Het rijk van de Maagd - Het bos van Vario.

Aan de hoofdstad van het rijk van de maagd, Vario grenst een groen bos wat speciaal is afgezet om de natuur haar gang te laten gaan. Er groeien daar veel geneeskrachtige kruiden. Het is redelijk dicht begroeid, maar er lopen ook veel rechte paden. Uiterst geschikt voor wandelingen dus.

Regels: Kruiden plukken mag, maar laat wat over voor de anderen. verwoest de natuur niet.
Personen: Vrij

Sinds ze van huis weg was en nu even uit de drukte van de hoofdstad weg wilde waar ze al een tijdje verbleef had ze besloten om het bos in de buurt maar even te bezoeken. Ze vond het zeker jammer voor Dain dat deze niet mee kon, het bos was te dicht begroeit en bovendien was hij er gewoon te groot voor dus was hij nog altijd een stuk verder, op een andere plek. Maar ze hield via haar telekinese contact met hem. Dus hij kon als nog wel wat meegenieten. Vandaag zaten haar rode lokken in een hoge staart, plukjes vielen langs haar gezicht en haar tuniek, die wel wat verborg maar lang niet al het moois weghield van het oog, viel mooi rond haar lichaam in een mosgroene kleur. Haar broek was zacht van stof en zwart van kleur en op het oog zag ze er gewoon normaal uit. Een klein mandje waar haar lunch in zat had ze meegenomen en glimlachend keek ze rond. Ze voelde zich heerlijk hier, Sheila was ondanks alles echt een natuurmens.

Dani plukte een appel en nam er een hap van. Tessriël vloog een eindje boven haar. Dani was hier naartoe gekomen om wat pepermunt te plukken, het rook heerlijk. Ze kreeg spontaan zin in pepermuntthee. Als ze nou hier ergens een open plek kon vinden kon ze haar vuurstenen gebruiken om wat water te koken. 'Kan jij even op zoek gaan naar een open plek?' vroeg ze aan Tessriël. Dani wist dat ze ook gedachtes kon uitwisselen met Tessriël, maar ze vond praten fijner. Net alsof je tegen jezelf praat. Na wat verzet ging Tessriël toch op zoek naar een open plek.
Plotseling hoorde Dani iemands anders gedachtes. Ze wou er niet zonder toestemming in rommelen, maar toch ving ze het een en ander op. De gene die zij hoorde heeft ook magie. Ze was niet echt verbaasd, natuurlijk zijn er anderen met magie. Stiekem was ze wel benieuwd hoe die gene was dus bleef ze wachten tot die gene dichterbij kwam.

Met rustige stappen, ze concentreerde zich niet echt op anderen. Glimlachend keek ze rond. Op een bepaalde plek draaide ze even om, ze dacht iets of iemand gezien te hebben en liep een paar stapjes terug. "Hallo?" Klonk het toen kalm en vriendelijk vanuit haar kant. Ze keek rond, benieuwd naar wie het was, mogelijk stoorde ze de persoon zelfs maar dat vond zij niet zo heel erg. Dan moest die persoon maar niet staan, hoewel dat ook niet heel erg eerlijk was. Kalm duwde ze haar haren weer even weg waarna ze rondkeek. Ze concentreerde zich een beetje op de gedachten om zich heen en keek even rond. Ze beet onzeker op de binnenkant van haar wang en keek even naar de grond. Gras groeide onder haar voeten en ze keek glimlachend naar het gras dat wat verder omhoog groeide.

De stem klonk vrouwelijk en niet gevaarlijk. Toch besloot ze om de verdedigingspositie te staan. Je wist het maar nooit. 'Mensen noemen mij ... Dani en welke naam behoort tot jou?' In tegenstelling tot haar stemming klonk Dani rustig en kalm.
Ondertussen vroeg ze zich af waar Tessriël bleef. Ze was waarschijnlijk ergens geland en in slaap gevallen. Bij die gedachte glimlachte ze inwendig.

Kalm liep ze wat richting de plek waar de stem vandaan kwam. Ze keek naar het meisje dat in een verdedigingspositie stond. "Mijn naam is Sheila.." Zei ze kalm, ze stond op een afstand en haar groenblauwe ogen bekeken het meisje kalm. Met een nog kalme glimlach op haar gezicht hoewel ze vanbinnen wel alle gevaren afwoog die er konden zijn. Maar ze zou binnen enkele rappe seconden haar mes kunnen pakken die vergiftigd was, zeker niet dodelijk maar het kon wel even verlammen. Kalm keek ze even naar de vrouw en rechtte haar rug. "Ben je van plan me aan te vallen?" vroeg ze haar kalm en ze glimlachte.

