een van de laatste personen die ze had verwacht tegen te komen. Sowieso was het wel verbazingwekkend opvallend dat ze elkaar weer tegenkomen in de 12 rijken op weer een hele andere plek. Het was alsof ze elkaar op een of andere duistere manier aantrokken. Na enkele seconden opende ook Alexis haar mond. "Hetzelfde geldt voor mij." Ze had haar glas op de bar neer gezet en bekeek de jonge vrouw even. Ze zag er minder verward uit als de vorige keer, alsof ze alles weer een beetje bij elkaar geraapt had. Fijn voor de vrouw, maar als Alexis haar nog eens om het leven zou moeten brengen dan was dat zeker in haar nadeel.

Vriendelijk glimlachte Sheila even bij die woorden en ze hield dit maal gewoon de gedachten van de vrouw erbij. "Of je geeft het gewoon op en probeert me niet meer te vermoorden. Ik vind het leven iets te prettig om te sterven als ik eerlijk ben." Zei Sheila met een glimlachje. Ze keek Alexis aan en nipte toen weer van haar wijn. Ze knikte even instemmend. "Ik ben inderdaad stabieler dan toen, ik denk dat als je me toen had aan gevalt je nog best eens gewonnen had kunnen hebben."Bekende Sheila eerlijk, ze was waarschijnlijk niet genoeg in staat geweest om haarzelf te verdedigen en nu kon ze dat inmiddels veel beter na heel wat oefenen op wachters.

Alexis had er even niet bij nagedacht dat dit meisje de kracht had om in haar gedachten te kijken en alles mee te lezen wat ze dacht. Een kracht die ze nog steeds vreselijk irritant vond, aangezien er geen enkel middel was om je er tegen te verzetten. Nu ze een legerkamp onder haar hoede had, was haar hoofd in van de weinige plekken waar ze echt privacy had, maar zelfs dat werd haar nu afgenomen. Een zucht was dan ook haar enige reactie op de eerste woorden van Sheila, de vorige keer leek ze het leven een stuk minder prettig te vinden, maar goed dat waren haar zaken niet. Met haar hand pakte ze haar glas op en nam een klein slokje van de sterke drank. "Dan had je geluk dat ik enkel mijn zwemkleding bij me had." merkte ze op.

Rustig bekeek Sheila haar en nam slokjes van haar wijn en knikte instemmend. "Ik had inderdaad geluk." Zei ze kalm en ze bekeek Alexis even en dacht na. "Je zou het ook gewoon kunnen vragen of ik uit je hoofd wil weet je." Zei ze kalm en ze gleed met een hand door haar haren heen. Kort gaapte ze even. Ze was niet ontzettend moe maar ook wijn maakte haar soezerig. Toch bleef ze zitten en bekeek ze de jonge vrouw. "Dus.. Je leidt een legerkamp, knap hoor. Een beetje leuk werk of zijn ze daar allemaal zoals jij bent? En weten ze dat je eigenlijk tegen ze bent?" vroeg Sheila kalm, ze bekeek Alexis met een kleine glimlach en dronk erna weer door.

"En zou jij dat doen?" de sceptische toon in haar stem was moeilijk te missen. Alsof Sheila een kans zou laten glippen een eventuele moordpoging te missen. Daarvoor achtte ze het meisje toch net was slimmer voor. Ondertussen stopte Alexis een losgeraakt plukje zwart haar terug in de elastiek die haar haar samengebonden naar achteren hield. Bij haar vragen hield ze kort haar hoofd schuin, voor ze op haar beurt antwoorde. "En wat interesseren jou die zaken? Ze gaan je in ieder geval geen ene zier aan, dus waarom zou ik je dat vertellen?"

Sheila grinnikte even. "Misschien wel, niet altijd. Maar ik weet ook niet of ik er aan zou gehoorzamen."Zei ze lachend, ze nipte van haar wijn en keek even naar Alexis.. "Het interesseert me werkelijk geen zier maar ik heb zin in een gesprek, als dat niet wederzijds is dan houd ik mijn mond wel hoor." Zei ze kalm. Ze keek even naar Alexis en dronk daarbij van haar wijn. "Ik bedoel, ik vind het geen probleem hoor, ik hoef hier niet te zitten vechten." Zei ze kalm.

Alexis moest toegeven dat dit een van de weinige avonden was waar de kans op een gevecht klein was en daar wilde ze van genieten, dus besloot ze met Sheila in te stemmen door niet direct naar de metalen dolken in haar riem te grijpen. Alexis nam een grote slok van de Whiskey die ze nog over had en zette het glas weg, dit was genoeg alcohol voor deze avond. "Laten we dan zeggen dat het kamp gevuld is met soldaten, of ze op mij lijken, vast niet." het waren mannen,dus dat was al een redelijk opvallend verschil.

Zachtjes grinnikte Sheila even. "Als ze allemaal jouw vechtlust hebben dan lijken ze op je hoor. Geloof me maar." Zei ze kalm. Ze keek naar Alexis en glimlachte even waarna ze weer van haar wijn nipte. "M aar waarom zouden ze een vrouw uit het dertiende rijk toelaten? Dat is toch complete onzin?" Zei ze met rrn klein en geamuseerd glimlachje. Genietend keek ze even naar haar wijn en dacht even na. "Ik ben wel blij dat je me niet gaat aanvallen." Zei ze eerlijk en ze ging met een hand door haar blonde haren heen.

