Bloesembos-rijk v. d. maagd

Bonnie zat onder een boom, helemaal in het achterste puntje van het bloesembos. Haar lange haren krulden tot ver over haar schouders, en ze droeg alleen een wit topje en een blauwe short. Het was best warm, en ze genoot van de zon die op haar gezicht en op het boek dat ze las scheen. Voor de verandering las ze geen geschiedenisboeken, of ingewikkelde oude verhalen over magie, maar een gewoon, leuk verhaal. Haar gedachten dwaalden alleen de hele tijd af, naar van alles en nog wat.

Darlah ging met een hand door de blonde pluk in haar haar. Ze was hier gekomen met de simpele intentie om wat rust en stilte te vinden. Ze had de halve nacht in verscheidene genotshuizen gespendeerd om aan te horen hoe haar moeder met de eigenaars onderhandelde. Het was blijkbaar tijd geacht om de hoeveelheid "Drakenbloesem" bordelen nog verder uit te breiden.
Ze pakte een pakje sigaretten uit haar broekzak samen met haar sigarettenhouder. Het was een mooi dingetje. Zwart metaal met versieringen in de vorm van twee ivoren draken met ogen van jade. Een verjaardagscadeau van een zakenpartner van haar vader. Toepasselijk. Ze stak hem aan met de hulp van een tondeldoos, wel met telekinese, ze ging toch niet moeite doen om dat met de hand te doen.
Afwezig veegde ze een van de roze blaadjes van haar broek. Ze had vandaag iets simpels aan, voor haar doen. Een groene broek van nep-slangenleer en een luchtig blauw naveltruitje waar je haar zwarte BH nog onder kon zien door het diepe decollete. Ze zei dat het simpel was, niet netjes. Ze verbrijzelde wat van de as met de hak van haar zwarte leren laarzen. Ze nam nog een trekje van haar sigaret voor ze verder begon te slenteren.

Bonnie snoof de geur van rozenbloesem op, maar de geur werd verdoezeld door sigarettenrook. Ze trok een vies gezicht en hoestte een beetje, omdat de geur nogal onaangekondigd haar neus binnengedrongen had. Wie verzon het nou om in een rozenbos te gaan roken? Bonnie was helemaal uit haar relaxte sfeer en stond dus maar op, waarna ze haar boeken in haar oude, lichtbruine rugzak begon te doen. Haar haren hingen in de weg dus ze stopte even om haar haren op haar rug in een lange vlecht te doen.

Het klik-klak van Darlahs laatzen stopte toen ze een meisje zag lopen verderop. Nouja, meisje, ze was langer dan zijzelf. Haar ogen scanden haar. Ze zag er niet slecht uit. Haar ogen bleven even hangen op haar blote benen en haar boezem. Haar zwartgestifte lippen tuitten zich goedkeurend. Ze doofde haar sigaret onder haar zool. Ze had daardoor al minpunten, als ze uberhaupt een kans wilde hebben om dit op het oog onschuldige ding te verleiden had ze alles nodig wat ze op kon brengen. "Hallo daar." purrde ze met een glimlach, iets meer verleidelijk dan vriendelijk. "Mijn naam is Darlah, met wie heb ik het genoegen kennis te maken?" volgde er, ook op een toontje tussen een leeuw die een leuke prooi in zijn armen wil lokken en een vrouwenverslinder die exact hetzelfde probeerd.

Bonnie keek op toen ze een stem hoorde, en ze zag een meisje dat op zijn zachtst gezegd nogal bloot gekleed was. Bonnie voelde meteen al blosjes op haar wangen verschijnen, wat haar extra schattig maakte, maar de uitdrukking op haar gezicht was uitgestreken. Ze was niet iemand die zomaar met alles en iedereen een gesprek begon, en vond mensen die dat wel deden vaak een beetje irritant. Had ze het nou verkeerd begrepen of flirtte dit meisje met haar? Dat had ze nog nooit gehad. Wel dat een jongen met haar flirtte, maar een meisje? 'Ik heet Bonnie' zei ze en ze merkte dat haar stem niet helemaal meedeed, en ze voelde een kriebel in haar buik.

De blosjes op haar wangen voegden wat toe aan de schattigheid van het meisje voor haar. Met telekinese probeerde ze een beetje te peilen of haar flirtpoging succes had. De feedback was positief, ze vatte het op als aanmoediging. Eens kijken waar meer geflirt haar zou brengen. "Dus, wat brengt een mooi meisje zoals jij op een plek als deze?" vroeg ze op hetzelfde toontje terwijl ze langzaam en subtiel met haar heupen wiegend naar Bonnie toe begon te lopen, haar lippen nog steeds in een goedkeurend glimlachje.

