Het brede zandstrand - Het rijk van de Vissen.

Bij de slagroomtaart moest zelfs de zo koele Sheila even grijnzen. "Ik denk dat ik het liever eet. En ik had nooit verwacht van een waterval te springen. Zeker niet met mijn hoogtevrees" Bekende Sheila eerlijk. Ze keek vanaf Dain naar Dani en slikte. Ze hoorde de technieken aan en haar vingers begonnen nerveus te trillen. M-Moeten we ook echt mee doen aan dat toernooi?" Ze was nog herstellende. Een toernooi zou haar zo neerhalen en ze zou niets meer kunnen. Ze was enorm zwak en durfde nog maar nauwelijks terug te vechten. Ze was veel te bang gestraft tw worden dan. Haar angsten klonken misschien irrationeel maar niemand zou nog terug vechten of überhaupt om niets anderen pijn te doen als je gemarteld bent zonder een gegronde reden.. Dat lag tenminste in de gedachtegang van Sheila. Stilletjes keek ze naar Dain. Vechten was totaal haar ding niet. Niet meer en nooit echt geweest ook hoewek nu dan wel haar strijdlustigheid kwijt was.

''Ik had al het idee dat jij niet mee wilde doen, dus ik had alvast besloten om solo te gaan. Het kan een voordeel zijn, geen mensen waarmee ik overleggen moet. Bovendien snappen de meeste mensen niets van strategieën. Ik denk dat ik het toch bij mijn gebruikelijke strategie houd. Hun zwakke plek ontdekken en die dan gebruiken.'' Ze keek de andere kant op, met de bedoeling om de vrouw wat tijd te geven om zichzelf weer in de hand te kunnen houden. ''Ik denk dat ik de weg niet meer weet,''gaf ze na een tijdje toe. ''Kaarten lezen was mij nooit echt goed afgegaan en dat we nu vliegen waardoor ik de omgeving niet echt kan bestuderen helpt ook niet echt. Misschien is het een beter idee als jij voorop gaat vliegen''

Ik wist niks ...

Niet erg c: Zullen we zo ts doen naar dat ze er zijn? Of moet dat op een andere plek?

"Mocht je mijn hulp nodig hebben kan ik voor je invallen, dat altijd.. Maar mijn wonden zijn nog open en dat lijkt me niet verstandig." Na een paar diepe ademhalingen was ze het weer kwijt en moest ze even lachen om de woorden van Dani, voor het eerst kwam er oprecht gelach uit haar mond en ze keek even naar Dani. "Ik kan het Dain laten proberen maar ik beloof niets." Rustig spoorde ze Dain aan. Ze beet even op haar onderlip en keek daarna naar Dani. Ze glimlachte kort even en keek toen rond. Naar beneden durfde ze niet te kijken.

Oké, maar volgens mij moet dat toch op een andere plek? Aangezien ze het strand al lang verlaten hebben.. :c

Klopt, iets nieuws aanmaken dan maar? c:

Dus ze gaan gelijk naar het stadhuis, toch?

Ja is goed c:

Nieuw
---

Haar haren waren vastgebonden in een hoge paardenstaart. Daarin droeg zij een schattig strikje in een felle kleur geel. Ze droeg een rood , doorzichtig jurkje die over haar knieën reikte waarin je haar bikini kon zien. Typisch een strandjurkje. Ze droeg rode slippers, had een mand in haar handen en liep het strand op. Wat een heerlijk weer! De temperatuur lag rond de 24 graden en dat was echt zeldzaam. Het was nog niet eens zomer! Er waren best wel wat mensen op het strand maar Luna zocht een plekje wat meer van de mensen af was. Zij hield niet zo van drukte. Ook niet dat mensen haar aanstaarde in haar bikini. Ze legde haar handdoek op het witte strand, vlak bij een aantal rotsen. Ze zag hoe jongelui van de rotsen af sprongen zo het water in. De jongens moesten natuurlijk weer opscheppen voor hun vriendinnetjes. Ze trok haar jurkje uit en nu zag je dat de bikini de kleur van donkerblauw had. Bij haar decolleté was de boventop van haar bikini versierd met een mooi roze, steen wat glinsterde in het zonlicht. Ze begon zichzelf in te smeren, deed haar parasol opzette en legde haar mand in de schaduw.

