Fashion Webness (privé kledingzaak) - rijk van de leeuw

Justin liep met zijn manager door de straten van de stad. Het was stralend, zonnig weer en zijn zonnebril viel niet op. '...Dus vanavond moet je op tijd bij die zaal zijn, en niet drinken want je mag niet met drank het podium op. Je gaat nu eerst wat kleding aan laten meten en daarna heb je vrije tijd. Ga maar wat lol trappen.. Of geniet van het vrouwelijk schoon' bleef zijn manager maar door ratelen, terwijl Justin met zijn ogen een meisje volgde. Hij keek om naar Ron en knikte. 'Helemaal begrepen, ga maar. Ik zie je vanavond' zei hij en hij liep naar de deur van Fashion Webness. Hij had hier al vaker kleding aan laten meten, en ook al boeide het hem niet veel, hij moest toegeven dat deze plek klasse had.
Hij praatte even met de portier, gaf zijn handtekening en liet zijn identiteitsbewijs zien waarna hij naar binnen liep, richting de balie. Daar zou hij een ontwerper aangewezen krijgen. Hij voelde zich wel een beetje underdressed, in zijn simpele spijkerbroek en shirtje.

Luna droeg een jurk die tot haar enkels reikte in een roomwitte kleur met een roze lint wat onder haar decolleté was gebonden. Haar haren vielen stijl over haar schouders met een mooie, grote bloem erin gerust. Daarop droeg zij witte ballerina's die het leuk afkleedde. De eigenaresse van de winkel kwam naar haar toegelopen. "Hallo Luna? Kan jij vandaag de klanten van Bellina overnemen? Zij is namelijk ziek en we willen de klanten niet afbellen. Jij werkt een beetje in de stijl zoals haar dus ik weet zeker dat je goed werk zult verrichten" Luna keek op met haar grote, kastanje bruine ogen naar de vrouw met een vriendelijke glimlach. "Ja is goed. Ik had zelf toch 2 klanten opstaan." Ze kreeg de lijst en las de eerste naam, Justin Megido. Zijn achternaam klonk alsof hij uit een rijke familie kwam, hij moest ook rijk zijn want met zo'n jonge leeftijd speciaal kleding voor je laten maken? Wanneer de jongen binnenkwam keek Luna op van achter de kassa. Haar ogen werden een stuk groter want de man zag er knap uit zelfs in zijn spijkerbroek en shirt. Hij was van adel? Hij kleedde zich vrij apart maar Luna verrichte wonderen. "Een goedendag heer Megido. " Luna kwam met een lieve glimlach aangelopen. "Ik ben uw ontwerpster van vandaag, mijn naam is Luna Kuran, komt u verder." Het meisje sprak op een beleefde toon en leidde hem naar het aparte kamertje om daar dadelijk zijn maten te gaan opmeten. "Wilt u misschien wat drinken?"

Justin keek naar het afspraakbriefje dat hij van Ron had gekregen. "Bellina Rosa" stond er op, wat een naam. Hij wachtte bij de balie tot er opeens een schattig meisje aan kwam lopen. Niet echt zijn smaak, maar hij was hier niet om met iemand te flirtten. Soms kon hij dat soort dingen niet uit elkaar halen, en daardoor kwam hij vaak nogal vervelend over. 'Ik dacht dat Bellina Rosa mijn ontwerpster was' zei hij op wat arrogante toon. Hij liep mee naar het kamertje. 'Ja, heb je champagne of wijn of zo?' vroeg hij tegen het advies van zijn manager in en hij ging in het net maar strak ingerichte kamertje op een stoel zitten.

Haar bruine ogen keken hem nog steeds vriendelijk aan ook al vond ze hem arrogant overkomen. Mensen die rijk waren hadden het soms echt hoog in hun bol, "Dat klopt heer Megido. Helaas moet ik u mededelen dat mevrouw Rosa vanwege ziekte uw ontwerpen niet kan maken. Ik ben daar voor in de plaats. Om u twijfels weg te nemen mag u kijken naar mijn designs en de kleding wat ik heb ontworpen" De vrouw wees naar een hoek waar in grote sierletters op een bord Luna stond geschreven. In de hoek zag je allemaal tekeningen, schetsen aan de muur geplakt, 3 grote rekken met kleding waar ze nog mee bezig was. "Mijn werk kun je met haar vergelijken maar het is toch weer net anders. Excuseer mij, dan ga ik een glas champagne voor u halen." Het meisje ging ondertussen champagne voor hem halen. Wie dronk nu overdag alcohol? Dit ging tegen al haar principes in en het liefst had ze het geweigerd. Hem liever iets gezonds aangeboden wat beter was voor zijn gezondheid. De vrouw kwam terug met een glas champagne die zij aan de jongen overhandigde. "Gaat u akkoord dat ik de kleding voor u zal ontwerpen?" Ze glimlachte vriendelijk naar hem en haar bruine ogen kon je bijna niet weerstaan. Zo'n puppy achtige look.

