Rijk van de Schorpioen-Lopisto-De zwarte markt

In de achterbuurten van Lopisto zit een zwarte markt. Verschillende kraampjes staan er , met verschillende kleuren doeken als daken. Het is net een regenboog. Het meeste is er illegaal maar er kunnen ook dingen zijn die ze zelf hebben gemaakt en dus niet gestolen of al kapot zijn. Je moet er wel een beetje verstand van hebben als je er wat wilt kopen want je kan zo met een prul thuiskomen. Er schreeuwen mannen en vrouwen die allemaal zeggen dat daar de beste spullen zijn. Het is er remoerig en erg vaak druk je kan dan ook meestal niet door de mensen die om de kraampjes heen staan komen en moet je onbeschoft zijn en je er gewoon door heen duwen. Behalve als je vroeg in de ochtend komt , dan heb je kans dat je er zo door kan lopen.

Regels; Zijn er eigenlijk niet alleen als je vecht kan je snel uit elkaar gehaald worden.
Personen; Zoveel je maar wilt, het is toch groot.
Rang; Is er niet.

Leida stampte op haar legerkisten door de straten van Lopisto. Het was nog erg vroeg dus het was minder druk dan te verwachten. Toch stonden er bij ieder kraampje wel minstens twee mensen af te dingen op de prijzen van de meest merkwaardige producten. Ze zag hoe een man iets vasthield wat merkwaardig veel op de hoef van een everzwijn leek, waar het niet dat er gouden ringen om de voormalige enkel van het dier zaten. Hij zwaaide ermee alsof hij de man achter het kraampje wilde vervloeken. Leida grinnikte. Ze blies een rozige haarlok uit haar gezicht en checkte voor de derde keer in één minuut of ze haar geldbuidel nog had. Hij was er nog.

Alexis stond zoals gewoonlijk op haar zwarte pumps, deze waren aardig stoffig geworden door het fijne woestijnzand dat nauwelijks meer weggeborsteld kon worden uit de stof van haar pumps. Alexis voeten waren zo goed als vergroeid naar de schoenen en ze liep er dan ook net zo makkelijk op, als andere op gympen liepen. Het zorgde er ook voor dat ze makkelijker tussen de menigte bewoog, aangezien iets langer was dan gewoonlijk. Er was genoeg te vinden op de markt wat haar aansprak, maar ditmaal was ze opzoek naar extra dolken of een kortzwaard, ze hield van wapens, maar kleinere wapens waren makkelijker mee te dragen en grote zwaarden.

Leida stopte bij een kraampje dat bezaaid was met wapens. Tijdens de lange tocht door de woestijn had ze niet heel haar wapenarsenaal mee kunnen nemen en daar baalde ze van. Haar zwaard had ze vandaag bij haar draak Tuxedo gelaten, maar haar kruisboogjes hingen zoals altijd gewoon aan de riem rond haar heupen. Haar bruine broek zat in haar vuile, modderige legerkisten gestoken en onder haar vertrouwde zwartleren jas droeg ze een legergroen hemdje. Ze inspecteerde een vlijmscherp uitziende dolk. Het lemmet was licht gebogen en het heft lag goed in de hand. Wel jammer dat over het hele lemmet opzichtige krullen gegraveerd waren. Niets voor Leida dus. Ze legde hem terug op het kraampje en pakte een andere dolk in haar handen, waarvan het heft omwonden was met een dunne strook bruin, harig leer. De diersoort was onherkenbaar en ze hoopte maar dat het geen zeldzaam, met uitsterven bedreigd wild dier was.

Het was druk in de smalle paden tussen de kraampjes die er stonden, niet alles was illegaal wat er verkocht werd. Natuurlijk had je vele kramen met exotische dieren, elixers waar niemand de echte werking van wist, maar er waren ook enkele groenten kraampjes waar Alexis snel een appel kocht. Ze nam een grote hap van de harde frisse vrucht en al kauwend liep de jonge vrouw verder. In de verte zag ze het blinkende metaal van verschillend wapentuig al liggen, dat was de plek waar ze moest zijn. Alexis gebruikte her en der haar stevige schouders om zich door de massa voort te bewegen. Eindelijk bij de kraam aangekomen stond er tot haar verbazing een bekend gestalte. "Leida, was het niet?" merkte ze op, terwijl ze zich naast de vrouw voegde en haar ogen over verschillende wapens liet glijden.

