Het huisje net buiten Legolas - Het rijk van de Ram

Voor een buitenstaander is Legolas niets anders dan een van de vele vissersdorpjes, die grenst aan een grote rivier. De mensen die er wonen weten echter dat er sinds de nieuwe burgemeester veel prostitute plaatsvindt. Toch was het dorpje niet leeggelopen sinds de komst daarvan, aangezien de meeste bewoners toch wel gehecht geraakt zijn aan hun verder knusse dorpje en zolang je 's nachts niet buiten komt heb je er geen last van. Aan de grens van het dorpje staat er een verdwaald huisje, wat toevallig grenst aan het park van het dorpje. De eigenaar is vaak weg en verhuurt daarom ook vaak het hele huis. Het huisje bevat vier slaapkamers, twee (kleine) badkamers en uiteraard een woon-en-keuken combinatie kamer en is uitbundig ingericht. Als de eigenaar thuis is kookt ze graag eten voor haar gasten.

Sheila zat op de bank, inmiddels waren ze hier een dag en ze keek even naar buiten. "Dani?" Klonk het vrolijk. Ze voelde zich inmiddels stukken beter en rustig kwam ze overeind. Haar blonde haren had ze bijeen gebonden en glimlachend keek ze even rond. Ze liep naar de keuken toe en zocht haar daar. Kalm keek ze even rond. moeizaam slikte ze even waarna ze wegkeek. "Dani?" Vroeg ze opnieuw. Ze vond het heerlijk bij Dani zo samen in het huisje, het was werkelijk geweldig.

Dani vond de weelderige tuin een rustgevend effect geven. Precies wat zij nodig had. ''Hmm... ik ben in de tuin, precies in de dode hoek waar je mij niet kunt zien,'' mompelde ze als antwoord, terwijl zij bukte om een paar bloemen te plukken. Bij die beweging kwamen er heerlijke geuren vrij, die haar deden denken aan de zomer. ''Wat is er? Heb je honger?'' bedacht zij zich opeens. Alhoewel het haar onwaarschijnlijk leek aangezien ze nog een klein uurtje geleden gegeten hadden leek het haar het meest logisch. Ze probeerde de steeltjes van de bloemen in te vlechten, maar hoe voorzichtig ze ook deed, ze braken iedere keer.

Sheila kwam naar haar toe, ze glimlachte en bekeek haar toe even liefjes. "Nee, ik was gewoon benieuwd naar waar je was." Zei ze liefjes. Ze glimlachte even naar Dani en knikte tevreden. "Zal ik helpen met vlechten?" vroeg ze vriendelijk. Ze keek haar even aan en kwam naar haar toe. Rustig knielde ze achter haar neer en begon haar haren voorzichtig te vlechten, samen met de bloemen erin. Glimlachend keek ze even naar Dani. "Je hebt prachtige haren Dani." Zei ze haar liefjes.

''Dankjewel, alhoewel ik jouw haar mooier vind. Vooral rood stond jou goed, het paste wel bij jou,'' antwoordde Dani bescheiden. Ze kreeg niet vaak complimentjes, eigenlijk bijna nooit dus ze wist niet hoe ze erop moest reageren. ''Dit komt wel in de buurt van het perfecte leven, wat ik voor ogen had. Een schattig huisje bewonen met een geweldige huisgenoot. Het plaatje zou compleet zijn als er nu een regenboog zou verschijnen.'' Ze keek recht in de zon waardoor het heel even zwart werd voor haar ogen. ''Alhoewel... ik wel een regenboogcirkel zou kunnen maken met behulp van wat water.''

Sheila glimlachte. "Ik denk dat ik het weer laat uitgroeien op het moment dat het veilig is om weer op te vallen." Zei ze glimlachend. Ze vlocht rustig verder terwijl ze Dani bekeek. "Ja, het is echt heerlijk hier. Ik zou hier nog echt heel lang kunnen blijven denk ik zo, als je dat geen probleem vindt." Waarna Sheila even moest grinniken. "Dat zou wel erg mooi zijn, regenbogen zijn leuk." Zei Sheila glimlachend. Ze keek even naar Dani en knuffelde haar even. "Dankjewel, voor dit." Zei ze even glimlachend waarna ze haar haren vast maakte. "De vlecht is klaar."

