Het rijk van de Tweeling - Een dal

Sheila glimlachte even toen ze de gedachten van Alexis opving. Ze rechtte haar rug even en dacht er kort over na. "Je weet nu dat ik iemand ben die niet bij je hoort. Ik weet niet zeer of je het zal doen maar je hebt er een reden toe, net als dat ik een reden heb om jou aan te vallen zie je." Zei ze kalm. "Het is maar een gevoel hoor.' Sheila glimlachte kort even naar hAlexis en genoot.

"Een reden om mij aan te vallen?" herhaalde ze de vraag van Sheila, haar interesse was gewekt. Behalve dan dat ze uit een ander rijk kwam, klonk het alsof ze zo haar eigen redenen had om Alexis van het leven te beroven. Dat was iets waar ze wel meer over wilde weten, ondertussen stak ze nnog een druif in haar mond, terwijl ze in het warme zonnetje op een antwoord van de roodharige vrouw wachtte.

Sheial haalde kort haar schouders op. "Achja, weet je. Niet perse jou. Het kan ook iemand anders zijn die nirt van hier is. Het moet gewoon weet je. Het is niet beter voor jou.. Maar wel beter voor een heleboel andere mensen hoor.: zei ze rustig. Ze nam rustig nog wat druifjes en bekeek ze rustig. Ze glimlachte even naar de jonge vrouw voor haar. "Waarom zou je mij dan willen aanvallen? Ik heb je niets misdaan of zoiets." Zei ze kalm en ze keek de vrouw aan. Ze had een kleine glimlach rond haar lippen liggen en keek kort even omhoog naar de brandende zon.

Alexis begreep niet precies wat het meisje nou bedoelde, wat ook duidelijk werd door de vragende blik die in haar donkere ogen verscheen. De volgende vraag was haar wel meer duidelijk, "Omdat dat mijn opdracht is, je bent een gevaar voor Het Dertiende rijk." legde ze kort uit. Het kwam eruit alsof ze er geen moeite mee had, dat ze mensen moest vermoorden als opdracht, dat was waar.

"En jij," sprak ze uit waarbij ze de jonge vrouw in haar ogen aan keek en even glimlachte, "jij ben een gevaar voor deze twaalf rijken hier. En ik zou niet willen dat deze twaalf rijken gevaar lopen,ze zijn me te lief." De vrouw liet even een hand door haar eigen haren glijden en ze keek even rond. "Bovendien snap ik niet waarom je deze rijken zou willen vernietigen met alle mensen erbij voor wie ze dierbaar zijn.' Zei ze schouderophalend waarna haar blik rustig eindigde op Alexis, ze begreep het oprecht niet. Ze wist ook niet echt of ze het wilde begrijpen.

Alexis begreep nu waar het roodharige meisje op gedoeld had, ze had haar eerdere woorden niet begrepen. "Vernietigen?" Antwoordde Alexis spottend, "Je bedoelt redden van de ondergang." De mensen hier hielpen zichzelf de ondergang in, maar dat leken ze niet te zien, dus moest het maar op de harde manier, zodat Zenan hen het licht kon schenken.
-
ff kort :c

Sleeeecht :C
--

Kort grinnikte ze even. "Welke ondergang? Het gaat prima hier." Zei ze rustig. Ze keek haar aan en glimlachte even. "Maar vertel me, want ik ben zeer nieuwsgierig, waarom zou het slecht hier gaan en hoe zou je ons willen redden dan? Ik bedoel, je wilt me dood hebben denk ik zo omdat ik niet voor jullie ben? Maar hoe wil je de mensen dan gaan redden? Dat is onmogelijk, laten we het zo zeggen." Zei ze rustig. Ze keek haar even aan en slikte. "Maar wat is er dan zoveel beter aan jullie?" vroeg ze haar rustig en ze keek haar liefjes aan

New
--

Maria was hier geland met Airsi, glimlachend keek ze even rond. Het was prachtig hier en vrolijk liep ze rond. Ze plofte even neer in het gras en sloot haar ogen even genietend. De zon scheen heerlijk en hoewel die deze ochtend nog waterig was geweest scheen die nu heerlijk. Genietend lag ze er nu, haar viool had Airsi nog bij zich hoewel Maria er wel naar snakte om zo weer even heerlijk te spelen. Haar vingers trilden en snakten ernaar. Zachtjes beet ze op haar onderlip en genoot ervan. Vrolijk neuriede ze zachtjes een liedje dat ze wilde gaan spelen.

Ivana klapte haar vleugels uit zodat de man van haar af kon glijden. Hij had behoefte gehad om een dagje vrij te pakken zodat hij alles kon vergeten. De afgelopen dagen waren hem teveel geworden. Erica die zo tegen hem was de laatste tijd. Hoe moest hij met haar nu leven? Twee personen in zijn hoofd was gewoon teveel op een gegeven moment. Hoe kon hij haar laten verdwijnen? De zon scheen heerlijk en hoewel die deze ochtend nog waterig was geweest scheen die nu heerlijk. De man volgde zijn weg en Ivana besloot lekker in het zonnetje te gaan liggen. Hij hoorde verderop een soort geneurie. Het klonk niet verkeerd dus besloot Eric te kijken van wie dat geluid afkomstig was.

Zachtjes neuriede ze door, een onbekend wijsje terwijl ze wat was weg gerold, nu kon ze haar viool pakken zonder dat ze op moest staan en met een kleine glimlach deed ze dat dan ook. Met voorzichtigheid pakte ze het instrument, rustig kwam ze overeind waarna ze hetzelfde wijsje begon te neuriën, het ging al beter. Hoewel ze hier en daar soms nog een foutje maakte ging het over het algemeen erg goed. Glimlachend keek ze dan ook naar het gras waarna haar ogen haar rustig sloten. Ja.. Dit was haar ding, dit was het helemaal

De man kwam met grote passen aangenomen. "Een goedendag."Hij keek naar het meisje met haar haren zo groen als het gras zelf. Dat kwam je niet iedere dag tegen. Iemand die dezelfde kleur had als zijn haren. Hij vond het wel grappig. "Sorry dat ik u stoor maar ik vroeg mij af welk liedje u doet neuriën? "