Herberg de Halve Maan - Rijk van de Maagd.

De vrouw deed haar lip piercing uit om het schoon te maken om ontstekingen te voorkomen. Ze legde het sieraad even aan de kant en zakte lekker de bad in. “Heerlijk. Dit heb ik in zo’n lange tijd niet meer kunnen doen. Altijd in rivieren mijzelf wassen… Het gemis van warm water” Kirsten’s groene ogen waren nu op de vrouw gericht. “Insgelijks. “ sprak Kirsten op een vriendelijke toon uit. “Ik heb in zo’n lange tijd niet meer kunnen ontspannen en even geen zorgen aan mijn hoofd. Gewoon in het moment leven” Ze snoof de heerlijke geur van rozen goed op. “Wordt je ook altijd zo… ontspannen in bad? Alsof je bijna in slaap kunt vallen?” Kristen ging door haar blauwe lokken en trok Sheila naar zich toe, zorgde ervoor dat de vrouw tegen haar kon aanleunen. “En met jouw lichaamswarmte erbij is het nog beter” dat op een verleidelijke toon in de vrouw haar oor gefluisterd.

Sheila knikte en kwam glimlachend bij haar zitten. Zeker toen ze helemaal tegen de vrouw aangetrokken was vond ze het heerlijk en ze keek haar met een lieve blos aan. Dicht tegen haar aangekropen. "Ik zou hier heerlijk kunnen slapen zo bij jou. En me rustig ontdoen van het vuil op mijn lichaam. Het doet me echt goed, zoiets." Zei ze zacht. Ze keek liefjes naar Kirsten en gaf haar zacht een kusje. "Zal ik je zo even insoppen?" Vroeg ze liefjes. Ze glimlachte en pakte een sponsje erbij en keek even naar de vrouw. "Hm.. het is echt heerlijk, dit. Het is zo rustgevend en straks zijn we toch weer intensief bezig. Wel gezond in ieder geval." Voegde Sheila daar glimlachend aan toe waarna ze de vrouw een kusje gaf. "Zeg Kirsten, ik ben echt heel blij dat je me toeliet om bij je te zijn." Fluisterde Sheila liefjes en ze kroop goed tegen haar aan en sloot haar eigen ogen even. Dit was anders dan de vorige avond. Toen had er soanning gehangen tijdens het wassen.. Nu niet meer.

“Je lijkt veel jonger als je bloost” merkte Kirsten op. Ze bestuurde Sheila’s gezicht. De vrouw wist geen enkele oneffenheid te vinden want Sheila’s gezicht was gewoon heel mooi om naar te kijken. Had Kirsten maar zo’n symmetrisch gezicht zonder schoonheidsfoutjes. “Het zal iedereen goed doen om een bad te nemen. Helaas heeft niet iedereen daar het geld voor” Kirsten kon ook met geluk dit betalen omdat zij spullen of geld van de ‘rijken’ had weten te stelen. Dat ging zij echter niet aan Sheila vertellen want dan kreeg de vrouw een heel ander beeld. “Ik heb echt zin om in de natuur lekker mijn benen te strekken en mijn spieren aan het werk te zetten” Bij de vraag van de vrouw haalde Kirsten haar schouders op. “Als je wilt… Het hoeft niet perse. Ik wil dat je je ontspant” Kirsten drukte haar lippen in de hals van de vrouw, kuste haar liefkozend. Haar groene ogen waren nu in die van Sheila gericht. “Dat gebeurd niet vaak” mompelde de dame zachtjes. “Wen er ook maar niet aan” Kristen was niet echt een persoon waar je op kon bouwen. De ene dag was ze er en de andere dag verdween ze weer omdat zij moest vluchten voor de wachters.

Sheila glimlachte verlegen en knikte even. Ze vond het leuk om dat te horen. Waarna ze knikte. "Ja dat klopt. Daarom ben ik best blij dat ik het vaak wel kan betalen. Wat dat betreft ben ik echt een hele slechte reiziger. Ik was me niet graag in beekjes." Zei Sheila eerlijk. Ze maakte het sponsje goed nat en begon Kirsten glimlachend te wassen en kuste elke keer zacht met haar mee. Pas toen de vrouw tegen haar zei dat ze er niet aan moest wennen keek ze haar onzeker aan. Ze slikte en streelde de wang van de vrouw. "Oke.." zei ze zachtjes. "Ik zal er niet aan wennen." Fluisterde ze haar toe. Sheila keek even weg en waste door. Haar ogen hield ze op de schouder van de vrouw die ze toen zacht kuste. "Ik zal je in ieder geval niet vergeten, geloof me." Zei ze zacht. Sheila knuffelde haar liefdevol en slikte even. Ze wist zeker dat ze Kirsten zou gaan missen en ze beet even op haar onderlip. Ze had het heerlijk met haar gevonden maar buiten het seksuele gedeelte was de vrouw ook echt heel erg lief voor haar en dat vond ze erg fijn.