Leida hoorde haar naam en keek om naar waar het vandaan kwam. Ze zag de vrouw met donker haar staan die ze ook al had gezien in het paleis van Zenan. "Ah, hoi, jij was Alice, toch?" Vroeg ze aan haar. "Oh, nee, wacht, Alexis. Sorry, ik ben ontzettend slecht met namen." Zei ze er snel achteraan. Op haar gezicht verscheen een scheve, verontschuldigende grijns. Ze draaide de dolk rond in haar handen en probeerde een stukje van het leer weg te duwen zodat ze het materiaal eronder kon zien. Het heft was onder het merkwaardige leer ingelegd met ijzer. Dat zou altijd van pas kunnen komen tijdens een gevecht. Ze zocht naar een verkoper, maar die was in gesprek met een andere klant, dus wendde ze zich nog meer tot Alexis. "Hoe bevalt je nieuwe woning?" Vroeg ze, zo casual mogelijk. Zij zou niet degene zijn die alles verpestte door het indirect verrassingselement uit de aanval te verklappen aan een misschien wel niet zo argeloze voorbijganger.

Alexis wilde Leida bijna verbeteren, maar zo te zien was ze zelf al op de goede naam gekomen, waardoor Alexis knikte, "Klopt, hoe gaat het met je?" Vroeg ze terwijl ze af een toe een mes uit een van de bakken haalde en het bekeek. Ze had nog niet heel veel geld te maken in dit land. Af en toe jatte ze wel eens een beurs van de mensen hier, maar dat was geen goede manier om jezelf in leven te houden. Het zou teveel opvallen als ze gepakt zou worden. Hoewel Alexis goed was met wapens, was ze minder goed met vlugge vingertjes en was ze duidelijk niet weggelegd voor het dievengilde. Bij de vraag van Leide hoe het haar beviel in haar nieuwe woning, glimlachte Alexis, omdat ze maar al te goed wist waar deze vrouw het over had. "Het is wel een beetje wennen, maar dat is logisch niet waar." ze stuurde Leida een soort vragende blik, om te vragen hoe het rozeharige meisje het vond.

New
~

Het was nog vroeg in de ochtend, gelukkig ook maar voor Alain. Hij was ietwat verdwaald maar wist nu wel dat hij op de zwarte markt rond liep. Moeizaam beet hij op zijn onderlip, hij was wat nerveus. Dit was nou niet echt waar hij hoorde te zijn. Hij was niet iemand die op zo'n markt rond liep. Bovendien was hij een soort heilig boontje. Hij deed nauwelijks foute dingen en keek even rond. Hij ging met een hand door zijn haren heen om ze even uit zijn ogen te krijgen. Glimlachend, om toch geen argwaan te werken, liep hij door. Hij beet even op de binnenkant van zijn wang en keek naar de grond. Hij wilde eigenlijk wel weer weg zijn.

Kian liep met een nonchalante pas over het plein. Hij voelde even over de banden om zijn pols, gelukkig met de aankopen die hij had gedaan. De pijltjes van hem waren bijna op geweest en deze nieuwe waren nog beter dan de oude die hij had gehad, al waren ze scherp en prikten in zijn huid. Zo zouden ze beter werken. Hij grijnsde even, waarbij een vurige glans in zijn ogen scheen. Nee, met hem viel niet te spotten. Boem. Plotseling werd hij omver gelopen door een onguur uitziende vreemdeling, bijna verloor Kian zijn evenwicht, waarbij hij tegen een blonde jongen aanstootte, maar hij hervond deze snel weer. 'Kijk eens uit waar je loopt.' Siste hij de man toe, met flikkerende ogen. De man deed een stap achteruit en schatte Kian in. Hij kwam duidelijk tot de conclusie dat hij beter niet naar de man tegenover hem kon uithalen en verontschuldigde zich koppig, waarna hij zich uit de voeten maakte. Kian draaide zich om en keek neer op de blonde jongen, die hij zonet bijna omgestoten had. Hij zag er niet uit als iemand die hier dagelijks kwam en Kian kon het dan ook niet laten om te vragen wat hij hier in vredesnaam deed.

Rustig had hij door gelopen, tot het moment dat er ineens iemand tegen hem aan stootte. Door de schrik viel hij achterover, recht op straat. Hij ondersteunde ze even en wreef zacht over zijn hoofd en kwam moeizaam overeind. "Geen idee." Mompelde hij even verstoord. Hij haalde een hand door zijn blonde haren en keek op naar de jongen die hem omgeduwd had. "Ik was verdwaald." zei hij even eerlijk, hij had totaal geen reden om te moeten liegen. Dus rustig keek hij de jongen aan en slikte even. Hij beet even op de binnenkant van zijn wang, hij keek even rond. Hij hoorde hier echt niet thuis en keek even omhoog naar de jongen voor zich. "Weet jij misschien de weg hier uit?"

