De gigantische boom - In een bos - Rijk van de Boogschutter

Jack keek op toen ze reageerde op wat hij dacht. Kennelijk kon ze gedachten lezen. "Kijk nou, zo kan je zomaar een gesprek gaan voeren," zei hij op zijn normale toon. Je kon er niet uit opmaken of dat goed was of slecht. Maar als Sheila las wat hij dacht, dan kwam ze achter veel meer van Jack dan als hij terug moest praten. Daar dacht hij nu dus weer over na. Misschien moest hij Dennis eens gaan vragen wat zijn tweede kracht was. Dat jochie wilde zo graag gesprekken met hem voeren, maar hij antwoordde evenveel als altijd. Gewoon, omdat er uit Jacks mond niet meer kwam. Maar als Dennis en als Sheila gedachten kon lezen, dan zou hij het veel fijner vinden. "En ik ga mijn broek niet halen," vervolgde hij nog even op haar antwoord op zijn gedachten.

Zachtjes moest ze grinniken om zijn opmerking. "Het went al, ik hoef er gelukkig niet de hele tijd naar te kijken." Zei ze kalm en ze bleef naar zijn gedachten luisteren. Het was prettig om toch het gevoel te hebben dat er een soort van gesprek was. "En dat kan wel, alleen vinden de meeste mensen het niet prettig als ik mee luister met wat ze denken." Zei ze kalm, ze keek even naar hem en glimlachte in zichzelf, had ze nu toch nog iets aan zijn kracht. Rustig at ze haar stuk vlees helemaal op waarna ze de rest in haar tas liet zitten, ze wilde er zo lang mogelijk mee doen. Jagen vond ze leuk maar vaak zat had ze er ook helemaal geen zin in, dan liet ze het maar zitten en ging de dag erop op zoek naar een stak, misschien moest ze dat morgen maar weer eens oen.

"Dat klopt," antwoordde Jack. Hij had er geen problemen mee, men mocht gerust alles van hem weten. De meesten zou het toch niet interessant vinden en hij schaamde zich niet voor de weinige gênante feitjes die er over hem te vinden waren. Het was handig om geen schaamte te kennen. Hij at de laatste stukjes vlees op. Dat was iets wat hij weinig at. Om vlees klaar te maken, had je namelijk vuur nodig en vuurtjes deden het niet goed in zijn buurt. Dat vond hij ook niet erg, want hij had het minder op vuur. Maar hij at vooral plantaardig voedsel en dingen die door mensen waren gemaakt. Als hij ooit in een restaurant zou eten, zou hij ook geen vlees bestellen, want dat zou bevriezen of koud worden in zijn buurt en dan was het niet lekker meer.

Rustig bleef ze liggen en luisterde ze naar zijn woorden. Glimlachend keek ze naar de bladeren. "Het lijkt me soms best zonde dat alles wat je aanraakt bevriest.. Hoe doe je dat dan ooit in bed zeg maar? Als je samen met iemand bent?' Vroeg ze zich hardop af, niet eens direct aan hem maar ze was er wel nieuwsgierig naar. Het leek haar erg apart. Natuurlijk had zijzelf al een tijdje niet meer met iemand de nacht gedeeld maar voor haar incident lag ze vaak zat met een man in bed. Rustig speelde een hand van haar met haar blonde haren en beet ze even op haar onderlip. Het was lang geleden dat een man haar had begeerd om haar lichaam, het was pijnlijk voor haar maar ze vond het oké inmiddels.

Jack ging niet eens op die hardop gestelde vraag in. Hij verwachtte dat Sheila hem niet had willen stellen. Maar hij dacht er wel over na. Hij was nog nooit met iemand naar bed geweest. Dat deed je niet zomaar als tijdverdrijf, vond hij. En er moest wel heel veel gebeuren wilde Jack verleiden. Eigenlijk wachtte hij op die ene speciale persoon en dan zou het misschien vanzelf gaan. Maar Jack was daar nooit mee bezig. Zoiets zou hem aanwaaien en hij ging er niet naar zoeken. Als iemand hem nu in bed zou krijgen, dan zou hij de daad verrichten in koele bloede en dan zou de ander de hele nacht sterven van de pijn. Voor iemand die het verdiende zou hij zichzelf heus wel opwarmen. Maar nogmaals, dan moest je bij Jack heel veel bereiken.

Erg vond ze het niet dat hij er niet op in ging, ze wilde het ook niet weten eigenlijk. Desondanks hoorde dat hij het bed nog nooit met iemand gedeeld had. "Ik hoop voor jou echt dat je die ware persoon vind, dat meen ik. Ik heb er lang genoeg op gewacht." Zei ze zachtjes en ze keek hem aan. Zelf had ze nog steeds de ware liefde niet gevonden maar wachten deed ze allang niet meer. Ze had die ware liefde nodig gehad op momenten dat die er niet was en nu had ze die helemaal niet meer nodig vond ze. Ze kon zichzelf prima redden en had anderen niet nodig. Anderen waren onzin en niet nodig. Rustig deed ze haar haren weer goed en ging toen recht overeind zitten om even naar Jack te kijken.

Jack knikte. Een beetje als bedankje, een beetje als bevestiging. Iedereen had ergens op de wereld een ware rondlopen, alleen niet iedereen vond hem. Toch Jack was redelijk onorigineel als hij nadacht over zijn toekomst. Gezinnetje, baan en het liefst woonde hij dan weer op zijn koude eilandje, maar dat kon hij niet zeggen. Hij wist niet hoe het eruit zou gaan zien nu de Dertieners hier waren. Ze konden alles in de war schoppen. Tot nu toe hoopte Jack maar gewoon dat ze niet zover noordelijk zouden gaan dat ze bij dat eiland aankwamen. Maar wie zou dat zeggen.