“Schaam je” Ze tilde de kin van de vrouw op zodat Sheila haar wel moest aankijken. “Je moet je innerlijke avonturier eens gebruiken. Heel zonde als je dat niet doet. Natuurlijk is slapen in herbergen veel comfortabeler maar een nacht in de boom slapen is zeker niet verkeerd. Jagen voor je voedsel, zelf een vuurtje maken. Ik ben echt een buitenmens” Dat kwam ook dat Kirsten nooit ergens zou kunnen vestigen voor te lang want dan vonden ze haar te snel. Ze moest altijd in beweging blijven. De vrouw leek het niet leuk te vinden om te horen wat Kristen net tegen haar had gezegd. Wat moest ze anders? Sheila zou alleen maar gevaar lopen in haar bijzijn en ze was niet een bepaald persoon die het in de kerkers volhield. Nee de vrouw werd gek. Sheila moest gewoon genieten van haar zorgeloos leventje. “Ik jou ook niet hoor” Kristen streek met haar duim langs de onderlip van de vrouw. “Waarom bijt je nu op je onderlip? Ik zeg niet dat we elkaar nooit meer zullen zien?” Haar vingers gleden over de bovenarmen van de vrouw, keek haar doordringend aan. “Je zult zeker weer iemand tegen komen waar het mee klikt. “ Ze drukte een kus op de slaap van de vrouw.

Sheila keek haar aan en keek haar verlegen aan. "Ik gebruik mijn innerlijke avonturier niet vaak." Zei ze liefjes. Ze keek de vrouw aan. "Maar het klinkt wel heerlijk moet ik toegeven." Zei ze zachtjes en ze keek haar aan. Ze vond het leuk om te horen wat Kirsten deed. Rustig luisterde ze naar haar en voelde haar vinger zacht over haar onderlip glijden en liet hem wat los. "Het is zo lastig om je te vinden als je iemand bent die niet gevonden wilt worden." Fluisterde Sheila haar zachtjes voel en ze kroop tegen haar aan. "En vast wel. Maar jij was wel anders hoor, dat meen ik." Zei ze zacht. Ze keek even naar Kirsten en beet op de binnenkant van haar wang. "En ik vind niet snel iemand met wie hrt oprecht klikt. Meestal vinden ze me te grof gebekt, omdat ik zeg voor ik denk. Ik weet het niet.. ze hebben het er niet zo op. En mensen die ik in een herberg tegen kom zijn ze de volgende dag toch al wel weer weg." Zei ze zacht. Ze slikte even en keek onzeker naar Kirsten en slikte. Ze streelde de haren vam de vrouw liefjes en keek haar teder aan. "Ik weet het niet. Ik hoop maar dat je gelijkt hebt hoor Kirsten.."

“Het is ook echt heerlijk. Je weet niet wat je mist. En je draak zal dat ook op prijs stellen. Draken zijn nu eenmaal beesten die graag van alles verkennen” Kirsten luisterde naar de woorden van Sheila. “Sorry” was het enige wat ze hierop zei. “Het ligt allemaal gewoon heel erg ingewikkeld” Je merkte aan haar houding dat de vrouw er niet over wilde praten. “Ik ben anders? Hoe anders?” Kristen sloeg haar armen om de middel van de vrouw, haar kin op haar schouder gerust. “Daar heb je een punt. Onthoud wat ik je heb gezegd. Als je jezelf niet respecteert zullen anderen het ook niet doen. Als je wilt dat iemand langer bij je blijft niet meteen met diegene in bed duiken. En… Misschien wat liever voor je medemensen zijn?” Dat moest Kirsten zeggen. Zij sprak nauwelijks tegen vreemdelingen en als ze sprak was het meestal niet bepaald aardig. Maar Kirsten hoefde ook geen vriendschappen te sluiten want dat werd alleen maar lastig. “Ik heb gelijk, altijd. “ Kirsten beet zachtjes in de schouder van de vrouw. “Ben je al klaar met mij in te soppen?” Kirsten gebruikte een ondeugende ondertoon en haar handen gleden nu over de bovenbenen van de vrouw.