Alexis bestelde een glas cola, het was saai, maar drank was iets waar ze moeilijk van af kon blijven, zeker na een drukke werkdag. "Er zijn wel meer onzinnige dingen in deze wereld." merkte Alexis droog op. Enkel al bepaalde gebruiken die ze tegen was gekomen vond ze nergens op slaan. Ook het geloof in de schepper ontbrak hier aan het dagelijks leven, iets waardoor de sfeer ongemerkt toch anders was dan in Het Dertiende Rijk

Zachtjes grinnikte Sheila waarna ze knikte. "Ja inderdaad, aardig wat zelfs.." bevestigde ze kalm terwijl ze rustig van haar wijn nipte. "Maar ja. Sommige dingen zijn ook erg nodig." Zei ze zacht. Sheila bekeek haar kalm even en glimlachte tevreden. "Zeg eens Alexis.. Wat is nou precies dat geloof van jullie?" Vroeg ze kalm en ze bekeek de jonge vrouw voor haar. Ze was soms best benieuwd en zeker naar dit want ze begreep niet volledig waarom ze nou perse alles door wilden dringen. Rustig bekeek ze haar en dronk verder.

Alexis was toch lichtelijk verbaast bij de vraag van Sheila. Ze vroeg zich af of het haar werkelijk interesseerde of dat ze het enkel deed om op een gespreksonderwerp te komen. Toch reageerde Alexis rustig, nadat ze een slokje van haar drinken genomen had. "De wereld is gecreëerd door de Schepper, maker van het licht. Het Duistere tegenhangsel hiervan is de Wachter, de maker van het kwaad. Kwaad is nodig om het goede in stand te houden, maar de wachter wilt meer, hij wilt deze wereld in duisternis leggen, elke ziel die niet in de Schepper gelooft behoort automatisch hem toe, waardoor hij zijn rijk in de onderwereld versterkt." Alexis keek Sheila kort aan, voor ze verder met haar uitleg ging. Alexis was niet echt een goede spreker, zij was meer van het 'doen' niet van het praten.

Rustig luisterde de jonge vrouw, sinds ze zichzelf aan het hervinden was stond ze open voor meerdere dingen. "Maar moet je dat geloof, want het klinkt heus niet slecht, als iemand het me zo zou vertellen zou ik zelfs denken dat het een goed geloof is, maar moet dat dan op deze manier rond gebracht worden? Door te vechten en mensen te doden terwijl ze eigenlijk geen idee hebben waarom ze gedood worden." Zei Sheila kalm, ze keek naar Alexis en glimlachte even naar haar. "Want je wilt me het liefste dood hebben terwijl ik er enkel op tegen ben dat jullie vechten alles overnemen terwijl het prima gaat zo in Kyon." Sheila beredeneerde het rustig, waarna ze nipte van haar wijn. Ze glimlachte even naar de jonge vrouw en bekeek haar met haar blauwige ogen.

"Dat het prima gaat in Kyon betekend niet dat het prima gaat in het leven na de dood." merkte Alexis droog op, "Jullie merken niks van de gevaren die er schuilen, omdat jullie je ogen ervoor sluiten of inderdaad door onwetendheid." Alexis keek Sheila even kort aan, "Het wordt zo rondgebracht omdat het het beste is om uiteindelijk meer levens te besparen, als het goed is krijgt iedereen te horen waarvoor de zaak is en krijgt diegene de keuze om zich bij ons aan te sluiten. Alleen jij zij al nee voordat het het geval was (of iets in die zin, ik kan me die meet niet goed herinneren XD). "Zenan de Wijze wilt zoveel mogelijk levens redden, daarvoor moeten essentiële personen zich bij ons aansluiten of gedood worden." Alexis sprak het zo rustig uit, alsof ze het over het weer had.

"Wat wij te horen kregen(als dat goed is, verbeter me anders), is dat jullie ons land binnen wilden dringen om alles over te nemen. Dan is het toch niet heel gek dat ik acuut nee zeg?"Begon Sheila kalm, erna keek ze de vrouw even aan, nadenkend. "Maar in het geval, dat wij als magiërs ons bij jullie aansluiten, want het gaat mij om de bevolking, zal deze dan uitgemoord worden of niet? Ze weten van niets, niet eens dat jullie er echt zijn. Dus hoe zouden ze dan ooit een keuze kunnen maken?" Vroeg Sheila haar kalm, hiermee zei ze zeker niet dat ze zich bij die groep zou aansluiten maar als ze nou gewoon eens problemen konden oplossen in plaats van ze te verergeren zou dat een stuk beter zijn dan elkaar gewoon uitmoorden natuurlijk.

Heb jij een ideetje hoe ik bij Caleb en Sheila kan reageren?
-
Dat was nieuw voor Alexis, haar donkere ogen keken Sheila vragend aan, "Wat kregen jullie van wie te horen en wie zijn 'wij'?" Alexis ging even niet op de verdere vragen van Sheila in, omdat ze haar aandacht even bij het nieuws van Sheila stil bleef staan. Als ze een beetje begreep wat ze bedoelde was er een soort verrader in hun groep geweest, eentje die allemaal mensen met magie leugens heeft lopen vertellen. Dat zorgde direct voor een bedenkelijke trek in het gezicht van Alexis, wie zou het geweest kunnen zijn? Dat ze de spijker totaal mis sloeg, tja dat wist Alexis ook niet.