Sorry voor korte reacties, ik schrijf op ipod..
----

Justin irriteerde zich altijd aan de overdreven beleefdheid van de mensen in deze laag van de samenleving. Zachtjes neuïrede hij wat voor zich uit terwijl seizing champagne haalde. Toen ze terugkwam glimlachte hij charmant en nam het drankje aan. 'Ik denk miet echt dat ik daarover iets te beslissen heb. Maar alles ziet er goed uit, dus ik ga akkoord' zei hij en hij nam een slokje. De bubbeltjes voelden vrolijk in zijn mond en hij likte zijn lippen af. Hij wist precies wat meisjes leuk vonden en had het al zo vaak gedaan dat het soms gewoon automatisch ging. Hij zette zijn glas op tafel, klaar om te luisteren naar wat ze te zeggen had.

Maakt niets uit!
Hoe gaat het leren?
----

"Natuurlijk heeft u wat in te brengen meneer. Als u niet wilt dat ik de kleding voor u ontwerp moet u dat wel aangeven. Dan kan ik u altijd naar iemand anders verwijzen." Ze bleef in ieder opzicht professioneel ook al glimlachte hij op een charmante manier. "Fijn om te horen. U krijgt er geen spijt van. Als u zou willen staan?" Vroeg ze op een beleefde toon om niet commanderend over te komen. "Ik wil namelijk uit maten gaan opmeten. Eerst met kleding aan en dan zonder." Luna pakte haar maatlint die zij altijd gebruikte om personen op te meten. "Dadelijk voor uw taille moet u op deze verhoging gaan staan. Echter wil ik nu beginnen bij u hals."

Wel goed hoor, had voor het so een 7,7 dus ik denk dat het wel goed gaat komen
---

Justin begreep dat ze niet snapte wat hij bedoelde. Ach wat maakte het ook uit, hij hoefde niet aan iedereen te vertellen dat hij zanger was, niet veel mensen leken het er over te willen hebben en hij eigenlijk ook niet. Hij stond op, en merkte dat hij niet extreem veel langer was dan haar. 'Je hoeft niet zo beleefd te doen hoor' zei hij grijnzend, wachtend op haar reactie terwijl ze begon met het opmeten van zijn maten.

Een blos verscheen op haar wangen wanneer hij haar de toestemming gaf om hem niet meer zo formeel aan te spreken. "Zoals u wenst... Ik bedoel..." Stotterde ze lichtjes. "Het komt helemaal goed Justin, je bent in goede handen." De vrouw deed eerst zijn lengte opmeten. "1 meter 88... Je bent 20 centimeter langer als mij." (dus hij is wel wat langer haha ) Zei Luna met een lieve glimlach voordat ze zijn schouderbreedte opmeet, zijn armlengte en de breedte van zijn arm. "Justin..." Luna keek hem aarzelend aan want meeste van haar klanten waren een stuk ouder als zij. "Zou je jezelf willen ontdoen van je bovenkleding?"

Hij vond haar gestotter wel grappig. Het door de war brengen van mensen was een van zijn grootste hobby's. 'Misschien ben jij wel gewoon klein' zei hij en hij stak plagerig zijn tong uit waarna hij nog een slok champagne nam. Bij haar vraag keek hij haar even aan, trok een wenkbrauw op en trok in een soepele beweging zijn shirt uit. Hij had een sixpack, maar niet heel overdreven en aangezien hij de laatste dagen in de zo'n had gezeten was zijn borst een beetje gebruind. Hij had niet veel problemen met het uittrekken van zijn shirt voor een meisje, hij deed het zo vaak.

