Het Tarameer - Rijk van de schorpioen

Het Tarameer is een groot meer, met een oppervlakte van zeker meerdere tientallen vierkante kilometers. Dat maakt dat er plekken zijn waar mensen nooit komen. Er zijn vele inhammetjes langs de oevers, grotten waarvan de ingang een beetje of helemaal niet boven water uitkomt. Er zijn een paar dorpjes en daar zijn de populaire zwemstranden, maar voor mensen die niet zoveel met mensen hebben is het ook een heerlijke plek om te zwemmen, omdat er genoeg plekken zijn waar je met niemand rekening hoeft te houden, behalve met jezelf en de ongerepte natuur.

Regels: -
Personen: -

"Zet me maar neer Cedric!" Zei Alain vrolijk. Ze hadden een eind gevlogen en hij had op een afstandje al het meer gezien. Nu daalde Cedric al snel tot Alain van hem af sprong en verwonderd en vrolijk rond keek. "Oh het ziet er goed uit Ced." zei hij glimlachend. Hij knielde even aan de rand van het meer en voelde met zijn hand erin, het voelde lekker en niet al te koud. Glimlachend keek hij even rond. Hij deed zijn schoenen uit evenals zijn blouse. Zijn pijpen rolde hij op waarna hij met zijn voeten in het water ging. Glimlachend ging hij toen op zijn rug liggen en keek naar de wolken. "Hm.. Ced.. Blijf jij hier?" vroeg hij kalm waarna hij een goedkeurende grom kreeg omdat hij hem even glimlachend aankeek.

Vic zat op de rug van Darsol. De draak was verandert in een grote paarse pegasus met zes vleugels. Zodra ze het meer zagen, begon Darsol te dalen en al snel galoppeerde hij over het strakke water. Vlak naast een omhoog uitstekende rots rende de pegasus het land op. Vic keek niet eens of er iemand in de buurt was. Snel sprong hij van Darsols rug en hij gooide zijn boog en pijlenkoker op de grond. Daarna kleedde hij zich tot op zijn boxer uit en hij rende de rots op. Van de top sprong hij in het water en bij de landing deed hij zijn best om zoveel mogelijk water te verplaatsen, wat niet moeilijk is als je een watermeester bent. Darsol stond nog op het land. Daar veranderde hij eerst in een pegasus van licht. Dat licht nam de vorm aan van een jongen en zo stond daar opeens een echte surfdude met goudblond haar. Alleen had hij ogen gemaakt van licht en zes zwarte vleugels. De jongen vloog op en dook van grote hoogte achter Vic aan het water in.

Hij had zijn ogen kort even gesloten toen hij luide dingen hoorde. Verbaasd keek hij op en opende hij zijn ogen. Voordat hij ook maar goed rond kon kijken werd hij helemaal nat gespetterd. Onzeker keek hij even naar de jongen en de jongen met de vleugels. Enige verbazing was wel te zien op zijn gezicht. "Uhm.. Wil je misschien me niet helemaal nat spetteren?" vroeg hij even kalm en daarna keek hij even om naar Cedric. Ietwat onzeker keek hij even naar zijn draak. Hij wist zich niet echt een houding te geven, bovendien was de jongen nogal uitgekleed wat hem niet echt een prettig gevoel gaf.

"Oh, sorry," zei Vic en hij en Darsol werden meteen rustiger. "We hadden je niet gezien." Darsol wilde dat bevestigen, maar dat hij de vorm had van een jongen wilde niet zeggen dat hij kon praten als een jongen. Er kwam een rare grauw uit, die klonk als de geluiden die draken maakte. Gefrustreerd steeg hij op en hij dook achterover het water in. Vic moest lachen en hij keek nog even naar de jongen en zijn draak. Zodra hij de draak zag, kreeg ook Darsol door dat er en andere draak was. Hij zwom snel naar de kant en ging naast de ander aan land. In de vorm van een mens was hij veel kleiner dan zijn soortgenoten, maar zijn nieuwsgierigheid won het altijd. Dus zo liep hij als jongen rond de andere draak en hij begon hem te besnuffelen en stelde zichzelf voor in het Draaks.