Sheila glimlachte vrolijk. "Dat geloof ik graag, Dain is echt een draak die graag in het bos rond loopt." Zei ze met een glimlachje waarna ze Kirsten aan keek. "ik zal erover ophouden en het gewoon accepteren." Zei ze zachtjes. Ze slikte even en voelde de armen van Kirsten om zich heen. "Jij bent veel liever en aardiger dan vele anderen." Zei ze zachtjes en ze keek haar verlegen aan. "Jij ging niet direct weg." Zei ze met een lieve glimlach. Ze keek haar aan en slikte. "Ja.. Ik weet dat dat moet. Maar het ligt ook niet altijd alleen naar mij. Maar aardiger zijn.. Tja. Ik probeer het vaak wel maar ik ben soms nogal snel op mijn teentjes getrapt." Zei e eerlijk waarna ze giechelde. "Natuurlijk Kirsten. Altijd." Zei ze plagend en ze sloot haar ogen even genietend toen ze de handen van Kirsten over haar eigen bovenbenen voelde gaan. 'Oh ja.. Helemaal." fluisterde ze zacht. Ze kwam even op het schoot van de vrouw zitten en keek haar ondeugend aan. Ze vond het heerlijk om zo bij Kirsten te zijn en kuste zachtjes diens lippen. Ze genoot zo van haar en slikte even

"Dat dacht ik al, de meeste draken zijn zo. Beesten die in de natuur thuis horen. Al is het in de bergen, grotten, zeeën, bossen of andere gebieden. " Kirsten streek een lok uit het gezicht van Sheila die zij achter haar oor deed. "Sheila... Ik weet dat dit gewoon niet leuk is. Echter weet je niet wie ik werkelijk ben" zei ze op een gekwelde toon. "Dat valt mee. Zo aardig ben ik niet. Op je teentjes getrapt? Dan moet je tot 10 tellen"" Ze kneep zachtjes in haar wang om haar te plagen. De ondeugende ogen besefte Kirsten dat zij ook zo was geweest vroeger. Toen zij verliefd was op haar eerste liefde. Zo onschuldig, jong en dan zo'n blik. Wat kreeg ze toch spijt van de dingen wat zij toenertijd had gedaan. Kirsten kuste de vrouw zachtjes op haar schouder, achter haar nek en haar bovenrug.

Met een glimlachje knikte Sheila even. "Ja.. Dain is wel zo ja." zei ze zacht waarna ze even omkeek toen de vrouw een lok achter haar oor deed. Ze slikte even. "Ik hoef niet te weten wie je werkelijk bent. Zoals je nu bent vind ik je geweldig." Fluisterde ze zachtjes. Ze keek haar liefjes aan en giechelde. "Ja maar daar ben ik zo slecht in." Zei ze giechelend en ze keek liefjes naar Kirsten. Ze was nog zo jong, nog zo naïef. Ze had heus wel wat geleerd van haar eerste liefde maar ze had nooit echte pijn gevoeld. Genietend sloot ze haar ogen even toen ze de kusjes van de vrouw voelde. Ze bloosde verlegen en genoot. "Hm.. Heerlijk." fluisterde ze zachtjes. "Ik vraag me soms af hoe het zal zijn. Later.. Of ik dan een vaste vriend of vriendin heb. Of ik ooit kinderen zal krijgen.. Of Dain altijd bij me zal blijven. Hoe het zal aflopen met Kyon.." Sprak ze zacht wat dingen uit. Natuurlijk was ze ook dol op haar leven nu maar Sheila was best een dromer en leefde soms meer in haar gedachten dan dat ze met beide voeten op de grond stond.