Justin stond met wat vrienden op een rots, en beneden stonden er wat meisjes te kijken. Hij vond het altijd leuk om met vrienden gezellig rond te hangen, en als het lekker weer was gingen ze vaak naar het strand. Hij merkte gelukkig dat hij al best bruin begon te worden, wan hij haatte het om bleek te zijn. De meisjes beneden waren super knap, en het kon hem niet veel schelen dat ze verder bijna geen inhoud hadden. Elke keer als een van de jongens van de rots afsprongen klapten ze enthousiast. En de meeste hadden ook een vriendje. Alleen Justin had geen vriendin, en twee meisjes hadden geen vriend.
Hij nam een lange aanloop en sprong. In de lucht maakte hij een bocht, en het moment waarop hij gewichtloos in de lucht hing voelde hij zich onoverwinnelijk. Maar daarna viel hij weer naar beneden, en na enkele seconden voelde hij het koude water langs zijn lichaam stromen. Al snel kwam hij boven en zwom hij naar de kant, waar hij zag dat er een nieuw meisje op het strand was komen liggen. Ze was te ver weg om te herkennen, dus glimlachte hij, en hield hij zich weer met zijn vrienden bezig.

Luna keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de jongens in de verte op de rotsen. Uitslovers... Ze pakte een boekje en begon er tevreden in te bladeren. Na een kwartiertje besloot Luna een duik te gaan nemen in het water. Ze liep er naartoe en kwam steeds dichter bij de plek van de rots waar mensen vanaf sprongen. Ze zag een aantal meisjes op het strand staan kijken die enthousiast in hun handen klapte. Voor kort rolde Luna met haar ogen. Gelijk merkte ze dat de meisjes naar haar keken met duidelijke afgunst. Ongemakkelijk keek ze naar haar voeten en de meisjes begonnen te fluisteren. Was er iets mis? Ze bekeek haar bikini maar Luna zag er gewoon schattig uit. Ze vond zichzelf niet knap, zelfs lelijk vergeleken met de meisjes die tegenover haar stonden. Luna probeerde arrogant te kijken, probeerde niet haar onzekerheid te laten zien. Voorzichtig ging ze met haar voeten in het water, liep verder en nam vervolgens een duik. Ze kwam hier niet om mooi te wezen. Ze wilde gewoon zwemmen en het naar haar zin hebben op haar dagje vrij. Wanneer zij besloot het water uit te gaan loopt een meisje langs die haar aanstoot. Luna doet een aantal passen achteruit en kijkt verrast. Nog niet eens een excuses? De meisjes beginnen gemeen te lachen en Luna beet onzeker op haar onderlip. Ze zou kunnen zandsturen om ze een lesje te leren maar dat deed ze niet. Met opgeheven hoofd liep ze van de meisjes vandaan.

Justin praatte even met één van de meisjes, een blonde, genaamd Jennifer. Ze lachten even met elkaar, tot ze opeens opzij keek, en hij haar blik volgde. Ze keek naar het meisje dat voorbij kwam lopen, dus hij keek ook. Het was een mooi meisje, maar totaal niet zijn smaak. Of in ieder geval, dat dacht hij. Hij viel op domme meisjes, die hem niet tegenspraken en hij kon commanderen. Natuurlijk begreep hij ook wel dat daar geen serieuze relatie uit voort kon komen, maar dat hoefde hij ook helemaal niet. Opeens voelde hij Jennifer's hand tegen zijn gezicht, en ze hield zijn hoofd zo dat hij haar weer aankeek. 'Heb je zo tijd om even te zwemmen?' vroeg het meisje omdat ze hem naar Luna had zien kijken en zijn aandacht wilde behouden. 'Ja, zo...' zei hij en hij deed een stap naar achteren. Jennifer liep alvast naar het water, waarbij ze hard tegen Luna aanstootte. Toen hij zag dat het Luna was glimlachte hij verrast, en stak een hand naar haar op. Die had hij niet verwacht om tegen te komen hier.

