Het rijk van de Weegschaal - Een weiland

Afgelegen van de bewoonde wereld vind je vele uitgestrekte weilanden. Meestal stroomt er ook een beekje doorheen en zijn er vogels. Dit is een van de vele weilanden. Meestal is het bezaaid met bloemen en in de zomer kan je hier vaak mensen vinden die ervan houden om onder de blote hemel te slapen.

Mensen: onbeperkt

Alexis bevond zich in het midden van het weiland, Carlos lag opgekruld als een enorme poes te slapen in het zonnetje. Het bleef een vuurdraak en een reptiel die enorm veel van de warmte van de zon hield. Alexis was iets minder lui bezig, door het vele rondreizen schoot het trainen er de laatste tijd bij in, waardoor ze in dit afgelegen gebied de uitgelegen kans vond om haar krachten weer eens goed te gebruiken. Ze had meerdere doelen gemaakt van stukken hout dat ze gevonden had en was bezig van een afstand met een beschieting van deze doelen. Ze gebruikte niet enkel kogel van vuur, maar wierp af en toe ook in een beweging door messen erachteraan. Hoewel niet alles de doelen raakte, was het wel duidelijk dat dit iets was waarbij Alexis in haar element was, iets wat haar talent was.

Belle liep al de hele dag op rustige draf door de weilanden. Door Jack namen ze de gebruikelijke kou met zich mee. De rendierdraak sprong over slootjes en muurtjes en onder haar hoeven knerpte het gras, omdat het door Jack bevroren raakte voor ze haar hoeven erop kon zetten. Ze sprong nog een slootje over en Jack zag aan de zon dat het zo rond het middag uur was. Belle stopte en meteen ging haar hoofd naar beneden om te grazen. Jack sprong van haar rug af en pakte zijn staf. Hij was zoals zo vaak blootsvoets en onder zijn voeten verschenen ijskristallen op de grond. Het gras en de bloemen in zijn buurt bevroren en op het slootje waar ze net overheen waren gekomen, lag in zijn buurt een dun ijsvlies. Jack blies tevreden een ademwolkje uit en zocht in de tassen op Belles rug naar eten. Ze hadden de andere draak en het meisje nog niet opgemerkt.

Ik heb even een vraagje, Eef. Heeft een ijsmeester eigenlijk water nodig om ijs te maken? Nu verandert dat niet zoveel, want water zich bijna overal in de lucht, maar er is wel enig verschil.

Nee, je kan het dus ook gewoon creeëren, je moet het echt los zien van water, want iemand met vuur kan ook ijs als bijkracht hebben Oh en let je wel even op, hij is pas level 1 dus je kan niet echt grote oppervlaktes lang bevriezen ^^
-
Alexis nam een korte adempauze en strekte haar armen even boven haar rug naar achteren uit om haar spieren even goed uit te rekken. Ondertussen keek ze even naar de slapende draak, waarna ze zich weer terugdraaide naar haar trainingsveldje. In plaats dat haar ogen getrokken werden naar de doelen, werden ze getrokken naar twee gestaltes in de verte die in haar richting liepen. Wat haar voornamelijk opviel was de dauw die verscheen als de gestalte in de verte een stap zette, waarna het even later weer ontdooide door de zomerse temperaturen om hem heen. Ze trok een wenkbrauw op, terwijl ze de jongen in de gaten hield.

Nee, daar hou ik rekening mee. Het is echt maar twee vierkante meter om hem heen ofzo. Dat is wel moeilijk over te brengen merk ik, sommigen laten hun personages de kou al ondervinden als Jack nog honderd meter weg is.

Jack keek over Belles rug heen en hij zag daar een meisje, een draak en een aantal doelen staan. Niet dat hij daar aandacht aan besteedde, dat deed hij nooit. Belle keek ook even op bij het horen van Jacks gedachten en merkte al snel dat de andere draak sliep. Dan ging ze hem maar niet storen, anders was ze even een aardig praatje gaan maken. In de tas vond Jack een appel en zodra hij hem pakte, was de vrucht volledig bevroren, zoals Jack zijn eten het liefst had. Hij nam een hap van de ijskoude appels en voelde hoe het ijslaagje die extra krokantheid aan het voedsel gaf. Wat was ijs toch heerlijk, dacht hij. Maar aan zijn gezicht zag je dat natuurlijk niet.

Weetje hij lijkt op iemand uit zo'n tekenfilm van vroeger
-
Alexis liet een klein vlammetje ontbranden in haar handen, ze vertrouwde de jongen niet. Sowieso was het iemand met magie, of het moest iemand zijn die later de grens over gegaan was. Het was lastig om daarvan zeker te zijn. Ze hield de twee in de gaten, ze zou niet direct aanvallen, want ze leken niet echt een bedreiging. De ene verspilde al zijn energie aan het ijspaleisje wat hij steeds om zich heen maakte. Apart, maar dat waren wel meer mensen in deze 12 rijken.

Zijn uiterlijk of zijn gedrag? Want ik zou bij beide niet weten over wie je het dan hebt

Grazend liep Belle rond door het weiland, vooral in de richting van het meisje en haar draak, en Jack liep met haar mee. Door hem bevroren alle grassprietjes en bloemetjes, de manier waarop Belle ze het lekkerst vond smaken. Daarin waren ze redelijk hetzelfde, hun voedselkeuze. Jack liep naast haar met zijn staf in de hand en de bevroren appel in de andere. Zijn ogen waren nietszeggend gefixeerd op een denkbeeldig punt voorbij het meisje en haar draak, zelfs voorbij de horizon. Telepatisch voerde hij een heel gesprek met Belle. Ook zijn innerlijke stem was er één zonder emotie. Alleen Belle wist wat hij voelde, door diezelfde connectie.

both
-
Alexis merkte dat de jongen nogal graag de mistery-guy leek te willen spelen, daar had ze niet bepaald zin in. "Oké, klaar met het spelen voor Icequeen?" merkte ze op. Het was stil genoeg, dus ze hoefde haar stem nauwelijks te verheffen om voldoende geluid voort te brengen om verstaanbaar te zijn. Met haar donkere ogen keek ze naar de jongen en dat rare dier waar hij naast liep. Carlos opende loom een oog, hij had de vreemdelingen geroken, maar heild zich voor de rest slapend.

Jacks emotie loze blik verplaatste zich naar het meisje toen ze sprak. "Iceking," verbeterde hij haar op neutrale toon, want hij was toch duidelijk een jongen. Belle richtte haar hoofd op en slikte het laatste beetje gras en bloemen met was gekraak weg. 'Hmm, dat is ook niet aardig,' zei ze tegen Jack via hun mentale band. Jack besteedde er geen aandacht aan, het liefst liep hij gewoon door. Hij gaf ook geen antwoord, omdat hij zo niet was. Hij liet zich altijd belachelijk maken en als er een moment was waarop hij kon antwoorden, deed hij dat en vaak hielp het.

Alexis trok haar wenkbrauwen op, "Met je staf ben je behoorlijk vrouwelijk." merkte Alexis, zoals gewoonlijk sarcastisch op. "Een soort sneeuwitje met die appel." het was hoe Alexis altijd deed, dus het lag niet aan de jongen. Eigenlijk was Alexis helemaal niet zo aardig, zeker niet als ze gestoord werd in een training, de vlammetjes in haar handen bleven gelijkmatig branden terwijl ze af en toe een klein vonkje omhoog liet schieten. Dit ging niet geheel bewust, net als elk ander had ook Alexis haar krachten niet volledig onder controle, maar dat was opzich niet zo'n probleem. Alexis was van de explosieve gevechten, niet van de kunst.

Maar dat Alexis niet aardig was, dat wist ik al

"Oké," zei Jack en samen met Belle liep hij door. Zij was gestopt met grazen en liep nu gewoon, zodat ze alles in de gaten hield. En Jack snapte niet hoe het meisje hem als een vrouw kon zien. Een herdersstaf zag je niet vaak in de handen van een vrouw. Ook al was deze bedekt met ijskristallen en -draden, het was gewoon een rechte, hoekige stok. Niks vrouwelijks aan. Ze liepen nu recht langs het meisje en haar doelen, maar Jack was niet van plan aandacht aan haar te besteden. Gewoon doorlopen, dat was ook iets waar Belle voor was.

Alexis ging verder niet op de jongen in die werkelijk zo arrogant was om dwars door haar trainingsgedeelte te lopen. Hoe moeilijk was het nou werkelijk om er omheen te lopen? Ze snoof even neerbuigend en draaide zich weer terug naar waar ze mee bezig was geweest. Het vlammetje in haar handen vormde zich tot een kleine bol die ze met een gerichte beweging op een van de doelen tegenover haar schoot. Het was raak en het hout vatte dan ook direct vlam, gelukkig was de grond vochtig genoeg om ervoor te zorgen dat het kleine brandje niet uit zou breiden tot een enorm vuur.

