Een simpel cafeetje - Het rijk van de maagd.

Bonnie keek naar de jongen die opstond en bloosde een beetje. Even beet ze op haar lip en toen begon ze zachtjes te lachen. 'Ja hoor, alles oké' zei ze terwijl ze zijn hand aanpakte en opstond. 'Dat was echt beschamend'. Ze keek even naar zijn aura, en besloot dat hij niet echt iemand was die zomaar iedereen zou helpen. Was haar val echt zo erg geweest? vroeg ze zich af terwijl ze even bleef staan en daarna ging ze zitten. 'Bedankt voor de hulp' zei ze nog een beetje onwennig, want ze praatte niet veel met mensen en bedankte ze al helemaal niet vaak. Ze pakte haar tas van de grond af, zette hem naast haar stoel en nam snel een slok koffie.

Oliver ging weer terug zitten en nam een klein slokje van zijn thee. "Klopt," zei hij tegen haar terwijl hij zijn schouders ophaalde. "Dat heeft iedereen wel eens," voegde hij eraan toe. Hij vond het niet zo'n punt dat ze viel. Het was al mooi dat het goed met haar ging. Kort glimlachte hij naar haar, waarna hij kort dronk van zijn thee. Natuurlijk was hij een lelijk iemand niet zo snel te hulp gesprongen als dit meisje, maar dat was zijn jongenshart, iedereen vergaf hem dat. Hij leunde naar achteren in stoel en ging met zijn ogen weer naar de volgende mensen. Misschien moest hij een gesprek met dit meisje aangaan? Hij wist niet zo goed hoe.

Bonnie lachte om zijn opmerking en keek hem aan. Hij glimlachte, en het stond hem goed. Ze begreep zijn gevoelens, het was niet zo dat ze niet tegen hem wilde praten maar ze wist niet goed hoe ze een gesprek moest beginnen. Snel nam ze nog een slok, en beet even op haar lip. 'Hoe heet je eigenlijk?' Vroeg ze, en ze haalde even een hand door haar lange bruine haren waarna ze het boek dat op tafel lag in haar tas stopte.

Oliver keek haar weer aan toen ze een vraag stelde en dronk zijn thee eerst verder op voordat hij haar antwoord gaf. Hij zette de lege kop thee op tafel. "Ik ben Oliver," stelde hij zich aan het meisje voor. "En hoe mag jij heten?" vroeg hij met oprechte interesse aan het meisje. Het was niet zo dat hij altijd totaal verveeld was bij mensen en hij kon best wel luisteren. Eigenlijk was hij juist heel goed in luisteren en pikte veel op van wat mensen tegen hem zeiden, ook achterliggende gedachtes en weggestopte gevoelens meestal.

Net als Olivier was Bonnie heel goed in luisteren. Dat in combinatie met het lezen van aura's zorgde ervoor dat iedereen voor haar een open boek was. Olivier vond ze zo ongeveer de schattigste naam die ze ooit gehoord had, en ze glimlachte ook toen hij het zei. Ze keek naar zijn aura, en zag tot haar opluchting dat hij zich wel op zijn gemak voelde. Ze wilde niet iemand aan de praat houden die daar helemaal geen zin in had. 'Bonnie' zei ze waarna ze weer een slok koffie nam.

Bonnie. Even liet Oliver zijn gedachten over de naam heen gaan. Hij kende niemand in zijn omgeving die die naam droeg. "Mooie naam," zei hij tegen haar, nog altijd in zijn gedachten verzonken. Misschien dacht hij teveel na over dingen, maar zo was hij nu eenmaal. Oliver glimlachte even wazig naar haar. "Sorry, ik ben misschien niet de beste gesprekspartner," verontschuldigde hij zich alvast tegenover haar. Hij was misschien een beetje krakig, maar hij deed zijn best. Hij had vele interesses die hij kon delen met mensen, maar hij wachtte hen altijd eerst een beetje af voordat hij dingen ging vertellen.

