Rijk v.d. Waterman - Jangan: het grasveld

"Een beetje wel." antwoordde Alexis met een knipoog op de laatste vraag van Eric, waarna ze een slokje van haar drank nam. "Maar ik snap wel een beetje wat je bedoelt, hoewel mijn voorkeur toch uit zou gaan naar een stad, die sociale controle zou niets voor mij zijn, geef mij maar de anonimiteit van een stad. Als ik er dan een keer tussen uit wil, hoef ik alleen Carlos maar te roepen en we zitten zo ergens in de middle of nowhere."

De man lachte zachtjes bij het zien van haar knipoog. Dat zag hij niet vaak vrouwen doen echter stond het Alexis zeker goed. “Ik vind de sociale controle ook niet bepaald prettig want je kunt gewoon niets doen zonder dat je hele dorp het achteraf weet. Met hun eigen interpretaties natuurlijk.” Eric besloot een water te bestellen want hij begon het vrij warm te krijgen hier. Of dat kwam door de alcohol die langzaam effect op hem begon uit te oefenen? “Precies. Misschien dat ik ooit naar een stad ga verhuizen echter weet ik niet waar. Ik wil ook niet in een te overbevolkte stad wonen want dat lijkt mij ook niets. “

Alexis zag de oude mannetjes op bankjes al met elkaar lopen kletsen, de vrouwen bij de kapper de laatste nieuwtjes uitwisselen en de blikken bij de bakkerij als je iets verkeerds had uitgevoerd. Nee, een dorp was echt niet iets waar ze zich in prettig zou voelen. Sowieso, als ze zich in een dorp zou vestigen was ze een vreemde nieuweling met een draak, hoe wilde je de aandacht op je gevestigd krijgen? Nee, een dorp was niet haar plek. "Met het kiezen van een stad kan ik je echt niet helpen, dat is een persoonlijke keuze, niet waar." zei ze terwijl ze hem kort met een glimlach aankeek.

Vic stond ongeveer midden op het grasveld. Hij had zijn shirt uit en er vlogen meerdere waterbollen door de lucht. Hij stond de mensen te entertainen en hij genoot vooral van de vrouwelijke aandacht, maar ook van die van kinderen die met grote ogen keken. Hij liet de bollen rondvliegen, maakte er slierten van, maakte er meer en minder van en nog meer van dat soort trucjes. Hij speelde in op dingen die in zijn publiek gebeurde en men vond het geweldig. Ook kon hij diertjes en vormpjes van het water maken, wat vooral de kinderen geweldig vonden. En wat iedereen helemaal geweldig vond was als hij zijn bollen samenvoegde tot twee grote, zijn handen erin stak en ze licht liet geven door energie aan het water af te staan. De bollen straalden dan een helder geel licht uit, als kleine zonnen met een blauwe binnenkant. Eigenlijk was het in het donker mooier, maar overdag mocht het resultaat er ook zijn.

Vandaag had Sheila haar eigen dagje uit. Sinds haar verloving met Daniël schitterde er een ring om haar vinger, maar dat betekende ook dat er dingen gekocht moesten worden. Sinds de jongeman in kwestie veel werkte regelde Sheila dat vooral. Maar ook zij had wel eens zin in wat rust. Daarom was ze naar het grasveld gegaan, hoewel ze merkte dat ze hier haar rust niet vond. Integendeel, allerlei mensen stonden een iemand te bekijken. Rustig wurmde ze zich er door heen, uiteindelijk hield ze haar blik op een jongeman. Zijn bovenlijf was ontbloot en zijn handen waren in twee lichtgevende bollen water. Natuurlijk wist Sheila daardoor direct wat zijn kracht was. Maar buiten dat herkende de blonde dame iets aan hem, maar wat dat wist ze niet meer. Desondanks was ze niet geheel onder de indruk en keek ze dan ook gauw weer weg van de jongen.