'Nee, ik ben hier voor de pepermunt,' antwoordde ze en ze wees op haar rugzak. Dani wilde niet gelijk vrienden worden, maar zich vijandelijk opstellen wilde ze weer ook niet. Ze wist dat ze geen kans zou maken. De vrouw had een snelle reactievermogen en de waterballen zouden haar waarschijnlijk niets doen.

Sheila ontspande haar spieren en knikte. "Dan moet je nog wat verder lopen heb ik gehoord." zei Sheila vriendelijk waarna ze even rond keek of ze ergens pepermunt zag, maar aangezien ze dat niet zag nam ze verder ook geen moeite om dat nu te gaan zoeken. Ze glimlachte even vriendelijk waarna ze uit haar mandje een druifje haalde en die op at. Ze wist nu even niet wat te zeggen tegen haar, aangezien de vrouw best vijandelijk had geleken maar Sheila geen behoefte had een een gevecht nu. Hoewel het wel zou moeten. Als de persoon slechte gedachten had, ze wist het even niet maar het was even oké voor haar.

Sheila had dus krachten, maar wat voor krachten had zij? Ze wist niet of ze het wel kon vragen aan haar. Misschien was het veiliger om wat subtieler te zeggen dat zijzelf magie heeft. Dani ving in haar gedachtes wat op over slechte gedachte. Ze haalde haar schouders op.
'Ik heb zo mijn slechte kanten en gedachtes, maar waarschijnlijk heb jij die ook.'

Verbaasd keek ze even op en ze glimlachte even, hoewel het wel twijfelend was. "Dat zal ik zeker niet ontkennen. Maar het was nogal apart dat je direct een bepaalde houding aan nam." zei ze kalm en ze keek het meisje an met een kalm aan met een kalme blik. "Hoewel ik het wel zou prefereren als je niet in mijn gedachten gaat zitten wroeten." zei ze rustig. "Ik doe dat immers nu ook niet bij jou of wel soms?" vroeg ze met een kalme glimlach maar er lag zeker een dwingende blik in haar ogen.

'Ik doe mijn best, maar om eerlijk te zijn hoor ik jouw gedachtes luider en overstemmen zij die van iedereen in de buurt. Je zou eraan kunnen werken, als het jou zo stoort.' Ze negeerde Sheila's dwingende blik. Ze had erger gezien. Langzaam genoeg om geen argwaan te wekken liet ze zich op de grond zakken en begon grassprietjes te plukken.

Ze grinnikte even. "Nou dat is dan enkel omdat jij er aandacht aan besteed. Maar al luister je er naar dan hoef ik er niet mee geconfronteerd worden." zei ze kalm. Ze keek haar even aan en keek naar de grassprietjes die ze plukte en met een diepe zucht bekeek Sheila haar. "Daar vind je je pepermuntje niet hoor..' zei ze tegen haar en ze grinnikte even. Ze maakte haar staart even los en haar haren vielen over haar schouders heen.

'Zoals jij het wenst, maar misschien komt Tessriël hierover te horen.' Ze maakt een snel en onschuldig gebaar. 'Nee, maar gras is ook iets moois. Het begin van het meeste leven.' Ze besloot om Sheila's kracht uit te testen. Ze dacht aan haar verlangen om Sheila's elementaire kracht te weten. Zou het vuur zijn? Zij was beslist een vurig type.

Sheila grinnikte. "En dat is wie?" vroeg ze glimlachend. Ze keek even naar het gras en knikte. "Oh ja dat klopt zeker. Maar er zijn ook andere dingen die het begin van het leven zijn."zei ze. Ze keek haar aan en glimlachte even vriendelijk. "Maar als je ze eruit plukt dan blijft er niet veel leven meer over he." zei ze grijnzend en ze keek haar aan en grijnsde breed.

Ik snoof, volgens mij is zij slechter in gedachtes lezen dan mij. 'Mijn draak, jij hebt er toch ook een?' Eigenlijk wist ze het antwoord al, iedereen met magie heeft er een. Toch hield zij zich voor het domme. 'Je hebt gelijk, water is een van de vele. Houd jij van water?'