''Dat moet je niet aan mij vragen, aangezien het niet mijn huis is... Ik denk dat ze ons op een gegeven moment wel zat wordt en ons eruit schopt.'' Dani raakte de vlecht voorzichtig aan. ''Je hebt werkelijk wonderbaarlijke handen of ik ben gewoon heel onhandig.'' Ze liet haar handen door het gras heengaan. ''Is het eigenlijk normaal om op hetzelfde geslacht te vallen? De verhalen die ik als een klein meisje gehoord heb gingen altijd over een moeder en vader en hun kind.'' Het was iets wat zij zich al lang afgevraagd had. Als Issis er nog zou zijn had zij het aan haar gevraagd.

"Dat begrijp ik, maar voor een paar dagen zou ik toch nog wel mogen blijven? Even alles op orde krijgen en weer op krachten komen. Ik wil echt geen last zijn hoor, eerlijk waar niet." Zei Sheila met een voorzichtige glimlach die na de woorden van Dani iets breder werd en ze grinnikte even. "Ik heb gewoon heel veel geoefend en vaak gekeken naar hoe het gedaan werd." Verklaarde ze rustig waarna ze naast de vrouw plaats nam in plaats van achter haar. "Ik weet dat vele mensen het niet normaal vinden, maar voor mij is het niet meer dan normaal. Mijn eerste echte liefde was zelfs een meisje dus ik weet eigenlijk helemaal niet beter als ik eerlijk ben. Maar of het normaal is verschilt per persoon hoor. Er zullen heel veel mensen zijn die er afkerig naar kijken..'

''Waar ik vandaan kom werd het nooit in het openbaar gedaan, dus geen huwelijken tussen hetzelfde geslacht. Mijn ouders hebben er uiteraard nooit een woord over gesproken. Ik mocht amper een jongen aankijken van mijn vader en vice versa. Hij was bang dat ik hun zou verlaten.'' Ze schudde haar hoofd en bedacht hoe ironisch de situatie was. ''In plaats daarvan had ik hun verlaten voor Issis...'' Haar zin werd afgebroken door een nieuwe gedachte. Als ze thuis was gebleven zou alles nu gewoon veilig zijn. Iedereen zou het lege gat in hun leven hebben geprobeerd te negeren door zich op het leven te storten, want zij zou er nog zijn. Maar zij was weggegaan.

Sheila keek Dani aan, de jongedame waar ze over sprak kende ze niet maar ze legde even haar arm om haar heen. "Ze konden je echt niet voor eeuwig bij zich houden. Ouders willen dat nou eenmaal graag, en daar kunnen ze soms nogal in doorzeuren, maar geloof me. Het had ooit moeten gebeuren. En om welke reden dan ook, het is gebeurd. Terugdraaien kan je het nu niet meer, hoe vreselijk dat soms ook voelt." Zei ze zachtjes. Sheila keek even naar Dani en glimlachte liefjes en klein. Ze wilde dat Dani ook lekker in haar fel zat en niet zo onzeker was over vanalles.

Dani stond op en keek de tuin rond. ''Ik ga denk ik eens beginnen met het bereiden met avondmaal, aangezien ik wel zin heb in wat anders dan brood. Vooral dat droge brood werkt mij op de zenuwen. Ik hoop dat je van fruit houdt.'' Ze liep naar een van de appelbomen toe en probeerde een paar appels te plukken. Haar mond veranderde in een kleine streep toen ze tot de conclusie kwam dat zij te klein was. Ze deed net alsof er niets gebeurd was en liep naar bramenstruik toe. ''Ken jij toevallig nog een heerlijk gerecht? Iets wat bij een fruitsalade kan.''