Het was tijd voor Vics finale. Hij splitste de bollen weer op, liet die boven zich in de lucht snel rondjes draaien en liet ze zo ontploffen. Ongemerkt was ook Darsol aangekomen, nauwelijks zichtbaar door het daglicht. De lichtdraak met de zes vleugels ontplofte tegelijk met de bollen en Vic verdween achter een regen van druppels en licht. Zodra al het water weg was, stond hij er niet meer. Er lagen alleen nog wat plasjes water. De mensen waren verbaasd en bleven eventjes staan kijken, om daarna weer ieder hun eigen weg te gaan. Vic stond aan de bosrand zijn shirt aan te trekken en glimlachend toe te kijken. Hij wist ook niet echt wat er gebeurde, hij wist alleen dat Darsol hem met de snelheid van het licht kon transporteren. Zo was hij hier terecht gekomen. De zesvleugelige draak vloog nu weer weg en nam boven zijn vorm aan van de lucht, zodat hij ermee versmolt. Alleen, als je heel goed keek, zag je zes vleugelachtige vormen en twee gouden ogen.

Toen de grote finale kwam keek Sheila toch even op. Zachtjes grinnikte ze toen hij verdween. Zelf bleef ze nog even staan, nadenkend. Waarna ze plaatsnam op het veld. Ze legde haar tas naast zich en keek even naar de giechelende meisjes die nog over de jongeman stonden te praten. Grinnikend schudde ze haar hoofd. Ze ging even met een hand door haar blonde haren, ze zou ze weer bij moeten werken, haar rode kleur begon weer zichtbaar te worden. Zacht beet ze op haar onderlip. Haar ogen gleden naar de hand met de ring en ze haalde die er even vanaf, het was een prachtig ding. Maar toch voelde ze zich nu al opgesloten dus deed ze hem even in een zakje. Erna ging ze liggen, in de zon om een beetje een kleurtje te kunnen krijgen. Sheila was immers vreselijk bleek.

Vic stond in de bosrand te wachten tot zijn toeschouwers weg waren. Het duurde even, want de meesten bleven wachten tot hij weer zou verschijnen, maar dat deed hij niet. Dus na een kwartier waren ze wel allemaal weg. Hij kwam rustig tussen de bomen vandaan alsof hij helemaal geen weet had van het spektakel en ging naast een meisje in het gras zitten. Hij bedacht zich even of hij zou gaan flirten, maar besloot daar uiteindelijk maar mee te wachten. Hij ging liggen, hield voor de verandering zijn bovenkleding aan en genoot van het zonnetje. Dit waren eigenlijk wel perfecte dagen, al moest hij vanavond weer aan het werk, op zoek naar een kamp van de Dertieners en daarna door naar het kamp van Alexis. Hij zou zich daar maar eens gaan melden.

Hoewel ze opmerkte dat er iemand naast haar kwam liggen begon ze niet direct met spreken. Pas na een tijdje draaide ze haar hoofd een kwartslag. "Het zag er goed uit, je show." Sprak ze rustig, haast alsof ze er verstand van had maar dat viel weg mee. Haar kracht was aarde, dus daar kon zij veel meer mee dan met water. Na die woorden bekeek ze hem nog even waarna ze haar hoofd weer op de zon richtte en haar ogen sloot. Ze vond het heerlijk om gewoon even te genieten van de warme zon en even helemaal tot rust te komen. Om even geen zorgen te hebben. Met een glimlachje op haar gezicht lag ze daad dan ook te genieten. Wachtend tot de jongeman ook wat zou zeggen, of niet natuurlijk. Als hij niet wilde dan moest hij dat niet doen.

Vic draaide langzaam zijn hoofd. "Bedankt," zei hij lachend. "Alles voor de mooie dames." Hij gaf het meisje een knipoog en draaide daarna zijn hoofd weer richting zon. Even bleef hij stil, maar uiteindelijk ging hij verder. "Het klinkt wel alsof je er verstand van hebt," merkte hij op. Daarna zei hij niets meer. Het meisje kwam hem niet bekend voor, of hij moest nog beter kijken, maar dat vond hij ook niet nodig. Een gezellig praatje kon best wel en dat ze een Twaalver met magie mocht zijn, dat kon hem niet schelen. Eerst flirten, later pas andere zaken. Want dat hij ging flirten had hij inmiddels wel besloten.

