Het stadhuis van Katura - Het rijk van de Ram

Het stadhuis van Katura staat onder andere bekend om zijn sierlijkheid en de toernooien die op het plein ervoor worden gehouden. Sinds kort gaan er ook geruchten in de rondte dat er een verborgen kamer is met een trap die doorloopt tot diep onder de grond. Daardoor zijn er nu veel toeristen te vinden, die het stadhuis gastvrij ontvangt en een groot deel van het aantal bezoekers beslaat. Het kleinere deel bestaat vooral uit de inwoners van Katura zelf. Op zondag is het stadhuis wel altijd gesloten, zodat het bijzondere gasten kan ontvangen.

Stilletjes keek ze even naar Dani. "We zijn er bijna.." Mompelde ze, ze was wwel ietwat onzeker. Nerveus keek ze rond en beet onzeker op haar onderlip. Ze had haar handen goed gedaan en Dain lag buiten de stadspoorten op haar te wachten mocht het mis gaan. Nu keek ze even voor zich uit, naar de mensen die er rondliepen. Wachters mochten er niet achter komen dat zij er was, dat zou vreselijk zijn. Haar vingers trommelden tegen haar been terwijl ze naar haar keek. "En wat gaan we nu doen?" vroeg ze voor de zekerheid. Ze wist niet hoe Dani erover dacht maar ze wilde liever niet tussen zoveel mesnen door.

Wist niet zoveel D;

Dani voelde dat Sheila nerveus was en probeerde haar gerust te stellen. ''Ik dacht dat wij het stadhuis zouden gaan bekijken.'' Ze liet haar stemvolume dalen voordat ze verder sprak. ''Niemand zal je herkennen met dat blonde haar en zelfs als iemand je herkent heb ik al een paar verhaaltjes bedacht. Ik ben daar beter in dan men denkt.'' Voor de zekerheid keek ze nog om zich heen om zich ervan te verzekeren dat niemand hun achtervolgde. Je kon niet wantrouwig genoeg zijn was bij haar het geval. De kronkelige straatjes begonnen breder te worden en kwamen uiteindelijk uit op het grote plein voor het stadhuis. Dani was het liefst blijven staan kijken, maar ze had het idee dat de vele mensen die zich daar verzameld hadden Sheila zou afschrikken.

Bij de woorden knikte Sheila. "Ik vertrouw je." Zei ze zacht, hoewel dat niet haar sterkste punt was moest ze het wel doen. Ze moest dingen doen om te overleven. Stilletjes liep ze met Dani mee. Ze had haar mantel terug en deed de kap wat verder over haar hoofd, iets waardoor ze zich zekerder voelde. Stilletjes keek ze even rond en slikte. Ze zag steeds meer mensen en al zo lang had ze al geen mensen meer gezien en zeker niet zoveel bij elkaar. Het joeg haar nog net geen angst aan. Wel hield ze haar adem even in en keek langzaam naar Dani. "Leid je me?" Vroeg ze met een kleine glimlach. Ze keek naar de vrouw en hield haar hand op haar wapens zodat ze ze ten alle tijden beschikbaar had. Ze wilde dan wel niet vechten maar als het moest dan vocht ze voor har leven. Inmiddels had ze al meer geleerd en getraind waardoor het vechten beter ging maar tegen honderd man kon ze natuurlijk niet op.

Dani sloeg haar armen om Sheila heen. Ze voelde zich heel klein toen ze zich tegen de vrouw aan drukte, alhoewel ze toch een paar centimeters groter was dan de vrouw. Het deed haar op een of andere manier denken aan thuis. Na een paar secondes begon zij zich ongemakkelijk te voelen en liet zij los. Ze draaide zich om en liep verder, terwijl ze het feit dat ze alweer bloosde probeerde te negeren. Met een zekere tred liep ze het stadhuis binnen. Het was binnenin prettig warm, waarschijnlijk omdat er zoveel mensen zich er verzameld hadden. De grote hal waar zij in terecht waren gekomen was duidelijk de belangrijkste kamer van het stadhuis. De muren, die volbehangen waren met beroemde schilderijen vervaagden bij de plafondschilderingen. Die waren overduidelijk geïnspireerd op het Sixtijnse kapel, maar hadden ook iets moderns in zich. Dani had zich nooit echt bezig gehouden met kunst, maar zelfs zij wist dat dit een echt kunstwerk was. Wat ben ik blij dat ik dit nog gezien heb, dacht zij en glimlachte.

