Het rijk van de Leeuw - De havenstad Tarling

Vic liep over de kade, ergens op één van de mooiere plekjes van de haven. Het was niet druk, want het was warm. Vic had daarom ook zijn korte broek aan met daarbovenop een dunne, openhangende witte blouse. Vrolijk keek hij om zich heen, naar de matrozen die bezig waren met lossen of laden, naar de mensen die voorbij liepen en naar het vrouwelijk schoon. Na zijn eerste gewenningsperiode in de Twaalf Rijken was hij weer terug als vrouwenverslinder. Hij had alweer meerdere relaties gehad, want daar ging het bij hem toch wel om, maar nu was hij single en dus op de versiertoer. Als hij een meisje tegenkwam dat hem de moeite waard leek, dan ging hij eropaf. Maar vandaag was dat nog niet voorgekomen.

Nolin rende over de kade en struikelde regelmatig over losse touwen of benen van mensen," Stop, die is van mij!" Riep ze naar de man die ze achterna zat, hij had haar tas gestolen en daar zaten haar gedichten in, als ze zonder haar gedichten moest leven zou ze niet eens kunnen leven. Het meisje begon aardig buiten adem te raken, ze rende nu al ongeveer een kwartier achter de man aan, ze was hier ook nog nooit geweest en de man was duidelijk een bekende. Ze begon steeds verder af te raken van de man, nee ze moest haar tas hebben, bleef ze denken. Die gedachte zorgde ervoor dat ze toch iedere keer weer dicht bij de man bleef rennen, haar tas was haar alles." Alsjeblieft mensen, hou hem tegen, hij heeft mijn tas." Kwam er als een schreeuw uit haar mond.

Vic keek op toen hij een wanhopige kreet hoorde. Iemands tas was gestolen. Het volgende moment werd hij ingehaald door een man en even later door een meisje. Hij besloot maar te helpen. Hij stuurde wat water uit de haven omhoog, oké, eigenlijk heel veel water. Alsof hij de hele wereld onder controle had stuurde hij het water om zichzelf heen en schoot het daarna vooruit, aan weerszijden om het meisje heen en keihard tegen de dief aan. Die werd voorover geworpen en gooide daarbij de tas in de armen van het meisje. Vic kwam dichterbij en door het water uit de plas waar de dier nu in lag te sturen, gooide hij de man in de lucht en lanceerde hem naar het midden van de haven, om hem daar door een grote golf richting open zee te laten dragen. Vic liep naar het meisje en keek hoe de man op de golf werd weggespoeld.

Nolin zag opeens heel veel water en daarna belandde haar tas in haar armen. Ze hield de tas stevig tegen haar lichaam aan gedrukt en keek naar hoe de man met de golf werd weggespoeld. Haar blik gleed naar diegene die haar net had geholpen met haar tas terug krijgen, of eigenlijk die haar tas voor haar heeft teruggekregen." Dankje, dit is echt een hele grote opluchting, om mijn tas terug te hebben bedoel ik." Ze glimlachtte iets wat verlegen naar de jongen en stak haar hand naar hem uit," Ik ben Nolin, hoe kan ik je bedanken voor het redden van mijn tas?" Ze hing met haar niet uitgestoken hand haar tas over haar schouder en zorgde ervoor dat hij nu gekruist hing zodat hij niet weer gestolen zou kunnen worden.

Vic schudde de hand. "Vic," zei hij droog. "En om zo'n knappe dame te helpen is al genoeg dank op zich." Hij glimlachte en zijn dunne, openhangende blouse wapperde in het zachte briesje dat er waaide. Hij stond redelijk ongegeneerd het meisje te bekijken. Hij nam haar in zich op en velde een oordeel, omdat dat automatisch ging. Het was niet zo dat hij veel waarde hechtte aan oordelen over uiterlijk, maar misschien speelde het een kleine rol. Uiteindelijk wendde hij zijn blik weer af en richtte die op het kleine puntje in zee wat de golf was die de dief nog steeds wegdroeg. Met een simpele beweging van zijn hand liet hij de golf stoppen en de dief zou gewoon terug moeten zwemmen.

Nolin kreeg kleine blosjes op haar wangen en grinnikte om zijn woorden," Ik sta erop dat ik je uit nodig om vanavond met mij mee te eten, ik was van plan vis te bereiden, er kan vast wel iemand mee eten, dus als je wilt, je bent welkom." Ze keek of alles nog in haar tas zit en toen dat zo bleek te zijn zuchtte ze toch eventjes van opluchting. Het briesje dat langs de jongen waaide zorgde ervoor dat haar haren weer op haar rug belandde en niet vol in haar zichtveld waren. Ze volgde de blik van Vic over het water heen, maar ontdekte niet zo snel waar hij naar keek. Haar vingers plukte wat aan een los draadje tot die op een gegeven moment van haar rok af ging en met de wind mee waaide.

