Het natte bergbos - Rijk van de Tweeling

Vic verborg zich achter een schild van water en de waterdraak klapte erop kapot. Wel werd hij een stuk achteruit gedrongen en uiteindelijk begaf ook zijn schild het, maar er was geen draak meer. Vic sprong, draaide met zijn voeten bovenlangs en gooide toen hij neerkwam zijn handen naar voren. Het zag eruit als hij gewoon maar iets deed, maar dat Kirsten in de beek stond had hem iets heel gunstigs opgeleverd. Hij stuurde nu water vanaf een stuk stroom opwaarts allemaal op haar af. Het water in de beek kwam lager te staan en uiteindelijk kwam er een grote golf aangeraasd. Het kostte Vic veel moeite om die golf overeind te houden en hij was een makkelijk doelwit.

De vrouw keek op hoe het water lager kwam te staan. Wat gebeurde er? Ze keek naar de jongen die de golf nu in zijn macht had. Hij was nu een makkelijk doelwit alleen Kirsten nu ook. Ze voelde de klap van de golf echter zwom zij door de golf, sprong eruit zodat ze weer op het land stond. Een aantal wonden waren verschenen op haar lichaam door de inpak van de golf die tegen haar aan kwam. Zij rende nu op Vic af, schoot met haar voet door het water uit de grond te halen een aantal water boomerangen die vlijmscherp op hem af kwamen.

Vic zoog energie uit de boom die achter hem stond. Er was veel verloren gegaan door het beheersen van die golf. Maar nu rende hij ook op Kirsten af. Hij doorboorde de boemerangs met een paar waterstralen, ontweek ze en liep een paar sneeën op, die meteen weer dichtgingen. Nu was hij bij Kirsten, ontweek nog steeds haar aanvallen en pakte haar arm vast. Hij zoog zoveel energie uit haar als hij kon. Het was niet veel, maar over het algemeen genoeg om iemand duizelig te laten voelen en een minder gevaar te laten vormen. En als Kirsten zijn hand weg zou trekken, dan trok hij ook meteen energie weg door die hand.

Whahahaha! Zij kan dat ook!
---

De vrouw haar gezicht vertrok wanneer hij wonden opliep die meteen waren hersteld. Een heler net zoals haar dat was haar al eerder opgevallen alleen nog niet bij stilgestaan. De vrouw keek hoe de man op haar afrende en haar arm vastpakte. Ze merkte hoe hij haar energie uit haar begon te 'trekken'. Een kleine glimlach onstond op haar gezicht want ze legde nu haar hand op de zijne en deed hetzelfde. Ze trok haar energie terug en gaf hem uiteindelijk een vlugge kopstoot. De vrouw nam weer afstand en keek hem zelfverzekerd aan. "Ik denk dat er geen einde aan gaat komen zo"

"Hmm, dat weet ik nog zo net niet," zei Vic, die de pijn van de kopstoot al geheeld had. Hij zette een paar stappen achteruit en hief daar zijn hand. Hij onttrok energie uit alle bomen en planten in de omgeving. Hij begon helder geel te gloeien en er liep van elke boom een soort draad naar zijn hand. Hij wist dat Kirsten dit ook kon, maar voordat ze hetzelfde deed had hij een grote voorsprong. Zijn bewegingen waren nu sneller, hij had een sneller reactievermogen en er zat meer kracht achter zijn aanvallen. Dit gebruikte hij om een lange, dikke straal water op Kirsten af te sturen, snel en krachtig.

De vrouw keek met grote, groene ogen naar de man. Vic onttrok energie uit alle bomen en planten in de omgeving. De man begon helder geel te gloeien en er liep van elke boom een soort draad naar zijn hand. Dit had zij nog nooit in haar leven gezien. Kon zij dat ook? Nu had zij weer wat erbij geleerd wat heel handig kon zijn in gevechten tegen de wachters. Zij kwam namelijk altijd energie te kort en dit was een vrij simpele oplossing. “Vic je hebt mij iets nieuws aangeleerd” Echter kreeg zij niet de tijd om hem na te doen want hij kwam met de volgende aanval. Een lange, dikke straal. Kirsten bukte zich, zette haar handen in het drap en liet het water omhoog schieten. De straal knalde er tegen aan en ze stuurde het om het water heen, het werd een soort spiraal die om haar heen vormde en zij kaatste zijn aanval weer terug. Dit gaf haar de tijd om hetzelfde te doen als hem. Zij gebruikte ook de energie van de bomen om haar aan te vullen.

