Bloesembos-rijk v. d. maagd

Rustig speelde ze door, hier en daar maakte ze wel een foutje maar toch, daar speelde ze voornamelijk overheen. Uiteindelijk rondde ze het af en klonken de laatste noten. Waarbij ze haar ogen weer opende en naar de jongen keek. "Dat was wat ik aan het leren was." Zei ze glimlachend, waarna ze weer plaats nam en naar hem keek. Op dat moment kwam het tot haar besef dat ze zich nog helemaal niet voorgesteld had aan de jongeman. "Ik heet trouwens Maria." Zei ze daarom maar met een verlegen glimlachje en ze grinnikte zachtjes, dat was best dom van haar.

Oliver glimlachte naar haar en keek toen ze weer ging zitten. "Dat was erg mooi, mijn complimenten," zei hij tegen haar. Het was waar. Bovendien was Oliver nooit echt van de complimentjes, hij gaf ze niet zo vaak en vond ook dat complimenten zelden gegeven moesten worden want anders ging de bijzonderheid er snel vanaf. Vaak gaven mensen complimenten om zo complimenten terug te verwachten, iets waar hij al helemaal niet tegen kon. "Aangenaam, Maria. Ik ben Oliver," stelde hij zichzelf aan haar voor en glimlachte. Hij leunde naar achteren tegen de boom aan.

Toen ze hoorde dat ze zijn complimenten kreeg glimlachte ze liefjes. "Dankjewel, het was erg veel werk om te oefenen." Zei ze glimlachend. Ze keek naar de jongeman die zich voorstelde als Oliver. "Aangenaam Oliver, leuk je te ontmoeten." Zei ze met een vrolijke glimlach. Ze vond Oliver erg vriendelijk en tenminste niet zo druk als vele mensen. Met rust verborg ze haar viool weer netjes in haar koffer, ze ging er zeer zorgvuldig en erg goed mee om.

"Dat kan ik geloven," zei Oliver tegen haar. Het was moeilijker dan mensen dachten om een stuk zo goed aan te leren en mensen dachten te licht over het bespelen van een instrument. Het vergde veel tijd en energie om alles onder de knie te kijken en ook als je het jaren bespeelde, kon je er nog moeite mee hebben. "Speel je al lang?" vroeg hij aan haar en keek haar aan terwijl hij tegen de boom aanleunde. Het zag er lui uit en hij was ook lui, maar daar gaf hij niet zoveel om.

Maria glimlachte even en knikte even op zijn vraag. "Ja, al heel veel jaren. Ik had maar weinig te doen verder." Zei ze glimlachend en ze keek vrolijk naar hem. "En jij? Speel jij al lang?" vroeg ze zich rustig, ze had het gevoel dat hij al lang speelde sinds het zo ontzettend goed klonk. Glimlachend keek ze naar hem en rustig plukte ze een beetje aan het gras waar ze op zat. Ze vond het heerlijk zo, in het zonnetje. Glimlachend keek ze naar Oliver, het was leuk om met hem te praten.

Oliver knikte. Eigenlijk verbaasde het hem niet dat ze al lang speelde, aangezien ze het pittig goed kon en dat kreeg je niet zomaar onder de knie. "Ja, al aardig lang. In mijn familie mochten we allemaal een soort van hobby kiezen en ik was wel geïnteresseerd in instrumenten. Mijn zus speelt al piano, dus toen maar viool," zei hij rustig tegen haar en strekte zich even uit. Zo'n stukje rusten was best prettig. Zijn rust werd echter gestoord door een geklaag van Mei in zijn hoofd. "Ik kan je ook gezelschap houden, hoor. Met mij kun je ook praten." Zo klaagde ze altijd. Oliver kreeg er een glimlach van rond zijn lippen.

Met een glimlach luisterde ze naar wat hij vertelde, kennelijk had hij een muzikale familie, dat was wel leuk. Zelf had ze geen broers of zussen. "Ik vind persoonlijk de viool mooier, maar dat is smaak. Heb je nog meer familieleden die een instrument bespelen? Volgens mij hebben jullie een goede aanleg voor muziek." Concludeerde ze vriendelijk. Ze bekeek de jongen met een glimlachje rond zijn lippen. Hij was leuk gezelschap dacht ze voor zichzelf en Airsi grinnikte zachtjes in haar hoofd.

Oliver knikte langzaam. "Ja, mijn oudere broer speelt gitaar en zingt. Hij heeft geloof ik al aardig wat carrière gemaakt, maar heeft af en toe wat probleempjes," zei hij rustig tegen haar en negeerde Mei die door bleef klagen in zijn hoofd. Ze kondigde aan dat ze aan zou komen vliegen als hij niet naar haar toe zou komen, maar hij ondernam geen actie. "Ik vind de viool nu ook een mooier instrument, maar piano is wel makkelijker aan te leren, over het algemeen," zei hij daarna en keek even naar de lucht om er zeker van te zijn dat Mei niet opeens aan kwam racen. Dat zou typisch zijn en waarschijnlijk zou Maria daar nogal van schrikken.