"Daar zeg ik geen nee tegen," zei Vic lachend. "Het zou mij een genoegen zijn om je te mogen vergezellen bij het diner." Hij maakte een galante buiging en keek Nolin daarna weer aan. "Maar dan moet ik eerst nog iets vinden om aan te trekken, want zo kan ik niet bij een dame aan tafel en als ik hem dicht doe zie je er nog alles doorheen." Niet dat Vic zich ervoor schaamde om zijn sixpack te laten zien, maar hij vond niet dat het hoorde aan tafel. Tenzij hij natuurlijk in zijn eentje at, maar dan had je ook geen gezelschap. Hij vroeg zich af of Nolin het kon waarderen, een diner met uitzicht op een blote buik. Het hoorde gewoon niet.

Nolin kreeg een brede glimlach," Als het nodig is heb ik nog wat in mijn kast hangen, aan mannenkleding bedoel ik dan. Ik denk inderdaad niet dat het erg gepast is om zoiets te dragen naar een diner, ondanks dat het alleen wij twee zal zijn, of je moet een vriendin hebben die mee eet, iemand met wie je hier bent? Je kan ze gerust uitnodigen, ik moet alleen wel weten hoeveel mensen er mee eten want ik kook natuurlijk." Ze ging met een snelle beweging door haar haren die daardoor als een waterval weer tegen haar rug aan vielen. Haar vingers volgende daarna de lijn van haar tattoeage onder haar oog, ze was er nog steeds trots op.

"Nee, ik heb niemand die ik uit zou nodigen," zei Vic schouderophalend en hij stak zijn arm uit om Nolin als een echte gentleman te begeleiden. "Alleen Darsol mijn draak, maar die eet geen voedsel." Darsol voedde zich met licht, schaduwen en duisternis en dat deed hij vooral 's nachts en in de ruimte, al wist Vic niet wat de ruimte was. Hij liep met Nolin de kade af en vroeg zich af waar ze heen moesten. Hij vroeg zich ook af waar Darsol nu zou zijn. Hij zag hem niet, maar wist ook dat hij niet in de ruimte was, want Vic voelde zijn aanwezigheid nog en dat was niet zo als de draak de ruimte in was gevlogen.

Ze nam de arm aan en glimlachtte vrolijk naar de jongen," Mijn draak, Eslin heet alleen maar planten dus daar hoef ik ook geen eten voor te maken. Welke groente vind je het lekkerst bij vis? Het verschilt zo erg per persoon en ik wil natuurlijk wel dat het lekker smaakt. Mag ik vragen wat je hier doet? Ben je op doorreis of ga je settelen? Wat is je verhaal, ik hou namelijk van verhalen." Nadat ze Eric had gesproken lukte het Nolin om gewoon een gezellige prater te zijn, ze barstte een stuk minder snel in huilen uit en ze was wat zelfverzekerder. Het was fijn want nu kon ze gewoon een tweezijdig gesprek voeren en kwam het niet allemaal uit haar gesprekspartner. Ze liepen een kleine markt op," Ik moet nog de laatste ingrediënten halen, vandaar mijn vraag wat je het lekkerst vind."

Hehe, ik zie nu een kans om dat door Vic allemaal kapot te laten gaan.

"Jij kookt, dus jij bepaalt wat erin gaat," zei Vic en hij klopte op Nolins hand. "Daar wil ik niet tussen komen." Maar dat Nolin zijn verhaal wilde weten vond hij wel een rare vraag. "Ik heb niet veel te vertellen, ik kom uit het Rijk van de Vissen en ben gewoon aan het rondreizen. Ik had een normale jeugd enzo." Eigenlijk was hij een inshoudsloos persoon, als hij alleen dit vertelde. Hij ging een kandidate natuurlijk niet zeggen dat hij heel veel vriendinnetjes had gehad, dat verpestte alles alleen maar.

