Casey's (bar/cafe) ~Rijk van de maagd

Casey's is een kleine bar in het rijk van de maagd. Het heeft een vriendelijke indruk en ondanks dat het niet echt opvallend is is het toch druk bezocht. In de bar is een klein podium waar vaak een bandje staat te spelen, aan de rechterkant zit een bar met een vriendelijke barman. Verder zijn er een aantal zitplekken. Niet echt veel bijzonders maar wel gezellig.
_____
Regels, niets slopen
Max 4 personen

Bonnie liep met haar arm nog in die van Lewis gehaakt de bar binnen. Het was al donker buiten, en op de klok die aan de wand hing zag ze dat het half negen was. Ze liepen naar de bar en ze ging op een kruk zitten, naast het podium. Ze dropte haar tas en jas op de grond, en besefte och dat ze zich nou niet bepaald voor een avondje uit gekleed had, ze zag er normaal uit. Met een simpele beweging haalde ze het elastiekje uit haar haren, en haar krullen hingen lang over haar schouders.

Lewis glimlachte naar de barman ter begroeting toe ze binnen kwamen. Hij leidde Bonnie naar een barkruk. 'Wat wil je drinken?' vroeg hij haar met een glimlach. Toen hij haar gedachten hoorde keek hij haar met een scheve grijns aan. 'Je ziet er prachtig uit,' fluisterde hij zacht in haar oor zodat alleen zij het zou horen. Ze mocht best wat zekerder over haarzelf zijn vond Lew.

Bonnie keek eventjes om zich heen. Het was een gezellige bar, nog niet erg druk maar de sfeer die er hing was al goed. 'Euhmm... verzin jij maar wat' zei ze, en ze glimlachte. Dit kwam misschien een beetje flirterig over, wat ook de bedoeling was. Maar ook kende ze niet zoveel drank. 'Je ziet er prachtig uit,' zei hij, en ze keek hem verbaasd aan. Het leek wel alsof hij haar gedachten kon lezen, maar nee... Nou ja, hij kon vuursturen dus misschien ook wel gedachten lezen. Ze vroeg er maar niet naar, misschien dat ze het er later nog over zouden hebben. 'Dankje' zei ze en ze streek een lok haar achter haar oor.

'Een zoete witte wijn voor de dame,' zei hij tegen de barman. 'Doe mij maar een biertje,' zei hij vervolgens toen Bonnie had aangegeven dat hij moest bestellen. Hij wist niet precies wat ze lekker zou vinden, maar zoete witte wijn was meestal wel lekker voor mensen die nog niet zo vaak hadden gedronken. Deels omdat je de alcohol niet echt proefde. Deels ook omdat er niet zoveel alcohol in zat. Hij grinnikte kort toen hij haar gedachte hoorde. Hij ging niet aansturen op een gesprek over hun krachten. Dat leek hem niet echt een heel slim plan. 'Vertel eens iets over jezelf,' zei hij met een glimlach. Hij was benieuwd naar dit meisje.

Bonnie keek hoe hij de drank bestelde, en daarna keek ze even de bar rond. Er was een podium, en dat trok haar aandacht, alleen zou ze er nooit willen optreden. Muziek was voor haar alleen, voor zichzelf en dat deelde ze niet met andere mensen. 'Euhm... Nou ik ben net klaar met school. Ik lees veel, en ik reis een beetje rond met mijn draak. Ik woon in het rijk van de boogschutter, in de buurt van de zee. En ik ben eigenlijk altijd alleen, ik heb geen behoefte aan vrienden. Ik ben vreselijk slecht in wiskunde, maar ik spreek heel snel een taal best goed en euh... dat was het denk ik wel' zei ze toen hij zijn vraag gesteld had. Ze keek naar haar drankje en liet de wijn een beetje rondgaan in haar glas.

Lewis glimlachte, hij ving haar gedachten op over de muziek. Hij herkende haar gevoelens daarin. Hij dacht er hetzelfde over, hoewel dat vroeger anders was geweest. Uit haar verhaal maakte hij op dat ze net als hem een beetje een persoon was die graag alleen was. Hij nam een slok van zijn bier. Even wist hij niet wat hij moest zeggen, dat kwam niet echt vaak voor maar hij vond dit geen vervelende stilte.

