Het huisje net buiten Legolas - Het rijk van de Ram

Met een glimlachje knikte ze even. "Dat is wederzijds." Zei ze zachtjes. Ze keek har glimlachend aan. Erg fijn vond ze het wel om te horen. Sheila glimlachte even en rolde toen heel snel naar Dani toe en begon haar lachend te kietelen. Ze keek haar even lachend aan en liet haar vingers al kietelend langs haar zij aan. "En nu ga je even helemaal loskomen." Fluisterde ze plagend en ze genoot zo vreselijk van haar even.

Dani had alles verwacht behalve een kietelaanval. Ze hapte eerst naar wat lucht, voordat ze wat weerstand kon bieden tegen de plotselinge aanval. In haar gedachten had ze al een tactisch stappenplan uitgedacht. Ze zou zich eerst op Sheila gooien en zou daarna daarvandaan in haar nek gaan kietelen. Er waren maar weinig mensen die daar tegen kunnen, dus ze dacht dat het wel zou kunnen werken.

Lachend ging Sheila door. Ze genoot en bekeek Dani vrolijk. "Zie hier maar eens te overwinnen." Zei ze lachend. Ze keek haar vrolijk naar de jonge vrouw voor haar en glimlachte breed. Sheila vond het heerlijk om soms even te dollen met mensen om haar heen. Het was zo heerlijk om gewoon even los te komen van alle regeltjes en zware dingen in het leven. Ze wilde soms gewoon even vrij zijn en keek daarna naar Dani.

''Dit is niet eerlijk. Jij bent groter dan mij,'' protesteerde Dani. Zelfs in haar oren klonk het als een slap excuus. Ze wist zich eruit te rollen en rende snel naar de andere kant van de tuin, hopend dat Sheila achter haar aan zou komen zodat zij de kans zou hebben om haar aanvalsplan uit te proberen. ''Ik ben hier,'' zei ze plagend en zwaaide heel even naar Sheila.

Sheila moest lachen. "Helemaal niet! Ik ben kleiner!' Rie ze lachend. Toen Dani wegrende, rende Sheila dan ook snel achter haar aan. "Ja ja! Ik kom al hoor!' Riep ze lachend. Haar haren bewogen mee. Vrolijk keek ze naar Dani en wachtte af. "Kom eens hier." Zei ze giechelend. "Ik moet je verder kietelen!' Zei ze lachend. Ze liep door en keek nieuwsgierig rond. Ze wilde graag verder gaan zo bij Dani. Ze vond het heerlijk zo en vreselijk gezellig. Het was werkelijk een plezier voor haar dat ze zo bij de vrouw kon zijn, zo zichzelf.

Dani was blij dat alles precies volgens plan verliep. Toen Sheila dichterbij kwam rende ze op haar af en begon de tegenaanval. ''Wie niet sterk is moet slim zijn.'' Met die woorden in haar hoofd liet zij zich op Sheila vallen. ''Geef je je al over? Want het is overduidelijk dat ik aan de winnende hand ben.'' Een oprechte schaterlach verliet haar mond. Ze lachte niet vaak en op dit soort momenten wist ze ook niet waarom.

Sheila moest toen vreselijk lachen. Ze knielde op de grond om niet helemaal te vallen en keek lachend naar Dani "Oh nee! Ik geef me nooit over Dani!' Zei ze lachend, ze probeerde haar lachend terug te pakken om haar weer te kietelen. Ze vond het geweldig en keek vrolijk naar de jonge vrouw, probeerde haar weer te kietelen terwijl ze vrolijk lachte, ze vond het heerlijk zo met Dani, zo vrolijk en zo losjes. Ze zou vannacht misschien wel Dani ook komen verrassen.

Dani probeerde Sheila's grijpgrage handen te ontwijken. ''Je zult daar wel anders over denken als ik je onder handen heb genomen,'' zei ze giechelend. Haar aandacht verslapte heel even, doordat ze iets meende te zien bewegen in haar ooghoek. Ze draaide haar hoofd een kwartslag zodat ze de tuin beter kon bekijken. Ze zuchtte opgelucht toen zij zag dat het maar de appelboom was.

Ze moest even lachen. "Ik ben niet bang voor je hor." Zei ze lachend. Toen de greep van Dani even verslapte duwde ze haar omlaag. Ze zette een been aan elke kant en kwam toen lachend boven haar hangen. "Geef je je over Dani."Zei ze liefjes. Ze keek vrolijk naar Dani en grijnsde breed. "Bomen zijn gevaarlijk hoor.' Zei ze plagend en ze keek naar Dani. "Geef je maar over jongedame. Je wint niet meer van me." Zei ze lachend.