Bonnie hervond zichzelf een beetje en keek het meisje stug aan. Lag het aan haar of was dit wel een heel goedkope flirtpoging? Wel was ze super knap, met een sexy figuur. Ze bukte om de laatste boeken in haar tas te doen, en sloeg die over haar schouder. 'Lezen, zitten, genieten van de zon' zei ze en ze deed iets wat op een halve glimlach leek. Ook al viel ze niet voor dit geflirt, ze werd er wel zenuwachtig van, en ze voelde zich opeens ook erg bloot gekleed in haar erg korte broekje en topje dat haar armen en decolleté niet verborg. 'Maar de sigarettenrook verpestte het een beetje' zei ze terwijl ze Darlah met haar chocoladebruine ogen aankeek, ze zag de aura van het meisje die oranjerood was, dat betekende niet veel goeds.

Darlah minderde haar houding meteen. Dit was blijkbaar iets te obvious en duwde het meisje alleen maar weg. Uiterlijk was ze duidelijk wel goedgekeurd. Ze stond op een acceptabele afstand stil. "Mijn oprechte excuses voor de rook." Het klopte ook nog een beetje, ze bood haar excuses aan, maar niet alleen aan Bonnie. Ze baalde er ook van dat ze het voor zichzelf al een beetje had verpest zonder het door te hebben. Ze had graag iemand in haar bed, en liever was dat een 'normaal' meisje en geen hoer uit een van de bordelen. Met haar eigen jade ogen keek ze uitdagend terug in de poelen van chocolade. Bonnie zag eruit op op te eten, maar ze moest zich inhouden. Het was geen meisje dat makkelijk te krijgen was dat had ze wel door. "Houd je van lezen?" vroeg ze op een iets neutralere, vriendelijke toon. Ze hoopte dat de verandering in houding niet te veel opviel.

Bonnie beviel de nieuwe houding wel, en de aura van het meisje leek ook iets meer roze te kleuren. 'O, dat is wel goed hoor' zei ze wat verward, omdat Darlah opeens een stuk aardiger leek. Ze ging iets gemakkelijker staan, en hing haar tas schuin om zodat haar boezem iets beter bedekt werd, en zo voelde ze zichzelf ook wat meer op haar gemak. 'Ja, ik lees heel veel' floepte ze er heel snel uit, en ze moest bijna lachen om haar onhandige gedrag. Dit was dus de reden waarom ze geen vrienden of relatie had, ze bakte er helemaal niets van. 'En jij?' vroeg ze iets rustiger.

Darlah merkte de subtiele verandering in Bonnies houding ook. Ze was meer op haar gemak, ze dacht het zelf ook al. That's more like it. Darlah glimlachte vriendelijk toen Bonnie eruitfloepte dat ze veel las. Vooral om de gedachten die erna volgden was de bemoedigende glimlach. Ze wilde Bonnie niet ontmoedigen, not at all. Bij de tegenvraag lachtte ze zachtjes. "Ik lees geen boeken. Heb er niet het geduld voor, ik lees niet zo snel en heb niet veel tijd." verkondigde ze een beetje beschaamd. "Het lijkt me leuk om tijd te hebben om te lezen, allemaal werelden die je kan ontdekken en levens die je op die manier lijd."

Bonnie keek het meisje even aan, en keek toen naar de roze met witte bomen die haar uitzicht belemmerden. Ze vond het jammer dat Darlah niet las, want ze praatte graag over boeken. 'Ja is ook zo, en ik heb er alle tijd voor' zei ze met een glimlachje en haar gezicht lichtte op als ze glimlachte. Normaal was ze niet echt goed van vertrouwen, maar ze voelde zich toch wel een beetje gevleid omdat er een knap meisje met haar flirtte. 'Wat doe jij graag dan?' vroeg ze.

Darlah was van mening dat dit meisje er meer dan goed uitzag. Ze zou erg interessant zijn om wat tijd mee te spenderen. Ze luisterde nog steeds Bonnies gedachten af. Het was een leuke bron van amusement, te horen dat ze knap was. "Hmm wat ik graag doe?" Ze tuitte haar lippen even. "Daar vraag je me wat." De dingen die ze graag deed waren vrouwen, misdaden plegen en zuipen. Dat zijn niet de allergeweldigste dingen om iemand te vertellen. "Ik houd ervan om met mensen te praten. Wij zijn interessante wezens om te proberen te doorgronden." Ze glimlachte. "Een van de redenen dat ik jou aansprak, ik houd wel van een gesprek."

