Het grote plein van Rayindra - Rijk van de Weegschaal

Jamie glimlachte terug, nog steeds een beetje rood op zijn wangen. Ze had hem erg verrast. Hij was niet gewend om aangesproken te worden, zeker niet door meisjes. Hij was dan wel homo, maar hij was al blij dat iemand hem vriendelijk aansprak. De rest van de wereld wist nu eenmaal niet dat hij op jongens viel, dus hij kon het niemand kwalijk nemen. Hij wreef een beetje afwezig over de tatoo op zijn hand. "Ik laat me niet snel overtuigen, maar kleine kinderen en dieren zijn mijn zwakke plek" zei hij zacht, maar met een glimlach.

Nolin keek nu ook keertje de man aan en ontmoette de bruine ogen die duidelijk verlegen stonden. Er was iets anders dat meer de aandacht trok dan zijn bruine ogen, haar ogen gleden iets verder naar boven, naar zijn voorhoofd waar haar ogen iets vonden dat haar fascineerde." Vanwaar je tatoeage en die plaats voor een tatoeage?" Ze was altijd benieuwd naar andermans tattoo's. Vooral omdat ze zelf, ondanks dat haar geloof het verbood, een paar had. Uiteindelijk besloot ze dat de afstand te veel was om een normaal gesprek te voeren, dus stond ze op en liep naar de man toe om uiteindelijk naast hem neer te vlijen. Ze liet haar vingers even door haar haren gaan en streek ze een beetje uit haar gezicht.

Zodra ze de vraag stelde gingen zijn vingertoppen heel kort naar het rode symbool. Hij kreeg er verrassend weinig vragen over. "Het is het wapen van mijn familie. Het is gebruikelijk dat elke pasgeborene ermee gesierd word." Hij glimlachte vriendelijk naar haar. "Het is gebruikelijk om hem op het voorhoofd te plaatsen, vandaar." Hij draaide zijn handpalmen naar boven, zodat ze de driehoeken gevuld met bliksemschichten kon zien. "Deze heb ik zelf uitgekozen. Ze zijn altijd al belangrijk voor me geweest als alchemist. De driehoek is water en de bliksemschicht elektriciteit. Ik werk er graag mee, daarom zitten ze op mijn handen." Het was waar, en tegelijkertijd loog hij ook, niet door dingen te zeggen die niet klopten, maar door details weg te laten. "Ik heb nog meer alchemistische symbolen op mijn armen en borst. Heb jij tatoos?" Ze leek hem zo snel niet het type om tatoos te plaatsen, maar aan de anderekant was hij dat ook niet.

Nolin vond het leuk om te horen over de betekenis en waarom hij op het voorhoofd stond. Ze was nog niemand tegen gekomen die zoiets had, maar blijkbaar waren meer mensen die het hadden. Nolin luisterde aandachtig maar probeerde toch niet te veel naar de man te kijken, het was moeilijk om dan geconcentreerd te blijven, ze zou haar wangen dan weer rood voelen worden en dat zou afleidend zijn." Ik zou graag ook een keer de andere zien, ik ben nogal een fan van tatoeages, het laat zien waar je om geeft. Ik heb zelf drie tattoo's maar ik ben van plan er nog één te zetten." Ze wees naar onder haar linker oog, daar kon je een zwarte schoppen zien en ze liet haar blouse iets zakken waardoor je het rode hartje op haar schouder zag." De zwarte schoppen staat voor mijn broer en het rode hartje ben ik. Mijn broer was erg gefascineerd door kaarten, hij geloofde dat iedereen een bepaalde kaart was. Ik was volgens hem een harten drie en hij was een schoppen drie. Ook heb ik er nog één op mijn rug, met mijn geloofsovertuiging."

Een kleine glimlach verscheen op zijn gelaat. Jamie kreeg niet vaak de kans om met andere enthousiastelingen over tatoos te praten. "Tatoos zijn erg gebruikelijk in mijn familielijn, ieder specialiseerd in een bepaalde tak van de kennisvergaring. In mijn geval Alchemie waar de meesten over gaan, maar mijn tweelingbroer is geschiedkundige, zijn lichaam is net een bakstenen muur, met als bakstenen jaartallen met een priegel beschrijving, met hier en daar een latijnse spreuk. De artiest die het erop zet verdient een medaille." Hij luisterde geinteresseerd naar haar uitleg. "Dat is ook mooi, tatoos naar mensen. Ik sta al bijna helemaal onder, in hoeverre ik me onder wil laten tekenen." Hij stroopte een van zijn erg losse mouwen op tot de schrouder. Zijn bleke arm leek een volgekrabbeld stuk papier. Op zijn elleboog was een grote cirkel waarin een ingewikkelde reactie was uitgelegd, de randen van de cirkel raakten elkaar in de holte va zijn elleboog. Dat was de grootste. Er waren nog een paar kleinere cirkels die de rest van de ruimte opvulden, een groep nog kleinere cirkels vulde de ruimte daartussen weer op en de rest werd opgevuld met losse symobolen. De cirkels waren prachtig getekend. Om zijn polsen had hij een soort twee centimeter brede band van latijnsespreuken die het einde van zijn tatoo mouw aangaf. "Het latijn op mijn pols is een tekst geschreven door mijn broer, hij heeft op zijn polsen wat van mijn werk staan. Zo zijn we altijd een beetje bij elkaar." zei hij schaapachtig.
-----
zo'n cirkel BTW, maar dan net iets anders en met variaties, ht zijn verschillende reacties natuurlijk

Spoiler:

Nolin liet haar ogen over de tatoeages gaan, probeerde ze te snappen en ieder detail in zich op te nemen. Ook de woorden van de man probeerde ze te onthouden en te herhalen terwijl haar vingers over de lijnen van zijn tatoeages heen gingen." Schitterend..." Mompelde ze zachtjes, met een grote fascinatie in haar ogen." Je hebt dan toch ook een tatoeage voor een persoon? Voor je broer, zodat jullie dicht bij elkaar zijn. Dat is exact hetzelfde als wat ik heb, om mijn broer dicht bij me te houden. Voor mij zijn tattoo's een soort eerbetoon, de schoppen is voor mijn broer, de harten voor het meisje dat ik vroeger was en die op mijn rug voor mijn geloof." Ze had haar handen in haar schoot gelegd en keek de jongeman glimlachend aan," Sorry ik ben me vergeten voor te stellen, ik ben Nolin." Zei ze met een vriendelijke ondertoon.

Ik bedenk me net pas dat dat met die cirkels er volgens mij prachtig uit zou zien op een arm. Zo van, net een kunstwerk, wat tatoos natuurlijk ook zijn.
-----------
Haar vingers over zijn huid deden kippenvel verschijnen. Hij bedacht nu dat hij best blij was dat hij qua lichaamshaar en haarloze aap was, overdadig arm-, borst- of rughaar had de schoonheid van zijn tatoos aardig kunnen verpesten. Haar woorden raakten hem ergens. Dat was waar, zo had hij er nog nooit over nagedacht. Ze hadden de matchende tatoos bedacht als een manier om met elkaar te verbinden dat ze een tweeling waren. "Als je het op die manier bekijkt zou de sterrenkaart, hoe de sterren stonden op het moment van mijn geboorte, te maken hebben met mijn ouders, die astrologen zijn." Zei hij bedachtzaam. Hij glimlachte naar haar. "Geen probleem, ik ben het toch ook vergeten? Ik ben James, noem me maar Jamie." riep hij vrolijk, gevolgd door een kleine buiging in haar richting uit beleefdheid.