Met een kleine glimlach voelde Sheilla de armen van Dani om zich. "Dankjewel." Fluisterde ze op dat moment, het voelde erg fijn om weer eens door iemand omhelsd te worden. Het gevoel te hebben dat iemand haar mocht. Rustig volgde Sheila haar naar binnen toe waar het nog net niet stikte van de mensen. Langzaam liet ze haar kap zakken en keek ze met open mond rond. "Oh wauw.>" Fluisterde ze zachtjes. Ze nam zacht even de hand van Dani vast, zodat ze haar niet kwijt kon raken terwijl ze rond keek, met grote ogen en een verbaasde glimlach. "Het is prachtig her." Zei ze eerlijk en ze keek even rond, verbaasd en genietend. Het was heerlijk hier en het gaf haar een goed gevoel dat ze mee was gegaan met Dani, anders wist ze zeker dat ze dit nooit gezien zou hebben, ze zou niet eens de stad zijn binnen gegaan, haar angst zou te groot zij geweest voor zulke dingen.

Dani haakte haar arm door die van Sheila heen en trok de vrouw mee naar de achterste muur. De drie deuren in de muur leken bijna in de omgeving op te gaan. Iedere deur had een eigen naam, die in de deur gegraveerd stond. Ze glimlachte heel even om de toeristen die zelfs foto's probeerden te maken van een deur. De rechterdeur had haar aandacht getrokken. Het oude deel stond erin gegraveerd. ''Hmm dat wil ik wel eens bekijken.'' Toen de toeristen zagen dat zij de deur open deed keken ze haar heel even aan, maar bleven staan waar ze stonden. De muffe geur en het versleten meubilair hielden de toeristen blijkbaar op afstand. Het was overduidelijk dat dit deel alleen nog maar openstond om toeristen te trekken, alhoewel het ook niet zo geliefd is bij het publiek. ''Ik denk dat er een kans is dat de trap hier ergens is.'' Ze keek om zich heen en zag dat de gang waar zij zich in bevonden zich vertakte in smallere gangetjes. ''Dit gedeelte bevat wel veel kamers zeg ...'' Vanuit de positie waar zij stond kon ze al heel veel deuren zien, die toegang verschaften tot de kamers.

Rustig was Sheila met haar meegenomen. Rustig volgde ze haar en bekeek alles. Eenmaal de muffe geur wende liep ze wat verder. "Oh god, dat zijn er wel erg veel.' Zei ze rustig. Ze keek liefjes naar haar en glimlachte even. "Gaan we ze allemaal langs?" vroeg ze haar rustig en ze keek haar liefjes aan en glimlachte rustig. Ze beet even op haar onderlip en had haar arm nog om de arm van Dani heen. Ze vond het wel een stuk mooier hier. Glimlachend keek ze naar de jonge vrouw en dacht even na rustig. Het was wel erg veel en de kans was enorm klein dat ze het ook echt konden vinden. Rustig keek ze even rond en liet Dani even los, ze liep naar een deur toe en opende er eentje. Ze begon er rond te kijken en bekeek alles met een glimlachje, deze gedeelten waren misschien nog wel prachtiger, ze vond het geweldig.

Dani leunde tegen de deurpost aan en dacht na. ''We hoeven ons niet te haasten, aangezien het stadhuis bijna altijd open is en ik heb genoeg tijd. Ik heb geen plannen om het komende jaar dood te gaan.'' Ze probeerde haar toon luchtig te houden, alhoewel ze zelf geen problemen had met grappen over de dood. Ze keek de kamer rond en zag dat er een hangmat bevestigd was aan het plafond. ''Blijkbaar werkten er ook luie mensen in dit stadhuis. Heb jij toevallig zin in een dutje?'' wilde zij weten en glimlachte. ''De meeste mensen lijken in hun slaap trouwens veel jonger en ... onschuldiger.'' Ze liep naar het bureau toe en onderzocht de la. Het enige wat zij vond was een oud stapel papieren en een doodgewoon notitieblok. Ze had gehoopt op iets interessant zoals een verwijzing naar de trap of op zijn minst een beschimmeld broodje.