Sheila leek Kirsten gewoon een geweldig persoon te vinden. Hoe kon zij nu geweldig zijn als zij zoveel bloed aan haar handen had? Als zij zoveel zonden had gepleegd wat God verboden heeft? Het voelde fijn in haar aanwezigheid te zijn maar haar zelfhaat begon meer te groeien naarmate ze in Sheila's aanwezigheid bleef. De vrouw was alles wat Kirsten vroeger wilde zijn waar zij nog steeds naar hunkerde. Oprecht, weten wat je wilt en durven te zeggen wat er in je gedachten omgaat. Kirsten hoorde Sheila haar gedachten over de toekomst. Over de vragen hoe het allemaal eruit zal komen te zien. "Jij zult volgens mij een hele goede moeder zijn. Alleen zal er pas een man in je leven komen als je onthoud wat ik je vertel. Jouw draak zal altijd aan je zijde zijn tot de dag aan je sterfbed. Je weet dat draken veel langer leven als ons" Daarbij moest zij meteen aan Rage denken die 24 uur voor haar klaar stond wat er ook gebeurde. Wat zou er gebeuren als de draak er alleen voor stond later? Naarmate zij ouder werd en uiteindelijk stierf? Deze gedachten leken haar te verstikken omdat zij niet aan de realiteit wilde denken op dat moment. "Zullen we er niet teveel over nadenken?" Haar vingers gleden over de wang van de vrouw voordat ze haar lippen zachtjes betaste met de hare.

Kort keek ze even om naar haar en glimlachte bij die woordene. Ze kroop dicht tegen Kirsten aan en knikte. 'Ik ga mijn best doen.' Zei ze haar liefjes toe. "Ik ga mezelf waarderen en niet meer zomaar aan iedereen geven. Ik ga het althans proberen." Zei ze zacht en liefdevol. Ze knikte. 'Dat weet ik, maar toch. Dat maakt het wel lastig." Zei ze zachtjes waarna ze knikte. Ze zou er haar mond over houden omdat Kirsten dat van haar vroeg. Ze kuste zachtjes diens lippen, intens en liefdevol. Sheila genoot van de vrouw die een voorbeeld voor haar begon te worden. Natuurlijk was dat anders geweest als Sheila eerst over haar daden had gehoord en haar daarna pas iets leerde kennen. Maar nu aanbad ze de vrouw nog net niet. Met een lieve glimlach streelde ze door de haren van de vrouw. Ze kon nog zoveel van haar leven. Haar adviezen nam ze ter harte, haar woorden nam ze in zich op. Zelf had ze nog nooit iets ergs meegemaakt. Nooit was haar iets aangedaan en altijd had ze in bescherming geleefd. Deze vrouw was zo anders, misschien daarom ook dat ze het naïeve jonge meisje zo aantrok dat letterlijk aan haar lippen hing. Dat naar alles luisterde wat ze zei en haar enkel gelijk kon geven. Sheila was nog zo anders. Je zou soms nauwelijks kunnen zeggen dat haar leeftijd al die van een volwassene was, soms was ze nog zo kinderlijk..

"Je best is niet genoeg. Gewoon doen" Ze nam haar kin tussen haar slanke vingers om de vrouw doordringend aan te kijken. "Als ik je binnenkort weer tegen het lijf aanloop wil ik horen dat je iemand heb ontmoet waar je een toekomst mee wilt. En al is het geen toekomst dat je nog niet met diegene naar bed bent geweest. Laat zien wat je waard bent" Kirsten verbaasde zichzelf over de woorden wat zij uitsprak. Meestal interesseerde zij zich niet voor anderen of hun levensstijl want Kirsten was zelf ook geen heiligboontje. Iets vanbinnen vertelde Kirsten dat zij om Sheila begon te geven en wilde dat zij niet gekwetst werd door anderen. Haar vingers gleden door Sheila's natte lokken die zij voor kort vasthield om ervoor te zorgen dat Sheila niet weg kon gaan. Kirsten wilde nu niet alleen zijn en vond haar aanwezigheid erg prettig. Haar vingers gleden van haar lokken langs haar hals om het te rusten op haar borst. Haar linkerborst alsof zij de kloppingen van haar hart wilde voelen.

Met een gehoorzame blik keek Sheila haar aan. Ze voelde hoe haar kin werd vastgepakt en keek de vrouw aan. Onzeker keek ze haar aan. Waarna ze knikte. "Dat zal ik doen." Fluisterde ze zacht. Ze voelde hoe de hand van Kirsten door haar haren gleed, genietend onderging ze het en de hand eindigde op haar borst. "Ik wil je niet teleurstellen." Fluisterde Sheila haar zacht toe. Dat wilde ze inderdaad niet, ze wilde graag dat Kirsten trots op haar kon zijn. Om de een of andere reden gaf het haar een fijn gevoel als Kirsten trots op haar zou zijn en heel zacht kuste ze de lippen van de vrouw. 'Maar om met jou het bed te delen zie ik niet als een slecht besluit." Fluisterde ze haar liefjes toe. Ze keek even naar haar en streelde zacht even de wang van de vrouw. Ze was zoveel meer dan dat Sheila was en glimlachend gaf ze haar een tweede kusje waarna ze haar kort haar lippen weer even los liet. "Dank je wel."Fluisterde z haar toen verlegen toe, om de een of andere reden was ze de vrouw dankbaar voor haar advies.