"Dat is niet aardig!" Zei ze lachend waarbij je haar witte tanden zag. Het gaf haar nog meer onschuld als zij zo lachte. "Ik ben eigenlijk gemiddeld... Niet zo lang als de modellen maar sommige vrouwen zijn kleiner." Luna wachtte geduldig tot hij zijn shirt uittrok en meteen begon het meisje te blozen. Je zag het zo goed omdat ze ook meteen van verbazing de meetlint uit haar handen liet vallen die zij gauw weer opraapte. Hij had echt een goed lichaam! Al die oudere klanten... Het was niets vergeleken met dat van hem. "Oké..." Ademde ze zachtjes uit voordat zij de man voorzichtig ging opmeten. Ze noteerde alles op een kladblok en glimlachte vriendelijk. "Zou u nu op de verhoging willen staan? Dan kan ik de rest opmeten en zijn we daar in ieder geval mee klaar."

Justin vond haar glimlach mooi, ze had echt heel witte tanden. Bij haar reactie glimlachte hij een beetje, hij moet zijn best doen niet hardop te lachen. Haar handen waren vlug, ze nam zijn maten op en krabbelde dat in een boekje. Hij stapte bij haar woorden op de verhoging, en kon er niks aan doen dat hij zich een pop voelde. Hij hield niet zo van het oppervlakkige gedoe van de wereld waar hij in leefde, waar alles ging over zijn uiterlijk en niet zijn muziek. Maar als hij een optreden had merkte hij dat het gelukkig niet zo was. De kleren die nu werden opgemeten waren voor een gala, vandaar dat hij iets netjes nodig had.

Ze deed nu zijn been lengte, zijn taille, enkels, gewoon alles wat er gemeten moest worden. "Mag ik nu zo vriendelijk zijn om te vragen of je je broek wilt uitdoen? Je mag je bovenkleding weer aandoen als je je ongemakkelijk voelt om alleen in een ondergoed hier te staan." Het liefst wilde Luna niet dat hij zijn lichaam bedekte want hij zag er gewoon echt goed uit. Hij was niet te breed maar had wel de nodige spieren.

Justin keek haar grijnzend aan bij die vraag. Hij speurde heel kort even haar gedachten af. Meestal zette hij het uit, hij vond andermans gedachten niet interessant. Alleen nu wilde hij wel even weten wat ze dacht. Ze wilde niet dat hij zijn shirt weer aan trok. Oké, dat was goed. Hij deed zijn riem los en trok zijn broek uit. Hij stond hier nu alleen in zijn korte sokjes en short. Met een snelle beweging pakte hij het glas champagne en daarna ging hij weer op de verhoging staan. 'Hoe oud ben je eigenlijk?' vroeg hij haar, en hij nam weer een slok.

De vrouw keek naar zijn benen die vrij gespierd waren voor zijn leeftijd. Ook bevatten het niet zoveel haar zoals ze was gewend van de oudere generatie. En ook nog niet grijs. Ze raakte zachtjes zijn been aan, maar het leek net of ze dat deed omdat zij het lint er tegen aan hield. Dat het per ongeluk was. Zijn goede lichaam was duidelijk geen bedrog. Bij zijn vraag keek het meisje omhoog met een vriendelijke glimlach. "18 en jij?" Ze stond op en noteerde de laatste maten. "Je mag je kleren weer aantrekken." Klonk haar stem nu lichtjes teleurgesteld? "Ik had in de aantekeningen van Bella gezien - ze gebruikte altijd de bijnaam Bella - Dat jij voor een pak kwam? Had je al iets in gedachten? De kleur? Met of zonder stropdas? Vlinderdas? Beetje nonchalant, zakelijk of gewoon klassieke stijl?"

Justin voelde haar vinger per ongeluk over zijn been strijken en las in haar gedachten dat ze het eigenlijk expres deed. Daarna zette hij het gedachtenlezen uit, hij vond het veel leuker als het leven één grote verassing was. Als je al wist wat iedereen dacht, vond en ging doen was er toch niks meer aan? 'Ik ben 21' zei hij glimlachend omdat hij toch wel een stukje ouder was. Hij stapte van de verhoging af, nam nog een slok champagne en deed daarna zijn broek aan. 'Euhmm... Ik had niet echt iets in gedachten...' Eigenlijk had hij er nog niet over nagedacht. '... maar ik wil liever niet iets te ingewikkelds. Een simpele zwarte stropdas misschien?' vervolgde hij waarna hij zijn shirt pakte en het aandeed.