Zachtjes moest Sheila om zijn woorden lachen.. "Een beetje maar hoor. Niet heel veel." Zei ze glimlachend. Ze keek vrolijk naar hem en glimlachte naar hem. "En mooie dames stonden er zat." Sprak ze plagend. Ze ging weer goed liggen en sloot haar ogen even. "Jij mocht er anders ook wel wezen hoor." Mompelde ze zachtjes waarna ze haar mond weer hield. Ze wist wat hij van plan was en ze stond het toe. Het deed haar niets dat ze verloofd was, dat was meer vriendschappelijk. Dus ze vond het niet erg. Wat aandacht en geflirt vond ze altijd wel leuk. Vrolijk lag er een glimlach rond haar lippen. Ze vond het geweldig

Vic grinnikte. "Ja, eigenlijk wel," zei hij vrolijk. Aandacht van meisjes vond hij altijd leuk. "Maar ik heb jou niet gezien, dus jij stond er niet zo lang." Hij keek altijd naar elk vrouwelijk gezicht in zo'n menigte, om te kijken of er iemand tussen zat waarmee hij zou willen flirten. En dan deed hij dat met bepaalde blikken die ze meestal wel goed opvingen. Maar dat dit meisje nu zo'n complimentje gaf liet hem wel een beetje rood kleuren. Eventjes maar, het was heel snel weer weg. "Ik ben trouwens Victor," stelde hij zich vrolijk voor. "Maar jij mag Vic zeggen."

"Aangenaam Vic. Ik ben Sheila." Begon ze voor ze antwoord gaf op de rest. Ze glimlachte even naar hem. "Nee, ik was er net pas. Ik kwam hier eigenlijk voor mijn rust." Zei ze grinnikend. "Mijn voeten waren moe geworden van het lopen." Ze moest even lachen en keek naar hem met haar grote blauwe ogen. Haar blonde haren vielen langs haar gezichtje. Ze genoot wel van zijn aandacht en rekte zich even uit waarbij ze beschaamd een beetje moest gapen. Snel sloeg ze haar hand voor haar mond. Waarna ze een beetje grinnikte. "Sorry, dat is niet echt netjes." Zei ze zachtjes lachend. Ze keek naar hem en haalde wat haren uit haar gezicht zodat ze hem weer rustig aan kon kijken.

"Ah, en ik hield die rust zeker bij je weg, of niet?" antwoordde Vic vrolijk en hij gaf haar een speelse knipoog. Hij vond het leuk om op deze manier met een meisje te praten, al lag het er natuurlijk wel aan wat voor meisje. Hij wuifde haar verontschuldiging weg en keek haar lachend aan. Ze had wel mooie ogen, dacht hij. "En waarom moet een mooie dame als jij dan zoveel lopen?" vroeg hij verder. Hij wist dat het redelijk standaard was wat hij deed, maar het had meestal wel succes.

"Ja. Echt, je bent slecht hoor." Zei ze lachend. Ze keek even naar de jongen en grijnsde even. "Ik moest inkopen doen en dat moet nou eenmaal lopend." Zei ze vrolijk. Ze vond het leuk met hem en hij zag er nog goed uit ook. "Ik bedoel er is niemand zo aardig om me te dragen." Voegde ze er plagend aan toe. Ze wist best dat het standaard was en ze in een cafe ook zo'n gesprek zou hebben maar dat was nou juist het heerlijke. Hier ging ze niet zo snel de bosjes in duiken met hem. Integendeel, ze zou hem dan eerder nog teleurstellen als dat zijn plan was natuurlijk. Rustig rolde ze erna even op haar zij en bekeek hem.

"Dan neem ik aan dat de mooie dame geen nee zou zeggen tegen hulp bij het dragen van de inkopen?" veronderstelde Vic met een grote glimlach. Hij ging ook op zijn zij liggen en bekeek tegelijkertijd Sheila. Hij was absoluut niet van plan haar mee de bosjes in te krijgen. Als hij meiden aan de haak sloeg, dan was dat echt omdat hij haar leuk vond en dan bracht hij tijd met haar door. Maar hij dook niet met hen in bed. In feite was hij nog maagd. Hij vond toch echt dat dat hoorde bij iemand bij wie hij zich heel goed zou voelen. Helemaal lekker in zijn vel.

Sheila grinnikte even en schudde haar hoofd. "Nee hoor, dat zou deze dame geen enkel probleem vinden." Zei ze lachend. "Maar ik denk dat ze liever nog even blijft liggen denk je niet?' Zei ze. Ze keek hem vrolijk aan en glimlachte naar hem. Ze vond het leuk zo met hem waarna ze overeind kwam. Snel pakte ze wat chocola uit een tas en bewoog er lachend mee. "Wil jij ook een stukje?' vroeg ze liefjes aan hem toen ze er iets vanaf brak. Ze keek hem vrolijk glimlachend aan en nam zelf een hapje..