Alexis wilde Leida bijna verbeteren, maar zo te zien was ze zelf al op de goede naam gekomen, waardoor Alexis knikte, "Klopt, hoe gaat het met je?" Vroeg ze terwijl ze af een toe een mes uit een van de bakken haalde en het bekeek. Ze had nog niet heel veel geld te maken in dit land. Af en toe jatte ze wel eens een beurs van de mensen hier, maar dat was geen goede manier om jezelf in leven te houden. Het zou teveel opvallen als ze gepakt zou worden. Hoewel Alexis goed was met wapens, was ze minder goed met vlugge vingertjes en was ze duidelijk niet weggelegd voor het dievengilde. Bij de vraag van Leide hoe het haar beviel in haar nieuwe woning, glimlachte Alexis, omdat ze maar al te goed wist waar deze vrouw het over had. "Het is wel een beetje wennen, maar dat is logisch niet waar." ze stuurde Leida een soort vragende blik, om te vragen hoe het rozeharige meisje het vond.
=
"Nou tot nu toe gaat het prima met mij. Je zou zeggen dat je wel tegen problemen aanloopt na zo'n verhuizing, maar het valt allemaal wel te regelen." Zei Leida met een glimlach tegen Alexis. Een baan had ook zij nog niet gevonden, maar ze verdiende af en toe wat met gevechten of krachtmetingen in een bar. Daarbij hielp haar uiterlijk wel. Veel mannen verwachtten niet te verliezen van een meisje, maar die kenden Leida nog niet. "Heb je al veel nieuwe mensen ontmoet hier?" Vroeg ze met een glimlach. Zijzelf was nog niet erg veel mensen met magie tegen het lijf gelopen, of had dan in ieder geval niet gemerkt dat ze magie hadden. Ze zou moeten leren zich beter te concentreren op signalen die dat duidelijk maakte. Maar kleine beweginkjes of gezichtsuitdrukkingen waren absoluut niet Leida's specialiteit.

Zullen we maar gewoon met zn viertjes verder anders? Haha.

'Dit is niet echt de plek waar je het beste verdwalen kunt, knul.' Zei Kian waarschuwend. Hij had de jongen wel overeind willen helpen, maar hij hielp zichzelf al. Kian zei dit echter niet om hem werkelijk te waarschuwen, want zo behulpzaam zat hij niet in elkaar. Het was meer een vaststelling van een feit. De jongen kon beter maken dat hij weg kwam, want hij zag er niet echt uit alsof hij zich verdedigen kon. Vooral niet op een plek als deze. De jongeman woelde even door zijn eigen blonde haar en keek met zijn helder blauwe ogen twijfelend naar de persoon die tegenover hem stond. Wat moest hij hier nou mee? Nu gewoon weglopen? Toch was er binnen in hem iets dat hem daarvan tegenhield. Daarna schudde hij zijn hoofd. Het was toch eigenlijk zijn zaak niet. Hij rechtte zijn schouders en maakte zich klaar om weg te lopen.

Ik vind het goed (:
-
Alexis knikte instemmend, "Eigenlijk is het redelijk hetzelfde als in het oude huis." vulde ze haar aan. Wat ook wel klopte, hier was ook gewoon een samenleving. Het enige verschil was dat deze mensen verdoemd waren tot de onderwereld, tot het rijk van de wachter. En natuurlijk miste ze ook nog de wijsheid van Zenan, maar al met al was de samenleving niet heel verschillend. "En het valt wel mee, wel een bepaald iemand." voor een buitenstaander zou het klinken als een toekomstige liefde, maar hoewel Leida haar niet erg goed kende, was het wel duidelijk dat ze niet het type voor liefdes was en ze het over iemand met magie had. "En veel vriendelijke buren." ze glimlachte terwijl ze het gewicht van een dolk in haar handen testte. Alsof ze het over koetjes en kalfjes hadden, twee kennissen die elkaar na een lange tijd weer tegen kwamen op een markt.

