Het begin van de woestijn - Het rijk van de ram

Ja, same here... ik probeer wel even iets te verzinnen
---

Bonnie voelde hoe het meisje naast haar ging liggen. Het kon komen door de brandende zon, of het warme zand, maar opeens voelde ze haar wangen een beetje rood worden. De hand van Dani lag opvallend dicht bij die van haar, en Bonnie was op het vlak liefde en relatie nog zo onschuldig als mogelijk. Het was ook niet iets waar ze vaak over nadacht, maar ze wist al sinds dat ze heel klein was dat ze op jongens en meisjes viel. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar sloot hem weer. Ze wist niets.

''Hmm... is er iets?'' Op een of manier begon de stilte naar haar idee een beetje ongemakkelijk te worden. Ze ging rechtop zitten, zodat ze Bonnie aan kon kijken. ''Als er iets is moet je het gewoon zeggen hoor.'' Ze haalde haar schouders onverschillig op en wendde haar blik voorzichtig af. Ze had het idee dat Bonnie het niet fijn vond als zij haar aankeek. Het was vast weer een van de vele dingen, die tussen haar oren zat. Ze zuchtte bijna onhoorbaar bij die constatering.

misschien kunnen we iets doen dat Dani perongeluk op haar gedachten reageert, en dat Bonnie dan boos wordt omdat ze de hele tijd al haar gedachten gehoord heeft?
---

Bonnie opende verbaasd haar ogen en keek Dani aan waarna ze ook omhoog ging zitten. 'Nee... Nee, alles is oké. Het is alleen zo warm hier' zei ze met een glimlachje, maar ze stond toch maar op. Haar staart deed ze wat strakker en ze trok hem een beetje omhoog. Ze zag de aura van Dani weer wat feller worden, dat betekende dat ze minder relaxed was, en Bonnie begon het idee te krijgen dat het haar schuld was. Ze wilde wel sorry zeggen, maar deed het niet. Het was raar om op iemands aura te reageren.

Oké, goed idee
------------------

''Maak je maar geen zorgen om mij. Ik voel me continue niet op mijn gemak.'' Die woorden ontglipte haar plotseling. Normaal was zij niet zo'n iemand die alles eruit flapte wat die dacht. Ze probeerde haar verspreking te verbloemen door zich bezig te houden met haar draak, ook al wist ze dat het eigenlijk al te laat was om te doen net alsof ze niets gehoord had. Ze hoopte dat Bonnie niet door het lint zou gan. Zij had het niet zo op ruzie, vooral niet met mensen die zij pas net kende.

Bonnie keek verbaasd op, en haar ogen gingen over Dani's gezicht. 'Ik had helemaal niets daarover gezegd...' zei ze en ze dacht even na, waarna ze haar wenkbrauwen verbaasd optrok. Het duurde niet lang voordat ze het doorhad. Dani kon watersturen, en ze had al vaker mensen ontmoet die gedachten konden lezen, en het was vreselijk irritant. Maar in plaats van alleen irritatie, voelde Bonnie ook een beetje schaamte, die later veranderde in woede. 'Heb jij al mijn gedachten al gehoord? De hele tijd? Daar had je wel wat over mogen zeggen!' zei ze, niet heel hard of boos, maar wel nijdig.

''Sorry...'' Haar stem stierf weg, toen zij zich bedacht dat zij zich helemaal niet hoefde te verontschuldigen. Ze schudde haar hoofd verwoed, terwijl zij in een tweestrijd was.''Ik wilde je niet in gelegenheid brengen. Bovendien moet je je nergens zorgen om maken aangezien je gedachtes nog redelijk normaal zijn. Je wilt niet weten waar sommige mannen aandenken...'' Een onschuldige giechel verliet haar mond. Het was waar dat zij meer gehoord had dan het goed voor haar was, maar op een of andere manier vond ze het wel leuk om mensen op die manier te leren kennen. Alhoewel ze ergens wel wist dat het een inbreuk op privacy was bleef zij zich voorhouden dat zij niet anders kon, maar zij wist wel beter.

Bonnie keek het meisje fronsend aan. 'Kun je het niet gewoon uitzetten of zo? Het is oneerlijk dat je alles hoort wat ik denk. Ik snap niet hoe mensen ooit iemand kunnen vertrouwen die kan horen wat ze denken' zei ze. Bonnie zag er anders uit als ze boos was, aangezien ze zo'n lief gezichtje had. Het paste gewoon niet bij haar gezicht, dus als ze van binnen kookte van woede zag ze er nog best kalm uit. Ze wilde eerlijk gezegd niet weten waar mannen aan dachten, ze kon het zich niet voorstellen en het kon haar ook niet veel schelen, maar ze vond het wel irritant dat Dani zich er zo omheen kletste.

Dani snapte wel hoe Bonnie het zag, dus probeerde zij mee te werken. ''Ik zal het proberen. Het hangt er ook vanaf hoe luid je nadenkt, om het simpel uit te leggen en hoeveel mensen er rondom mij bevinden. Het zal waarschijnlijk wel lukken, dus maak je maar geen zorgen,'' zei ze zachtjes. Ze wilde niet nadenken over de laatste zin, die Bonnie uitgesproken had en zweeg daarom ook daarover.