Rijk v.d. Waterman - Jangan: het grasveld

Vic verschoof een beetje zodat hij Sheila aan kon kijken. "En hoe zit een leuke en knappe man er voor jou dan uit," zei hij en hij schoof een beetje dichterbij. Sheila zou hem vast wel stoppen als hij te ver ging. En hij wilde niet te ver gaan, want hij zou haar nog thuisbrengen en haar spullen dragen. Hoe zou dit gesprek eigenlijk zijn verlopen als hij Sheila had herkend? Zou hij haar dan aangevallen hebben? Maar dat was al lang geleden en dan was het meisje ook nog eens van uiterlijk verandert.

Sheila zag hoe hij dichterbij kwam en ze keek genietend in zijn ogen. "Hm.. Ik denk dat die man er wel een beetje uit ziet met een mooie lichaam. Een leuke lach en mooie ogen." Zei ze glimlachend. "Blonde haren in dit geval." Voegde ze er fluisterend aan toe. Genietend schoof ze iets dichterbij totdat ze uiteindelijk dicht bij hem. Met grote ogen keek ze hem glimlachend aan, hij mocht de eerste stap zetten besloot ze in zichzelf.

Vic wilde bijna teleurgesteld weer achteruit gaan, want hij had immers bruine haren. Maar omdat Sheila zo dichtbij zat, boog hij toch maar naar voren en gaf haar een zoen. De twijfel of hij een blauwtje zou lopen verdween toen hij haar lippen voor kort op die van haar zette. Veel vond hij niet nodig, hij ging snel achteruit en keek haar vrolijk glimlachend aan.

Bij zijn zoen had ze moeite om niet direct te glimlachen. Erna deed ze dat wel. "Maar voor deze keer maak ik een uitzondering en zijn bruine haren ook wel heel leuk." Zei ze plagend. Ze gaf hem toen nog een zoen. Ze keek even vrolijk naar Vic en glimlachte naar hem. Ze vond het wel leuk en eigenlijk ook wel lekker om op deze manier met elkaar om te gaan. Het deed haar heel erg goed en erna ging ze even met een hand door haar haren heen.

Vic begon te lachen. "Mooi zo," zei hij. "Anders was dit heel erg jammer geweest." hij boog zich voorover en gaf Sheila nog een zoen. Hij keek op toen hij achter haar een groot wit paard met zes zwarte vleugels uit de bosjes zag komen lopen. Hij wist dat het Darsol was, maar de meeste mensen keken angstig naar het dier. Vic zuchtte. "Mijn draak zegt dat het tijd wordt om te gaan, dus ik ben bang dat ik je nu moet helpen met je spullen." Maar eerst gaf hij haar nog een tedere zoen. Hij zoende altijd teder.

Ze moest even lachen waarna ze zijn zoen accepteerde. Ze keek naar hem en zoende tedertjes met hem mee. "Nou is goed," Zeii ze glimlachend. Ze kwam moeizaam weer overeind en rekte zich even uit. Waarna ze haar twee tassen pakte en hem vrolijk aan keek. "Leuk draak." Zei ze glimlachend tegen hem en ze bekeek het dier even. Rustig keek ze naar Vic en keek toen weg, ze zond in gedachten naar Dain toe dat hij Daniël weg moest brengen. Zodat ze niet samen zouden zijn als Vic er was.

"Het is een paard," zei Vic droog, toen hij ook op stond. Daarna begon hij te lachen. "Oké, het is een draak," gaf hij toe en hij liep naar Sheila's spullen en hing ze aan Darsols rug. Daarna klom hij zelf op de hoge paardenrug en stak zijn hand uit naar het meisje, zodat hij haar voor zich op het paard kon trekken. "U zegt het maar, mevrouw, welke kant op?"

Sheila moest even lachen. "Ik ben niet gek hoor." Zei ze lachend. Ze nam zijn hand aan en eindigde voor hem. Rustig leunde ze even tegen hem aan en vertelde waar ze heen moest. Ze keek hem glimlachend aan. "Zou je dan nog wat willen drinken bij me?" vroeg ze rustig. De jongedame keek even naar Vic en bleef rustig zitten. Ze vond het heerlijk dat ze niet hoefde te lopen en kreeg van Dain te horen dat hij Daniël weggeleid had. De jongeman vertrouwde haar natuurlijk gewoon en haar draak.

Darsol begon over het grasveld te rennen en met zijn vleugels te slaan, zodat hij bij genoeg snelheid loskwam van de grond. "Tegen drinken zeg ik nooit nee," zei Vic lachend. Zolang het maar bij drinken zou blijven. Vic ging niet verder.

Waar verder?

Ik maak wel even iets aan c: Zet hier zo de link

https://kyon-rpg.actieforum.com/t386-het-huis-van-sheila-in-vario-rijk-van-de-maagd#7771

Ik begin wel c: