De Jungle - Rijk v.d. Schorpioen

"Thanks." reageerde Alexis ietwat verbaast toen haar kleding ineens volkomen droog was en ze haar shirt dus weer aan kon trekken. Onder andere omstandigheden had ze gewoon haar eigen vuurkrachten gebruikt, maar daar was het nu veel te warm voor. "Hoezo heb je het gevoel dat je te lang stil gezeten hebt, als ik vragen mag?"

"Ik heb hier nog niet meer gedaan dan me gevestigd," zei Vic zuchtend. "Het voelt nutteloos, vooral als je bedenkt welke missie we mee hebben gekregen van Zenan. Ik wil dat daar verandering in komt." Hij keek hoe Alexis haar shirt aantrok, maar besloot er nu maar niet over te beginnen dat hij dat jammer vond. Dat leek hem nou niet de beste strategie om iets te bereiken bij dit vrouwmens.

agh dan duwt hij haar toch in het water haha
-
Alexis haalde haar schouders op, "Je bent tenminste echt in de samenleving, je kunt perfect peilen hoe mensen denken en nu reis je toch ook rond, als ik een 12de rijker was geweest had ik vast niet meer geleefd." grapte ze. Want ze bedacht stiekem wel dat ze de jongen aan zou kunnen, hoewel ze nooit met hem gevochten had natuurlijk.

"Maar je kan vast ook wel snappen wat ik bedoel als ik zeg dat ik me nutteloos voel," zei Vic. "Jij hebt iets tastbaars bereikt, een goede functie in een leger van één van de Rijken." Hij keek naar Alexis en ging weer zitten. "Daar gaan we nu maar niet te veel over nadenken, ik zal alvast gaan broeden op een plannetje." Terwijl hij even stil was, stuurde hij een bol water uit de waterval en liet die boven zijn hand ronddraaien.

"Jij bent "vrienden" geworden met mensen met magie." merkte ze droog op. De enige die zij tegen gekomen was, had ze belooft de volgende keer te vermoorden. Er was een kleine kans dat Alexis die jonge vrouw weer tegen zou komen. (oké achteraf wel, maar dat weet ze hier nog niet.) "Dus binnen de kortste tijd heb je een paar doden op je naam staan, is dat niks dan?"

"In vergelijking tot infiltreren in regerende machten in een bepaald Rijk is dat inderdaad niets," zei Vic. "En doden op zichzelf is ook een kunst, moet je eerst beter zijn dan je tegenstander of onopvallend een pijl door hun hart schieten. Niet dat dat een groot probleem is." Hij haalde zijn schouders op. Hij zou Alexis er niet van overtuigen dat hij zich nutteloos kon voelen. Hij liet het er nu maar bij en zou met haar of zonder haar naar dat legerkamp komen om te helpen. En als hij dan geholpen had en goed bleek te zijn, misschien lag er dan wel meer voor hem in het verschiet.