Herberg de Halve Maan - Rijk van de Maagd.

Sheila nam het geld aan na de innige kus. Glimlachend liep ze de herberg uit en helemaal vrolijk ging ze inkopen doen. Met een glimlachje op haar gezicht kocht ze lekkere stukjes fruit, wat brood, kruiden en wat flees. En ze kocht stiekem, om Kirsten te verrassen een fles drank erbij. Vrolijk liep ze rond. Ze nam haar tijd want Sheila winkelde vrij vlug. Een vaak nutteloze eigenschap die de jongedame bezat. Maar na die twintig minuutjes liep ze rustig richting de afgesproken plek. Op het vlees en de fles na was het niet echt heel zwaar. Met een glimlach herkende ze Kirsten in de verte. Kort bekeek ze de vrouw even die daar nu zo onschuldig lag. Sheila adoreerde haar, haar lieve kusjes en zachte lippen. Haar fijne adviezen en haar warme aanrakingen. Glimlachend knielde de jonge vrouw uiteindelijk bij haar neer en wekte haar met een kusje op diens lippen. "Goedemiddag schone slaapster.: zei Sheila liefjes en grinnikend.

Het lag heerlijk zo op de rug van Rage om dan te slapen. Heerlijk in de buitenlucht met de zon die op haar huid scheen. De draak voeg zich af wat de dame gister in de herberg had uitgespookt met haar andere metgezel. Waar was de vrouw met zo’n rood haar wat de draak aan een vuurtoren deed herinneren. Kirsten zag er heel onschuldig en kwetsbaar uit in haar slaap. Het maakte haar een stuk jonger dan ze werkelijk was. De draak keek op toen de vrouw kwam aangelopen en een kus schonk aan Kirsten. Nu kreeg Rage al snel door dat deze dames meer intimiteit deelden als voorheen. Kirsten werd langzaam wakker door de kus wat zij voelde. Dit was nog een prettige manier om wakker te worden. “Hallo” zei ze op een zachte toon, trok Sheila naar zich toe en kuste haar intens. Haar vingers gleden over de armen van de vrouw en streek met haar vingers langs de kaaklijn. “Wat heb je allemaal gehaald?” Vroeg Kirsten nieuwsgierig en de vrouw was weer helemaal wakker en goed uitgerust.

Met een glimlach voelde hoe ze tegen de vrouw iets aangetrokken werd. Ze kuste haar lang en innig. Ze genoot zo vreselijk. Ze voelde de handen van Kirsten en sloot kort haar ogen. Waarna ze haar tas tevoorschijn haalde. Ze liet het vlees met de kruiden zien, het fruit en uiteindelijk.. "Verrassing!" Zei ze vrolijk toen ze fles tevoorschijn haalde. Ze gaf Kirsten een kusje. "Speciaal voor jou." Zei ze liefjes. Ze keek de vrouw met een lieve glimlach aan en streelde diens wang even. "Dat was het eigenlijk allemaal." Zei ze rustig. Ze keek even naar Kirsten en daarna naar haar draak. Met een glimlachje dacht ze aan Dain. Ze hoorde van hem dat hij in de buurt was. Glimlachend, keek ze daarna weer naar Kirsten. "Oh Dain is in de buurt!" Zei ze vrolijk. Ze grinnikte even en deed haar tassen weer goed. Met een glimlach streelde ze zachtjes de wang van Kirsten en genoot.

Kirsten keek naar de boodschappen die Sheila had gedaan. “Ziet goed uit. Alleen vang ik mijn vlees liever zelf” Toen Sheila plotseling een fles tevoorschijn haalde moest Kirsten toch eventjes glimlachen. “Dit is inderdaad een verrassing” Dat Sheila speciaal die fles voor haar had gekocht? Kirsten vond dat wel echt een lief gebaar. “Speciaal voor mij? Dan zullen wij die straks samen drinken goed?” Kirsten nam even de fles in haar handen om te kijken wat voor alcohol het was. Was het wat zij toen in de herberg hadden gedronken? Ze zou het straks vragen. “Je bent wel echt snel geweest” Blijkbaar kwam de draak van Sheila al aangevlogen. Alles ging volgens schema en konden ze dadelijk lekker de bergen in. Kirsten legde haar hand op de hand van Sheila, deed haar andere hand achter de nek van de vrouw om haar zachtjes naar zich toe te duwen. Hun lippen leken elkaar weer te vinden en dit keer kuste Kirsten haar rustig en voorzichtig. Daarna liet ze haar tong langs haar onderlip strelen om te vragen voor toestemming.