Dankbaar glimlachte Alain even. "Dat kan ik begrijpen." zei hij waarna hij even naar de jongen met vleugels keek. Maar toen deze bij Cedric kwam, die overigens rustig bleef liggen nadat hij geconstateerd had dat er voor nu nog geen gevaren voor zijn beste vriend. "Het is oké hoor." zei hij kalm. Waarna hij even naar het water keek dat nog bewoog. Cedric zelf stelde zich eveneens voor. Waarna hij even naar Alain keken. Hij rechtte zijn rug even, ondanks dat hij in zijn ontblote borstkas zat voelde hij zich nog niet ongemakkelijk. Maar misschien kwam dat ook wel omdat hij nu even niet naar de jongen keek. Hij keek niet graag naar mensen, dan voelde hij zich gewoon erg onzeker.

Vic liet zich op zijn rug rond drijven en keek naar Darsol. De jongen, dus de draak, veranderde in licht, dat licht herschikte zich tot de vorm van de draak tegenover zich en daar veranderde hij in. Nu was Darsol een exacte kopie van de draak waar hij tegenover zat, alleen had Darsol zoals altijd zes vleugels op zijn rug, ook al had het origineel er maar twee. En dat was niet eens in spiegelbeeld. Met een vrolijke grijns keek hij de andere draak aan en hij ging als een grote hond opzitten. Vic zwom naar de kant. "Vergeef hem," zei hij. "Het enige wat hij wil is spelen." Darsol begon van kleur te veranderen en was nu een exacte kopie van de draak die tegenover hem zat, maar dan zwart. Vic klom op de kant en haalde zijn schouders op. Hij keek weer naar de jongen. "Is dat nou fijn, op je rug liggen met je voeten in het water?" vroeg hij. "Lijkt mij een beetje saai." Vics leven draaide veel meer om actie en lol. Er moest iets gebeuren.

Cedric keek met vreemde ogen naar de draak. Hij veranderde in een kopie van hemzelf en hij hief zijn hoofd even om hem te bekijken maar gromde goedkeurend. Waarna Cedric zijn ogen even naar Alain liet gaan die er de humor wel van in zag en zacht aan het grinniken was. "Dat is geen probleem, het ziet er wel leuk uit." zei hij met een grijns. Hij keek even naar de zwarte kopie en ging even rechtop zitten. "Het kan fijn zijn om na te denken, het lijkt me dat als je ergens vanaf springt en als een wilde door het water beweegt je niet echt goed kan nadenken over serieuze zaken? Maar dat de adrenaline je hoofd vooral heeft overgenomen?" Zei Alain, hij was gewoon meer een boeken-type. Alleen het vliegen op Cedric deed hij vooral omdat het ook echt heel leuk was maar verder kon je hem best wel saai noemen ja.

"Ik heb genoeg momenten om na te denken," zei Vic. "En het gaat niet om adrenaline, maar om lol." Hij sprong het water weer in en zwom een stukje. "Mag ik vragen welke krachten jij hebt?" vroeg hij toen hij weer boven kwam. Darsol was weer verandert in de surfdude met zes zwarte vleugels en ogen van licht en hij probeerde de grote draak mee te krijgen het water in. Hij vond het altijd leuk in het water en waarom zou het niet leuk zijn met een andere draak. Ondertussen zat Vic te broeden op een plannetje om deze jongen ook lol te laten hebben, want hij leek iemand die dat nooit had en alleen maar saai in boeken zat te lezen. Niet dat je daar geen lol aan kon beleven, maar toch.

Alain keek hem even onzeker aan. "Hmh.. Ja.. Dat geloof ik graag. En ik bezit lucht en glas." zei hij kalm en vriendelijk. Hij was een onschuldige jongen en keek even naar de jongeman. "En jij? Water en wat nog meer?" vroeg hij vriendelijk. Hij keek even naar het water en glimlachte genietend. Cedric grauwde even. Hij was niet zo dol op water, hij weigerde zelfs wel eens te vliegen als het regende en keek naar de jongeman of jonge draak. Hij kwam wat overeind, zijn witte lichaam bedekt met hier en daar wat goud bewoog mee. Hij keek de draak aan en keek weigerend. Hij had hier nauwelijks behoefte aan.

De surfer vloog het water uit en ging voor de andere draak staan. Met zijn ogen van licht keek hij Cedric vragend aan. 'Wie houdt er nou niet van water?' vroeg hij in de taal van de draken en hij ging in kleermakerszit voor hem zitten. Vic keek het even aan en daarna weer naar Alain. "Ik ben een heler," zei hij trots, want hij was heel blij met die kracht. Niet dat hij grote verwondingen aankon, maar hij had tot nu toe al zijn eigen schaafwondjes en sneetjes kunnen genezen, tot zijn grote vreugde. Ondertussen zat hij nog steeds na te denken. "Ik ben trouwens Vic," stelde hij zich voor. Gesprekken werden altijd persoonlijker als je elkaars naam wist.