Sheila keek haar met schuine ogen aan en grinnikte even. "Ik ook niet echt." Zei ze glimlachend. Ze keek haar rustig aan en beef nog even staan en keek naar haar "Hmm.. Dutjes zijn wel lekker, dat moet ik toegeven." Zei ze grinnikend, waarna ze naar Dani keek. "Dan lijk je vast een prinsesje." Zei ze kalm, ze knipoogde even naar haar. Om de een of andere reden voelde Sheila zich heel prettig bij Dani. "Ik heb best honger, wil je ook iets hebben? Als je het niet erg vind ik als ik wat eten natuurlijk." Zei e kalm. Ze rommelde even in haar tas en haalde er wat droog brood uit. Rustig brak ze een stuk af en keek even naar dani. Ze stak het stuk uit naar de jonge vrouw en glimlachte even rustig naar haar. Het was fijn met haar, heel fijn.

Dani negeerde de opmerking van Sheila doelbewust. Als zij een antwoord zou geven, zou het vast iets klunzigs zijn wat de sfeer alleen maar zou verpesten. ''Dankjewel,'' zei ze, terwijl het stukje brood aannam en ging verder met praten. ''Dus we eten eerst dit brood op en daarna doe jij een dutje.'' Ze wist niet waarom ze er zo op aandrong. Misschien omdat ze de kamer in alle rust wilde doorzoeken, misschien omdat ze Sheila slapend wilde zien. Ze probeerde zichzelf voor te houden dat het eerste logischer klonk. Dani nam een paar happen van het droge brood en pulkte wat aan haar nagels.

Sheila nam rustige happen van het brood terwijl ze in de hangmat klom. "Als ik betrapt word krijg je geen brood meer." Zei ze plagend maar met een glimlach. Rustig at ze de rest van haar brood waarna ze ging liggen, slaap overviel haar bijna direct doordat een hangmat toch zeker lekkerder lag dan de bosgrond. "Wil je me niet al te laat wakker maken, ik wil mee zoeken." Zei ze zachtjes terwijl ze haar ogen al sloot, gewoon omdat vermoeidheid haar totaal overmeesterde. Ze hield haar ogen dan ook gesloten terwijl ze langzaam wegzakte in een diepe en vermoeide slaap.

Dani voelde een gemeende glimlach over haar gezicht verspreiden toen ze Sheila's ademhaling regelmatiger hoorde worden. Ze liet het zichzelf toe om een paar vluchtige blikken op de vrouw te werpen voordat ze begon met het doorzoeken van de rest van de kamer. Het enige wat echt interessant bleek te zijn was een goud gespoten sleutel, die zwaarder op de hand lag dan dat je denken zou. Het leek haar het meest aannemelijk dat het een sleutel van een deur was, misschien een kluis. Plotseling hoorde ze zachte voetstappen richting de deur lopen. Net alsof diegene zijn of haar aanwezigheid niet wilde verraden. Dani rukte de deur met een beweging open en keek recht in de ogen van een jonge man. ''Wat doe jij hier?'' Ze wierp hem een ijskoude blik, die niet liet merken dat ze hem van top tot teen bekeek en ze realiseerde zich dat hij best wel knap was. Ten minste bleek, donker haar en grijze ogen waren haar definitie van best wel knap. Hij was maar een paar centimeter langer dan haar, maar liet haar toch ineen krimpen. ''Wat heb jij hier dan te zoeken?'' Hij keek haar recht in haar ogen aan. Ze wendde haar blik heel even af. Ze wist dat ze alleen maar iets onzinnigs zou zeggen. Zijn mond vormde een kleine glimlach toen hij haar reactie zag. ''Ik begin steeds meer het idee te krijgen dat je hier bent gekomen om een paar meisjes te verkrachten,'' zei ze hardop. ''Misschien verstop je hier wel een paar.'' De man deed zijn mond een paar keer open en dicht net alsof hij iets wilde zeggen. Zijn ogen doorzochten de kamer en bleven hangen bij Sheila. ''En dat zegt het meisje dat net nog lag te rotzooien met een slapende vrouw.'' Dat hij haar zag als een meisje beviel haar niet. Hij negeerde haar geïrriteerde blik en liep de kamer binnen. Vlak voor Sheila bleef hij stil staan.

