Rijk v.d. Waterman - Jangan: het grasveld

Eric bekeek haar hoe zij een slok nam van haar drinken. Heel even leek ze niet te weten wat zij nou van de smaak moest vinden. “Je vind het niet lekker, ik zag het al aan je gezicht. Je moet er van houden” De man wenkte naar de barman en bestelde voor de vrouw een ameretto. “Misschien zal je dit wel lekkerder vinden. Ik vind ameretto namelijk erg lekker om te drinken. Het mist dat branderige gevoel maar de smaak is duidelijk aanwezig” Hij dronk zijn glas met een slok leeg om een nieuwe te bestellen. “Vertel eens mevrouw. Ook op een doorreis zoals ik? “

Alexis knikte, "Goed gezien, geef mij maar de simpele Whiskey zonder teveel tierenlatijntjes." ditmaal kwam de groenharige jonge man aanzetten met een Amaretto, dat was iets wat Alexis altijd wel kon appreciëren. Ze knikte even en nam op haar beurt nu een slok van de Amaretto die haar toch beter beviel. "Zoiets." was het antwoord van Alexis op de vraag van Eric. Ze was niet op doorreis naar een bepaalde eindbestemming, "Ik trek gewoon rond en zie elke avond wel waar ik beland." ze glimlachte, het was een fijne manier van leven, waar ze al redelijk snel aan gewend was geraakt.
-
even kort, sorry ben met geschiedenis bezig

Ik schrijf ook niet bepaald veel hoor
____
"Een whisky? Echt waar? Drink jij graag whisky? Dat heb ik een vrouw niet vaak horen zeggen of beter gezegd: jij bent de eerste die ik ontmoet die graag whisky drinkt" Dus de Amaretto was een goede keuze geweest. Zij leek niet bepaald op een heel vrouwelijk type die alleen van de lichte dranken dronk. Zijn inschattingsvermogen in mensen, hoe ze in elkaar staken zat nog steeds goed. "Zoiets?" Algauw werd haar antwoord toegelicht met een volgende zin. "Dan hebben we meer gemeen dan het lijkt. Ik ben namelijk ook gewoon aan het door trekken, zien waar ik uitkom. Heb wel een vaste baan maar heb nu voor een aantal weken vrij genomen. Ben wel niet erg goed in dat reizen want mijn gebieden kennis is minimaal. Ik ben zelfs al een paar keer verdwaald geweest" Hij moest glimlachen bij die gedachten.

"Ik moet toch wat doen om de dagen door te komen." spotte ze met een lach, natuurlijk zat ze niet de hele dag aan de whiksey, maar ze mocht 's avonds graag een glas, als haar locatie het toeliet. Want ergens in de jungle zou ze het niet bij zich hebben. "Reizen zonder kennis is beter dan constant op de kaart kijken, dan kom je tenminste nog op de meest bijzondere plekken. Zijzelf zat nu ook in een land waar ze een paar maanden terug nogniet eens wist van het bestaan van dit land.

"Ik moet toch wat doen om de dagen door te komen." Hij vond haar spottende wijze aan de ene kant wel amuserend maar aan de andere kant vroeg hij zich af wat de vrouw te verbergen had. Zij leek niet bepaald op een type die dag en nacht aan de bar zat, aan de whisky en af wachten wat zij nu moest gaan doen. Zij leek iemand met een krachtig persoonlijkheid, wetend waar zij voor kwam en alles eraan doen om haar doel te behalen. Hij schatte haar in als iemand met een sterk persoonlijkheid en weten wat zij wilde in haar leven. "Daar kan ik bij aansluiten. Ik vind het heerlijk om gewoon ergens met mijn draak te landen en het gebied van binnen en van buiten te verkennen. Soms blijf ik weken op dezelfde plek omdat je keer op keer dingen ontdekt wat je over het hoofd hebt gezien. Het is ook fascinerend om andere mensen te ontmoeten die op een doorreis zijn en hun verhalen met jou delen. Heb je al een plek gezien wat je mij aanraad om eens te gaan bezoeken? Ik zal je zo een lijstje kunnen geven wat je tijd zeker waard zal zijn. "