Bonnie lette niet zo op hem. Ze pakte haar glas op en nam voorzichtig een slokje. Ze voelde de vloeistof door haar keel glijden en het prikkende gevoel brandde in haar keel. Het ging helemaal tot in haar maag en ze kon zweren dat ze haar slokdarm gewoon kon voelen zitten. Haar ogen keken op naar hem toen ze hem niks hoorde zeggen, en ze keek hem aan met haar caramelbruine ogen. Ze had geen idee hoe ze de stilte moest verdrijven dus bleef ze maar zitten.

New
-

Het café was druk bezocht en de geluiden waren hard en overweldigend. Kortom Nolin voelde zich niet op haar plaats, ze was zo'n meisje dat het liefst alleen was of maar met een paar mensen om haar heen. Ze had zich in een klein hoekje aan een tafeltje gevestigd en had een glas wijn voor zich. De man met een gitaar die op het podium stond was niet slecht maar Nolin vond hem ook niet echt goed. Haar gewoonte kwam weer omhoog drijven, zachtjes begon ze op haar lip te bijten.

Rustig liep Sheila het café in. Voor haar was het gewoon even ontsnappen aan de werkelijkheid. Ze moest nog tot zich laten doordringen dat ze echt verloofd was met Daniël maar ze vond het prima. Dat betekende geen ander huwelijk en dat was goed. Uiteindelijk keek ze even rond, er was nauwelijks nog plek dus liep ze maar naar een tafel toe waar een persoon aan zat. "Zou ik erbij mogen zitten?" Klonk haar stem dan al snel erg vriendelijk, ze hoopte natuurlijk van wel want het was veel te druk hier. En als ze niet zou kunnen zitten dan bleef Sheila natuurlijk niet zo lang, dat vond ze maar niets.

Nolin keek op naar de vrouw die erbij wilde gaan zitten. "Natuurlijk mag dat. Ken ik u misschien ergens van? U komt me zo bekend voor. " ze nam nog een slok van haar wijn en keek de ander nog even onderzoekend aan. Eindelijk stopte de man met de gitaar en kwam er een meisje op zijn plaats. Toen zij begon te zingen vielen veelmmensen stil, ze was echt heel goed.

Met een glimlachje ging ze zitten, ze keek naar de vrouw en glimlachte naar haar. "Eens even denken hoor, er is veel gebeurd de afgelopen tijd, misschien iets teveel zelfs. Ik ben Sheila." Zei ze met een glimlachje waarna ze de vrouw aan keek. Erna hield ze haar mond en keek even naar de zingende dame, ook Sheila hield haar mond even nu de vrouw zong. Het klonk werkelijk prachtig en glimlachend keek Sheila naar de vrouw voor haar, het was leuk zo.

Nolin fronsde even lichtelijk," Ik dacht dat je rode haren had, ik weet zeker dat je rode haren had. Schitterende rode haren, nog steeds heb je mooie haren hoor. Ik weet niet of je mij nog kent, we hebben maar kort gepraat, ik onthou alleen iedereen met wie ik praat. Mijn naam is Nolin, het genoegen is alweer geheel aan mijn kant." Haar blik gleed weer naar de vrouw op het podium, ze zou over haar gaan schrijven, de stem van een engel, daar deed de vrouw aan denken bij Nolin." Kan ik je wat te drinken aanbieden?"

Sheila knikte even en keek haar aan. "Ik had inderdaad rode haren, maar al een tijdje niet meer. Er is nogal wat gebeurd, ik heb nogal een verhaal opgebouwd." Klonk ze kalm en ze keek met een klein glimlachje naar Nolin. "Het genoegen is ook van mijn kant." Zei ze liefjes, ze keek daarna op. "Oh, ja, een rode wijn alsjeblieft." Knikte ze even. Ze keek naar Nolin en glimlachte tevreden, een hand gleed door haar haren heen en ze beet even op haar onderlip, ze had goede herinneringen aan Nolin.