Nu wil ik weten wat je gaat doen.
~~

Nolin kreeg een grote glimlach op haar gezicht," Zoals je wenst, dan maak ik het mijn manier en ga ik totaal geen rekening houden met jouw smaakvoorkeuren." Ze liep leidend door de paden van de markt, bleef af en toe ergens staan en kocht iets. Je zag duidelijk dat ze hier vaker kwam en de weg kende anders zouden ze waarschijnlijk al drie keer verdwaald zijn, het was niet bepaald een makkelijk doolhof." Iedereen heeft een leuk verhaal, vertel over de mensen die je hebt ontmoet, over de gebeurtenissen die je hebt meegemaakt." Haar stem was hoog en zacht maar je hoorde dat ze zich nergens voor schaamde, ze was blij met haar hoge en lieve stem, dan hoefde hij dus niet hard te zijn. Eénmaal weer van de markt af zei ze tegen de jongen," Er is nog één stop, ik heb geen wijn meer in huis en bij een goed diner hoort goede wijn."

Vic is een rokkenjager, heeft steeds even een vriendinnetje en maakt het dan weer uit

Vic hield zich stil op de markt hij had niet zoveel te vertellen. "Tja, de meeste mensen wel, maar ik niet," zei hij. "Ik heb je al verteld over mijn draak en je weet dat ik watermeester ben." Hij liep gedwee met Nolin mee. Hij had teveel in zijn verleden te verbergen om erover praten, de vriendinnetjes en het Dertiende Rijk. Hij spoorde mensen op en als het moest vermoordde hij ze. Gelukkig was dat nog niet voorgekomen, maar hij was ervan overtuigd dat hij dat gewoon zou doen. Dus hij zou het Nolin niet vertellen. Bij meisjes die geen Dertieners waren maakte hij trouwens een uitzondering, verkering was leuker.

Nolin leidde Vic mee naar de brouwerij aan het einde van de pier. Toen ze binnen kwam was het eerste wat ze zei," Thomas, je moet eens een beetje beter schoonmaken, ik ben wat, nog niet eens een maand weggeweest en je hebt er nu al een puinhoop van gemaakt." Ze pakte een bezem die in de hoek van de ruimte stond, hierdoor had ze Vic losgelaten. Ze maakte een paar keer neuriend een rondje en bezemde even snel de klantenruimte van de winkel. Thomas liep mopperend naar boven en verscheen in het zicht van Nolin," Ik heb het geprobeerd maar die bezem werkt niet mee." Nolin moest grinniken," Je kan de bezem niet de schuld geven, maar Thom kan je voor mij en Vic hier even je heerlijkste wijn pakken. Je weet welke ik het lekkerst vind." Ze knipperde eventjes met haar wimpers en trok een pruillipje, Thom smolt altijd van dat aanzicht en dan deed hij alles wat ze wilde. Dus die verdween weer naar beneden." Zal ik dan wat over mezelf vertellen?"

Vic kon snappen waarom de brouwer smolt voor zo'n gezichtje. "Ik vind het een prima plan," zei Vic, terwijl ze wachten op de wijn. Eigenlijk hield hij meer van bier, maar het verfijnder wijn ging er ook wel in. Dat was weer eens wat anders. Hij leunde tegen de toonbank aan en hij frommelde met een knoopje van zijn blouse. Hij was niet ongeïnteresseerd of zo, hij moest gewoon iets in zijn handen hebben, zoals altijd. Hij vroeg zich af hoever hij met Nolin zou gaan, want een leuk meisje was het wel. Een een aardig meisje, wat even belangrijk was.

Nolin vond het geen probleem om even luchtig over zichzelf te vertellen," Ik kom van het rijk van de maagd, ik ben een aardebestuurder en heb een helende kracht. Ik kan totaal niet dansen of iets met muziek." Ze liet deze informatie zakken, ze hoopte dat hij vragen ging stellen of iets over zichzelf zeggen aan de hand van de informatie over haar. Thomas kwam weer boven met een fles wijn en een kan met bier," Ik denk dat de heer dat ook wel kan waarderen, jou wijn is typische meiden wijn schat." Nolin keek even verbaasd maar nam het alle twee aan en gaf de man zijn geld." Ik woon hier dichtbij, nog geen vijf minuten lopen, zou je me misschien willen meehelpen met dragen?"

Vic knikte en galant nam hij de spullen aan die Nolin te veel werden. Dragen was voor hem nooit echt een probleem. "Ik ben ook een heler," zei hij glimlachend. Het was voor hem de beste kracht die er bestond, al was het soms een beetje irritant met zijn vechtstijl. Hij volgde Nolin naar buiten en naar haar huis. "Maar dat wat je mij nu verteld hebt is ook niet echt een geweldige bestseller," merkte hij lachend op. "En dat van het dansen moet je je niet aantrekken, daar zijn aardemeesters over het algemeen niet goed in. Hun manier van bewegen moet voor de sturing meestal te stijfjes en stevig zijn."