Het meisje dacht van alles in haar hoofd ook al leek ze nu arrogantie uit te stralen. Zag ze er dik uit in de bikini? Stond het niet bij haar huidskleur? Had ze iets op haar gezicht? Luna was in feite heel onzeker ook al zag je het in de eerste instantie niet. Verlegen en onzeker. Als je haar beter leerde kennen veranderde zij in een veel socialer persoon. Het kwam juist door dat soort meisjes dat personen zoals Luna het liefst onzichtbaar waren. Ze keek even terug naar het blonde meisje en zag iemand een hand naar haar opsteken. Justin? Hadden die twee wat? Luna hield haar hand voorzichtig omhoog als een bescheiden begroeting voordat ze terug ging op haar handdoek zitten. Ze maakte haar haren los en borstelde er zachtjes in. Haar waren nu nat en plakkend maar het kon Luna niets schelen ook. Ze legde haar strikje in de zon zodat het kon drogen. Die was zij helemaal vergeten om af te doen. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar de twee personen. Zou Justin haar net zo vreselijk vinden als die meisjes? Ze moest niet zoveel aantrekken wat anderen van haar dachten. Helaas was dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Justin vond haar reactie wat koeltjes. Ze stak haar hand maar half op en keek een beetje arrogant. Hij moest eigenlijk niks zeggen, want als er hier iemand arrogant was, was hij het wel. Jennifer kwam naar hem toe lopen. 'Ken je haar?' vroeg ze en Justin knikte. Hij glimlachte naar het blonde meisje, met gebruinde huid en witte tanden en streek even met zijn hand langs haar arm. Maar toch keek hij nog even om naar Luna die haar haren borstelde. 'Sorry, ik moet heel even wat gaan vragen' zei hij, en hij slenterde richting Luna. 'Hey, hoe gaat het met mijn pak?' vroeg hij haar met een glimlachje.

Luna keek op wanneer Justin kwam met een vriendelijke glimlach. "Hallo Justin." Haar stem klonk lief met een tikkeltje argwaan erin. "Met jouw pak gaat het uitstekend. Ik ben al bijna klaar met het bovenstuk dus ik denk dat ik het morgen af zal hebben." Haar ogen waren even gericht op het blonde meisje die naar haar staarde met een dodelijke blik. Als die blik werkelijk kon doden lag Luna hier neer. "Is dat... jouw partner naar het gala?" vroeg Luna voorzichtig. Je merkte haar nerveuze wat onzekere houding.

Justin zette voor de zekerheid zijn gedachten lezen maar aan. Hij had het idee dat er iets niet helemaal goed was, en had geen zin om het verkeerde te zeggen. 'Je moet je niks van haar aantrekken hoor' zei hij snel nadat hij naar achter had gekeken en Jennifer hem met een blik des doods aan had gestaard. 'En nee, ik denk het niet... Ik weet het niet, ik heb haar niet gevraagd of zo, en ik denk ook niet dat ik dat ga doen. Maar ik móét iemand meenemen' zei hij glimlachend, terwijl hij zijn ogen een beetje dichtkneep tegen de zon. Eerlijk gezegd vond hij de onzekere houding van Luna, en de vervelende van Jennifer nogal irritant. Waarom moesten meisjes altijd zo moeilijk doen?