Vic knikte en maakte een instemmend hmhm-geluidje. Er was niks mis mee om hier in de zon te liggen. Vooral niet met leuk gezelschap. "Lijkt me lekker," antwoordde hij bij de vraag voor chocola. Dat soort dingen ging er altijd wel in. Maar natuurlijk niet te veel, want zijn lichaam was wel iets waar hij trots op was. Hij keek even om zich heen en richtte zich daarna weer naar Sheila. "Je zegt het maar als je naar huis wil, dan draag ik die spullen wel voor je," zei hij en hij nam de chocola aan.

Tevreden keek ze naar hem. Ze gaf hem wat chocola waarna ze het netjes weer opborg. Glimlachend knikte ze even. "Dat vind ik erg lief van je." Zei ze glimlachend tegen hem. Hoewel ze wist dat ze het uiteindelijk wel zelf zou tillen, ze wilde niet dat Vic Daniël zou zien, dat zou vast geen goede indruk laten en dat terwijl ze het gewoon fijn vond bij Vic, het was zo gezellig. Glimlachend keek ze naar Vic en at wat van de chocola. "Hm, ik kan hier echt vreselijk van genieten weet je."

"Wie geniet er nou niet van chocola," antwoordde Vic glimlachend. "Behalve dan mensen met allergieën en andere rare probleempjes, of mensen die niet graag verliefd worden." Hij keek Sheila vrolijk aan en nam een hap. Het was gezellig met Sheila en van Vic hoefde er eigenlijk niet eens iets op te bloeien. Dat zou hij natuurlijk wel als een leuk extraatje beschouwen, maar het hoefde niet.

Sheila moest zachtjes lachen. "Hm, ja chocola is wel echt iets om verliefd bij te worden natuurlijk." Zei ze met een knipoogje. Erna nam ze weer een hapje. Ze keek even naar Vic en glimlachte tevreden. Rustig nam ze een hapje waarna ze naar Vic keek. "Maar om echt verliefd te worden heb ik wel echt wat meer nodig hoor. Gelukkig zit het weer en de plek al mee." zei ze plagend. Hoewel dat natuurlijk niet betekende dat ze verliefd zou worden, Sheila geloofde daar nog nauwelijks in..

"Dat klopt," beaamde Vic en hij knikte, terwijl hij er even over nadacht. "Wat heeft een schone dame als jij dan nog meer nodig om verliefd te worden?" Hij was eigenlijk wel nieuwsgierig. Misschien stak hij er nog was van op en kon hij haar wel zover krijgen. Dat soort dingen vond hij leuk. En als duurde het dan maar een weekje, voor Vic was het genoeg. Na een week was hij alweer toe aan de volgende.

Sheila glimlachte en keek even grinnikend naar Vic, even nadenkend over wat ze nog meer nodig had. "Uitdaging.." Zei ze zachtjes. "En plezier." Zei ze vrolijk. Ze keek even naar de jongeman. Glimlachend keek ze hem aan, haar chocola was inmiddels op en ze keek naar Vic vanonder haar lange wimpers. Genietend keek ze naar hem en keek hem verlegen aan. "En wat geplaag natuurlijk." Zei ze giechelend.

Vic probeerde te verfbergen hoe nuttig hij die informatie vond. "Dus als een man dat allemaal doet, dan zit hij gebakken," zei hij lachend. Plezier en geplaag had ze nu al van hem gehad, moest hij dan alleen nog uitdagend gaan zijn? Dat kon hij wel. Binnen no-time zou hij Sheila om zijn vinger hebben gewonden en dan had hij een fijne week voor de boeg. Niet dat hij er zo over dacht, maar ik kon het niet minder cru omschrijven.

Genietend keek Sheila hem aan. "Ik denk het wel ja, als het een leuke en knappe man is natuurlijk." Zei ze lachend. Ze keek even naar Vic en glimlachte vrolijk. Ze gleed even met een hand door haar haren heen en ging na hem nog even aangekeken te hebben o haar rug. Ze grijnsde plagend naar hem, het was leuk zo en rustig bleef ze dan ook liggen.