Cedric bekeek de surfer en slikte. "Ik ben van de lucht, ik heb er niets mee." zei hij eerlijk terug in diezelfde taal. Kort keek hij even naar Alain. "Wat is er nou wel leuk aan water behalve het drinken?" vroeg hij kalm. Alain daarentegen glimlachte vriendelijk naar de jongen en knikte. "Dat lijkt me best wel prettig." Beaamde hij de trots van de jongeman en keek even naar het water. "Alain, aangenaam." zei hij vriendelijk en glimlachend. Hij keek even naar Vic en glimlachte. "Mijn draak heet trouwens Cedric." zei hij met een glimlachje.

"Mijn draak heet Darsol," zei Vic. "Maar kom op Alain, zwemmen." Hij overspoelde de jongen met een golf water, waardoor hij het meer in spoelde als hij zich niet tegenhield. "Dat is toch leuker dan liggen met alleen je voeten in het water." Hij grinnikte. Darsol had hem op de hoogte gehouden van Cedrics ideeën over zwemmen en Vic wilde nu kijken of de berijder van de draak daar hetzelfde over dacht.
"Tja, jij bent gemaakt van lucht en ik van licht," zei Darsol tegen Cedric. "Wat is nou het verschil. Men kan mij niet eens aanraken in mijn oorspronkelijke vorm." Hij stak speels zijn drakentong uit, wat er raar uitzag omdat hij verder een jongen was.

Verbaasd keek Alain op toen de jongen zei dat hij wilde zwemmen. "Wat?!" Piepte hij nog even nerveus waarna hij overspoeld werd door een golf van water en midden in het meer eindigde. Met verwarde en ietwat verbaasde ogen keek Alain even naar Vic. "Oh geweldig.."mompelde hij toen zijn haren helemaal voor zijn ogen zaten en hij ze maar weg begon te vegen. Moeizaam slikte hij even. Waarna hij toch even glimlachte naar Vic. "Doe je dat altijd bij mensen die je net ontmoet?" vroeg hij glimlachend en hij zwom weer wat naar de kant toe en keek even naar hem.
Cedric keek hem aan en grinnikte even. "Het verschil is dat ik er gewoon niet dol op ben" zei hij kalm en hij keek haar aan. "Bovendien zit er al genoeg water in de wolken dat ijskoud is.'

Darsol is ook een hij. -.-

"Nee, alleen bij de mensen die ik probeer het water in te krijgen," zei Vic. "Maar volgens mij hebben jullie het allebei niet zo op water." Hij liet zich door een golf omhoog dragen en spoelde zo naast Alain aan op de kant. Hij keek de jongen lachend aan en stuurde hem droog. "Oké, sorry, ik zal het niet meer doen."
Ondertussen was Darsol in een kleine regendruppel verandert. De regendruppel had zes vleugels, want die veranderden niet mee. Zo vloog hij nu om Cedric heen. "Hoe kan je hier nou niet van houden. Het water op aarde is over het algemeen warm genoeg." Hij glimlachte, voor zover dat kon als regendruppel en als een kolibrie met zes vleugels bleef de regendruppel nu recht voor de neus van de draak zweven.

Ahahah ik weet het :c Ik haal het alleen soms door elkaar, ik ben afgeleid :c Er is taart.
-
Alain kon een glimlach toch niet onderdrukken. "Ach, het kan nu niet meer erger volgens mij. Ik ben nu toch al doorweekt." zie hij met een glimlach. Hij keek even naar Vic, stond op en gaf hem maar een duw. "Zo erg is het ook niet hoor." zei hij grinnikend en hij keek naar Vic. Hij vond het best leuk op zich en glimlachte breed. Hij kon het wel waarderen.
Cedric keek naar de regendruppel en grinnikte kort. "Omdat het me op de een of andere reden niet aan staat als ik continue nat geregend wordt." zei hij grijnzend.

Zend die taart hierheen door de computer

"En deze dan?" Darsol veranderde in een plas water waar zielig zes vleugels uitstaken. "Is dit niet leuk? Kan je lekker in rond stampen."
Vic viel achterover het water in. "Oh, gaan we het zo spelen," zei hij en hij klom er weer uit. Nu duwde hij op zijn beurt Alain in het water en zelf sprong hij er weer achteraan. Hij kwam naast Alain omhoog en spetterde hem nat. Wel met wat meer spetters dan de normale mens op zou kunnen spatten, maar wat wil je als je een watermeester was.

