Casey's (bar/cafe) ~Rijk van de maagd

Rustig haalde ze haar schouders op. "Ik heb geluk met Daniël, alleen het is geen ware liefde. Dat heb ik geaccepteerd. Zeker nadat de jongen die ik wel leuk vond heel duidelijk heeft gemaakt dat hij niets in mij ziet. Ik heb niet zo'n behoefte meer aan echte liefde.. Het doet toch alleen maar pijn." Sprak ze zacht. Ze keek even weg en nam een slokje van haar wijn waarna ze op keek. "Nee.. Ik heb verder nauwelijks verhalen." Zei ze en ze keek Nolin aan. "En jij? Heb jij nog mooie verhalen?" vroeg ze rustig. Een hand gleed door haar haren heen en beet op haar onderlip.

Nolin wilde tegen haar zeggen dat ware liefde wel echt langs zou komen, maar ze was bang dat ze dit meisje niet meer kon overtuigen, ze was zelfs een beetje bang dat ze zichzelf niet meer kon overtuigen ondanks dat ze zo ontzettend blij was met Eric." Niet echt mooie verhalen of verhalen in het algemeen, eerder gewoon veranderingen. Ik heb nu een vriend, Eric, hij heeft net als ik behoorlijk wat problemen gehad vroeger en het is alsof ik mijn wederhelft opnieuw heb gevonden. Ik heb een soort van een kind ge-adopteerd, het is zo dat hij ongeveer mijn leeftijd is, maar hij is ziek waardoor zijn gedrag en hersenen denken dat hij 14 is of zo, zijn ouders zijn gestorven en Eric zei dat hij wel bij hem mocht komen wonen om een nieuwe start te maken, ik vond het een goed idee en sindsdien zie ik hem ook als familie."

Onzeker keek ze even haar aan en keek toen met grote ogen naar de jongedame voor haar. 'Oh wat leuk! En ontzettend lief van jullie! Ik vind het wel iets dat echt voor jou is, gewoon. Voor een kind zorgen." Sprak Sheila liefjes. "En tussen jou en Eric? Ook alles leuk, ik vind het wel echt heel leuk voor je. Ik gun je dat geluk." Zei ze liefjes en ze keek haar vrolijk aan. Erna nam enkele slokken van haar wijn. Glimlachend speelde ze even met een plukje van haar haren en bekeek haar even liefjes. Ze vond het ontzettend leuk voor haar.

Nolin wilde net zo blij zijn als Shiela was, gewoon blij voor wat ze had. Alleen lukte het haar niet, ze was bang dat dit niet voor haar weg was gelegd. Ze was bang dat ze iets fout deed en zichzelf ten onder werkte. Er kwam een afwezige glimlach op haar gezicht, Eric was inderdaad geweldig en haar geluk, maar zou ze er goed mee om weten gaan..." Ik moet zeggen dat ik het wel een hele verantwoordelijkheid vind hoor, opeens een kind hebben die zelfs eigenlijk ouder is dan jij bent. Het is alleen wel een schat, Lenny is een echte lieverd. Ik ben gewoon bang dat ik iets fout doe, dat God dit toch niet zo voor mij had gewild." Ze beet op haar lip en speelde een beetje met haar wijnglas terwijl ze langs Shiela staarde. Ze wist zichzelf even geen houding te geven, de wijn had ervoor gezorgd dat ze Shiela in vertrouwen wilde nemen, maar na het gezegd te hebben wist ze niet of het wel een goed idee was.

Zacht nam Sheila de hand van de jongedame vast. "Ik denk niet dat jij zulke fouten zal maken. Je bent verstandig en wijs genoeg. Bovendien klinkt het niet alsof je een of andere wildebras als vriend hebt dus dat kan ook alleen maar helpen." Sheila geloofde dan wel niet in god, als Nolin dat wel deed vond ze dat prima en zacht streelde ze de hand van het meisje. "En zo'n verantwoordelijkheid is ook veel. Maar van de vele mensen die ik ken denk ik dat jij een van de weinigen bent die dat aan kan en die het nog geweldig doet ook." Sprak ze zacht en glimlachend. Ze keek Nolin even aan en nam toen de laatste slokjes uit haar glas wijn en glimlachte. Sheila had absoluut alle vertrouwen in Nolin.

Nolin keek de vrouw aan met waterige ogen, ze probeerde alles wat Shiela zei ook echt te geloven, dat was alleen een stuk moeilijker dan dat ze wilde toegeven. De hand van Shiela op die van Nolin zorgde voor een rustgevend gevoel. Misschien kwam het goed, had ze eindelijk geen nachtmerries meer en iemand bij wie ze kon schuilen als ze die wel had. Er rolde een traan over haar wang maar ze wilde niet aan huilen toegeven dus veegde ze hem snel weg en nam een slokje van haar wijn. Even haalde ze diep adem en glimlachte daarna vriendelijk naar Shiela," Je bent een schat, jij verdient ook geluk! Je zou ook bij ons, mij en Eric, in kunnen trekken als je niet met die man wilt trouwen. Bij ons zal je veilig zijn!"

Sheila keek even naar Nolin en glimlachte liefjes. Ze boog even voorover en streelde liefjes de traan weg. Zachtjes gaf ze een kneepje in diens handen. "Oh nee, ik wil jullie niet tot last zijn. Je hebt al een extra persoon erbij lieve Nolin. Het is niet erg." zei ze glimlachend. Ze keek even naar de jongedame en gebaarde dat ze bijgeschonken wilde worden. Ze rechtte haar rug even waarna ze weer naar Nolin keek. Liefjes glimlachte ze naar haar. "Maar heel erg bedankt voor het aanbod.'

Nolin schudde haar hoofd en beet weer op haar lip," Ik vind het echt niet erg, het huis is groot genoeg voor ons allemaal. Blijkbaar is een hele goeie vriend van Eric van adel, het is zijn huis geweest. Alsjeblieft Shiela laat me je helpen! Ik wil je gelukkig zien!" Even blies ze diep uit en ademde toen weer diep in. Het was best wel een opluchting om eventjes haar ei kwijt te kunnen. Er was een man op de plaats van de vrouw op het podium gaan staan en hij speelde rustig gitaar. Geen stem, alleen de zachte melodische klanken van de gitaar.

Sheila glimlachte even en streelde zacht even de hand van Nolin. "Ik ben tevreden zo." Sprak ze zacht. "Daniël is een vriendelijke en goede jongen. Ik red het wel." Ze dreunde het zinnetje haast op, zo vaak had ze het al tegen mensen gezegd maar altijd keek ze weg. Kort glimlachte ze even. "Dan moet het vast een erg mooi huis zijn. Ik ben blij dat je gelukkig bent." Zei ze liefjes. "Ik ben er altijd voor je hoewel ik niet altijd even makkelijk bereikbaar ben." Zei ze met een klein en lief glimlachje. Ja, Sheila was veranderd. Ze gaf nog steeds veel om anderen maar vergat haar eigen problemen nu veel meer.