Bonnie roerde even in haar koffiekopje. En verbaasd keek ze op. 'Dankje' zei ze en een glimlach verspreidde zich over haar gezicht, ze kreeg niet erg vaak complimenten. 'En dat maakt niet uit. Ik praat eigenlijk bijna nooit met iemand, ik ben liever alleen.' de woorden waren er al uit voordat ze er erger in had. Even dacht ze na, en toen keek ze hem verschrikt aan. 'O, maar daarmee bedoel ik niet dat ik niet met je wil praten hoor' verbeterde ze zichzelf snel.

Oliver lachte even om haar. "Dat geeft niet," zei hij tegen haar terwijl hij een hand door zijn haren haalde. "Ik snap wat je bedoelt," voegde hij eraan toe en wenkte de ober om nog een kop thee te bestellen. Hij zou hier nog wel even blijven zitten om uit te rusten. Mei had intussen al gemerkt dat hij met iemand aan het praten was, een meisje nog wel. Hij hoorde haar in zijn hoofd klagen en hem vertellen dat hij ook bij haar kon uitrusten. Bijna glimlachte hij om Mei. Ze was dan vaak wel wat hangerig en bezitterig, ze zorgde ook goed voor hem en hij hield van haar op deze manier. Oliver keek naar het meisje, Bonnie. "Dus, woon je hier in de buurt?" vroeg hij aan haar.

Bonnie glimlachte opgelucht en keek de jongen in zijn rood/bruine ogen. 'Oké...' zei ze een beetje stom en ze dronk het laatste bodempje uit haar koffiebeker. Toen Oliver de ober wenkte voor zijn thee bestelde ze ook een glas. Teveel koffie deed haar niet goed. Ze was van nature niet erg druk, en vond het vooral heel irritant als andere mensen druk waren. 'Nee, ik reis een beetje rond. Woon jij hier in de buurt?' vroeg ze hem en ze gooide haar haren die gestijld waren over haar schouders.

Oliver keek haar aan. Ook iemand die reisde, dat kon interessant zijn. Reizen was interessant volgens hem aangezien je zo ongelofelijk veel van de wereld zag en dingen meemaakte die je niet zou doen als je gewoon stil thuis bleef zitten. Hij had een hekel aan stilzitten. "Nee, ook op mijn reis," zei hij tegen haar en glimlachte. "Al veel gezien?" vroeg hij aan haar. Hij wist wel dat hijzelf niet alleen op reis was om dingen te zien, maar dat was altijd goed meegenomen. Hij had nog niet veel van de dertieners gemerkt en dat was mooi. Hij wist natuurlijk niets van haar en had ook geen idee dat ze in zijn schuitje zat. Daar ging hij ook niet vanuit.

Bonnie glimlachte verrast. 'Nee niet echt, ik ben pas net bezig eigenlijk. Tot voor kort woonde ik thuis, maar ik had daar geen zin meer in. Ben jij al ver geweest? En heb je wel familie?' vroeg ze hem, en tot haar genoegen merkte ze dat het gesprek nu vanzelf ging. Ze voelde zich opvallend genoeg best wel op haar gemak bij deze jongen, terwijl ze normaal helemaal niet goed met mensen op kon schieten.

Oliver schudde zijn hoofd. "Ik ben niet ongelofelijk ver geweest, maar heb wel al aardig wat dichtbij bekeken. Het reizen staat me wel aan, er valt zoveel te zien," zei hij tegen haar en grinnikte kort bij haar vraag. "En of ik familie heb. Het is zo druk bij ons thuis. Ik woon nog wel thuis, maar ik ben vaak weg want door bepaalde dingen heb ik hier meer reden toe," voegde hij eraan toe. Hij merkte dat veel aan het praten was tegen Bonnie. Dat was fijn en prettig, maar ook opmerkelijk. Hij was meestal niet heel spraakzaam en luisterde meer naar wat anderen hadden te zeggen. Sowieso praatte hij niet graag tegen vreemde, maar waarom niet? Het was rustig hier en hij voelde zich op zijn gemak.