*zendzend* ;D

Cedric moest even grinniken. "Nee.. Ik stamp je liever niet neer." zei hij glimlachend. Hij keek naar de draak en kwam overeind. Hij zag Alain lol hebben en keek toen naar Darsol. "Of wil je dat ik dat wel doe?"
Alain moest even lachen toen hij Vic zag vallen en viel op zijn beurt al snel weer in het water. Zelf kwam hij snel weer omhoog en probeerde hem ook nat te spetteren. Hij moest lachen en keek naar Vic, zelf werd hij kletsnat en schudde zijn haren even uit. Ze zaten nu toch allemaal voor zijn ogen.

Yeah, nomnomnom.

Darsol veranderde tijdelijk in zichzelf en dacht even na. 'En wat denk je hier dan van?' vroeg hij en hij veranderde in een mooie, grote sneeuwpop met zes vleugels gemaakt van sneeuw.
Vic ging even door met spetteren en uiteindelijk zag hij hoe een grote golf zich boven Alain op hem stortte. "Sorry, dat ging per ongeluk," zei hij toen de ander weer bovenkwam. "Ik moet af en toe nog wat beter opletten." Hij keek schuldig naar de andere jongen die nu wel al vaak genoeg ongewild veel water over zich heen had gekregen.

Kort moest Cedric even lachen, hoewel dat haast als gegrom klonk. Het was erg vreemd. "Maar dat is lang niet zo nat als dat meer daar." Zei hij rustig. Hij keek even naar Darsol en grijnsde breed. Hij genoot ervan om Darsol zo zijn best te zien doen.
Alain hoestte even en moest lachen. "Ach het is oké. Inmiddels ben ik het wel gewend.' Zei hij vriendelijk. Hij keek even naar Cedric waarna hij weer naar Vic keek en rustig bleef hij zwemmen. Glimlachend keek hij naar het water. Hij vond het prettig dat hij zich nog niet helemaal kapot schaamde hier. Terwijl hij het zich bedacht beet hij even onzeker op zijn onderlip.

Darsol veranderde in zijn eigen vorm van licht en hij ging ondersteboven voor Cedric zweven. "Ik geef het op," zei hij. "Maar ik neem aan dat je wel van vliegen houdt." Hij nam nu gewoon vaste vorm aan, dus hij bleef verder dezelfde draak met zes vleugels. Nu alleen was hij rood en uit zijn oogkassen, neusgaten en mond scheen een helder, warm licht. "Dus je hebt vast wel zin om te vliegen." Hij steeg op en door zijn zes vleugels was hij heel snel heel hoog. Hij deed zijn best om rustig aan te vliegen.
Vic keek naar Alain. "Zeg, als jij een luchtmeester bent, kan je dan ook zo'n bol om je hoofd maken en onderwater ademen?" vroeg hij nieuwsgierig, terwijl hij een bol om zijn eigen hoofd maakte. Hij vond het leuk om onderwater te zwemmen. "Ik heb net een soort van grot gevonden onder die rots en ik ben eigenlijk wel benieuwd." Hij dook onder en wachtte daar op Alain, voor hij naar de ingang zwom.

Nieuw
--

Kristen zat op de rug van haar duistere draak Rage. Haar blauwe lokken vastgebonden in een vlecht terwijl zij over de groene vlakte keek. Zodra ze het meer zagen, begon Rage te dalen en al snel zweefde hij boven het strakke water. De vrouw wees naar een stuk waar Rage kon gaan liggen. De draak deed wat zij zei en landde op de stuk waar zij gewezen had. De vrouw sprong eraf en begon meteen in de zadeltas te rommelen. "Wat heb ik een trek" Ze pakte een aantal fruit uit de tas voordat zij in het gras ging zitten naar het meer kijken. Ze droeg haar vertrouwde soort van legerlaarzen in de kleur zwart, een broek met allemaal gaten en daarop een witachtig korset die haar outfit een vrouwelijk tintje gaf. Ze ging lekker tegen haar draak aanzitten voordat zij een hap nam van haar appel. "Heerlijk de zon die wij al dagen niet meer hebben kunnen zien. Lente is begonnen."