Langzaamaan was ze weggezakt, in een slaap. Haar ogen gesloten en een kleine glimlach rond haar rode en warme lippen. Haar blonde haren vielen langs haar gezicht heen en ze ademde rustig door. Van Dani en de man merkte ze niets, ze was ver weg in dromenland, dromend over dingen.. Mensen.. Glimlachend sliep ze, onschuldig, ondanks de littekens die lieten zien dat haar lichaam gepijnigd was. Ze was nog steeds mooi, liefdevol en verleidelijk. Maar haar onschuld was nu veel groter zoals Dani al gezegd had. Slapende mensen zagen er veel onschuldiger en lieflijker uit. Als ze wakker was geweest dan had ze zeker geprobeerd Dani te beschermen en had ze de man weg willen sturen, maar nu ze sliep was het veel verleidelijker voor hem om dingen te doen dan voor haar om Dani te kunnen helpen.

Dani kneep zo hard in de sleutel dat ze een wondje veroorzaakte in haar handpalm. ''Blijf van haar af,'' gromde ze boos. Ze moest er niet aan denken wat die man wel niet van plan was met Sheila. ''Maak je maar geen zorgen, ik zal je liefje niets aandoen. Of heb je haar ingehuurd voor een one night stand?'' De geamuseerde glimlach op zijn gezicht verraadde dat hij enkel zei om haar boos te maken. Ze ademde diep in en forceerde een kleine glimlach. De man zette twee grote passen in haar richting en drukte zijn lippen op de hare. Zijn lichaamsgeur bedwelmde haar, wat het ook moeilijker maakte om na te denken. Het enige geluid wat ze uit haar mond kreeg was wat gemurmel. Toen de man merkte dat ze zich ongemakkelijk begon te voelen liet hij haar los. ''Ik ben trouwens Maynard Quint Vernay Lissen.'' Hij stak zijn hand naar haar uit, net alsof er niets gebeurd was. Er was iets mis met die man, dat was het enige wat zij zich kon bedenken.

Een dutje was heerlijk, maar Sheila was geen lange slaper en langzaam werd ze dan ook wakker uit haar droomwereldje. Voordat ze de stad in waren gegaan had Sheila haar harnas uitgedaan omdat die teveel op viel, vandaar ook dat ze geen geluid maakte nu ze wakker werd. Haar ogen openden zich en vanonder haar wimpers keek ze naar Dani en de man. Nerveus beet ze op haar onderlip en opende haar ogen verder. Ze hoorde nog net zijn naam en bekeek zijn achterkant. Voorzichtig kwam ze overeind en haar blonde haren golfden langs haar lichaam. "Ik denk niet dat u gewenst bent hier.. Of Dani moet blij zijn met uw aanwezigheid." Zei Sheila. Ze stond op en liep naar de jonge vrouw toe, zodat ze de man in zijn gezicht aan kon kijken. Ze had dan wel niet de bescherming van haar harnas maar haar angst liet ze niet merken. Haar groenige ogen keken hem aan en ze tuitte haar lippen een beetje keurend. "Dani?" vroeg ze en ze keek haar aan.

Dani probeerde haar gedachtes op orde te brengen voordat ze begon te praten. ''Ik weet nog steeds niet wat hij hier doet ... Maar ik denk niet dat hij iets kwaads van plan is, alhoewel hij wel vreemd is. Heel erg vreemd.'' Ze wierp hem een veelbetekenende blik, die je op allerlei manieren kon interpreteren. ''Ik wil nog steeds weten wat jij aan het doen was.'' Toen ze zeker wist dat hij afgeleid was door de plotselinge vraag drukte zij de sleutel in Sheila's hand. ''Ik was op zoek naar iets... Hoe dan ook je kunt mij gewoon Quint noemen, aangezien ik Maynard nogal een kakkersnaam vind,'' antwoordde hij nonchalant en keek Sheila met een schuine blik aan. ''En hoe heet die dame daar? Die ene die nogal eng naar mij keek, alhoewel jij ook redelijk eng kan kijken, Dani.'' Ze wist niet of ze dat als een belediging of compliment moest opvatten, dus zweeg ze.