Ze sloeg har blik even neer, en glimlachte weemoedig. Als het bij haar vroeger ook druk was geweest had haar leven er anders uit gezien. Maar er was voor haar nooit iemand in de buurt geweest om mee te praten. Niet op school, niet thuis. Iedereen was zo vreselijk closeminded in de buurt waar zij opgegroeid was. 'Dat klinkt helemaal niet zo slecht, maar ik snap wel dat je dan af en toe even adem wilt halen' zei ze zachtjes en ze keek weer op naar hem. Zijn aura had een lieve, rustige teint gekregen en ze glimlachte bij het zien van die lichtgroene kring om zijn hoofd.

Oliver keek glimlachend naar haar en schudde zijn hoofd. "Het is ook niet zo slecht, maar soms wordt het een beetje teveel," zei hij rustig tegen haar en haalde zijn schouders op. "We hebben allemaal zo onze eigen dingen en daarom is het soms een groot drama. Ik geloof dan mijn zus het het meest lastig heeft met zeven broers, wat een hell." Hij rolde met zijn ogen en hield toen zijn mond. Hij merkte dat hij veel praatte, dat was prima, maar ook heel vreemd. Zijn thee en die van Bonnie werden gebracht. Kort keek hij naar haar.

Bonnie vond het leuk dat hij zoveel kletste. Zelf kon ze soms ook hele verhalen vertellen, maar dan moest ze zich wel op haar gemak voelen. 'Ja, wow, zeven broers?!' vroeg ze hem verbaasd en ze keek naar haar thee. Op het moment dat hij naar haar keek voelde ze zijn blik en keek ze op, even glimlachte ze waarna ze haar blik weer neersloeg. 'Heb je nog hobby's?' vroeg ze terwijl ze wat suiker door haar thee begon te roeren in een rustige, herhalende beweging.

Oliver knikte rustig. "Ja, ze is het enige meisje uit de familie, naast mijn moeder," zei hij tegen haar en blies in zijn thee. Hij keek naar haar roerbeweging terwijl hij nadacht over haar vraag. Zelf deed hij geen suiker in zijn thee. Hij was niet van de zoetigheid en dronk zijn thee liever zonder suiker, net zoals hij zijn koffie zwart dronk. "Hm, ik speel viool," zei hij en knikte naar zijn viool die naast hem lag. "En jij? Vertel eens wat over jezelf," zei hij tegen haar. Hij had het idee dat alleen hij aan het praten was, niet dat dat heel erg was.

Bonnie had de viool nog niet eens gezien. 'Leuk. Ik zing een beetje en soms speel ik wat piano, maar echt heel goed ben ik niet. Ik lees vooral heel erg veel, en ik kan goed leren.' Zei ze terwijl ze nadacht of er nog iets te vertellen viel. 'Nou ik heb geen grote familie, en ik kon het nooit goed vinden met klasgenootjes ofzo, dus daarom ben ik maar gaan reizen' vergeldend er nog achteraan. Ze haalde weer een hand door haar haren en sloeg haar ogen neer. Ze wist eigenlijk niet goed waarom ze hem dit alles vertelde. Maar dat was fijn aan reizen, als je iemand tegenkwam hoefde je hem of haar misschien wel nooit meertje zien.

Oliver blies rustig in zijn thee en keek haar kort aan. "Reizen is sowieso leuker dan school, niet waar?" vroeg hij aan haar en probeerde een beetje van zijn thee te drinken. Helaas was dit nog erg warm, dus verbrandde hij bijna zijn tong. Daar kon hij inmiddels wel redelijk tegen, het verbranden van delen van zijn lichaam. Zij hele lichaam zat namelijk onder de brandplekken. "Lezen is leuk. Literatuur kan erg interessant zijn, bepaalde onderwerpen en fictie," zei hij rustig tegen haar en glimlachte kort. "Zing je goed?" vroeg hij, oprecht geïnteresseerd in haar.

Bonnie knikte naar hem, maar ze wist niet zeker of ze dat wel echt vond. Tot nu toe viel het reizen tegen, ze was nog net zo alleen als dat ze altijd geweest was en ze moest nog best veel werken om zichzelf levende te kunnen houden. 'Ja, ik lees van alles. Veel oude informatie over ons land, maar ook gewoon leuke boeken' zei ze met een glimlach, tot de volgende vraag kwam en ze beet even op haar lip. 'Euh... Weet ik niet goed. Ik laat het niet vaak horen of zo, maar ik vind het wel leuk om te doen'.