Nolin lachtte haar typische meisjes lach," Klopt, maar goed het zou zo leuk zijn, gewoon goed kunnen dansen. Ik ben een gewoonte-dier dus ik bestel altijd hetzelfde. Wist ik veel dat het een meisjes wijn is." Ze opende de deur en liet hem open staan zodat Vic ook naar binnen kon gaan. Ze zette alles op de keukentafel neer en opende de ramen van haar keuken zodat het straks niet zo heet zou worden." Je bent de eerste heler die ik ben tegengekomen sinds in rondreis."

"Volgens mij zijn er ook niet veel," zei Vic en hij zette dat wat hij had gedragen ook op de keukentafel. Daarna leunde hij achterover tegen het aanrecht en met zijn armen naast zich keek hij naar Nolin. Opnieuw nam hij haar even in zich op. "Kan ik ergens mee helpen? Of niet, aangezien jij kookt?" Hij glimlachte één van zijn mooiste glimlachen keek naar het eten dat Nolin in huis had gehaald.

Nolin bekeek de jongen even, zijn blouse zo open en die mooie glimlach," Je bent eigenlijk best wel knap en hebt een leuke glimlach, wat dacht je van gewoon even hier blijven, mij gezelschap houden tijdens het koken en lief glimlachen?" Je kon duidelijk horen dat ze een grapje maakte als het gaat om het deel van het lief glimlachen. Ze pakte alles uit en legde het geordend op de tafel. Ze begon eerst met de vis snijden en bereiden en daarna ging ze over op groente." Doe je sporten, heb je bepaalde interessante hobby's? Er moet toch wel iets zijn dat je aanspreekt?"

Vics ogen glunderden toch wel even toen Nolin zei dat hij eigenlijk wel knap was. Dat deed hem toch wel goed. "Oké," zei hij. "Ach, ik ben een hele goede boogschutter. Vijf pijlen in zes seconden en dan zijn ze allemaal precies raak. Ik heb altijd genoeg te eten voor de konijnen weten dat ze weg moeten rennen. En ik probeer de laatste tijd mijn watersturing te combineren met dans, omdat deze sturingsvorm erg sierlijk is." Hij grinnikte, meeste mensen verwachtten bij hem geen danser. Maar Vic maakte het allemaal niets uit, hij gooide zijn lichaam gewoon los.

Nolin keek even verbaasd naar de jongen," Zie je wel dat je interessant bent, iedereen is interessant je moet alleen maar de juiste gespreksonderwerpen hebben. Ik kan dus niet overweg met een pijl en boog, volgens mij schiet ik dan in mijn eigen voet of zo, ik zie het nog wel gebeuren." Toen alles in pannen op het vuur stond draaide ze zich weer om naar Vic en glimlachtte lievelijk," Moet je wat te drinken, het bier is voor jou, ik drink namelijk geen bier. Ik ga nu wel even voor mezelf een glaasje wijn inschenken, moet ik een biertje voor jou maken?" Ze pakte al twee glazen maar wachtte nog even met het bier in het glas voor Vic doen. Ze nam een klein slokje van haar rode wijn en kon een klein genotzalig zuchtje niet onderdrukken," Het mag dan wel vrouwen wijn zijn, maar het blijft heerlijk."

"Tegen bier zeg ik geen nee," zei Vic met een vrolijke glimlach. "Ieder heeft zijn eigen smaak. Maar interessant zou ik het nog niet noemen, dat wordt het pas als blijkt dat ik er misschien wel heel goed in ben. Al ben ik dat al in boogschieten." Hij grinnikte en keek toe hoe Nolin voor hem een glas bier inschonk. Tevreden nam hij een paar slokjes en hij likte het schuim van zijn bovenlip.

Nolin vond de jongen wel een gezellig gezelschap, hij zorgde voor een glimlach op haar gezicht." Waarom zou je overal goed in moeten zijn om het leuk te vinden? Ik bedoel ik vind zo veel dingen leuk waar ik totaal niet goed in ben, zoals euhm... gitaar spelen of tekenen. Ik kan het alle twee niet, toch vind ik het heel leuk om te doen." Ze pakte een paar borden uit een kastje en legde ze op tafel, ook pakte ze besteld en legde het naast de borden neer. Toen ze zich terug draaide naar Vic kon ze een kleine lach niet laten," Je bent een beetje schuim vergeten." Ze liep naar hem toe en streek met haar wijsvinger het laatste restje schuim van zijn bovenlip af." Ik geef het nog vijf minuutjes dan kunnen we eten."