Alexis bleef meestal niet langer dan een paar dagen op een plek, maar dat lag meer aan haar manier van reizen. Ze had ook nog geen plek ontdekt, waar ze behoefte aan had om lang te blijven, behalve in haar thuisland. Hier in de 12 rijken zou ze zich waarschijnlijk, sowieso niet snel thuis voelen, aangezien ze hier op missie was. Dat was iets anders dan een lange vakantie, waar het eigenlijk ook wel wat van weg had. Ze mocht haar eigen tijd inplannen, zolang ze maar haar missie uitvoerde. Er was niemand die direct haar gangen controleerde, een mate van vrijheid waar ze wel van hield. Alexis luisterde naar de woorden van Eric, terwijl ze nog een slokje van haar drank nam. "Klinkt goed, ik ben nog niet op de meest bijzondere plekken geweest, maar ik vond de bergen in het Rijk van de Tweeling wel erg indrukwekkend." het was niet zo indrukwekkend, als in de mijngrotten waar ze geweest was, maar het leek haar wel handig om dit even achterwegen te houden. Voor hetzelfde geld kwam hij er een week later en dan waren de stapel lijken toch wel erg opvallend. "Maar je bezit dus een draak? " dat was iets wat Alexis haar aandacht getrokken had.

De man keek naar het goedje in het glas wat een bruinachtige kleur had. Whisky had je in verschillende kleuren echter vroeg hij zich af hoe mensen het voor elkaar kregen om zo iets in elkaar te brouwen? Hij bracht de glas naar zijn lippen om nogmaals een slok te nemen van zijn drank wat smaakte naar iets bitters. Je moest er van houden en Eric hield van deze smaak. Echter vond hij het ook heerlijk als zijn keel voor een aantal seconden branden nadat hij een slok nam. "Als ik dadelijk een potlood en papier heb schrijf ik je wel een aantal locaties op. De bergen in de Rijk van de Tweeling zijn ook erg fascinerend heeft men verteld. Nu weet ik zeker dat deze bergen mijn volgend bestemming zullen zijn." Hij keek haar met een nog steeds vriendelijke glimlach aan. "Ja ik heb een draak. Zij heet Ivana, een maandraak. Nog de enige van haar soort blijkbaar. Zij vliegt het liefst in de nacht omdat zij zich dan verbonden voelt met de man, alleen de nacht kan haar die rust geven. Het helpt ook tegen de eenzaamheid omdat ze niemand anders heeft behalve mij. Heb jij ook een draak?" vroeg Eric met een nieuwsgierige klank in zijn toon. De meeste personen vreesden draken dus als zij er naar vroeg moest betekenen dat zij waarschijnlijk ook magie bezat.

Alexis knikte, "Goede keuze, en ik ben nieuwsgierig naar wat je straks opschrijft." het was eerder uit beleefdheid, want ze achtte de kans niet heel groot dat ze het lijstje af zou gaan. Ze leefde vaak van dag tot dag en besliste aan de hand van haar stemming, het weer en waar Carlos zin in had, waar ze naar toe zou trekken. Alexis keek de jongen nu aan, terwijl ze luisterde naar zijn verhaal over zijn draak. Aangezien haar kennis ernstig te kort schoot over drakenrassen, was het niet meer dan logisch dat ze nog nooit van een maandraak gehoord had. Alexis kon een korte verbazing in haar gezicht niet verbergen bij de wedervraag van de man, "Waarom denk je dat?" het was natuurlijk wel het geval, maar het leek haar niet dat ze door enkel haar nieuwsgierigheid te doen gelden op iemand met magie leek.

De vrouw had hem verbaasd aangekeken bij de vraag wat hij haar had gesteld. Was het zo vreemd om hetzelfde te vragen? "Heel simpel. De meeste personen die geen draken bezitten zijn er bang voor. Die zouden dat nooit zo vragen. De mensen hier in de rijken koesteren er toch wel een soort haat tegen want draken hebben niet bepaald een goede reputatie. Mensen vermoorden, dorpen verwoesten, je weet de mythes wel, de verhalen over de draken. Dus wat voor soort is jou draak en niet zeggen dat je er geen hebt" Eric keek haar nu met een mysterieuze glimlach aan. Hij was zelf eens benieuwd wat haar element was. Hij begon al een beetje te gissen. Aarde of vuur, een van de twee. Het kwam door haar houding hoe ze overkwam wat bij deze twee elementen het beste paste.

Alexis haalde haar schouders op, dat zou inderdaad een goede reden kunnen te zijn. Hoewel er ook genoeg mensen toch wel nieuwsgierig waren naar de majestueuze mythische wezens die sinds een paar jaren weer gezien werden. "Een vuurdraak." was haar antwoord na een korte stilte, om de spanning op te bouwen. Ze wist niet precies tot welk specifiek ras Carlos verder hoorde, simpelweg omdat ze er niet zoveel verstand van had. Carlos zelf wist het waarschijnlijk zelf wel, maarhet was niet echt een gespreksonderwerp waar je zomaar over ging praten.