Maria keek hem aan. "Oh, ik zou het niet weten." Zei ze schouderophalend. Ze glimlachte even naar Oliver en knikte tevreden. "Ja, maar makkelijker is niet altijd mooier. En ik doe graag meer moeite voor iets moois." Zei ze met een tevreden glimlachje. Vrolijk keek ze naar Oliver en genoot. Uit haar tas pakte ze wat eten, enkele vruchten waarna ze naar Oliver keek. "Wil je ook wat vruchten?" vroeg ze liefjes, ze stak er wat naar hem uit, voor het geval hij dat ook wel wilde.

Oliver knikte. "Ja, ik ben het met je eens. Hoewel de piano ook best veel mooier kan zijn als je een beetje je best doet," zei hij met een glimlachje. "Neem geen vruchten van haar aan, die kunnen we zelf ook halen. Ik kom nu naar je toe." De hangerige stem van Mei klonk in zijn hoofd en hij schudde zijn hoofd. "Nee, bedankt. Ik heb net gegeten," zei hij met een glimlachje tegen haar en wilde ook voorkomen dat Mei hierheen zou komen. Hij sloeg echter zijn hand voor zijn ogen want hij hoorde haar al aankomen over de bomen met haar slangachtige lijf. Hij wilde Maria niet afschrikken, maar hij zou zelf ook schrikken bij zo'n reusachtig wezen.

Maria glimlachte. "Ja, ja dat is ook wel weer zo ja. Elk instrument heeft wel iets moois, zolang de speler het ook goed kan." Zei ze rustig, ze knikte even toen hij het eten afwees en nam zelf een hapje. "Is geen punt." Zei ze met een glimlachje tegen hem. Ze ging even met een hand door haar groenige haren heen en keek op toen ze een vreemd geluid hoorde. Verbaasd keek ze rond, ze had geen idee van wat het was. Hoewel het geluid ergens ook wel weer zo ontzettend bekend was dat ze het bijna niet over het hoofd kon zien natuurlijk. "Een draak.." Klonk dan ook niet veel later de stem van Airsi.

Oliver sprong soepel overeind en keek even met een verontschuldigende blik naar Maria. "Ja, eh, schrik niet," zei hij rustig tegen haar en keek toen naar zijn slangachtige draak die over de laatste bomen heen kwam. Ze kwam dichtbij hem tot stil stand en keek hem boos aan. "Een beetje mij alleen laten, terwijl je met een ander meisje loopt te praten." Oliver draaide zijn ogen bij de dramatische toon van Mei. "Beter ga je weg, ik kom er zo aan," zei hij hardop met een zucht tegen haar en nukkig keek ze naar hem. Ze was nogal een bezitterig type ook al was ze verstandig genoeg om te weten dat Oliver niet haar geliefde was. Toch behandelde ze hem soms op deze manier, wat het soms nogal ongemakkelijk maakte. Maar hij hield van haar. Oliver duwde haar aan de kant, voor zover dat ging. Hij was eerder bang voor de reactie van Maria.

New
--

Rustig liep ze tussen de bomen door. Verlegen keek ze even rond. Nederig was ze wel, want het zag er prachtig uit. Met een glimlach keek ze naar de roze bloesems. Prachtig was het vond ze. Glimlachend nam ze uiteindelijk plaats onder een boom. Ze vond het heel mooi hier en glimlachend ging ze zitten. Rustig sloot ze haar ogen even waarbij ze even genoot ervan. Genietend keek ze even rond. Met genot opende ze die uiteindelijk weer. Ze voelde zich even heerlijk. De ring van Daniël droeg ze nog nauwelijks. Ze was zo tevreden met haar leven.

Dit werd toch een beetje te vrouwelijk voor Vic. Niet dat hij zo'n 'echte man' was, maar te veel roze vond hij niet geweldig. Het was niet zijn lievelingskleur, laten we het zo zeggen. Hij vond het wel mooi, hoor, die bloesem. Alleen veel. Hij had zijn waterzak aan zijn middel hangen en stuurde af en toe een slokje naar zijn mond. Hij vroeg zich af of hij hier Twaalvers tegen zou komen. Vooral de Twaalfster die hij nu moest zoeken leek hem fijn. Zijn bronnen zeiden dat ze hier kon zijn, maar ja, bronnen waren niet altijd te vertrouwen.

Uiteindelijk pakte ze uit haar tas wat te drinken, ze nam er slokjes uit en glimlachte vrolijk. Ze vond het heerlijk om even rust te hebben en niet bij Daniël te zijn. Ook haar korte 'relatie', omdat ze niet wist hoe ze het anders moest noemen, met Vic had haar goed gedaan. Ze had ervan genoten maar was blij het voor Daniel het te hebben kunnen verbergen. Nu speelde ze een beetje met haar blonde haren en besloot ze een beetje te vlechten, hier en daar een stukje. Ondertussen nam ze nog wat slokjes van haar water en glimlachte vrolijk.