Beide vol met energie waren ze weer gelijkwaardig, wist Vic. Hij ving zijn teruggekaatste aanval op, stuurde hem om zich heen en ging daarna gewoon rechtop staan. Het water viel uiteen en kwam op de grond terecht, waar het werd opgezogen door het mos. "Ik denk dat wij geen winnaar gaan vinden, tenzij de één meer energie heeft dan de ander," zei hij en hij maakte een lichte buiging. "Daarom ga ik nu maar weer gewoon terug naar mijn shirt, want zodra de zon hier onder gaat wordt het koud." Hij glimlachte en leunde ontspannen met één arm tegen een boom, terwijl hij vrolijk naar Kirsten keek. Dit soort dingen vond hij leuk, maar eigenlijk wilde hij ook wel heel graag winnen. Het zou niet lang duren voor hij haar opnieuw uit zou dagen om dit te beslissen. Dit was namelijk nog geen verlies en Vic nam alleen genoegen met de winst.

Kirsten begon te glimlachen bij zijn woorden. "Ik denk dat ik sinds tijden niet meer zo'n waardige tegenstander heb mogen ontmoeten zoals jou. Ik heb een aantal dingen geleerd vandaag wat ik nooit met mijn element eerder heb gedaan." Ook de vrouw maakte een lichte buiging. "De volgende keer zal er vast een winnaar uit komen. Dan maken we een regel dat we geen energie mogen tappen." Kirsten speelde met haar lokken die nog steeds in een hoge staart waren vastgebonden. "Ah jammer en ik vond het uitzicht wel erg prettig." zei ze op een plagende toon maar ze meende het wel serieus. Vic mocht trots zijn op zijn lichaam. "Is je vriendin trouwens niet ongerust als je niet terug bent voor zonsondergang?"

Vic grinnikte en streek automatisch even over zijn buik. "Nee, in dat dorp weten ze inmiddels dat ik me kan redden," zei hij lachend. Hij lanceerde met een straal water de dichtstbijzijnde boom in en hij keek om naar Kirsten. Er cirkelde nog een straal water om hem heen en daarop stuurde hij zichzelf van boom naar boom. Dat was veruit de snelste manier om je hier te verplaatsen. Bij zijn shirt sprong hij weer op de grond en hij trok het aan. Daarna keek hij om of Kirsten hem gevolgd was. Niet dat dat hoefde van hem.

“Oké dat is wel handig maar is je vriendinnetje niet bezorgd waar haar vriendje blijft? Vrouwen kunnen best jaloers zijn.” Kirsten deed zijn handeling na en stuurde zichzelf van boom naar boom. Wanneer de man tot stilstand kwam keek Kirsten op hoe hij zijn shirt weer aandeed. “Daar gaat het prachtige uitzicht.” Zei de vrouw op een plagende manier. “Zou jij mij misschien naar het dorp kunnen begeleiden? Ik denk dat ik ergens ga overnachten want het is al een tijd geleden dat ik voor het laatst in een bed heb geslapen.”

Vic klopte opnieuw automatisch op zijn buik toen Kirsten er een opmerking over maakte. "Nee, ze is geen jaloers type," zei Vic. "En ze moet me maar op mijn woord vertrouwen dat ik niets aan het doen ben." Hij lanceerde zichzelf met het water de boom in. "Maar ik zal je naar het dorp brengen." En op dezelfde manier als hij naar deze plek was gekomen, stuurde hij zichzelf weer van boom naar boom richting het dorp. Het duurde niet lang voor ze daar waren, het dorpje in de boomtoppen. De markt was bijna opgeruimd en Vic zag Sascha even niet meer. "Die kant op voor de herberg," zei Vic en hij nam Kirsten mee.

De vrouw vond het wel amuserend hoe de man met zijn vriendin omging. Kirsten was zelf ook niet bepaald een jaloers type echter als ze iemand had waar ze van hield misschien was dat wel anders geweest. Wie weet. "Jij lijkt mij ook een type die niet ontrouw is." zei Kirsten op een vriendelijke toon althans dat probeerde ze want soms klonk dat nog zelfs kil. De vrouw deed dezelfde handeling als Vic om uiteindelijk bij het dorp uit te komen. Sommige voorbijgangers bekeken haar omdat zij haar nog niet eerder hadden gezien. Haar blik stond gevaarlijk want als Kirsten van een ding niet hield was het van mensen die naar haar staren. "Herberg is daar? Dankjewel Vic." zei volgde hem naar de herberg om zo de deur te openen. Voorzichtig keek ze of hier geen wachters waren voordat ze binnentrad. "Zin om met mij eentje te drinken? Zie het als een bedankje dat je mij hier naartoe hebt gebracht in je eigen tijd."