"Een vuurdraak werkelijk? Representeerd hij tevens jouw element? Bij jij een vuurmeester? Ik kom er niet gauw een tegen omdat ik deze meestal uit de weg loop." De meeste vuurmeesters waren niet zo vriendelijk als haar. Ze waren arrogant, dachten dat zij beter waren als iedereen en ook nog de sterkste, onverslaanbaar. "Mag ik de naam weten van jouw draak? Ik vind dat altijd leuk om te horen wat voor naam het dier heeft en wat de reden achter zat." Hij bestelde nog een drankje voor de dame niet eens wetend of zij de andere al op had en begon zelf al aan zijn vierde. "Van welke rijk kom je als ik bij het juiste eind heb? "

Een klein vlammetje ter grootte van een vlammetje op een kaars verscheen in haar vingers, als antwoord op de vraag van Eric. Even snel als hij verschenen was, verdween het beetje vuur weer. Hoewel Alexis het niet erg vond om in de belangstelling te staan, had ze liever niet dat haar krachten de aandacht trokken. "Mijn draak heet Carlos, maar hier zit niet echt een betekenis achter, mag ik weten hoe die van jouw heet?" het was alsof ze het over een hond hadden, maar een draak was veel meer dan een trouwe viervoeter. Hoewel honden de meest trouwe dieren op aarde waren, waren draken anders. Ze waren ook meer dan een dier, een soort wzen dat onbeschrijfelijk was. Ondertussen had Alexis ook al de bodem van haar tweede glas bereikt en werd deze bijgevuld door de man achter de bar. Ondertussen had Alexis haar verhaaltje wel klaar, over haar geboorte dorpje in het rijk van de Leeuw. "Het rijk van de leeuw, en waar kom jij dan wel niet vandaan?" zelfs met alcohol op was het voor Alexis een kleine moeite om een leugen op te hangen.

Eric keek naar het vlammetje wat in haar vingers verscheen ter grootte van een vlammetje op een kaars. Heel even schitterde de ogen bij deze verschijning want dit betekende dat hij het bij het juiste eind had. Zijn inschattingsvermogen hoe mensen een soort van in elkaar zaten leek hem nog niet in de steek te hebben gelaten. “Carlos… Het is prettig om uit te spreken. Mijn draak heet Ivana. Het is een slavische meisjesnaam wat de betekenis draagt: God is verzoenend. “ Eric nam nog een slok van zijn drank maar veel merkte hij er nog niet van. De man had het wel niet meer zo koud als toen ze buiten liepen. “Rijk van de leeuw? Dat is een mooi gebied, mooi om te wonen ook. Ik ben geboren in het rijk van de steenbok. Dat betekent tevens dat mijn element aarde is.” Gewoon een extra weetje om aan Alexis te vertellen. Waarom zo geheimzinnig over je krachten doen terwijl je daar best trots op mocht zijn. “Al eens in het rijk van de steenbok geweest?”

Alexis merkte dat de jongen erg spraakzaam was, iets waar ze geen problemen mee had. Het hield het gesprek op gang en zorgde ervoor dat de jonge man in haar achting steeg. Hij scheen een stel hersenen te bezitten, iets wat beter was dan de meeste leeghoofden die er op aarde rond liepen. Ze bestelde een nieuw drankje bij de barman. Ondertussen deed de alcohol zijn werk en begon Alexis alweer aardig op te warmen. Bij zijn vraag schudde ze haar hoofd, "Om eerlijk te zijn niet, ik ben er wel eens over heen gevlogen, maar echt bezocht heb ik Het rijk van de Steenbok nog niet. Woon je er nog steeds, of heb je geen vaste woonplaats meer?"

De man voelde zijn lichaamstemperatuur stijgen door de alcohol maar echt lichtjes in zijn hoofd voelde hij zich nog niet. Hij wilde ook niet zoveel gaan drinken dat hij niet meer op zijn eigen benen kon staan. "Moet je eens doen want mijn rijk heeft ook mooie plekken om te bezoeken. Ook bepaalde traditionele bezoekplekken waar je onze cultuur kan leren kennen. Of ik daar nog woon? Ja dat wel alleen niet meer in het dorp van mijn ouders. Ik heb ook een vaste baan maar nu ik vaker vrij krijg omdat het zo rustig is op werk ga ik er meer op uit. Beter ook want vast geroest zitten op dezelfde plek is niet goed. "

Alexis knikte, "Zeker nu je nog de tijd hebt." Alexis was iemand die heel stiekem eigenlijk helemaal nog niet volwassen wilde worden. Natuurlijk wel in bepaalde opzichten, maar ze was nog niet toe aan een leven vol verplichtingen, zelfs een vaste relatie was niet iets waar ze aan moest denken voorlopig. "Maar, ik zal er binnenkort een keer heen gaan." beloofde Alexis de groenharige jongen. "Wat voor werk doe je, als ik het vragen mag?"