Dani zette een gemaakte pruillip op. ''Ik vind je eng als je zo doet.'' De plagende ondertoon in haar stem verraadde dat ze het als een grapje bedoelde. ''Oké, oké, ik, Dani Lauren geef me nu officieel over.'' Ze hikte nog een beetje na van het lachen en zette haar kinderstemmetje op. ''En ja, bomen zijn inderdaad gevaarlijk. Ze kijken je eng aan met hun onzichtbare ogen en zuigen je levensenergie op.''

Sheila moest lachen toen Dani zich overgaf. 'Oh mooi zo!" Zei ze lachend. Ze keek haar vrolijk aan en ging toen van haar af. Ze keek haar verlegen aan. "Oeh, ik ben ook gevaarlijk hoor." Zei ze plagend. Waarna ze zich even uitrekte. "Hm, ik vind het zo leuk met jou zo. Echt gezellig." Zei ze vrolijk en ze keek even naar Dani. Ze glimlachte tevreden. "Zullen we zo onze fruitsalade gaan eten?"

Dani glimlachte heel even. ''Oké, ik heb eigenlijk best wel wat trek gekregen.'' Ze huppelde naar de keuken toe en zette het eten op tafel neer. ''Ik heb ook nog wat yoghurt, als daar toevallig trek in hebt? En verder heb ik ook nog onze oude vriend droog brood.'' Ze had de pak yoghurt al in haar handen en stond al klaar om het in een kom te schenken.

Sheila moest lachen. Snel liep ze achter Dani aan en keek haar aan. "Oh lekker ja." zei ze vrolijk. Ze kwam bij Dani staan en pakte het brood. Rustig nam ze er stukjes van waarna ze even naar Dani keek. "Gaan we binnen of buiten eten?" vroeg ze glimlachend. Ze vond het prima om waar dan ook te eten. Het was gewoon gezellig met Dani dus ze vond het sowieso wel leuk

''Het is buiten wel lekker weer...'' Dani overwoog de voor- en nadelen zorgvuldig. ''Neem jij de fruitsalades mee? Dan doe ik wel de yoghurt en het water. Het wordt dus technisch gezien een picknick aangezien we in de buitenlucht eten.'' Ze vulde twee glazen met water en liep ermee naar buiten. ''Is er eigenlijk een gerecht wat jij graag eet?'' vroeg zij zich af.

Met een kleine grijns knikte Sheila. Ze pakte de salades en nam ze glimlachend mee. "Hm, ik vind picknicken leuk." Zei ze glimlachend en vrolijk. Ze nam ergens plaats en keek toen even op. Nadenkend keek ze even voor zich uit. "Ik heb ooit eens eend gehad, dat was echt heerlijk!" Zei ze glimlachend waarna ze verlegen even naar Dani keek. Ze vond het fijn gezelschap en rustig keek ze haar aan

Dani prikte wat met haar vork in de fruitsalade. ''Waar smaakt dat eigenlijk naar?'' Voor zover zij het wist had zij nog nooit eend gegeten. ''Ik denk dat dat wel lekker smaakt bij een glaasje wijn, niet dat ik zelf drink.'' Ze vond de kater, die ze de dag erna altijd kreeg het niet waard. Bovendien was ze bang dat ze dingen zou doen, die zij normaal nooit zou doen. Ze nam een slok water en tuurde tussen haar wimpers door naar Sheila. Ze voelde zich een beetje als een pervert, ook al had ze er verder helemaal geen bedoelingen mee.

Sheila nam rustige hapjes van de fruitsalade en haalde haar schouders op. "Het heeft wel wat weg van schaap denk ik." Zei ze nadenkend waarna ze glimlachte. "Dat smaakte inderdaad lekker ja. Maar niet met teveel wijn hoor. Gewoon een simpel glas want anders is het wel echt teveel hoor." Sheila had een glimlachje rond haar lippen, ze merkte de ogen van Dani wel hoewel ze dat niet liet blijken. Glimlachend draaide ze haar hoofd even naar haar toe. "En wat is het lekkerste dat jij ooit gegeten hebt?" Vroeg ze glimlachend. Ze bekeek de jonge vrouw genietend, ze vond het gewoon heerlijk om te doen hoewel ze niet kon aangeven waarom.

Bij die vraag moest Dani heel even nadenken. Ze kon er niet zo snel op komen, het eten wat zij in haar hele leven gegeten had leek gewoon zoveel op elkaar of ze kon het simpelweg niet meer herinneren. ''Ik heb eerlijk gezegd geen idee... Ik weet wel dat ik die peperkoekmannetjes als kind heel leuk vond om te zien en te versieren, maar niet zozeer om op te eten.'' Ze wendde haar blik voorzichtig af, aangezien ze het gevoel had dat ze onbeleefd overkwam door haar gestaar.

