Open-trainingsveld - Rijk van de Weegschaal

Caleb pakte de bol ijzer op, het koste hem weinig moeite. Behalve dat hij gespierd was, had hij ook net als elk ander uit Het Rijk van de Stier de bijzondere eigenschap extra sterk te zijn. Hij liet de bol tussen zijn handen rollen terwijl hij knikte. "Daar heb je gelijk in, niet dat ik het veel gebruik, maar het kost tijd voor je het onder de knie hebt. Hoe lang ben je er nu mee bezig, als ik vragen mag?"
-
ik mis even de inspiratie voor caleb vanavond ;c

Kian stak zijn hand op en draaide het rond, zodat een kleinere bol zich uit de grotere bol losmaakte, als een gasbel. Het draaiden in de lucht in het rond, het was een perfecte cirkel. Kian liet het op en neer bewegen. 'Sinds mijn negende, ongeveer.' Eigenlijk wist hij niet eens zeker meer wanneer hij het ei had gevonden, zijn verjaardagen hield hij al tijden niet meer bij. Hij liet zijn hand zakken en de bol voegde zich weer bij de enorme massa, het versnelde, alsof het aangetrokken wordt als bij een magneet. Hij keek naar de jongen naast hem en hij vroeg zich af hoe het ooit kwam dat hij zich nooit had geconcentreerd op het sturen van metaal. 'Wat doe je er dan mee?' Vroeg hij, doelend op de bijkracht.

Caleb probeerde zich te herinneren hoe lang hij zijn kracht nu had. Het was een feit dat hij zich niet goed kon heugen. Het was geleidelijk gegaan, pas na een tijdje merkte hij dat er iets anders was aan hem, dat hij toch anders was dan de meeste mensen van zijn leven. Bij zijn vraag haalde Caleb kort zijn schouders op, "Niet veel, om eerlijk te zijn, meestal gebruik ik het als extra gereedschap. Niet als wapen, zoals vele schijnen te doen." Hij had wel eens wat gelezen over krachten en hij had het idee dat hij toch een beetje buiten het bootje viel, aangezien hij zijn krachten niet voor het goede of het kwade aanwende, maar enkel voor zichzelf.

Kian knikte om te laten zien dat hij het begreep, hij had gewild dat hij ook wat meer tijd had besteed aan het perfectioneren van die kant van de kracht. Hij zou er de beste wapens mee kunnen maken, wapens die perfect in de hand zouden liggen en perfect in balans zouden zijn, naar zijn vechtstijl gemaakt. Plotseling kwam het bijzondere metaal weer in zijn hoofd. Misschien had deze man er meer verstand van.. Hij haalde het uit de heupzak tevoorschijn en hield de klomp iets omhoog. 'Als gereedschap? Weet je dan hier misschien iets van?' Hij gaf de klomp aan, het woog zwaar in zijn hand.

De jongen tegenover hem haalde een stuk metaal uit zijn broekzak te voorschijn, op het eerste gezicht leek het op simpel metaal. Niks bijzonders aan. Maar op de manier waarop de jongen het zei, kreeg Caleb het idee dat het niet zomaar een brok metaal was. Het metaal dat hem aangegeven werd voelde zwaar aan, zwaarder dan het gemiddelde metaal. "Hoe bedoel je, dat ik er wat van weet?" vroeg hij, er ging een ongemakkelijk gevoel door hem heen, veroorzaakt door zijn onwetendheid. De jongen die tegenover hem stond leek zoveel meer van de krachten te weten dan hijzelf, ondanks dat ze enorm veel op elkaar leken.