Oliver knikte en zette zijn thee weer terug op de tafel omdat het nog te heet was. Hij wilde altijd te gehaast drinken, sneller dan goed was. Hij knikte rustig op wat ze zei. "Ik ben benieuwd," zei hij op het zingen van haar en glimlachte. Zingen was leuk om te doen, maar hij kon het zelf niet heel goed. Hij had er geen goede stem voor en sloeg snel een slechte noot in. "Over ons land, hé? Ik vind het ook wel interessant, maar ik ben nog niet tegengekomen wat ik precies zocht," zei hij een beetje mompelend, omdat het vooral tegen zichzelf gekeerd was. Over het dertiende rijk was helemaal niets goeds te vinden. Niets dat echt goede informatie bood.

Bonnie keek hem even nerveus aan, zolang hij maar niet vroeg of ze iets wilde zingen vond ze het best. toen hij dat niet deed haalde ze gerustgesteld adem. Ze pakte haar kop thee en nam een slok. Door haar vuursturing deed het niet veel pijn om warme thee te drinken, ze kon gewoon goed tegen hitte. Kou daarentegen, vond ze vreselijk. 'O, ik vind wel interessante dingen. Je moet alleen goed zoeken en vooral in oude bibliotheken' zei ze met een glimlachje, omdat ze niet wist dat hij dingen zocht over het dertiende rijk. Daarover had ze ook nog niet veel kunnen vinden, alleen een stukje geschiedenis en wat dingen over magie.

Oliver knikte langzaam. "Ja, mischien heb ik nog niet goed genoeg gezocht. Ben ook veel te lui," zei hij terwijl hij nu op de tafel begon te leunen en haar even verontschuldigend aan keek. Dat lag niet aan haar. Het gesprek was interessant, hij zat gewoon graag lui. Hij blies rustig in zijn thee en probeerde af en toe een klein slokje te namen. "Doet dat geen pijn, om nu al te drinken?" vroeg hij aan haar. Voor haar leek het drinken namelijk geen enkel probleem te zijn, terwijl het van haar even warm zou moeten zijn.

Bonnie lachte bij zijn antwoord. Ze was zelf niet echt een lui persoon, ze kon uren met iets bezig zijn zonder de neiging te krijgen om ermee te stoppen. 'Zou kunnen' zei ze een beetje mysterieus, en ze nam nog een slok thee, waarna ze bij zijn vraag opeens opzij keek. Hij leunde op de tafel, en zijn haar viel een beetje over zijn ogen. Het viel haar op, dat hij echt heel knap was en als vanzelf glimlachte ze naar hem, iets wat niet veel mensen lukte. 'O, nee hoor, die van mij is misschien minder heet dan die van jou?'

Oliver keek haar aan bij haar antwoord. "Maar we hebben ze tegelijk gekregen?" vroeg hij een beetje mokkend aan haar. Hij had namelijk zijn tong verbrand en zij kon het zo makkelijk drinken, dat was niet eerlijk. Daarna lachte hij even zacht. "Ik heb mijn tong net verbrand," zei hij daarna tegen haar. Hij had ook beter op moeten letten. Rustig blies hij in zijn thee en nam voorzichtig hele kleine slokjes. De beker thee zette hij iets verder van zich af en steunde met zijn elleboog op tafel, waarbij hij haar van de zijkant aan keek met een glimlachje rond zijn lippen. Hij voelde zich opvallend op zijn gemak.

Bonnie trok een wenkbrauw op bij zijn vraag, zo erg was het nou toch ook weer niet? Maar bij zijn tweede opmerking glimlachte ze. 'Ahww, arme jij!' Zei ze, en ze nam plagerig een slok van haar thee. 'Hoe laat is het eigenlijk?'vroeg ze hem terwijl ze om zich heen keek op zoek naar een klok. Ze werkte sinds kort in een restaurant en daar moest ze om half zes zijn, ze wilde niet te laat komen want dit baantje verdiende goed en het geld had ze nodig.