Nolin trok even haar wenkbrauw op," Een verhaal zeg je, care to share? Or is it something private?" Er werd een rode wijn gebracht voor Shiela en het glas van Nolin werd ook bijgevuld met een donkerrode vloeistof." Ik heb merk ik ook niet echt stilgezeten, gek hoe we alletwee zo erg zijn veranderd in de afgelopen tijd dat we elkaar voor het laatst hebben gezien." Ze streek met haar vingers door haar haren en liet ze als een waterval langs haar gezicht vallen en haar gezichtsuitdrukking omlijsten, wat in dit geval een vrolijke uitdrukking was. Het voelde goed om met Shiela te praten, ze was benieuwd naar het verhaal, naar de vrouw.

Sheila moest even knikken en keek haar even aan. "Ik wil het best vertellen, het is inmiddels toch bijna afgerond." Sprak ze met een glimlach. Ze keek dankbaar naar de donkerrode vloeistof en nam er een slokje van."Dank je. Wel.. Waar zal ik beginnen.. Eens denken.' mompelde ze even waarna ze nog een slokje nam. "Ik kom uit een rijke en belangrijke familie, een belangrijk onderdeel daarvan is het huwelijk. Het huwelijk tussen een ander belangrijk familielid en mij. Alleen, dat was niet echt iets wat ik wilde moet ik eerlijk toegeven. Dus ik weigerde om uitgehuwelijkt te worden." Begon Sheila kalm en ze nam nog enkele slokjes. Ze ging met een hand door haar haren heen. "Mijn vader was werkelijk woest door mijn reactie. Door het hele land liet hij me zoeken zodat hij me kon dwingen. Ik kwam geen enkele stad meer in."

Nolin ging wat rechter op haar stoel zitten en liet haar wijn even voor wat het was zodat ze alle aandacht kon richten op het verhaal van Shiela. Ze wist helemaal niet dat mensen zo werkelijk tegenover hun familie konden doen, misschien omdat zij altijd een hele goede band had gehad met haar ouders en haar broer. Ze knikte als een bevestiging dat ze luisterde. Zij zou ook uitgehuwelijkt worden maar dat had ze nooit een probleem gevonden, het was een groot deel van haar geloof geweest, dan krijg je dat soort dingen.

Sheila dacht even na over haar volgende woorden. "En op zich vind ik trouwen geen probleem, maar ik had wat problemen met de man. Ik wist dat hij vreemd zou gaan en me niet goed zou behandelen dus ik weigerde. Maar daardoor werd ik door heel Kyon gezocht. Het was lastig en nauwelijks kwam ik ergens binnen." Zei ze zachtjes. Ze keek even naar Nolin en tikte tegen haar onderlip aan. "Uiteindelijk kreeg hij me en heeft hij me gemarteld, tot ik er niet meer uit zag. Je ziet de littekens hier nog een beetje." Zei ze en ze wees ze aan op haar gezicht en het brandmerk op haar hand. Ze beet even op haar onderlip. "Nouja, dat betekende nog meer vluchten en zorgen dat ik me ergens kon verbergen."

Nolin haar ogen werden groot," Martelen...." Dat was iets wat Nolin nooit maar dan ook nooit zou verwachten, wat verschrikkelijk, het leek haar ondragelijk om door iemand gemarteld te worden die je lief hebt, natuurlijk was martelen ondragelijk. Nolin stak haar hand naar de vrouw uit en bekeek even haar hand," Wat verschrikkelijk, zoiets verdien je echt niet." Ze streelde even kort over haar hand heen als steun en liet hem toen weer los. Ze streek met haar andere hand haar haren van haar rug naar de linkerkant van haar gezicht, het zat een beetje in de weg en ze wist niet goed wat ze ermee moest.