Sheila bekeek haar even. Ze wist dat ze zelf niet groter dan Dani was dus een poging om de appels zelfs te pakken ging ze niet proberen. Met een glimlachje keek ze wel toe waarna haar ogen even iets groter werden. Daar moest ze diep voor nadenken. Dat begon ze dan ook te doen. "Weet ik eigenlijk niet.." Sprak ze zacht en twijfelend keek ze even naar Dani, ze stond zelf ook op en liep een beetje heen en weer. Meestal kookte ze heel gemakkelijk of werd er voor haar gekookt dus dit was Sheila niet gewend.

''Hmm dan improviseer ik wel wat. Soms is geïmproviseerd gerecht zelfs lekkerder dan het recept volgen.'' Ze liep met een handjevol bramen naar de keuken toe. ''Zolang wij maar verse ingrediënten hebben komt het wel goed,'' murmelde ze en doorzocht de voorraadkast. Het enige wat haar een beetje bruikbaar leek waren wat komkommers, graan, yoghurt en een paar eieren. Tot haar spijt kon ze daarmee geen uitgebreide maaltijd bereiden. De rest van de levensmiddelen waren of bedorven of konden alleen als tussendoortje gegeten worden. ''Ik had uitgekeken naar een paar uurtjes koken,'' zuchtte ze teleurgesteld.

Sheila volgde haar glimlachend. Ze keek even naar haar. "Oh dat is prima, je hoeft me ook niet helemaal vol te proppen." Zei ze lachend. Ze keek even naar Dani en glimlachte toen vrolijk. "We kunnen morgen anders misschien wel inkopen doen dan kun je morgen misschien wel een paar uurtjes koken." Zei ze liefjes. Ze keek even vrolijk naar Dani en keek haar genietend aan. Ze vond het leuk dat Dani zo goed kon koken want zelf was ze vreselijk.

''Dat lijkt me best wel leuk om te doen. Misschien wordt je uiteindelijk zo rond als een bal en kan je overal naartoe stuiteren.'' De giechel, die uit Dani's mond kwam klonk onschuldig. Ze vond het leuk om haar fantasie op de loop te laten gaan. ''Dat is een goed idee. Ik heb altijd al een bruidstaart willen maken. Alleen iemand zou hem moeten opeten, anders zou ik hem voor niets gemaakt hebben.'' Ze wierp een veelbetekenende blik naar Sheila. ''Hoe dan ook, wat wil je nu gaan doen?''

Sheila moest even lachen daardoor. "Oh god, liever niet hoor." Zei ze lachend en ze keek haar aan. Vrolijk knikte ze even en dacht aan. 'Oh maar dan eet je sowieso mee hoor, dat kan ik nooit allemaal in mijn eentje op." Zei ze genietend. Ze rekte zich even uit en keek Dani aan. "Wat vind je ervan om nog even te gaan zonnen? Dat heb ik al een tijdje niet meer gedaan, gewoon relaxed liggen zonnen." Zei ze glimlachend en ze keek haar liefjes aan.

Dani haalde haar schouders op. Het maakte haar eigenlijk niet zoveel uit waarmee ze de rest van de tijd zou vullen. ''Mij best, het maakt mij niet echt uit op dit moment. Ik moet alleen uitkijken dat ik niet verbrand, aangezien dat heel snel gaat bij mij.'' Haar handen gingen over de vlecht heen en ontvlochten haar haar zodat het weer voor haar gezicht zou vallen. Het gaf haar een veilig gevoel. Deels omdat haar gezichtsuitdrukking zo moeilijker te raden was en deels omdat het vertrouwd aanvoelde.

Sheila liep snel even weg. Ze pakte twee handdoeken en toen de pols van Dani vast. "Dat komt wel goed, wees niet bang."Zei ze glimlachend. Rustig liep ze naar buiten toe waar ze de doeken neerlegde. Rustig en zonder al te veel schaamte, inmiddels had ze wel het grootste gedeelte van haar littekens laten zien aan Dani. Ze vertrouwde haar en nu ging ze dan ook in enkel haar lingerie in de zon liggen waarbij ze haar ogen vermoeid even sloot. Ze vond het heerlijk zo. Vroeger had ze het ook heel erg graag gedaan.