Bonnie ging weer tegen de boom waar ze daarnet gezeten had aan zitten en klopte naast zich op de grond. Dat laatste wat Darlah zei geloofde Bonnie niet echt, ze dacht niet dat Darlah in eerste instantie naar haar toe was gekomen voor een goed gesprek. 'Aha..' zei ze met een wat sarcastische glimlach. 'Ja dat klopt wel, alleen ik vind echte mensen niet interessant genoeg' zei ze, doelend op de boeken die ze las. Die mensen waren veel leuker en interessanter dan de mensen waarmee ze op school had gezeten. Mensen die haar buitengesloten hadden, en alleen maar konden praten over oppervlakkige dingen.

Darlah ging in kleermakerszit naast Bonnie zitten. Het viel haar nu pas op hoe mooi het hier was. De roze blaadjes die zachtjes naar beneden tuimelden. Bonnie had haar zo door, maar ja, het was quite obvious. Darlah grinnikte. "Dat heb je de interessante mensen nooit ontmoet." Op de gedachten die volgden wilde ze graag op reageren, maar dan gaf ze haar geheimpje van de telekinese al zo vroeg weg. Ze zou het met een omweg doen. "Ik heb genoeg interessante mensen ontmoet in mijn leven, mijn moeder is eigenaresse van een bordeel", dat was een understatement het zijn er zo veel, "Dan leer je de raarste mensen kennen."

Bonnie keek Darlah aan. 'Daar zou je best wel eens een punt kunnen hebben' zei ze, en ze dacht na over al de mensen waar ze haar jeugd mee door had gebracht. Het was een klein dorp waarin ze was opgegroeid, en de mensen die daar woonden waren precies dat soort mensen. Aan Darlah te horen had ze wel een interessante jeugd gehad, met interessante mensen. 'O, dat is wel interessant ja, veel interessanter dan het kleine houthakkersdorp waarin ik opgegroeid ben' zei ze met enthousiaste ogen. 'Vertel is wat verhalen' zei ze en ze boog zich afwachtend ar het andere meisje toe.

Darlah grinnikte. "Okee, ik vertel je wel een verhaal. Ik was een meisje van een jaar of vijf. Als mijn moeder zaken ging doen werd er op me gepast door een stel Drag-queens die de meisjes die er werkten verzorgden. Ze gaven ze eten en lette op hun gezondheid en zo." Ze glimlachtte, het was ene goede herinnering en een echte glimlach. "Dus twee extravagante dames op plateauzolen en een klein meisje van vijf. We waren ergens wezen eten met z'n drietjes en het was uitgelopen dus we liepen heel laat naar huis. Toen was er een oudere man die een overduidelijk gedrogeerde jongen mee wilde slepen naar een donkere steeg. De jongen leek te zwak om die man nog weg te duwen. Dus Glamour en Jasmin benen daarheen, mij vertellend dat ik daar moet wachten, en jagen de man weg door hem te slaan met plateauzolen. Dus een uurtje later zitten we daar in het bordeel, de jongen een blauw oog door die viezert en nog erg geschrokken, twee dragqueens en een meisje van vijf, komt een klant de lobby in lopen." Ze pauzeerde even voor het dramatische effect. "Het was dus die viezert. Dus alle meiden die niet aan het werk waren werden bij elkaar getrommeld terwijl iemand hem afleidde, en ze slaan hem in elkaar. En die jongen, zijn slachtoffer, staat op en pakt een vaas van een tafel en slaat die stuk op die man zijn hoofd. Het was echt geweldig." Ze grinnikte. "De jongen is er later gaan werken als hulp in de huishouding, hij heeft zijn drag-queen beschermengelen niet vergeten."

Bonnie luisterde verbaasd naar Darlah, ze wist niet eens dat er mensen bestonden die echt zo'n leven hadden gehad. Ze vroeg zich af hoe zij zou zijn geweest als ze op die manier geleefd had, heel anders waarschijnlijk. Ze zou veel vrienden hebben en elke avond zou ze uitgaan. Ze zou met elk jongen en meisje durven praten en ze zou hen om haar vinger winden. Het was iets wat ze voor zichzelf wel zou willen, maar het zij niet gebeuren. Ze was nog nooit net iemand naar bed geweest en ze dacht niet dat dat ergens binnenkort zou gebeuren, dat durfde ze niet. 'Ik zou willen dat ik je ook dat soort dingen kon vertellen, maar ik ben bang dat ik niet zo interessant ben' zei ze een beetje beschaamd.

Darlah glimlachte, ze had een dergelijke reactie al verwacht. Bonnie was nog nooit met iemand naar bed geweesd, dat was te verwachten. Ze had het al vermoed. "Dat ik nu een afwijkend en interessant leven heb geleid maakt het mijne niet beter dan het jouwe." zei ze met een vriendelijke glimlach. "Ik heb mijn vader nooit goed gekend, ik heb nooit langer dan een maand in dezelfde stad gewoond en ik heb nooit echte vrienden gehad naast hoeren." Ze ging met een hand door haar haar. "We hebben heel andere levens gehad, maar dat maakt geen van ons beter."