Kalm keek ze naar het meisje. "Oh ja ik heb er een hoor. Een hele leuke draak." zei ze kalm. Ze keek even naar het meisje en leunde tegen de boom aan. Ze bekeek haar kort. "Soms, niet altijd evenveel. Niet als een of andere stomme regenbui me natregend." zei ze kalm en ze keek het meisje aan. "Aarde is mijn kracht oké, je bent best irritant want ik weet dat je het wilt weten." zei ze zuchtend.

Dani wierp haar een ondefinieerbare blik. 'Dankje, dat is een mooi compliment. Mijn kracht is trouwens water, maar die zag je waarschijnlijk al aankomen.' Er verscheen een grote schaduw boven de grond. Het was Tessriël. Ze landde niet maar bleef boven Sheila zweven en keek haar doordringend aan. Dani nam aan dat Tessriël Sheila zag als een indringer.

"Ja.. Dat verwachtte ik enigszins." zei ze met een kleine glimlach waarna ze op keek. Een schaduw hing over haar heen en keek even naar de draak. "Die is zeker van jou? Leuk, maar ze of hij mag ook best vriendelijker kijken hoor." zei ze kalm en ze keek naar het meisje voor haar. "Ik heb je niets misdaan en jij mij ook niet." zei ze rustig. "Bovendien vind ik dit zeer onnodig, ik ga Dain niet storen voor dit."

'Ik heb niet de macht over haar, zij doet wat ze wilt.' Dani haalde haar schouders op. 'Zij komt uit haar vrije wil en waarschijnlijk gaat zij zo weer weg.' Ze ging liggen en sloot haar ogen en dacht aan de missie. Tot nu toe had zij nog niemand vermoord of overgehaald, wat wel te verwachten was. 'Wil jij nog ingaan op mijn uitnodiging om pepermuntthee te drinken?' Het was meer een vraag uit beleefdheid dan echt de drang om vrienden te worden. Wat haatte ze dat woord.

Sheila keek haar aan. "Graag, als je mijn hoofd een beetje met rust wilt laten. Dan zou ik graag wat thee met je drinken." zei Sheila met een vriendelijke glimlach. Ze keek even naar het meisje. "Ik heet trouwens Sheila, ik kan met niet herinneren dat ik me al had voorgesteld." zei ze glimlachend. Ze glimlachte even en bond haar haren weer vast.

'Hetzelfde geldt voor jou. Dat heb je wel gedaan.' Dani richtte haar hoofd even op Tessriël. 'Tess, heb je nou een open plek gevonden?' Tessriël kwam in beweging, dus vatte zij het op als een ja. Dani gebaarde Sheila dat ze haar moest volgen. Zonder om te kijken of zij het wel deed liep zij door. Tussen het lopen door plukte zij wat pepermunt.

Sheila knikte even gehoorzaam. Waarna ze naar de draak keek. Stilletjes volgde ze het meisje en zocht contact met Dain. Ze zei dat ze even met iemand mee ging om wat thee te drinken, daarna zou ze naar hem toe gaan. Ze glimlachte even in zichzelf en vlocht onder het lopen haar haren genietend en keek naar het meisje.

De open plek was niet heel groot, maar groot genoeg om een vuurtje te maken zonder dat er een bosbrand uit zou breken. Het prettige aan de plek was dat er wat zonlicht naar binnen viel. Voorzichtig maakte zij een vuurtje en liet daarop het water koken. Ondertussen liep zij naar Tessriël en gaf haar wat suikerklontjes. Tessriël ging liggen en dommelde in.

Sheila had Danie gevolgd enbwas stilletjes gaanbzitten. Ze had toegekeken hoe ze het vuur had gemaakt en wachtte nu rustig af. Ze keek even naar de draak en daarna weer naar het meisje. Uit haar tas haalde ze wat druiven en ze keek even naar Dani. "Wil jij er ook een paar?" Vroeg Sheila vriendelijk enbze keek haar met een kalme glimlach aan. Haar vlexht viel langs een kant van haar gezicht en genoot ervan. Ze nam kalme hapjes van de druivenm

Druiven, wat toepasselijk. Heel even flitste er een beeld van een vrouw op een ligbank die uitdagend wat druiven at door haar hoofd. Ze hield haar gezicht echter in een plooi. Het was niet belangrijk om dat beeld te delen. 'Nee bedankt, druiven zijn zo zoet.' antwoordde ze eerlijk. Ze schonk twee glazen in en liet er een paar pepermuntbladeren in vallen. Voorzichtig gaf zij een glas aan Sheila. Het zou echt zo'n actie van haar zijn om het te laten vallen. Toen ze eraan dacht begon zij te grinniken.