Vic had niet meer gereageerd op Kirsten. Tja, hij had elke week zo'n beetje een andere vriendin, maar ontrouw was hij niet. Tijdens die weken van een relatie, pleegde hij geen overspel. Hij was misschien zelfs het perfecte vriendje, al was hij dat steeds voor niet veel langer dan een maand. En Vic vond dat leven wel best zo. "Een biertje sla ik niet af," zei Vic en hij liep naar de bar. Hij ging op de kruk zitten en zodra de beheerder van de herberg, die hem dus het zolderkamertje verhuurde, hem zag, kreeg hij een grote pint voor zijn neus gezet. Vic deed namelijk meer dan alleen betalen, als het nodig was vulde hij de vleesvoorraad aan. Dan schoot hij herten of wilde zwijnen of konijnen met zijn pijlen die nooit misten. Die waren bijna legendarisch geworden in dit dorpje in de bomen.

De vrouw keek hem met een kleine glimlach aan want meer leek zij niet te kunnen. Glimlachen hoorde niet bepaald in haar straatje. Zij nam plaats aan de bar en zag gelijk hoe iets voor de neus van Vic werd gezet. "Ze kennen je blijkbaar goed hier, je moet iets goed hebben gedaan." De vrouw keek naar de barman. "Graag een whisky met ijs. Het goede spul." zei de dame er nog gauw achterna want voor een goede whisky betaalde zij liever wat meer dan die goedkope troep.

"In elk geval goed genoeg," beaamde Vic. De mensen hier kenden hem helemaal niet, maar hij was blij dat ze hem goed genoeg kenden om hem gratis bier te geven. Hij keek naar Kirsten en haar whiskey. Hij hield niet van whiskey. Gewoon bier. Vic zou het echt niet erg vinden als hij onder de tap mocht hangen. Hij keek op toen Sascha binnen kwam lopen. Hij wenkte haar en zodra ze naast hem stond, gaf hij haar een zoen. Ze zei dat ze wat moest regelen voor haar vader en werd door de barman mee naar achter genomen.

Dat vond Kirsten wel fijn om te zien want dat ging in haar leven zoals het er nu uitzag nooit gebeuren. Elke keer vluchten, mensen die haar haten door de verhalen wat de wachters verspreiden en nergens welkom zijn. Vic hoefde zich blijkbaar nooit zo te voelen. Ook kon hij gemakkelijk een vriendin nemen zonder zich zorgen te maken dat zij werd vermoord. Een zucht verliet haar lippen wanneer zij zo het glas naar achter over sloeg alsof het niets was om gauw een tweede te bestellen. Ze keek voor kort op wanneer het meisje de dochter bleek te zijn van de barman. "Dat verklaart al een hele boel. Zullen we proosten?" Ze keek Vic recht in zijn ogen aan.

"Wat verklaart een hele boel?" vroeg Vic nieuwsgierig nadat hij terugdraaide, omdat hij Sascha had gevolgd tot ze de ruimte uit was gelopen. Sascha was namelijk de dochter van de groenteman en hielp haar vader vaak, dus Vic snapte niet welke kant Kirsten op wilde. De herbergier had alleen zonen en daar flikflooide Vic niet mee, tenzij hij werd uitgedaagd. Maar niemand bedacht dat soort rare uitdagingen, dus was het nog nooit voorgekomen. "En waarop wil je proosten? Ik moet wel een goede reden hebben als ik het glas hef." hij glimlachte en nam nog een slok.

"Ah dan heb ik dat verkeerd geïnterpreteerd want ik dacht namelijk dat zij de dochter was van de barman, verkeerd gezien. " Hij keek het meisje even na en kwam tot haar conclusie dat zij toch wel mooi was om naar te kijken. "Is het leuk een relatie?" vroeg Kirsten een beetje aanwezig. Voor haar was het een nare ervaring geweest. Het begon als iets moois wat gruwelijk eindigde. "Nou zullen we proosten op mijn overwinning voor de volgende keer? Want dan ga ik zeker winnen" zei de vrouw op een amuserende toon hem voor kort in zijn ogen aankijkend.

Vic haalde zijn schouders op. Het kon natuurlijk zo overkomen. Hij ging niet in op haar vraag, want wat moest je daar nou op antwoorden. Elke relatie pakte voor iedereen anders uit. Eigenlijk voorkwam Vic dat gewoon door elke week zo'n beetje met een ander meisje te daten. Zo kwamen ze nooit bij het punt waar het mis ging en Vic wist dat hij het zou weten als hij een meisje had gevonden waarvan hij zeker wist dat dat punt nooit zou komen. Hij geloofde in ware liefde en had er gewoon vele, korte liefdes voor. "Jou overwinning?" reageerde hij spottend. "Dat zullen we nog wel eens zien." Hij hief zijn glas en nam een slok. De volgende keer zou hij net zolang doorgaan tot hij won, want zo zat hij nou eenmaal in elkaar.