"Nee nee doe ik ook niet." Loog Luna. Ze wilde Justin niet met haar onzekerheid opzadelen. Het meisje wist dat altijd goed te verbergen dus ging zij nu hetzelfde doen. "Ik kan niet wachten om jou al in het overhemd te zien en de colbert. Ook wordt de stropdas identiek." Luna glimlachte stralend wanneer zij over haar werk begon te praten. Je zag gewoon aan haar dat zij dat helemaal geweldig vond. "Is het echt een verplichting om iemand mee te nemen? Het is wel leuker voor mij om iets matchend in jouw pak te zetten wat overeenkomt met de jurk van diegene die je meeneemt." Luna strekte zich voor kort uit. "Was jij net iemand die van de rots afsprong?" vroeg Luna met een lichte nieuwsgierigheid.

Justin keek haar glimlachend aan. Hij wist dat ze loog, alleen zij wist niet dat hij dat wist, en hij wilde ook niet dat ze dat te weten zou komen. 'Ohh... Oké' zei hij en hij ging met zijn hand door zijn natte haar dat over zijn voorhoofd hing. 'Ja, dat had je de vorige keer ook al gezegd. En ik moet echt iemand meenemen. Ik zal je laten weten als ik een idee heb wie het is' zei hij, misschien wat kortaf maar hij glimlachte er zo engelachtig bij dat je hem dat toch niet kwalijk kon nemen? 'Ja, ik sprong net, is echt leuk' zei hij, nu met een ander soort grijns. Het jongensachtige soort.

Luna keek nog even naar het meisje die nu met een andere jongen stond te praten. Die was al snel haar aandacht kwijt. Over onbetrouwbaar besproken. Kreeg ze niet genoeg aandacht? Maar nu had Luna wel gelijk gehad dat Justin op zo'n typetjes viel. "Je hebt vast een reputatie om hoog te houden dus ik zal zorgvuldig kiezen." Een meisje met klasse in plaats zo'n bimbo dacht Luna bij zichzelf. Zijn glimlach was echt mooi en heel even was ze van haar stuk geslagen. Hoe kon iemand zo knap zijn? "Zullen we samen springen? Ik heb dat namelijk nooit gedaan. Lijkt mij wel eens leuk om te proberen."

Justin lachte bij haar woorden. Ze moest is weten. 'Voor mijn reputatie is het juist niet goed om zorgvuldig te kiezen.' zei hij met een glimlachje, en hij stond best ongemakkelijk dus ging hij maar naast haar zitten. Dit gesprek zou nog wel iets langer duren. Snel zette hij het gedachten lezen weer uit, hij vond het zo niet leuk om een gesprek te voeren. Bij haar vraag keek hij even naar zijn vrienden op de rots en sloot zijn ogen waarna hij zich op het zand liet zakken. 'Straks, oké? Ik ben nu eindelijk aan het opdrogen' zei hij glimlachend.

Yeeeeey
---

Bij zijn woorden leek Luna na te denken om erachter te komen wat hij daar precies mee bedoelde. Juist niet goed om de goede te kiezen? Dus hij koos gewoon de eerste de beste? Beetje goedkoop niet waar? Ze vond dat Justin mooi uitzag dus zij vond ook dat er iemand naast hem moest staan die hetzelfde uitstraalde. Met hersenen inbegrepen want aan een breinloos iemand kreeg je vast geen gezellige avond. Die was te oppervlakkig en dacht alleen aan haar uiterlijk. Dat vond Luna nadelig aan sommige vrouwelijke klanten die ze kreeg. Dat waren vrouwen die speciaal met oudere mannen trouwden voor het geld. Mooi maar zo dom als het achtereind van een varken. Luna besloot er verder niet op in te gaan. Zij hield niet van oppervlakkigheid. "Als je er maar aan houdt." Sprak ze op een amuseerde toon met een vlugge knipoog die zij hem schonk. Zo buiten werk was zij losjes en socialer want nu hoefde zij niet perse professioneel te zijn. Natuurlijk lette ze wel op wat ze precies zei of deed. "Ik had je hier eigenlijk niet verwacht. Eigenlijk helemaal geen bekende." Luna keek hem met haar bruine ogen aan.