Met zijn gezicht naar het warme zonnetje gekeerd wandelde Kian over een van de meer verlaten strandjes langs het Tarameer. De meesten hadden zich verzameld aan de overkant van het water, maar Kian had de rust opgezocht. Astor zweefde over het water en schepte af en toe een vis uit de oppervlakte. Het was meer een vorm van vermaak dan een werkelijke manier om zich te voeden. Nadat hij een vis had opgeschept verdween het volledig in zijn maag. Zijn schubben schenen op in het licht van de zon en de man aan de kant van het water keek even met een trotse grijns naar zijn draak. Voor zijn gevoel was het nog een van de mooiste magische wezens die er in Kyon rondliepen, of rondvlogen. Hij keerde zich weer van het schouwspel af en liep verder, genietend van de zon. Hij had wel even een wandelingetje nodig. Hij had weer enkele uren op de rug van de draak doorgebracht en had wel last gekregen van zijn dijbenen. Alleen gericht op de warmte, had hij de andere figuren die langs vlogen niet opgemerkt. Ook Astor zag het niet, die teveel bezig was geweest met het opscheppen van vissen, hij was namelijk helemaal onder water gedoken en kwam pas na enkele seconden proestend weer boven.

Haar draak sloot zijn ogen en zijn blauwe manen schitterde in het zonlicht. Wat hield ze toch van haar draak die speciaal in het zonnetje bleef liggen zodat zij tegen hem kon aanzitten. “Als je in de schaduw wilt zitten mag dat ook?” De draak deed een van zijn ogen open om haar met zijn donkere oog te kunnen aankijken. Af en toe in de zon zitten kan geen kwaad. Dan worden mijn schubben niet dof. Rage streek over zijn schubben die schitterde in het zonlicht als een zwarte diamant. “Je bent zo mooi.” Mompelde Kirsten zachtjes voordat zij nog een hap van haar appel nam. “Zo zwart als de nacht, zo schitterend als een schijnend diamant. “ De vrouw stond op, rekte zich uit en snoof de heerlijke geur van de meer op. “Na al die dagen sneeuw is dit toch echt weer een pluspunt, de verandering van de seizoenen.” Rage hield meer van de winter want dan werd het vroeg donker en kon hij zichzelf langer in het duister hullen. “Wedstrijdje doen?” Rage ging meteen rechtop zitten want hij vond het leuk om spelletjes te doen. Zou je helemaal niet zeggen als je hem zo zag. “Wie het eerste aan de overkant is?” Een uitdagende blik lag in haar ogen, de draak spreidde zijn vleugels. NU! en weg was haar draak die snel met de wind meevloog. “Oneerlijk!” Kirsten rende naar het meer, sprong erop en creëerde een soort ski’s onder haar laarzen gemaakt van water. Met een hoge snelheid gleed ze over het water naar de overkant, Rage kwam steeds meer in zicht. Dit waren de momenten dat ze beide even aan niets hoefde te denken.

Hoog in de lucht vloog hij, haar draak. Ze had hem weggestuurd, ze had eindelijk de nacht met iemand door kunnen brengen maar de volgende ochtend had ze een preek van Dain gekregen. Waardoor haar zelfvertrouwen weer gezakt was tot een nulpunt. Nu liep ze rond, haar harnas had Dain bij zich. Ze had een lange broek aan met een shirt met lange mouwen, nog altijd schaamde ze zich vreselijk voor haar littekens. Een boog hing om haar heen en de pijlenkoker op haar rug. Haar blonde haren bewogen mee terwijl ze het zwijn volgde waar ze op jaagde. Zweetdruppeltjes parelden op haar voorhoofd en opnieuw schoot ze. Een harde krijs van het dier volgde, ze had hem zeker geraakt maar ook Sheila wist dat het geen zuiver schot was en steeds verder rende het dier. Ze wist waar hij heen ging, de plek waar ze met Dain had afgesproken, het meer. Het was zijn drinkplaats en hij dacht daar veilig te zijn maar de jonge vrouw volgde hem snel te voet. En uiteindelijk, van een afstand schoot ze hem neer. De laatste krijs was vreselijk om te horen en hij lag aan de rand van het meer. Snel rende Sheila er heen en bekeek het dier. Hier kon ze wel weer even van eten, gelukkig maar want ze had weinig anders. Stilletjes ging ze met een hand door haar haren en maakte haar pijlen schoon, haar handen waren nog altijd gehandschoend, nu waren haar vingerkoortjes dan wel vrij, niemand hoefde haar brandmerk te zien. Stilletjes probeerde ze zoveel mogelijk niet naar zichzelf te kijken in het water terwijl ze doorging. Ze wachtte op Dain en slikte even moeizaam.