Het rijk van de Weegschaal - Een weiland

Kian schudde even meewarig zijn hoofd, met een glimlach om zijn lippen, om daarna weer naar het meisje op te kijken. Ze zag er onschuldig uit met haar jurkje, die speelde in de wind. De bloemetjes leken zo van het jurkje af te kunnen springen. Hij liet zijn blik even over zijn eigen kleding gaan, om de conclusie te trekken dat hij er verre van onschuldig uit moest zien, zo was hij even verbaasd dat het meisje hem had durven aanspreken. Waarschijnlijk had het geschitter van Astor haar gelokt, af en toe leken meisjes meer tot de draak aangetrokken te zijn dan tot de jongen. Astor leek van het gevlei te genieten en gromde dan ook instemmend, om een stapje naar het meisje te doen, om haar beter te kunnen bekijken. De jongen keek ondertussen naar de groene draak, die zwijgzaam voor zich uit zat te staren. 'Je hebt een aarde kracht, of niet?'

Het meisje deed brutaal een stapje vooruit om zelf de gouden draak ook te kunnen bestuderen. "Ik heb altijd in sprookjes boeken dit gelezen. De sprook van de gouden draak die alles in goud kan veranderen zelfs mensen." Het meisje keek met haar grote, kastanjebruine ogen naar de draak. Ze kreeg de verleiding om hem aan te raken. "Zou ik u mogen aanraken? Ik heb altijd al willen weten hoe draken voelen anders dan mijn Lego." De wijze draak keek vanuit zijn ooghoeken naar het meisje voordat hij zijn hoofd schudde. Luna kende soms echt geen schaamte vrij grappig om naar te kijken. Bij het woordje aarde kracht keek de vrouw de richting op van de man om hem een vrolijke glimlach toe te schenken. "Daar heeft u helemaal gelijk in. Aan de hand van uw ogen en uw houding denk ik dat u net zo vurig kunt zijn als de vlammen die u smeed. Ben ik al warm?" zei de dame op een amuserende toon om juist voor deze woordspeling te kiezen.

Nu verhief de draak zelfs zijn borst en knikte statig. Het vleide hem om te horen dat er behalve de mensen die hem gezien hadden, ook anderen van hem hadden gehoord. Hij begon naam te maken in Kyon en hoewel dat misschien gevaarlijk werd, streelde het zijn trots. Naast hem keek Kian een beetje bezorgd, maar hij probeerde zijn zorgen te verbergen door zich even te concentreren op zijn wapens, door te controleren of ze nog aanwezig waren. Astor deed een stapje dichter naar het meisje toe en boog zijn kop naar beneden, zodat ze de schubben op zijn neus kon aanraken. De man boog zich weer omhoog lachte even geheimzinnig bij haar woorden. Ze had geen idee van hoe ze de spijker op de kop sloeg, hoe snel hij zou kunnen ontbranden. Haar manier van spreken was te chic voor hem, zo zou hij zich zelf nooit uitdrukken. Maar het paste wel bij haar luchtige uiterlijk. Als antwoord liet hij zijn vingers voor enkele seconden branden. 'Heet ja.'

Haar vingers gleden voorzichtig over de schubben van zijn neus. "Interessant. Je voelt heel anders aan als Lego." Haar draak keek even weer haar richting op voordat hij weer verder staarde naar het niets. Lego van de draak van de wijsheid dus wat hij dacht of wat hij zag wist niemand. Een onvoorspelbare draak die zelfs niet tegen zijn baas sprak, nauwelijks sprak. Alleen wanneer zij wijsheid nodig had, raad of als hij haar op bepaalde feiten moest wijzen hoorde je hem spreken. De vrouw streelde voorzichtig over de neus. "Wat is zijn naam als ik vragen mag?" vroeg zij met een nieuwsgierige ondertoon met haar bruine ogen gerust op het gezicht van de man. De vrouw giechelde zachtjes bij het zien van de vlammen wat uit zijn vingertoppen brandde. "Dat kan ik op twee manieren interpreteren." De vrouw trok haar hand zachtjes terug die zij door haar bruine lokken liet gaan voordat haar beide handen netjes op haar jurk ruste bij haar buik. "En met wie heb ik het genoegen vuur heer?"

Als de draak had kunnen snuiven, dan had hij dat verachtend gedaan. Hij richtte zich op. Wat had ze dan gedacht, dat een draak die uit gouden schubben bestond, hetzelfde voelde als een draak die tot het element aarde behoorde. Die waren voor Astor zo verschillend als een roodborstje en een muis. Kian keek met een schuine glimlach naar Astor, wetend wat er in zijn brein omging. Daarna keek hij in de ogen van het meisje. 'Heb je dat niet gelezen?' Vroeg hij ietsjes spottend. 'Dit is Astor.' De draak knikte, waarbij er een dun wolkje van vuur uit zijn neusgaten verscheen. 'En ik ben Kian.' Stelde hij hen beide kort vol. Hij ging maar niet meer verder in op de dubbele betekenis van zijn of haar woorden. Hij zag het meisje niet iemand met wie hij zo kon omspringen als hij met Kirsten of Sheila misschien wel zou doen. Daarnaast had hij ook niet zoveel behoefde aan de lichamelijke liefde van een vrouw..