Ik heb een ideetje (a)
Kirsten is a little depressed right now,
Dus mag ze Vic dronken voeren en zorgen dat die twee gaan rotzooien? :p
-----
De vrouw tikte zachtjes haar glas tegen de zijne en bracht het naar haar lippen om het glas meteen leeg te drinken. De laatste tijd dronk ze meer dan goed voor haar was. Alles vergeten wat er was gebeurd. Diep vanbinnen dacht ze na of ze de juiste keuze had gemaakt. Gelukkig dat ze zich nu terugtrok voordat het te laat werd. Ze wilde nu gewoon genieten van haar leven zonder zorgen en complexe triangle verhoudingen. Kreeg ze sowieso alleen hoofdpijn van. "Dus Vic vertel eens. Jij reist de rijken door? Al plekken tegen gekomen wat het waard zijn om een bezoekje te brengen.?"

Vic is maagd en dat wil ik graag zou houden Dus je mag het proberen, maar ik kan niet instaan voor zijn reactie.

"Elk strand is hier prachtig," zei Vic lachend. "Maar de mooiste plekjes zijn die waar je opeens terecht komt, zonder dat je dat gepland hebt." Hij dronk zijn glas leeg en bestelde een volgende. Vic kon best veel drinken, maar dronk altijd met mate. Hij dacht aan de mooie plekjes die hij tegen was gekomen en waar hij nog wel eens naar terug wilde. Maar hij vond niets zo mooi als dit dorp, waar de bomen zich doorheen wikkelden en het dorp droegen. Vooral als hij onder de grote, oude eik in het midden van het plein ging staan. Een grote boom, normale proporties, tot je ging bedenken dat er nog meer dan twintig meter onder de planken van het plein zat. Vic vond dat mooie dingen.

Meen je niet!
Ik dacht omdat die zoveel vriendinnen had dat het echt een playboy was haha!
Waiting for the one
---
"Ik ben al lang niet meer naar een strand geweest." Ook liet Kirsten niet graag haar lichaam aan anderen zien die waren getekend met brandlittekens. Lelijke littekens waar ze mee moest leven. Vreselijk vond ze die, haatte het. "Daar ben ik helemaal met je eens." Haar stem klonk vriendelijker, haar expressie werd wat zachter. "Ik heb al vele plekken gezien die ik eigenlijk niet hoorde te zien of niet makkelijk te bereiken waren. Deze plekken zullen mij altijd bij blijven, gegraveerd in mijn gedachten." De vrouw rekte zich simpel uit en bestelde voor zichzelf een whisky en voor de man nog een biertje. "Deze dorp schijnt ook een bepaalde schoonheid te hebben niet waar?"

Jup, daarom is hij nog maagd.

Vic knikte een paar keer tijdens Kirstens monoloogje en dronk van zijn tweede glas bier. "Dit is een prachtig dorp," zei Vic. "Als je het tenminste niet erg vindt om met blaadjes in je gezicht wakker te worden." Hij grinnikte. Dwars door het zolderkamertje liep een tak. Aan de achterkant door het raam naar binnen en aan de voorkant door het raam naar buiten. Alsof de herberg was opgehangen aan die ene tak. Vic vond het wel iets hebben. De beste kamer hadden hier allemaal een tak. Hij dronk zijn glas leeg en keek op toen Sascha weer op haar weg terug was en hem plotseling een zoen gaf. Daarna liep ze glimlachend verder naar buiten, terug naar de groentewinkel.

Aahzo!
---

"Misschien moet je mij eens een rondleiding geven door het dorp en daarna doen we weer een wedstrijdje wie van ons het sterkste is." Geamuseerd nam de vrouw nog een slok van haar whisky. Dat brandend gevoel deed haar goed. "Dat vind ik helemaal niet erg want ik slaap graag in bomen. Er gaat niets boven het slapen in de natuur. Ik slaap af en toe in herbergen omdat het toch iets beter is voor je rug maar dan nog. Heerlijk in een veld in slaap vallen onder de sterrenhemel? Daar valt niet mee te concurreren. " Het vriendinnetje kwam weer die Vic een kus gaf voordat ze wegliep. "Liefde..." Dat laatste klonk verbitterd over haar lippen gevloeid.

"Niet vandaag, ik ga naar bed," zei Vic en hij zag hoe het buiten al donker was geworden. "Het was leuk Kirsten, maar ik moet morgen vroeg weg en ik wil dat graag goed uitgerust doen." Hij stond op, betaalde dat ene glas bier en liep daarna naar boven, naar zijn zolderkamertje. Het duurde daar niet lang voor hij zich uitgekleed had en onder de dekens in slaap viel. De volgende ochtend zou hij vroeg vertrekken naar het Dertienerskamp aan de andere kant van het gebergte.