Jack en Belle keken even naar het vuurbolletje dat het doel mooi raakte. "Goed schot," zei Jack emotieloos. Ze liepen met een grote boog om het brandende doel heen, want ze hadden het niet zo op warmte. Jack zag hoe het ijs aan de rand van zijn gebiedje wilde smelten en dat liet hij ook maar gebeuren. Zodra hij voorbij was, was er toch geen ijs meer om te smelten. Belle boog haar kop weer en at verder van de grassprietjes die bevroren als Jack in de buurt kwam en Jack richtte zijn blik weer op de horizon waar ze naar op weg waren. Ondanks dat het meisje goed kon schieten met vuur, vond hij haar niet interessant.

Oké ik weet nu al niks meer ;c
-
Alexis haalde haar schouders op, "Het kan beter." Het was niet om het compliment af te doen, maar het kon gewoon beter. Hoewel ze de laatste tijd had gemerkt dat haar krachten flink voorruit gegaan waren, was controle een lastig punt, evenals de bal genoeg kracht mee te geven. Een element was ook een stuk minder tastbaar, als haar dolken waar ze vaker mee vocht. Daar lag het helemaal aan jezelf, haar gave was toch net wat minder voorspelbaar.

Sorry, ik had wat meer actie van Alexis' kant verwacht.

Jack vond het maar raar dat hij te horen kreeg dat het beter had gekund. Een goed schot was een goed schot. Was dit doel een dier of mens geweest, dan was het doodgebrand na in de hartstreek te zijn getroffen. Nu wilde hij weten of het beter kon. Hij zette zijn staf op de grond en concentreerde zich. Hij gebruikte zijn kracht bijna nooit voor iets anders dan dat wat niet expres ging, zijn omgeving in een winterland veranderen. In het web van ijsdraden dat was gespannen in de zeshoek van zijn staf hing altijd een bol. Jack liet hem nu veranderen in een ijspegel en schoot hem op één van de doelen af. Terwijl hij web nog na veerde, zag hij hoe de pegel zich in de roos boorde. Beginnersgeluk, al leek Jack niet heel erg gelukkig met zijn treffen.

Haha, ja maar ze kan moeilijk random beledigingen roepen xD
Oh wacht hij is natuurlijk 12de rijker, wie weet wat er nog komen kan
-
Alexis begreep niet waarom hij niet zelf een losse ijsbal creëerde, het leek haar niet erg nuttig als je telkens vanuit een rare staf moest schieten. Het bespaarde een hoop tijd en het ging een stuk simpeler als je het gewoon voor je neus creëerde. "Netjes." merkte ze op, waarna ze zelf nu op twee van de doelen, twee losse ballen van vuur schoot. Ze waren raak, maar niet recht in de roos. Hoewel bij een bewegend doelwit het genoeg schade zou aangericht hebben om tenminste een flinke brandwond aan over te houden.

Natuurlijk schiet hij niet altijd vanuit een rare staf. Anders schiet hij uit water of van het ijs waarmee hij de bodem en planten bedekt. Maar ik was zo geïnspireerd door wat iemand die de winter is allemaal kan, dat ik heel veel manieren heb verzonnen om ijs te gebruiken. En zeg nou zelf, ijs ontstaat 's winters niet zo maar.

Jack kreeg toch wel de smaak te pakken en met zijn emotieloosheid nam hij plaats naast het meisje. Niet te dichtbij, want dan kreeg zij het koud en hij het warm. Hij plantte opnieuw zijn staf en één van de ijsdraden kwam los van de stok. De draad kringelde om Jack heen en vormde zich tot een nieuwe ijspegel, die opnieuw naar het doel schoot. De pegel bleef aan de buitenkant erin steken, het scheelde maar een haar of hij was er langs af gevlogen. Toch liet Jack er niet bij zitten. Terwijl Belle van een afstandje toekeek vormde hij de waterdamp uit zijn zichtbare adem om tot een nieuwe ijspegel. Ook deze kwam weer aan de rand van het doel terecht, maar Jack nam zich voor om voortaan te gaan trainen.

Alexis kon een klein, spottend lachje niet onderdrukken toen de tweede en derde poging van de jongen lang niet zo goed gingen als zijn eerste poging. "Meer trainen, honey-love." merkte ze op, terwijl ze weer een bol in de richting van het bord schoot. Ze was al een tijdje bezig en de borden stonden relatief dichtbij, waardoor het niet zoveel moeite koste om ook deze raak te schieten. Teverden draaide ze zich naar de IceQueen naast haar.

