Herberg de brandende pijl - Rijk van de booschutter

Het is een mooi en schoon gebouw, het is groot en ruim en word gedecoreerd met lampionnen, lampen en lantaarns in alle kleuren die een prachtig licht op de ruimte werpen, het is er groot genoeg om het rustig maar gezellig te houden, er zijn tafels een bar en een dansvloer, er staat op het podium altijd wel een bandje dat speeld en op vrijdagavond is het openavond en iederen mag dan spelen.

Je kan op zich een kamer voor maximaal drie dagen nemen. Het zijn simpele maar mooie kamers met mooi glas in lood. Alles is van hout boven.

Personen: 10 max
regels: houd je netjes, de wacht zit in het gebouw hiernaast

Aphrodite stapte kalmpjes de kroeg binnen. Dit zou haar eerste kroegbezoek worden nadat ze de grens over was gestoken. De reactie van de mannen in de kroeg was niet veel anders dan aan de andere kant van de woestijn. Ze hoorde bijna de nekwervels kraken van de mannen die niet eens meer moeite deden te verbergen dat ze naar haar staarden. Ze ging op een barkruk zitten en legde haar onderarmen gekruist op de bar. Ze bestelde een wodka cranberry met een glimlach en een knipoog. Ondertussen bekeek ze het café. Het was veel armoediger dan de cafés waar ze thuis naartoe ging, maar dat lag meer aan haar oude milieu dan de kwaliteit van het café.

Nerveus liep Emily het café in. Ze had dorst en waar kon je beter iets drinken dan in een kroeg?
De mannen staarden en gaven haar een ongemakkelijk gevoel. Waarom keken ze naar haar. Kom op, zij was het maar ? voorzichtig ging ze aan de bar zitten. Naast een mooi, roodharig meisje. Ze bestelde een cola. Drank daar kon Emily niet tegen.

Aphrodite nam een slokje van haar rode wijn. Ze draaide de steel van het glas tussen haar vingers. Haar rode nagellak glansde in het licht van de lampionnen. Een moment later sloeg ze het glas in één keer achterover en bestelde een dirty martini. De barman zette hem voor haar neer met een grote, zwierige beweging van zijn arm. Ze giechelde kort, niet langer dan twee seconden. Ze pakte de cocktailprikker die in de olijf in haar drankje zat en roerde een beetje loom in de doorzichtige substantie. Ze merkte dat er een meisje naast haar was komen zitten en begroette haar met een vriendelijke glimlach.

Emily schrok van de glimlach en giechelde nerveus. Ze wist een scheve glimlach te vormen met haar mond. Het zag er waarschijnlijk erg charmant uit maar niet heus. Bah, stomme zenuwen. Het was nergens voor nodig om zenuwachtig te zijn! Emily zag de nagels van het meisje. Onder de bar keek ze naar haar eigen afgekloven stompjes. Dit meisje was heel anders dan zijzelf. Dat stond vast. Had ze haar haar eigenlijk wel gekamd vanochtend? Haastig streek Emily met haar hand door haar haar. Gelukkig. Het zat naar gevoel redelijk normaal. Het stond in ieder geval niet omhoog ofzo.

Een beetje aarzelend deed Morach de deur van het café open. Het zag er allemaal te luxe uit voor hem. Zeker in zijn oude vodden, ongekamde haren die in vette slierten rond zijn hoofd hingen en zijn half versleten schoenen die al meer van de wereld hadden gezien dan menig ander. In het café hing een rustgevende sfeer met prachtige lampionnen in de lucht en nette tafeltjes.
'Goede middag,' zei hij beleefd, toen hij bij de bar aan kwam. Een vriendelijk uitziende man stond er achter, maar leek meer geïnteresseerd aan de twee dames die aan de bar zaten dan in hem. 'Zou ik een biertje mogen?' vroeg hij, hart genoeg dat de man hem zou horen. Eigenlijk kon hij helemaal niet tegen drank. Maar om hier nou en nu een glas water te bestellen vond hij ook wat. Het kon hem over het algemeen niet veel schelen wat anderen over hem dachten, maar hij wilde zo goed mogelijk voor komen dat ze dachten dat hij een watje was.
De man knikte, pakte een glas en schonk het glas flink vol via een kraantje in een van de houten tonnen achter de bar. Morach kwam er achter dat hij toch wel dorst had gekregen, en nam een flink aantal slokken voor hij het glas weer neer zette.