"21? Dan valt onze leeftijdsverschil reuze mee echter ben jij al een volwassene en ik nog steeds een adolescent." Justin deed zijn broek weer aan en misschien was dit ook beter zo. Hoe meer kleding hij aan had hoe minder zij afgeleid werd. Blijkbaar had Justin nog niet nagedacht over het feit hoe hij zijn pak uit wilde laten zien. Nog niet eens de details of bepaalde voorkeuren. "Oké... Dus je wilt niet de aandacht trekken van de mensen daar met je schitterende pak? Nu heb je de kans om er nog iets bijzonders aan toe te voegen. Speciale stof, bepaalde glans over het pak heen? Misschien kan ik je een aantal modellen laten zien?"

Justin vond haar gebruik van het woord "echter" opmerkelijk, ze zei woorden die je mensen niet vaak hoorde zeggen, en hij vond het wel grappig. Hij ging op de stoel zitten en dronk het laatste restje drinken op waarna hij het glas op tafel zette, met zijn ellebogen op tafel steunden en haar recht aankeek. 'Nee, ik hoef geen aandacht te trekken. Maar eerlijk gezegd weet ik ook niet veel over kleding. Ik heb trouwens wel een plaatje van hoe het er ongeveer uit moet komen te zien' zei hij, en hij haalde een nogal verfomfaaid blaadje dat Ron op het laatste moment in zijn hand had gedrukt uit. 'Zoiets' zei hij met een glimlach, en hij schoof het naar haar toe.

---

Spoiler:

---

"Zal ik nog een champagne voor je halen?" Bood Luna vriendelijk aan want zelf had zij ook dorst gekregen. Ze had wel zin in een glaasje fris want champagne overdag ging er bij haar niet in. De vrouw ging aan tafel zitten, gooide even haar bruine lokken naar achteren zodat ze op haar rug vielen. Zaten haar haren tenminste niet in de weg. "Oké... Een beetje onopvallend maar toch de show stelen als mensen met je komen praten. Ik wil wel graag dat ze onder de indruk zijn van je pak, al is het alleen de kwaliteit van je stof." Ze pakte het verfomfaaide blaadje die zij zorgvuldig bekeek. "Ja dat is wel fijn, fijn dat ik nu een beeld hem." Ze knikte, noteerde een aantal gegevens en keek hem weer vriendelijk aan. "Vind je het erg als ik deze bewaar? Dan kan ik af en toe spieken wanneer ik het maak? Voor wanneer moet het af zijn?"

Justin knikte en schonk haar een witte tanden glimlach. 'Als je dat zou willen doen, ben je echt een schat' zei hij, en hij leunde weer naar achter, ging nonchalant in zijn stoel zitten. Toen ze haar haren naar achteren gooide werd haar gezicht beter zichtbaar en hij glimlachte goedkeurend. 'Nou graag gedaan. En ja hoor houd maar. Euhm... hij moet klaar zijn op 1 mei' zei hij even nadenkend. Op 1 mei was er hier in de stad een groot gala, en daar kwamen allemaal beroemdheden en rijke mensen. Daar moest hij naar toe. Hij had meer zin in de afterparty, en zo'n gala moest hij dan maar volhouden. Hij was daar eigenlijk nog veel te jong voor, het was helemaal niet leuk voor iemand van zijn leeftijd. Ook was hij verplicht om een date mee te nemen, en daar had hij echt geen zin in.

De banner van Bonnie is echt moooooi!
Luna moet mee naar het gala!
---

"Komt eraan." De vrouw schoof de stoel naar achteren, pakte het glas voordat zij wegliep naar de koelkast achter bij het personeelskamer. Alleen toegang voor mensen die hier werkten. Ze haalde de champagne eruit, schonk de glas weer vol en pakte voor zichzelf een sapje wat iedere dag vers werd gemaakt. In deze tijd hadden ze nog geen mixer dus werd het fruit fijngestampt, sap gegoten met een vergiet en daarmee het geprakte fruit. Goed roeren en je had een soort van sapje. De vrouw kwam weer terug en overhandigde het glas aan Justin. "Alsjeblieft." Haar bruine ogen waren voor kort in de zijne gericht voordat zij weer aanschoof aan tafel. "1 mei? Ik denk dat het mij wel gaat lukken. Dan heb ik ongeveer nog 3 weken. Je zal af en toe moeten langskomen als ik bijvoorbeeld het bovenstuk of onderstuk af heb. Ik maak een:
- overhemd;
- de stropdas;
- colbert;
- een pantalon.