"Je bent onzeker. Sheila ik weet nu al ongeveer hoe jij in elkaar steekt. Je doet je zo zelfverzekerd voor alleen zoek jij gewoon vriendschap en liefde. Doe je niet anders voor dan je werkelijk bent" Kirsten kon zichzelf nu wel uitlachen want wie droeg altijd een masker? Wie was met de jaren veranderd in een persoon wat zij nooit wilde zijn? Gevangen in een web waar zij voor altijd gevangen bleef. "Teleurstellen?" De vrouw schudde haar hoofd. "De enige wie hier iemand zal teleurstellen ben ik. Je hebt echt een goed beeld van mij gevormd wat zo misplaatst is. Ik verdien dat helemaal niet" Kirsten moest nu toch wel glimlachen ondanks dat zij de hele tijd een serieuze expressie droeg. "Zullen wij ons eens gaan aankleden want mijn vingers beginnen al heel rimpelig uit te zien" Kirsten stapte uit bad, pakte twee handdoeken om er een aan Sheila te kunnen overhandigen. "Hier" Zelf begon Kirsten zichzelf droog te maken met een beetje hulp van watersturen zodat haar haren niet zelf zouden drogen. Dat duurde nog wel een uur of 3 voordat haar haren dan droog zouden zijn.

Sheila keek haar even aan. "Natuurlijk ben ik onzeker." Zei ze zachtjes. Ze was nooit gewaardeerd. Van jongs af aan had ze haar lichaam al kunnen gebruiken om dingen voor elkaar te krijgen, van een knippering met haar oogjes tot het buigen van haar rug. Ze had alles perfect voor elkaar en leek een werkelijk rolmodel, terwijl haar karakter nog nooit tot bloei was gekomen. Nooit had ze daar ook aandacht in gestoken. Wat had iemand nou aan z'n karakter, daar won je niets mee.. Daar zette je mensen nergens toe. Zacht beet ze even op haar onderlip en keek naar Kirsten. Met een glimlachje knikte ze. Ook Sheila kwam overeind en na een handdoek aan. "Maar het is wel heel fijn beeld." Zei ze na even nadenken. "Hoewel het misschien niet helemaal klopt voel ik me er wel goed bij en wil ik je graag zien als een nieuwe vriend die ik erbij heb gevonden." Zei ze zacht. Ze glimlachte even naar Kirsten en begon haar haardos die nu zwaar naar beneden hing droog te maken terwijl ze soms even glimlachend naar Kirsten keek.

"Je geeft het toe" Het verbaasde Kirsten wel om te horen dat deze vrouw onzeker was over zichzelf. Niet meteen op haar lichaam of uiterlijk want Sheila wist zo mensen op haar vinger te winden maar haar persoonlijkheid. Nooit had iemand de moeite genomen om haar echt te leren kennen want als ze haar eenmaal hadden gehad vonden ze het goed geweest. Kirsten vond dat helemaal niet want haar lichaam voegde gewoon wat extra's bij. Ze hadden het heel leuk gehad gisternacht, deze ochtend en Kirsten wilde niet dat het zou stoppen. Nu ze nog even zorgeloos kon rondrennen zonder de wachters achter zich aan wilde ze vriendschap hebben met Sheila. Misschien meer... Dat laatste was niet van toepassing want de vrouw zou niet zijn opgewassen tegen haar levensstijl. Soms werd het Kirsten zelfs te veel en dat zij heel wat want Kirsten kreeg je niet zo snel gek. "Zal ik je helpen met je haar?" Ze nam de rode lokken in haar handen en haalde het water eruit wat zij terug stuurde in bad. "Zo nu is het helemaal droog"