“Dat is het probleem van tegenwoordig. Te weinig tijd. Mensen hebben altijd te druk dus die vrije dagen, daar geniet ik extra van.” Hij vertelde er natuurlijk niet bij dat ze hem vrije dagen hadden gegeven omdat hij de laatste weken weer in een terugval kwam vanwege zijn overleden vrouw. Toen kwam hij vaker als Erica op het werk en sommige schrokken duidelijk van zijn tweede persoonlijkheid. Hoe die dat ging rechtzetten? “Volwassen zijn is best saai. Het vergt al vele verantwoordelijkheden en je moet altijd rekening houden met je medemens. Echter interesseert het mij niet zoveel wat anderen denken.” Behalve zijn werk dan want hij wilde zijn baan niet verliezen. “Is goed. Kom je mij maar gelijk een bezoekje brengen goed?” Hij nam nog een slok voordat hij haar vraag ging beantwoorden. “Ik werk eigenlijk met jongeren die al gauw in hun leven de criminele pad zijn opgegaan. Stelen van brood, geen respect voor vrouwen, ruzies en schade veroorzaken in herbergen. Zwervers in elkaar slaan en dat soort voorvallen. Ik ben iemand die hun leert over het gedrag in de maatschappij. De waarden en normen, het respect, hoe je mensen aanspreekt en hoe je met bepaalde situaties omgaat. Ik leer ze als een heer te gedragen. Gaat niet altijd zo gemakkelijk want de meeste vinden het maar onzin. Zien de waarde daar niet van in. En de jongens hebben nog minder respect voor de mensen die hen willen helpen. Vind jij mij ook zo oudbollig overkomen? Zo stijf?”

sorry voor de late reactie :S
=
Hoewel Alexis zo goed als volwassen was, moest je bij haar niet aankomen met volwassen gedragen.Tenminste niet op de manier zoals het ideaal was. Netjes trouwen met een man, eventueel een paar dagen per week werken en verder voor het huishouden zorgen. Zoiets was niet voor Alexis weggelegd, sowieso stoorde ze zich al aan het opgedrongen rollenpatroon wat nog altijd niet doorbroken was. "Zal ik doen." lachte ze, hoewel het wel heel toevallig zou zijn, als ze achter zijn adres zou komen. Ze dronk nog wat van haar drinken, terwijl ze luisetrde naar de uitleg van Eric. Wat hij nou precies voor werk deed. Het was het soort werk waar je voor weggelegd moest zijn, wilde je het tot een goed einde kunnen brengen. Alexis had daar een veel te kort lontje voor. Meestal bemoeide ze zich niet met misstanden van andere, ze was zelf ook niet iemand die bepaald op het rechtte pad gebleven was. Maar soms, als het haar echt wat deed loste ze het meestal op met geweld, in plaats van gewoon rustig te blijven. Bij de vraag van Eric schudde de donkerharige vrouw haar hoofd, "Nee, het past wel bij je." alsof ze hem al jaren kende, maar soms was de opinie van een vreemde beter dan die van iemand die veel dichter bij stond.

Maakt niets uit!
Gewoon rustig aan Eefje
___

De kans was maar minimaal dat zij net in het juiste dorpje zou bevinden waar Eric woonde. In zo'n grote rijk met allemaal steden en dorpen zou de kans echt zo klein zijn dat ze toevallig uitkwam waar hij woonde. Je weet nooit wat het lot voor je in petto had. "Houd ik je aan." zei hij op een vriendelijke manier met een vlugge knipoog wat niet bepaald bedoeld was om met haar te flirten. De vrouw vond zijn stijl, zijn manier van doen wel bij hem passen. Hoezo paste het bij hem? Kwam het door het manier van spreken, zijn houding of hoe zij zich deed kleden? En vond de vrouw het niet irritant om in zijn aanwezigheid te zijn? Alexis leek gewoon heel anders als de vrouwen in deze tijd. De meeste vrouwen trouwden al jong, werden al vroeg zwanger en gingen dan voor het huishouden en kinderen zorgen terwijl de man op het werk is. Zij leek daar totaal niet het type voor. Zij leek de type die zelf voor de brood op tafel zorgde. Een vrouw die niet uren achter het fornuis stond. "Doe jij ook een bepaald werk?" Eric vond het altijd leuk om te horen hoe mensen nu voor hun geld zorgde. Hij had altijd al zoveel fascineerde verhalen gehoord of unieke werkzaamheden wat je niet iedere dag tegen kwam. Hij had zelfs iemand ontmoet die in het circus werkte, heel leuk.