"Haha, volgens ben jij ook meer van het koken dan van het eten." Zei ze liefjes. Ze keek even naar Dani en glimlachte tevreden. Daarna begon ze rustig te eten. Ze keek glimlachend naar haar. "Het smaakt erg lekker." Zei ze glimlachend waarna ze weer even op keek naar Dani, die haar blik had afgewend. Ze vond het geen probleem als Dani naar haar keek, ergens moest Sheila toegeven dat ze het ook wel leuk dat iemand nog naar haar wilde kijken.

''Dankjewel... zo goed ben ik niet hoor.'' Er verscheen een zenuwachtig glimlachje op haar gezicht en ze voelde de welbekende blosjes alweer op haar wangen verschijnen. Daar had zij de laatste tijd steeds vaker last van, vroeger wist ze haar gezicht altijd precies goed in een plooi te houden. Wat miste zij die tijd. Ze probeerde zo snel mogelijk te eten zodat ze een excuus zou hebben om weg te lopen. ''Ik was vandaag wel af. Het is toch niet zo veel en dan hoef jij je fragiele handen niet vuil te maken. Het zou bovendien zonde zijn als jij een van je nagels zou breken,'' zei ze plagerig.

Sheila moest zacht even giechelen om de blosjes van Dani. "Vast wel, ik kan me echt heel goed voorstellen dat jij heerlijk eten kan koken." Zei ze liefjes. Waarna ze even moest lachen en naar haar nagels keek. "Ach, dat is lief van je hoor." Zei ze lachend. "Maar ik help je wel met afdrogen, dan is alles al schoon." Zei ze glimlachend. "Dan worden mijn handjes ook niet vies en breken mijn nageltjes niet af." Zei ze plagend terug. Ze nam zacht even de hand van Dani vast en bekeek haar nagels rustig even. Glimlachend. Ze vond het heerlijk zo. "Heb je nog honger?" vroeg ze glimlachend en keek vrolijk naar Dani.

''Als jij het zo graag wilt...'' Dani zuchtte heel even en schudde haar hoofd, net alsof ze het erg vond dat Sheila wilde helpen. Integendeel... ze vond het wel fijn. Ze gaf Sheila een plagerig duwtje, voordat ze met de vuile vaat richting de keuken liep. ''Uit wat voor soort familie kom jij?'' Ze was eigenlijk wel benieuwd naar waar de vrouw vandaan kwam. Ze wist niet wat voor antwoord zij verwachten moest, aangezien Sheila waarschijnlijk uitgehuwelijkt zou worden. Dani begon de bekers af te wassen, terwijl zij geduldig op een antwoord wachtte.

Sheila giechelde even en keek naar Dani. Snel stond ze op en liep met Dani mee. "Uit een rijke en welvarende." Zei ze zachtjes. "Mijn vader is oud burgemeester en hertog van een gedeelte." Zei ze zacht, het klonk niet alsof ze het geweldig vond, integendeel zelfs. Ze vond het vreselijk dat haar vader dat was. Rustig keek ze even naar Dani en glimlachte kalm. Ze pakte een droge doek zodat ze alles wat Dani af zou wassen droog kon maken. Met een onzekere glimlach keek ze even naar Dani, hopelijk vond de jonge vrouw het niet erg dat ze uit zo'n familie kwam.

Dani spoelde de bekers af en gaf ze voorzichtig door aan Sheila. ''Ik heb mij eigenlijk altijd afgevraagd hoe dat zou zijn, in zo'n familie leven... Is het vervelend om veel aanzien te hebben of is het minder erg dan dat ik denk?'' Ze wist dat ze niet zo'n goed beeld had van zulke dingen. Een van de oorzaken daarvan was dat ze te veel nadacht over zulke dingen. Dat was tevens ook een van haar minder goede eigenschappen. Ze hoorde onbedoeld een van Sheila's gedachtes. ''Nee ik vind het niet erg. Uit wat voor familie je ook mag komen... het verandert het feit niet dat jij aardig bent.'' Ze wierp Sheila een onzekere uitdrukking en verontschuldigde zich. ''Sorry, ik deed het alweer.''

Sheila begon rustig de bekers af te drogen. "Het is vooral. Heel veel mensen denken dat het geweldig is en zijn erg jaloers. Maar zoals dit doen, dat had nooit gekund. Of zonder een korset aan rondlopen. of in een broek. Het is allemaal gewoon erg streng en erg zwaar. Ik ben blij dat ik er weg ben en dat meen ik serieus." Zei ze kalm. Rustig keek ze even naar Dani en glimlachte toen. "Het is niet erg hoor dat je dat hoorde, ik heb maar weinig geheimen voor mensen."Zei Sheila eerlijk. Ze keek Dani gilmlachend even aan en knikte toen even. "Gelukkig maar, ik ben blij dat je me aardig vindt, dat is helemaal wederzijds!' Zei ze vrolijk. Ze keek haar glimlachend aan en genoot.