Leida glimlachte. "Dan doe jij het beter dan ik. Ik lijk geen speciale mensen aan te trekken." Zei Leida met een glimlach tegen Alexis. Ze draaide de dolk rond in haar handen. Het was een botte dolk, maar dat was met haar krachten geen probleem. Ze keek de man achter de kraam aan en vroeg met een kordate stem. "Hoeveel?" De man haalde zijn schouders op. Voor hem was het een waardeloos ding. Het was niet scherp of mooi, en van een rare mix van metalen die eigenlijk te zacht was om een dolk van te maken. Wat dan weer juist een voordeel was voor Leida. "Drie zilverstukken." Zei de man kordaat. Leida glimlachte en hield er twee omhoog. De man keek haar aan met samengeknepen ogen maar nam toch de betaling aan. Leida stak de dolk in haar tas en keek weer naar Alexis. Tijdens de gehele transactie had ze haar aandacht altijd net iets meer op Alexis laten liggen dan op de marktkoopman, zoals de etiquette voorschrijft.

Alexis wist niet welke kracht Leida bezat, dus ze begreep niet helemaal waarom ze zo'n vod van een dolk kocht, maar uiteindelijk zou Leida het misschien wel beter weten dan zijzelf. Leida leek iemand die met het leger opgegroeid was, hoewel Alexis ook te maken had met vechten en moorden, had ze nooit tot een leger behoort. Ze had het grotendeels zichzelf aangeleerd en bij haar broer meegekeken toen ze nog jonger was. Ze glimlachte even naas Leida toen ze de dolk wegstopte, zelf haalde ze 5 zilverstukken uit haar zak, keek de verkoper kort aan en rekende zonder woorden ook haar door dolk af. Alexis stopte hem direct weg in een speciaal vakje bij haar bovenbeen zodat hij voor het grijpen was. "Nog iets nodig?"

Leida liet haar ogen over het kraampje glijden. Verder lag er niets wat van waarde voor haar was. Metalen pijlen kon ze zelf maken en zwaarden en dolken had ze verder genoeg. "Nee, niet echt. Wat dacht je ervan om iets te gaan drinken. Er is hier vast wel iets in de buurt." Zei Leida met een glimlach tegen Alexis. Op de een of andere manier klikte het wel tussen haar en de vrouw tegenover haar. Ondanks dat ze zo verschillend waren. Leida was nogal lomp en grof, terwijl Alexis juist ontzettend verfijnd en vrouwelijk overkwam. Wel hadden beide vrouwen een gevaarlijke 'air' over zich. Het waren niet de meisjes waar je graag ruzie mee wilde maken, dat zeer zeker niet. Leida draaide de dolk nog een keer rond in haar handen en stak hem vervolgens in een hiervoor nog lege schede in haar riem. Ze had deze bewust leeg gelaten omdat ze wist dat ze nieuwe wapens ging kopen. Op een ander moment had hier altijd een dolk in gezeten.

"Klinkt als een goed plan." het was warm en druk op de markt, ongemerkt had Alexis dan ook een droge mond gekregen en had ze wel behoefte aan een koude slok drank. Alexis stopte de dolk die ze net gekocht had in de rand van haar broek en draaide zich weg van de kraam waar ze net beide hun geld uitgegeven hadden. "Ben je hier al een beetje bekend, of pakken we gewoon een willekeurige kroeg?" vroeg ze terwijl ze langzaam begon weg te lopen van de kraam, aangezien er nieuwe klanten bij wilde en zijzelf toch klaren waren.

Moet ik een nieuw topicding aanmaken of doen we rebels en tikken we alles gewoon hier?
-
'Gisterenavond heb ik wel in een leuk café gezeten, het is niet ver van hier vandaan. Niet heel spectaculair maar ze hebben er een goede Trappist.' Zei Leida met een glimlach tegen Alexis. Zijzelf was wel een fan van bruine kroegen met niet teveel poespas en gewoon goed bier, maar ze wist niet hoe Alexis hierover dacht. Daarom had ze maar een zo neutraal mogelijke omschrijving van de kroeg gegeven. Nu maar hopen dat ze niet een van de mannen die ze de vorige avond geld afgetroggeld had met krachtmetingen tegen zou komen. Wie weet wat voor een gedoe dat allemaal zou opleveren. En het was juist een mooie warme dag. Niet dat ze bang was dat ze haar daadwerkelijk iets aan zouden kunnen doen. Zij of Alexis konden waarschijnlijk ieder afzonderlijk al een hele kroeg vol dronkenlappen aan, laat staan met zijn tweeën.