Sheila kwam zonder veel geluid de herberg binnen. Ze deed haar mantel uit en liep daarmee, nadat ze die over haar arm had geslagen, naar de bar. Ze legde haar mantel op de kruk en keek even rond. "Een rode wijn alstublieft." zei ze vriendelijk tegen de barman waarna ze die al snel kreeg. Onder haar mantel had ze een tuniekje aan, een driehoekje liet wat bij haar borsten zien met een split tot haar heupen. Een broek had ze eronder aan en glimlachend keek ze rond. Naast haar zag ze een jongeman met een biertje en aan haar andere zijde zat een al wat oudere man. Veel aandacht besteedde ze er nog niet aan en ze liet een hand door haar rode haren glijden. Golvend kwamen ze tot haar rug. Ze genoot ervan en speelde met een lokje van haar haren en genoot ervan. Ze vond het prettig om in deze warmere ruimte iets te drinken, dan werkte de alcohol net iets beter en daar had ze wel even behoefte aan. Glimlachend keek ze rond.

New
_________
Lott was rustig op een kruk aan de bar gaan zitten. Ze was gewoonlijk niet zo vaak in een café of bar te vinden maar af en toe had ze wel de behoefte om zich in de drukte te mengen. Ze bestelde een glas witte, zoete, wijn. Het was gezellig druk in de bar, op het podium stond een bandje te spelen. De muziek was niet helemaal haar smaak maar het klonk haar prima in de oren. Misschien zou ze hier vannacht wel blijven, gewoon op zichzelf. Anders zou ze nog door moeten reizen met Colour naar huis. Niemand zou zich zorgen maken als ze een nacht niet thuis zou komen. Ze besloot het later wel wat ze ging doen. Nu genoot ze eerst van haar wijn, en de gezellige drukte om haar heen.

Zodra de deur achter hem dichtviel, keek Dino met een nonchalante blik de ruimte rond. Zijn blik ging over de dansvloer, het bandje en natuurlijk de bar, waar hij uiteindelijk toch vooral voor gekomen was. Ondanks dat het niet vaak voorkwam, hield Dino er erg van om eens een avond uit te gaan. Soms kwam zijn crew mee, maar die zaten nu verderop nadat Dino gezegd had dat hij ze later wel weer zou zien. Met soepele passen liep hij naar de bar en liet zich met een zucht op één van de krukken zakken. Het was altijd fijn om even van zijn verantwoordelijkheden verlost re zijn, al maakte hij zich dan wel vaak zorgen. Maar het kamp was net als een dorp, de mensen hielpen elkaar als er problemen waren en hij hoefde meestal niet in te grijpen hierbij. Hij wenkte de barman en bestelde een glas bier, als hij zin had kon hij later op de avond nog aan de sterkere drank gaan. Hij veegde zijn donkere haren uit zijn gebruinde gezicht en keek vanaf zijn kruk in de rondte, de mensen scannend met zijn scherpe groene ogen. Je wist nooit wat.je hier zou tegen komen.

Lott keek op toen iemand naast haar kwam zitten. Ze had nog niet de macht om aura's aan en uit te zetten maar ze kon ze wel bewust negeren. Iets wat ze vandaag deed. Ze nam nog een slok van haar wijn en negeerde de jongen vervolgens. Ze draaide zich weg, ze was hier niet gekomen voor jongens. Dat deed ze eigenlijk nooit. Lott had ze niet nodig, en ze miste ze ook niet in haar leven. Haar broers waren al genoeg jongens om haar heen. Misschien al teveel.