Sheila keek even naar Nolin en keek haar aan. onzeker keek ze even naar haar. "Het was ook vreselijk, maar het gaat steeds beter. Mijn wonden zijn genezen en alleen de littekens zijn nog over gebleven." Zei ze kalm. Ze glimlachte even en keek toen naar Nolin. Zachtjes beet ze op haar onderlip. "Maar nu heb ik een deal gesloten. Ik moet voor het einde van het jaar een man vinden, wat me al gelukt is en hem trouwen. Ook moet ik binnen die jaar kinderen hebben. Maar dat komt vast wel goed.' Zei ze zachtjes en ze beet op haar onderlip.

Nolin keek haar verbaasd aan," En hou je van hem? Of is het eigenlijk al een soort gedwongen huwelijk alsnog. En je ziet niks van het gemartel je ziet er erg goed uit!" Ze ging even verzitten en streek een plooi goed van haar rok. Er kwam een man het drinken van Shiela brengen en vulde haar glas weer bij. Ze moest eigenlijk stoppen want ze had al twee glazen op, maar Eslin zou haar naar Eric brengen straks dus dan hoefde ze niet geheel nuchter te blijven want Eslin kon sowieso niet drinken." Ik ga even mijn vriend citeren,' Je moet niet op je lip bijten, het is zonde van je mooie lippen' Ik ben het in dit geval met hem eens, je lippen zijn mooi, zo maak je ze alleen maar stuk."

Sheila bloosde even uit onzekerheid toen Nolin zei dat je er niets van zag, het was nog altijd iets dat haar vreselijk onzeker maakte. Want zij zag het namelijk wel, natuurlijk erger dan het was maar ze zag het. Daarna schudde ze haar hoofd. "Ik heb een vriend, hij is erg lief en aardig. Ik ben dol op hem. Maar ik hou niet van hem. Niet zoals het hoort tenminste.' Zei ze zachtjes en ze keek Nolin aan. Rustig nam Sheila haar wijn aan en nam er een slokje van. Zachtjes moest ze even lachen om het citaat van Nolin. "Dat heb ik nu al zo vaak gehoord. Maar stoppen is zo moeilijk." Sprak ze vrolijk en ze keek de jongedame aan.

Nolin rolde lachend met haar ogen," Tell me about it, het lukt mij echt niet om te stoppen. Het is iets dat zo diep is verworteld in mijn normale gewoontes zoals aankleden en drinken omdat je anders doodgaat, dat het gewoon niet meer weggaat. Ik hoop dat het houden van nog gaat komen. Zo niet, dat er een andere manier is om je vader te vreden te houden dan dit." Er was nog steeds een grote glimlach op haar gezicht maar haar stem had duidelijk een beetje bezorgheid in zich gehad. Ondanks dat ze Shiela niet heel goed kende was ze toch bezorgd dat ze dit tegen haar zin in deed.

Grinnikend keek ze de jongedame aan en knikte. 'Ik denk niet dat het ooit nog weggaat, maar het is al minder dan voorheen. Heb nu minder stress." Zei ze kalm, ja dat hielp wel. Dat het eindelijk een beetje rustig werd in haar leven. Ze keek even naar Nolin en nam toen een slok wijn. "Nee, het houden van gaat niet komen. Maar mijn vader vindt de jongen prima. Ik hoef het enkel de rest van mijn leven vol te houden met hem." Uit haar mond kwam het minder triest dan het was. Je hele leven bij iemand zijn van wie je niet hield en niet zou kunnen houden.. Dat was wel triest.

Even kwam er een verbaasde blik in de ogen van Nolin. Je hele leven zonder ware liefde, dat zou ze echt niet kunnen, niet nu ze Eric had, in haar ogen de ware." Ik denk dat het wel goed komt, iedereen verdient geluk." Ze begon in gedachte op haar lip te bijten en luisterde naar de vrouw die net een nieuw nummer inzette. Het was raar om te denken dat je ouders zo gemeen konden zijn." Nog meer verhalen, die ik graag wil horen?" Haar ogen vonden die van de vrouw tegenover haar en ze stopte met lip bijten en glimlachte lief naar haar. Het was duidelijk een moeilijke gebeurtenis voor Shiela geweest.