Sheila hield de sleutel vast. Ze ging met een hand door haar haren heen en keek hem kalm aan. Haar blik veranderde van dreigend naar wat vriendelijker, maar wel liep ze weg van het tweetal. 'Hmh, Sheila." Mompelde ze enkel. Ze pakte haar tas op en keek daarna even op naar Dani. "Kun je ons dan alleen laten Quint? Kom later terug voor wat je zoekt.." Ze keek hem niet meer aan, om de een of andere reden gunde ze die man geen blik. Ze wilde hem niet zien. Doodsbang dat die man haar ooit zou kunnen verraden tegenover haar vader. Ze had geen idee van wie ze wel en niet kon vertrouwen. Diep zuchtte ze en bond haar haren vast, zonder te beseffen dat het brandteken op haar hand en de tattoo van haar familie in haar hals. Daarna keek ze even om naar Dani en glimlachte naar haar. "Dani kijkt lang niet zo eng als dat jij eruit ziet." Ze had zat knappere mannen gezien.

Quint glimlachte vriendelijk en liep naar de deur toe. Voordat hij de deur doorliep keek hij nog achterom. ''Ik zal jullie twee wel even alleen laten.'' Deze keer was de plagerige ondertoon duidelijk te horen, alhoewel hij serieus bleef kijken. De deur achter hem ging zachtjes dicht. ''Die man weet precies hoe hij het bloed onder mijn nagels vandaan moet halen,'' mompelde Dani in zichzelf. ''Maak je trouwens geen zorgen over je vader. Ik denk dat Quint te dom is om wat dan ook gedacht te mogen hebben. Nou ja buiten die perverse gedachtes, die overigens nergens op slaan.'' Ze dacht terug aan de korte kus, die zij gedeeld hadden, waarna er een rilling over haar ruggengraat heen liep. ''Hoelang was je al wakker?'' Ze wilde weten wat Sheila allemaal had gezien.

Sheila keek hem na, toen de deur dicht was gromde ze even. "Ik hoop dat hij te dom is, anders hebben we een probleem." Zei ze en ze keek Dani aan. "Hoezo? Heb ik iets gemist? Ik ben net wakker.." Zei ze kalm. Ze haalde haar schouders op en zuchtte diep. "Er klopt niets aan hem, perverse gedachten of niet, het voelt niet goed." Zei ze waarna ze naar Dani toe liep en voor haar ging staan. "Wat is het met de sleutel? Weet je al waar die van is?" vroeg ze en ze hield die voor Dani's neus en deed daarna glimlachend de sleutel weer in haar broekzak. Haar gedachten gingen weer naar de man van net en zachtjes beet ze op haar onderlip. Ze wist niet wat hij precies wilde en daar kon ze totaal niet goed tegen.

--
Nog leuke ideeën voor wat er kan gebeuren? c: Iets met Quint is denk ik wel leuk?

Dani haalde haar schouders op. Ze had de sleutel ook pas net gevonden. ''Ja, eigenlijk wel, maar ik denk niet dat ik nog een eergevoel over zou hebben als jij het gezien had. Ik ben niet zo'n iemand die afgaat in stijl.'' Ze wilde niet liegen tegen Sheila, maar ze wist ook niet hoe ze het moest vertellen. Ze liet haar vingers over haar lippen heen gaan alsof ze zich ervan te verzekeren dat het echt gebeurd was. ''Ik hoorde voetstappen op de gang, dus had ik de deur open gedaan. '' Ze draaide zich om, zodat Sheila haar uitdrukking niet kon zien. ''Hij liep de kamer binnen en ... toen kuste hij mij.''
---
Nee, ik ben alweer inspiratieloos.. Weet jij nog iets?