"ik vind alles best." stemde Alexis in. Ze was nog te kort in de 12 rijken om de goede kroegen te kunnen ontdekken, dus als Leida een leuke wist zou ze daar niet moeilijk over doen. In Het Dertiende rijk was ze op een gegeven moment bijna dagelijks te vinden in een van haar stamkroegen, iets wat goed was voor haar zakelijke contactjes, maar ook voor haar zelf. Ze had nooit zoveel moeite gehad met die levensstijl, hier en daar een gevecht, drank en af en toe een scharrel. Iets wat soms ruw doorbroken werd als ze een van haar klusjes moest klaren, maar voor de rest was het een soort lange vakanite geweest.

Leida knikte en zei:'Prima' op kordate toon. Ze maakte een gebaar dat Alexis haar moest volgen en liep door de menigte heen. Hier en daar gebruikte ze handig een schouder of elleboog om zich door de massa heen te worstelen. Na een paar honderd meter sloeg ze af, een kleinere en wat minder drukke straat in. In deze straat bevond de kroeg zich. Ze duwde tegen de deur en liep naar binnen. Het was een bruine kroeg, erg authentiek. Ook gaf het je het gevoel dat er in geen weken was schoongemaakt terwijl er eigenlijk geen duidelijk vuil te zien was.

Alexis volgde Leida door de menigte heen, ze waren een redelijk opvallende verschijning, sowieso omdat de mannen hier toch in de meerderheid waren en ze beiden gewoon een air hadden waar niet mee te sollen viel. Nadat ze de mark hadden verlaten kwamen ze in een wat rustigere straat, al snel was het Alexis duidelijk welk café Leida bedoelde. Er hing een authentiek uithangbord aan de gevel en er ging gewoon een sfeer van het gebouw uit, waardoor het duidelijk was dat het een kroeg was. Er verscheen een grijns op het gezicht van Alexis, dit was het soort kroeg waar ze van hield. Ouderwetse gezelligheid straalde er van uit. Ze liep achter Leida aan naar binnen en snoof de sigaren lucht op. "Waar heb je zin in?" vroeg ze aan Leida toen ze plaats genomen hadden aan de bar. "Ik trakteer"

Leida rekte zich uit en maakte het zich gemakkelijk op de barkruk. Ze keek Alexis vragend aan toen ze zei dat ze trakteerde. 'Weet je het zeker?' Vroeg ze. 'Nou, doe mij dan maar zo'n goede trappist.' Vervolgde ze met een glimlach. Ze liet haar legerkisten op het stuk hout dat de twee voorste poten van de barkruk bevond rusten. Aan het feit dat er bijna geen lak meer op deze lat zat was te merken dat Leida niet de eerste was die dit deed. Ze keek de kroeg rond. Buiten haar en Alexis zaten er eigenlijk alleen maar een stel halfdronken stamgasten waarmee de barman vrolijk aan het keuvelen was.

Haha trappistenbier, bedoel je dat?
-
Alexis grijnsde. "Natuurlijk, lang geleden dat ik in zo'n kroeg geweest ben, dus dat is een reden voor een feestje." Ze gebaarde naar de barman die al gezellig aan het kletsen was met de eerste dronken gasten van de dag en vertelde hem wat ze wilde drinken. Alexis nam voor het gemak hetzelfde als haar partner. "Goede keuze." zei ze toen de barman twee kroessen vulde met het bier. "om hier naar toe te gaan."

Alexis was de vorige keer hier goed geslaagd en dat was dan ook de reden dat ze hier weer kwam. Ze had haar legeruniform thuis gelaten, want autoriteit werd hier niet al te erg gewaardeerd. Het was warm, de zon stond hoog aan de hemel, maar dat hield mensen niet tegen om erop uit te trekken. Alexis had eerder een zakje koude limonade gekocht om haar vocht op pijl te houden en liep al genietend van het koude drankje tussen de mensenmassa door.

Bonnie vroeg zich af wat ze hier deed. Het was veel te druk en alle mensen hier waren totaal niet haar types. Mensen duwden haar, of prijsden schreeuwend hun koopwaar aan, mannen probeerden haar in steegjes te trekken of lieten hun eigenwijze handen lang haar lichaam gaan. Ze was niet heel bang, maar vond het vooral irritant. Eigenlijk was ze hier omdat ze de weg kwijt was, maar dat kwam zo stom over dus vroeg ze maar aan niemand De weg. Dus bleef ze maar een beetje rondzwerven, op zoek naar een uitgang of een bekend gezicht.