Haar ogen ontmoette voor kort de ogen van het schitterende dier wat voor haar stond. "Mijn excuses ik heb mijzelf verkeerd verwoord. Natuurlijk voelt u anders aan als mijn draak alleen fascineert het mij omdat het toch schubben blijven en ik hoopte op een beetje herkenning echter zijn er zoveel draken dus dat is haast onmogelijk. Iedere draak is net zo uniek als ieder mens." Alleen voelde een huid hetzelfde aan toch? Of lag dat aan haar omdat ze bijna nooit iemand had aangeraakt? "Aangenaam Astor, dit is Lego mijn draak." De draak keek naar het gouden schepsel, knikte voordat hij weer naar de verte staarde. "Kian, leuk om u te ontmoeten mijn naam is Luna." Luna betekende maan echter ging ze hem dat niet vertellen want wat zou hem dan interesseren?

Astor keek haar nog een beetje argwanend aan en peilde de oprechtheid van haar woorden. Met zijn kop een beetje scheen keek hij in haar ogen. Aangezien hij niet met haar spreken kon, ging hij niet op haar woorden in, maar hij was van mening dat een draak nog veel meer van een andere draak verschilde dan twee mensen van elkaar verschilden. Mensen hadden allemaal hetzelfde skelet en bij draken hoefde dat werkelijk niet zo te zijn. Bella was daar een levend bewijs van, het rendierdraak leek op geen enkel punt op Astor of Lego. Toch was ze ook uit een ei geboren. Astor lette niet op de andere draak, die was hem veel te zwijgzaam. Kian knikte met een schuin grijnsje. Het zag er niet naar uit dat het meisje hen zomaar zou laten gaan, dus begon hij maar zijn eten te verzamelen, om hier te kunnen lunchen.

De draak keek naar haar alsof hij haar niet vertrouwde. Het meisje slikte en probeerde haar onzekerheid te verbergen. Haar bruine ogen keken hem aan maar met een lieve uitstraling. Ze had niets kwaad in de zin. Ze was een oprecht meisje die gewoon zei wat zij op dat moment dacht. Ze was er van overtuigd dat draken allemaal anders waren maar misschien met sommige opzichten juist op elkaar leken. Daardoor verbaasde het haar dat de gouden draak anders aanvoelde. Ze deed een pluk achter haar oor terwijl zij de man vriendelijk aankeek. Ze keek hoe hij eten verzamelde. "Kan ik je misschien helpen?" Ze hielp mensen graag en met vier handen was je sneller als met twee.

De draak knipoogde naar het meisje, alsof hij wilde zeggen dat ze zich niet zoveel moest aantrekken van het rare tweetal dat ze nu waren tegen gekomen. Haar lieve uitstraling had gesust wat er niet helemaal rustig was in zijn geest. Ze bedoelde het niet kwaad, waarschijnlijk wist ze niet eens wat dat was. Kian kwam overeind en keek haar een beetje verbaasd aan, het was vreemd om iemand tegen te komen zoals zij. Hij wist niet dat zulke mensen nog bestonden. 'Ja, is goed.' Antwoordde hij met een grijns, die toch het standaard spottende wel in zich had, maar vriendelijk bedoeld was.

Een zacht gegrinnik ontglipte haar keel terwijl haar chocoladebruine op de gouden draak was gericht. Dit deed zij door haar hoofd in haar nek te leggen. Hij was stukken groter als haar dus hoe moest zij hem anders aankijken. Ze genoot van het uitzicht dat werd gegeven door de zonnestralen van de zon. Als je Luna zou vragen wat haar lievelingsseizoen was dan zou ze niet weten wat ze moest antwoorden. Ieder seizoen had goede en slechte punten en ze hield van ze allemaal. Misschien kwam dat door haar opvoeding, in de bossen merkte je de veranderingen het eerste op. Je merkte het aan de lucht, de bodem waar ze op liep, het aangezicht en het geluid van de dieren die ronddwaalden. Hier leek het gras nog groener als gewoonlijk op deze wijde velden. "Oké!" Gaf ze als een zingend response voordat het meisje met snelle passen van alles ging verzamelen. "Lego. Kun je mij een handje helpen met jouw kennis? Welke bessen ik beter wel of niet kan plukken?" Haar draak knikte en volgde vanuit zijn ooghoeken de bewegingen van het meisje. Als er iets niet goed was dan snoof hij om aan te geven dat zij het beter niet kon pakken. "Zal ik dadelijk een lekkere jam maken? En wat vind je lekker van fruit? Ik ben dol op fruitsalades maken."