Dani wist niet waarnaar ze moest kijken toen Sheila in haar lingerie in de zon ging liggen. Het was niet iets wat ze dagelijks deed of zag. Om zelf niet preuts over te komen ontdeed ze zich uiteindelijk ook van haar kleding. Ze stond nog een paar minuten in haar lingerie te treuzelen voordat ze zich op de handdoek ging liggen. Het was eigenlijk best wel ontspannend, zelfs zij moest dat toegeven. De zachte wind voelde prettig aan en het vrolijke gesjirp van de koolmeesjes maakte haar hoofd helemaal licht. Ze voelde haar ademhaling na verloop van tijd vertragen.

Sheila was rustig gaan liggen en had vanonder haar wimpers Dani een beetje bekeken. Het hoorde misschien niet maar het was een erg mooi meisje. Verlegen keek ze maar even weg en sloot haar ogen. "Lekker toch?" vroeeg ze na een tijdje glimlachend. Ze vond het heerlijk om gewoon zo te liggen en sloot haar ogen weer nadat ze Dani had bekeken. Ze vond het heerlijk om zo samen met haar te zijn. Het maakte haar rustig. "Weet je.. Ik hoop echt dat ik ooit nog een man of vrouw vindt met wie ik mijn leven zal delen." Zei ze zachtjes en ze bleef rustig liggen. Ze vond het heerlijk.

Dani ging op haar zij liggen zodat ze Sheila aankon kijken. ''Ik dacht eerlijk gezegd dat je al iemand gevonden had. Ik weet niet ... je komt zo ervaren over.'' Ze staarde een beetje in de verte en voegde er een paar woorden eraantoe. ''Of ik heb het mis ...'' Ze voelde een raar gevoel in haar buik, terwijl ze erover nadacht. Jaloezie en een misselijkmakende pijn. Ze probeerde het te verbergen, maar wist eigenlijk al dat het te laat was om haar zure gezichtsuitdrukking te verbloemen met een glimlach.

Sheila rolde ook op haar zij. Ze keek even naar Dani en glimlachte verlegen. "Er is wel een jongen die ik leuk vond maar hij wilt zich nooit binden. Verder heb ik wel mannen en vrouwen gehad. Maar niet noemenswaardig.." Zei ze zachtjes. Ze zag de zure uitddrukking en keek naar Dani. "Dat ik met veel mensen het bed heb gedeeld betekend niet dat dat ook goed is Dani. Het was eigenlijk enkel zodat ik me minder onzeker voelde en het gevoel had dat mensen me wilden." Bekende ze eerlijk.

Dani ging weer op haar rug liggen en sloot haar ogen. ''Maybe I know, somewhere deep in my soul that love never lasts. And we've got to find other ways to make it alone or keep a straight face,'' citeerde ze uit een van de weinige liedjes die zij uit haar hoofd kende. Toen ze klein was was de lyrics maar een onbegrepen stroom woorden, die zij toevallig hardop kon dreunen. Nu begreep ze de ware betekenis van het liedje pas en dat liedjes emoties beter konden verwoorden dan woorden zelf.

Rustig bekeek Sheila haar en luisterde naar de woorden van Dani. Het deed haar wel wat en rustig rolde ze weer terug op haar rug. Glimlachend keek ze even naar de wolken die boven hen hingen. Ze dacht aan van alles en stilletjes glimlachte ze erbij. Ze dacht ook aan Kian en Kirsten. De twee die haar onder andere het meest dierbaar waren. Dani hoorde inmiddels ook bij die lijst. Glimlachend keek ze daarna weer even op zij naar Dani. "Ik ben blij dat jij hier bent." Zei ze zachtjes.

Dani hield haar adem onwillekeurig in toen zij die woorden horen. Het betekende echt veel voor haar om die zeven woorden te horen. ''Dankje, ik ben dankbaar dat ik jou heb mogen leren kennen.'' Ze deed haar ogen open en keek naar de hemel. De paar schapenwolkjes leken bijna verdwaald in de helder blauwe lucht. ''Je bent een van de interessantste mensen die ik ooit ontmoet heb,'' fluisterde ze, nauwelijks hoorbaar. Ze meende het oprecht.