Jack draaide zich naar het meisje en keek haar met zijn emotie loze blik aan. Uit de waterdamp van zijn adem vormde hij nu een sneeuwbal en pakte hem met zijn hand. Hij gooide hem richting het doel, precies in de roos. Dat deed hij nog vijf keer en elke sneeuwbal kwam bovenop de vorige terecht, misschien met steeds een millimeter verschil. Op het eiland was Jack al vijf jaar sneeuwbalkampioen. Het ging niet snel en je kon er niet veel mee, behalve de tegenstander verblinden door recht in zijn gezicht te gooien. En dat alles deed en bedacht hij met dezelfde nietszeggende bleek op zijn gezicht. "Dertieners kunnen maar beter uitkijken," zei hij met een stem die bij de blik hoorde.

haha sneeuwballen kampioen, dat klinkt schattig ;x
-
Alexis kon een kleine lach niet inhouden toen er ineens sneeuwballen de lucht door vlogen. Dat had ze niet verwacht, maar het zag er wel leuk uit. "Waarom lukt het je wel met sneeuwballen, maar niet met ijs?" het bleef iets wat je moest mikken, niet zo ingewikkeld verder. Toen hij iets riep over het Dertiende Rijk, schoot ze eerst weer een bol vuur richting het vuur, "Het Dertiende rijk, hoe bedoel je?" vroeg ze, gewoon alsof ze niet snapte wat hij bedoelde. Dit was niet eens geheel onwaar, want hoe wist hij over haar thuisland? Gelukkig was het liegen en informatie krijgen iets waarvoor Alexis in de wieg gelegd leek te zijn.

"Omdat de sneeuwbal door mij zelf gegooid wordt," antwoordde Jack zonder dat het hem scheen te interesseren. De ijspegels had hij geschoten als ze zweefden, maar de sneeuwballen had hij gepakt met zijn hand. "Ja, Dertieners. En ik weet niet wat ik er mee bedoel, ik dacht dat iemand met magie me dat uit zou kunnen leggen." Hij stuurde zijn adem nu tot ijspegel en pakte deze uit de lucht. Ook deze gooide hij naar het doel, maar het was toch lang niet hetzelfde als een sneeuwbal. De ijspegel kwam ergens halverwege het midden en de rand terecht. Daarna keek Jack weer emotieloos naar het meisje en vroeg zich af of ze echt niets zou weten.

Alexis knikte, daar zat wat in. Ze luisterde naar wat hij verder te vertellen had, nog steeds moest ze wennen aan de term 'met magie'. In het Dertiende rijk waren ze 'mensen met de gave', dat was toch iets heel anders, maar wel met dezelfde betekenis. "Tja, jij bent ook iemand met magie en je weet het zelf ook niet." reageerde Alexis droog terwijl ze zijn ijspegel naar het bord volgde. Weer was hij niet in de roos, maar wel op het bord dus er zat al vordering in. Alexis naam een ander bord die schuin van haar stond en probeerde ditmaal 3 bollen vlak achter elkaar, de eerste raakte het bord vol, de tweede raakte de rand en de laatste schampte het bord om daarna zonder glorie te vergaan in het vochtige gras.

"Daarom vraag ik het aan andere mensen met magie," zei Jack, die een stapeltje sneeuwballen maakte en ze één voor één met zijn handen tegen het doel aan gooide, weer allemaal in de roos. Gooien was makkelijker dan sturen, maar het ging langzamer. "Het enige wat ik weet, is dat ze slecht zijn." Of zouden moeten zijn, hij wist er ook niets van. Met zijn stalen gezicht volgde hij de vuurbollen van het meisje en zijn eigen sneeuwballen. Ja, hij ging vaker trainen. Belle was toch trots, maar zij had nooit geweten dat Jack sneeuwballenkampioen was geweest.

"Slecht?" Alexis haar nieuwsgierigheid was gewekt, zoals die van ieder ander gewekt zou worden als er een nieuw rijk genoemd werd dat slecht zou zijn. Terwijl Alexis haar talent tot liegen weer volop gebruikte ging het in haar hoofd een stuk minder rustig aan toe. Haar radartjes waren gaan werken, hoe wist deze jongen van het Dertiende Rijk? En waarom zouden ze slecht zijn, natuurlijk had ze de logica om te bedenken dat een ander rijk een bedreiging kon vormen. Het enige was dat Het Dertiende Rijk een hoger doel had om te dienen, ze kwamen om de zielen van de miljoenen mensen die hier leefde te redden.

Kwamen ze echt om zielen te redden? Dat deel had ik nooit begrepen.

Jack keek het meisje aan en zei niets meer. Wist hij veel waarom de Dertieners slecht waren, hij wist nauwelijks iets over ze te vertellen. Hij stopte met sneeuwballen maken en gooien en hij plantte zijn staf weer op de grond. Zijn ijs verspreidde zich nu tot aan het meisje en bedekten haar voeten een beetje. Jack hoopte vanbinnen maar dat ze het niet erg vond, dat het geen probleem was. Hij zou ook niet inzien wat er een probleem van zou zijn, maar andere mensen vonden andere dingen erg.