"Je bent ook de enige bij wie ik het toe zou geven." Fluisterde Sheila haar zacht toe. Ze glimlachte kleintjes en keek toen even voor zich uit. Ze was zo ontzettend blij dat Kirsten er nog was. Dat maakte haar echt heel gelukkig en ze knikte. Rustig werden haar haren gedroogd. Op het moment dat Kirsten zei dat ze droog waren draaide Sheila zich om en omhelsde de vrouw. Er was iets anders aan deze omhelzing, er zat geen lust in. "Dankjewel Kirsten. Voor hoe je bij mij bent. Het kan me niets schelen dat er dingen misschien niet kloppen, ik vind het heerlijk bij je en dat je me dingen echt laat in zien." Fluisterde Sheila haar zacht toe waarna ze diens lippen liefjes kuste. "Je bent een van de weinige personen die ik nooit zou willen vergeten." Zei ze daarna en met een lieve en onschuldige blik keek ze de vrouw aan. Liefdevol, verlegen en teder streelde ze zacht door diens haren heen en slikte toen. Het was een ander soort uitbarsting dan een uitbarsting van lust en opwinding. Dit was iets meer hoe Sheila gewoonweg ook was. Ze was liever dan ze zich voor deed.

"Echt? Vertrouw je mij?" Kirsten keek haar voor kort aan om af te wachten op haar antwoord. De meeste durfde haar niet eens te vertrouwen, waren bang voor haar. Kirsten's ogen werden een slag groter wanneer de vrouw haar in omhelzing nam. Heel even wist de vrouw zich geen houding te geven omdat dit anders was dan alle andere omhelzingen tussen hun twee. De vrouw deed aarzelend haar armen om de middel van de vrouw om vervolgens naar haar woorden te luisteren. Het ging allemaal een beetje snel maar Kirsten wist dit wel bij te houden. "Dankjewel dat je mij een kans hebt gegeven" Meestal bedankte zij niet gauw mensen maar Sheila had haar al vanaf het begin gewoon een eerlijke kans gegeven zonder enkele vooroordelen. Kirsten beantwoordde de kus terug met een glimlach. "Dan vergeet mij ook niet. Sheila we zullen elkaar vaak genoeg tegenkomen, geloof mij" Haar vingers gleden door haar rode lokken die zij zachtjes streelden. "Jij bent zo oprecht. Zegt gewoon precies alles wat er in je omgaat" Kirsten had echt respect voor deze vrouw.

Sheila knikte. "Ja.. Ik vertrouw je echt." Zei ze met een lieve glimlach. Ze keek naar Kirsten en genoot van de beantwoording van haar kus. "Geen dank daarvoor." Fluisterde ze haar met een gelukzalige gllimlach terug. "Ik hoop het echt, vergeten zal ik je niet, missen zal ik je wel.' Zei ze liefjes. Ze kreeg blosjes op haar wangen van de woorden en knikte even. Ze streelde de wang van Kirsten. "Dat is soms wel leuk ja. Soms is het vreselijk. De meesten vinden me dan vreselijk brutaal." Zei ze giechelend en ze keek Kirsten aan. Langzaam liet ze haar iets losser en droogde de rest van haar lichaam goed af waarna ze zich aan begon te kleden. Glimlachend keek ze naar de jonge vrouw toen ze weer helemaal aangekleed was. Ze rechtte haar rug even en rekte zich uit. "Hm.. Gaan we zo eerst naar de stad dan?' vroeg Sheila haar liefjes. Ze keek naar de jonge vrouw voor zich en keek haar liefjes aan.

Het voelde fijn dat eindelijk iemand haar vertrouwde na zo lange tijd. Zij vertrouwde nooit iemand en zo was het ook wederzijds. Moest zij Sheila wel vertrouwen? Wie weet... "Mij missen? na een dag of twee weet je al niet meer wie ik ben" zei Kirsten op een luchtige toon. Het leek wel alsof ze zich meer van Sheila af sloot bang om dadelijk haar te vertrouwen. Dadelijk was haar vertrouwen misplaatst en bleek Sheila heel anders te zijn. Door haar verleden wist Kirsten het gewoon niet meer. "Brutaal... Meeste mensen zijn bang voor mij" Kirsten haalde simpel haar schouders op. Ook de dame begon zich nu aan te kleden met schone kleren aan. Een zwarte broek, een strakke top erop en daarop een vest. "De stad in?" Alarmbellen begonnen bij haar te rinkelen. Dat was niet echt een slim idee. "Umh... Kan wel alleen" Dan moest ze haar mantel aan, niet gezien worden. "Jij kan wel even de stad in en dan ga ik nog even wat met Rage afhandelen. We moeten namelijk nog wat doen. Dan spreken we buiten de stad af en gaan we de bergen in?"