Danke!
-
Alexis had zoals gewoonlijk haar woordje wel klaar staan en had dan ook geen enkele moeite om om de waarheid heen te draaien. "Nee, niet echt." ze glimlachte eventjes naar Eric, voor ze extra uitleg gaf, "Soms als ik in geldnood ben dan neem ik een klein baantje aan voor een bepaalde periode, tot ik weer genoeg heb om verder te trekken." dat het soms baantjes waren die het daglicht niet konden verdragen liet ze achterwegen, evenals haar 'beroep' als spion van Het Dertiende Rijk was ook niet iets waar ze over sprak, maar dat was ook niet echt nodig.

"dat hoor ik wel vaker. Vaker doen reizigers dat. Ergens werken om voor kort geld te verdienen zodat zij weer kunnen doortrekken. Weer verder met hun reis kunnen gaan. Begint het geld weer op te raken dan nemen ze weer even een baantje erbij. Even waar zij extra handen nodig hebben." Eric glimlachte vriendelijk en besloot nu een water te bestellen zodat hij dadelijk niet van die gekke dingen ging zeggen of doen. Als hij aangeschoten werd dan kon zijn houding soms wel eens losser worden. "En wat heb je zoals gedaan?" vroeg de man nieuwsgierig.

"Oh vele verschillende dingen." antwoordde Alexis op de vraag van Eric. "Vaak gewoon simpele klusjes, zoals een paar dagen achter de bar staan en soms dingen waar Carlos erg van pas kwam." Ze vertelde hem maar niet dat ze eigenlijk meestal vuiler werk opknapte, iets wat toch niet echt handig was om zomaar openbaar te vertellen, zeker tegen een wildvreemde persoon.

Eric knikte kort bij haar woorden en begon te glimlachen toen zij vertelde zoals achter de bar staan. "Hoe is dat gevoel? Kun je mij dat een beetje omschrijven? Ik sta namelijk altijd voor de bar maar ik denk als de persoon achter de bar dat je veel meemaakt en ziet. Dronken mensen, stellen, mensen die niet kunnen dansen? Ik denk dat je de helft van de tijd in een deuk ligt van het lachen niet waar?" Hij vond het interessant om te horen hoe Alexis dus op deze manieren aan geld kwam. "Wil je je ook wel ergens gaan settelen? Een vaste baan?"

Alexis dacht na, het was niet vaak voorgekomen dat ze haar heil tot barvrouw gezocht had. "Nou het is inderdaad wel grappig, maar ook wel vermoeiend als je een hele avond naar dronkemanspraat moet luisteren." merkte ze op. Het was wel leuk geweest, Alexis was een redelijk sociaal type, maar het was niet iets wat ze echt zou willen doen als vaste baan. "En om op je andere vraag antwoord te geven, ik heb geen idee. Is het fijnom op 1 plek te wonen?" vroeg ze op haar beurt aan Eric.

Eric begon zachtjes te lachen. “Daar kan ik mij wel iets bij voorstellen. En vrouwen achter de bar zijn vrij populair onder de mannen dus dan zal je vaker ook worden lastig gevallen? “ Dronken mannen konden namelijk héél opdringerig zijn. Bij haar volgende vraag bleef Eric even stil. “Aan de ene kant wel aan de andere kant niet. Ik vind het fijn om een plek te hebben wat ik echt ‘thuis’ kan noemen alleen woon ik alleen dus is dat af en toe wel eenzaam. Ik heb wel mijn draak maar het is toch anders. En iedereen in het dorp kent elkaar en soms is dat wel minder. Veel sociale controle. Er wordt ook vaker geroddeld terwijl ze dat uit het niets baseren, toevallig omdat ze iets hebben ‘gezien’. In een stad lijkt mij veel leuker wonen alleen houd ik van rust en de natuur om mij heen. Ik klink als een oude opa nietwaar?”