Ook zal ik een gilet maken zodat het een driedelig pak wordt. Dat kun je naderhand uitdoen en dat is het tweedelig." Luna glimlachte vriendelijk. "Heb je een partner die je meeneemt? Misschien is het een idee om haar ook mee te nemen zodat ik misschien kan laten matchen? En wil je er nog een hoed bij?" De vrouw nam een slok van haar sapje.

hihi dankje!
En inderdaad...
---

Toen ze weg was keek hij een beetje om zich heen. Soms vroeg hij zich echt af hoe hij in verschillende situaties terecht kwam. Opeens zat hij bij een chique kledingzaak, stond hij op een podium of lag hij met iemand in bed en dan dacht hij aan hoe dit allemaal begonnen was, en hoe hij zich op dit moment voelde. Soms had hij gewild dat hij een normaal leven geleid had, zonder al die poespas en dat overdreven gedoe. Hij zat daar over na te denken terwijl ze binnenkwam en hij ontwaakte snel uit zijn gedachten. 'Euhh.. dankjewel' zei hij, en hij pakte het glas aan waarna hij meteen een slok nam. Hij moest niet zoveel nadenken, daar werd hij nog een softie van. 'Ik moet wel een partner meenemen, ik heb er alleen nog geen gevonden. Maar ik heb nog alle tijd. En nee, ik denk dat een hoed niet bij het event past' zei hij met een glimlach.

De vrouw keek hem met een nieuwsgierige glimlach aan. Stiekem was ze wel benieuwd wie zijn partner zou zijn voor het gala. Het moest wel een model zijn of iemand van het Adellijk Hof. Een meisje met gouden lokken, blauwe ogen die gewoon bij zijn uiterlijk zou passen. Luna begon nu al te fantaseren over hoe zij de jurk met leuke overeenkomsten kon versieren zodat ze gematcht naar het gala zouden kunnen gaan. Haar fantasie werd helaas geen werkelijkheid want Justin had nog niemand gevonden. Voor kort zag je teleurstelling in haar ogen maar dat veranderde in een bemoedigde glimlach. "Ik ben er van overtuigd dat je binnen de kortste keren iemand hebt gevraagd voor het gala. Je hoeft niet op mijn voorstel in te gaan maar koppels doen het altijd goed op een gala. Je zou velen complimenten ontvangen." Ze noteerde dat een hoed niet nodig zou zijn. "Dan zijn wij klaar Justin. Ik ga er nou aan beginnen en hoe kan ik contact opnemen? Met jou persoonlijk of liever een contactpersoon?"

Justin knikte met een glimlach. Alsof hij zich zorgen maakte over het vinden van een date. Hij vroeg wel een actrice, of andere zangeres. En anders verzon zijn management wel iets voor hem. 'Ja dat komt vast wel goed. En je kunt contact opnemen met mij, maar liever met mijn manager Ron. Hier heb je onze nummers' zei hij met een knipoog. Hij gaf expres zijn eigen nummer er ook bij, iets wat hij normaal niet deed, maar hij vond dit meisje wel leuk (Ik weet dat er geen mobieltjes zijn, maar weet niet hoe het anders moet). Hij stond op en dronk het laatste bodempje uit zijn glas waarna hij zijn shirt even recht trok en een hand door zijn haar haalde.

(Misschien een postduif hahahaaha! )

De vrouw keek verbaasd op. "Manager?" Ze leek even verrast. Was hij dus niet van adel? Waarom zou hij anders een manager hebben? Hij moest dus beroemd zijn. Waarom voelde Luna zich plotseling ongemakkelijk dat ze nu met een artiest te maken had? Er stond natuurlijk meer op het spel dus het pak moest gewoon goed zijn. Perfect. "Dankjewel..." Ze keek naar beide nummers en bleef wat langer naar zijn telefoonnummer staren. De vrouw dronk ook haar glas leeg voordat zij de stoel naar achteren schoof om te kunnen opstaan. "Dan begeleid ik je nog even naar de deur." Zei ze vriendelijk en liep het kamertje uit naar de ingang. De portier keek vriendelijk op.