Met een glimlachje keek Sheila naar de vrouw. "Nee. Dat denk ik niet, ik ga je echt wel missen. Je bent iemand die ik niet ga vergeten." Zei ze met een glimlachje. Waarna ze met een grijns naar Kirsten keek. "Ik niet." Zei ze grijnzend. Ze trok haar kleding aan en deed haar blouse goed. "Oh ja, nou wil je nog iets lekkers ervan hebben?" vroeg ze liefjes. Dan haal ik de dingen wel." Zei Sheila, ze toonde geen argwaan jegens het weigeren van de vrouw, ze vond het prima dat ze nog wat dingen met Rage moest doen. Met een glimlachje pakte ze haar spullen en liep even terug naar de slaapkamer waar alle spullen lagen en begon ze alvast in te pakken. "Waar spreken we dan af?" Vroeg ze rustig terwijl ze haar tas om deed. Ze keek naar de jonge vrouw en glimlachte liefjes naar haar. Ze bond haar rode haren even vast en keek rustig naar haar. Ze had er heel veel zin in en dat was best duidelijk te merken. "Brood lijkt me wel lekker, misschien wat vlees. En druiven als ik ze kan vinden, die vind ik altijd heerlijk." Praatte ze even voor zichzelf. 'Wat wil jij nog?'

"Dat geld ook voor mij maar het lijkt net alsof wij nu al afscheid gaan nemen. Daar wil ik nu niet aan denken" Kirsten deed haar haren vastmaken met een aantal vlechten om die vervolgens in een klem te doen. "Iets lekkers? Misschien wat fruit want dat heb ik wel gemist toen ik dat bij mijn ontbijt had. Doe maar wat jij lekker vind goed? " Kirsten begon haar spullen al bij elkaar te rapen om alles in haar tas te stoppen. Dingen met Rage doen had Kirsten eigenlijk als een excuus gebruikt om zich niet in de stad te begeven. "Buiten de stad. Bij de poorten om binnen de stad te komen? Weet je trouwens zeker dat je al die spullen mee kunt nemen de bergen in? Of heb je een zadeltas waar je alle spullen in doet? Zodat je draak die spullen mee kan nemen? Want als je er zelf mee moet sjouwen?"

Sheila glimlachte en schudde haar hoofd. "Nee, we nemen nog geen afscheid." Zei ze liefjes. Ze knikte even en deed haar tas bij zich, de rest had Dain. "Ik ben er over twintig minuutjes. En ja, Dain heeft een grote zadeltas." Zei ze glimlachend. Ze keek hem aan en glimlachte vrolijk. "Ik neem alleen de belangrijke dingen mee" Zei ze liefjes. Ze kuste Kirsten even. "Tot zo Kirst." Zei ze liefjes. Ze keek haar liefdevol aan. Kort knuffelde ze de jonge vrouw nog even. "Ik ben er zo weer liefje. Ze kuste haar nogmaals en liet haar toen los. Rustig liep ze naar de deur toe. "Ik zal er niet te lang over doen!" Zei ze liefjes en ze keek even naar Kirsten waarna ze snel weg liep om naar de winkels te gaan. Met een glimlachje liep Sheila even weg. Om allerlei spullen te halen.

"En als wij afscheid nemen is het geen vaarwel maar een tot ziens". De vrouw ritste de rugzak dicht , ruimde alles een beetje op en keek naar Sheila. Haar ogen straalde gewoon op een lieve manier. Weinigen keken op zo'n manier naar haar. "20 minuten? Oke en als je dat niet zou redden is dat ook niet echt een probleem. Hier neem dit mee voor mijn fruit" Kirsten gaf de vrouw een aantal munten. Ze werd weer gekust en als reactie trok zij Sheila naar zich toe om haar innig te kussen. Ze wilde niet dat het zo snel over ging. De vrouw liet haar vervolgens los, klom aan de hand van het raam naar beneden en floot zodat Rage tevoorschijn zou komen. "Wij gaan even naar de buitenrand van de stad, voorbij de poorten. Dan ga ik nog even snel slapen" haar draak knikte en liet de vrouw op hem klimmen. Ze vlogen naar waar zij met Sheila had afgesproken, ging lekker liggen op haar draak om nog even 20 minutjes bij te slapen want zoveel hadden de dames niet gehad.