Als Darlah het zo zei had ze wel gelijk. Misschien moest Bonnie maar blij zijn met haar simpele leven, de laatste tijd ontmoette ze veel mensen en laatst had ze met een vreemde jongen gezoend, misschien kwam het moment nog wel. Altijd had ze gedacht dat ze geen behoefte had aan relaties en liefde, maar de laatste tijd begon ze er steeds meer aar te hunkeren. 'Ja daar heb je wel gelijk ja.' Zei ze, en ze besefte zij opeens hoe ze de flirtpoging van Darlah in eensdenkend gesprek veranderd had.

Een schaduw van een boom bolde op en er kwam een kop en stuk nek van een draak uit. Het beest was zo intens zwart dat het leek alsof iemand gewoon een zwarte vlek had gemaakt op de wereld, je kon niets anders zien dan het zwart van haar lichaam met enkele vleugen kleur en twee witte ogen. Ze kop legde zich op de schoot van Darlah. De draak maakte een zacht hum geluid dat Bonnie ook zou kunnen horen terwijl ze contact maakte met Darlah. "Dar-Dar" mompelde ze zacht in Darlahs gedachten. "Wanneer gaan we terug?"

Bonnie keek verbaasd op toen ze een draak zag. Eerst dacht ze dat het John was, maar John was donkergrijs en niet zwart. Ze keek toe terwijl de draak zijn kop op Darlah's schoot legde en een zacht geluidje maakte. Toen keek ze weg, want het was onbeleefd om te staren, ze lietDarlah het gesprek met haar draak eerst wel even afmaken. Het herinnerde haar ook aan dat ze John nog moest zoeken, want die zwierf hier ergens door het bos.

New

De zon kwam net boven de horizon uit, toen de vogels hun liederen begonnen te zingen. Dani glimlachte heel even bij dat aanzicht. Het was heerlijk om vroeg in de morgen het bos helemaal voor jezelf te hebben. Ze wist dat de andere mensen vrij snel zouden komen om hun hond uit te laten of gewoon een ommetje te maken dus probeerde ze van elk tafereel te genieten. De temperatuur kon ze het best omschrijven als prettig koud. Het veroorzaakte kippenvel op haar blote armen, maar het stoorde haar niet. Verlangend keek ze naar een laaghangende perzik, die een van de koolmezen aan het eten was. Heel even hief het zijn kop op en staarde haar aan met nog wat restjes perzik in zijn bek, maar ging al vrij snel verder met zijn ochtendmaal nuttigen. Net alsof hij haar wilde zeggen dat ze weg moest gaan. Ze gehoorzaamde hem en keerde hem de rug toe, zoekend naar andere opmerkelijke taferelen.

De man keek naar zijn zwarte laarzen die tot de helft van zijn onderbenen reikte. Wat een frisse ochtend waarbij je toch wel wat dikkere kleren aan moest. Hij droeg een lange, zwarte jas met daaronder een dikke wollen trui wat hem wel mooi stond, gewoon heerachtig. En een stevige broek met een goede stof waar weinig kou door heen zou kunnen komen. Daarop droeg hij nog een sjaal met wanten zelf door iemand gebreid waar hij geld voor had gegeven. In deze tijd konden mensen wel wat geld gebruiken. Desondanks deze voorzorg maatregelen kreeg de man het nog steeds koud. Hij blies in de lucht wat condens veroorzaakte. Hij rookte niet maar nu leek het er toch wel sterk op. Hoe verder hij liep hoe minder mensen hij tegenkwam totdat hij in de verte een vrouw zag staan die de omgeving leek te bekijken.

Uiteindelijk ging Dani onder een van de bomen zitten en sloot haar ogen. De boom veroorzaakte een grote schaduw. Soms vroeg zij zich af hoe het zou zijn om blind te zijn. Het zou aan de ene kant vast verschrikkelijk zijn om de zon nooit meer op zien te komen, maar aan de andere kant waren je overige zintuigen sterk ontwikkeld. De bloemen zouden vast nog lekkerder ruiken. Met die gedachte in haar hoofd begon ze een liedje te neuriën. Na een tijdje begon ze zelfs hardop een ballade te zingen. De vogels leken op het plotselinge geluid te reageren. Intussen stond de zon al wat hoger aan de hemel en veroorzaakte een paar lichtvlekjes op haar netvlies. Het begon haar licht te irriteren, maar zo koppig als zij was hield zij haar ogen dicht.