Uhm, misschien kan hij terug komen voor Dani, om meer te proberen als de ander weg is, enneh, uhm.. Maar hij vindt Sheila i.p.v. Dani die met die sleutel bezig is. Als hij dan alsnog iets probeert komt de Dani terug. Hij wilt mensen erbij roepen, want hij wilt het erop laten lijken ddat het de schuld van de dames is, of hij wilt dat Dani die avond met hem uitgaat, in ruil zeg maar. Of zoiets?
---

Sheila slikte. Ze luisterde naar de woorden van Dani en kwam bij haar staan. Voorzichtig en kort sloeg ze even haar armen om haar heen. "Hij hoort dat niet te doen en al had ik het gezien, je eer is daarmee niet weg hoor. Geloof me." Zei ze liefjes. Ze keek even naar Dani en glimlachte. "Vergeet hem gewoon, hij is gewoon vies. Een vies mannetje dat is het en jij bent veel te knap voor een vies mannetje." Zei Sheila met een glimlachje. Waarna ze de sleutel wer erbij haalde en die weer aan Dani wilde geven.

''Eerlijk gezegd vind ik hem best wel knap...'' Ze had het niet hardop willen zeggen. Het was haar gewoon ontglipt. Ze schudde haar hoofd heel eventjes en spitste haar oren. ''Ik denk niet dat hij weggegaan is. Hij was op zoek naar iets en waarschijnlijk blijft hij zoeken totdat hij het gevonden heeft. Ik ga wel even kijken of hij hier nog ergens rond hangt.'' Terwijl ze dat voorstelde liep ze de kamer al uit, de gang in. Ze draaide zich nog heel even om en glimlachte geruststellend, tenminste iets wat geruststellend moest zijn. ''Maak je geen zorgen. Ik kom zo snel mogelijk terug.'' Na een paar kamerinspecties gedaan te heben kwam ze tot de conclusie dat Quint in ieder geval niet meer in die gang was. ''Misschien is hij echt weg,'' zei ze tegen zichzelf. Misschien had ze weer eens ongelijk, een van de vele keren.
---
Oke, goed idee ^^

Zachtjes moest ze even lachen. "Dat mag ook best hoor Dani, doe je best. Ik kijk even of ik nog wat lekkers voor ons kan klaarleggen." Zei ze waarna ze Dani na keek. Glimlachend bleef ze staan, zachtjes neuriede ze. Door haar geneurie hoorde ze de voetstappen niet, ze schrok van de hand die over haar rug gleed en vervolgens om haar middel heen. Deze trok haar zacht omhoog. "Hm.. Je bent dan wel niet leuker dan je vriendin maar jij bent ook prima." Klonk de stem zacht. Ze voelde kusjes in haar hals en al gauw werd ze omgedraaid. Ze keek recht in de ogen van Quint en nerveus keek ze hem aan. Ze voelde zijn lippen al snel op de hare. Haar spieren verstijfden. Hij kuste prima maar ze wilde dit helemaal niet. Onzeker bleef ze staan. Ze voelde zijn handen door haar haren gaan en ze bleef dicht tegen hem aan staan. Sheila was dit niet gewend. Ze wilde weg maar toen ze hem weg wilde duwen greep hij haar hand vast.

Dani zuchtte heel even van opluchting. Quint was dus eindelijk weg. Zo snel mogelijk liep ze terug naar de kamer, waar Sheila op haar wachtte. Ze zette haar hand op de deurklink, die nog warm was van de vorige aanraking en opende de deur zachtjes. Haar hersenen hadden een paar secondes nodig om het beeld wat hun voorgeschoteld werd te verwerken. Ze wilde een gemene opmerking maken jegens Quint, maar kreeg het niet over haar lippen heen. Wat nou als Sheila het zelf gewild had? Ze wist zeker dat Sheila zich wel verzet zou hebben als ze het niet gewild had. Ze twijfelde heel even, maar deed de deur toch weer dicht. Hun twee waren waarschijnlijk toch te druk bezig met elkaar om haar aanwezigheid opgemerkt te hebben. Dani besloot om op een gepaste afstand voor de deur te wachten op Sheila. Ze wist niet wat ze ervan moest denken. Het was raar om hun twee samen te zien, maar ze wilde niemands geluk in de weg staan ook al zou het moeten betekenen dat ze haar emoties zou moeten vergeten. Het groene monster knaagde aan haar en dat wist ze. Afschuwelijk vond ze dat. Waarom jaloers zijn als ze samen gelukkig zouden kunnen zijn? Ze kon niet meer helder nadenken, wat een teken was dat ze er te veel erover nadacht.