"Dat mag je natuurlijk ook doen." Zei Sheila haar liefjes. Ze keek tor hoe ze de fles drank aannam en glimlachte tevreden. "Ja.. Speciaal voor jou." Zei ze iets meer verlegen. Ze voelde hoe Kirsten zacht haar handen pakten en haar naar zich toe trok. Met een glimlachje kwam ze dicht tegen de vrouw aan en kuste teder en liefjes met haar mee. Ze opende haar lippen wat voor de vrouw en liet haar eigen tong strelend langs de hare glijden terwijl ze zacht de zij van Kirsten streelde. Ze was zo met Kirsten bezig dat ze niet op keek toen Dain bij hun landde. Hij bekeek de twee dames en gromde goedkeurend. Hij was even blij dat Sheila een persoon gevonden leek te hebben die ze wel mocht, dat maakte hem zeker erg blij. Sheila zelf kuste liefdevol door en genoot. Ze was echt ontzettend dol aan het worden op kirsten en zeker niet alleen op haar lichaam.

“Wat is het precies?” Kirsten kon het niet laten om te vragen wat voor drank het was. Het moest iets van de zoete kant zijn want zware dranken herinnerde zij zich wel. Haar vingers gleden van haar kaaklijn zo langs haar hals om het daar even te rusten. Haar tong streelde zachtjes die van haar en voor de eerste keer voelde deze kus heel anders. Heel even opende de vrouw haar linkeroog omdat zij de draak wel had horen aankomen. Hij leek goedkeurend te kijken naar de twee dames. Kirsten voelde zich een beetje ongemakkelijk toen zij besefte dat ze elkaar kusten waar de draken bij waren. Kirsten verbrak langzaam de kus, streelde nog even Sheila’s wang voordat de vrouw zich omdraaide. “Sheila zullen we maar eens gaan vertrekken? Anders komen we nooit aan bij de begin van de bergen” Rage kon niet wachten op zijn vleugels weer uit te slaan om lekker een aantal kilometers te vliegen. Hij vloog graag in de lucht, was nog liever in de lucht dan dat hij op de grond rondliep.

Sheila glimlachte liefjes. 'Wat je gisteren ook dronk.' Zei ze liefjes. Ze genoot van de aanraking van Kirsten en kuste zachtjes mee. Toen Kirsten haar uiteindelijk los liet knikte ze even. Met een glimlachje stond ze op, gaf wat bepakking aan Dain en fluisterde hem een paar lieve dingen toe terwijl ze zijn snuit streelde, integenstelling tot de meeste draken zag Dain er schattig en vooral lief uit. Daarna keek Sheila om naar Kirsten. "Gaan we door het bos heen lopen?' vroeg ze haar hoopvol, het bos vond ze altijd heerlijk en glimlachend keek ze naar de vrouw. Eerlijk gezegd begon ze langzaam maar zeker steeds meer voor haar te voelen. Het gaf haar niet alleen een heerlijk en verliefd gevoel en maakte haar ook vreselijk onzeker.. De vrouw leek mensen niet echt toe te staan voor lange tijd in hun leven. Dat maakte het dat ze het niet durfde toe te geven voor zichzelf,

"Aah oké dat is wel lekker" Kirsten had nu al zin om dit straks in de bergen even te drinken zodat zij het sneller warm kregen. Rage verstijfde bij de volgende woorden van de vrouw. Door de bos lopen. Is zij serieus? Welke draak vind het nu leuk om door de bossen te strompelen in plaats van in de lucht te vliegen? Kirsten gaf hem een zachte tik tegen zijn hoofd. Gedraag je Rage. Wij doen een keer iets voor een ander, niet altijd aan jezelf denken. De draak blies stoom uit zijn neusgaten omdat hij het totaal niet met de vrouw eens was. "Ja hoor dat vinden wij prima! Ga jij dan voorop? Want meestal vlieg ik over de bossen om gemakkelijker mijn bestemming te kunnen zien"

___
sorry dat het zo kort is,
ben eventjes iets anders aan het doen.

Is niet erg c:
---
Met een lieve glimlach keek Sheila naar ze. "Als hij wilt mag je draak ook best vliegen hoor. Zie je, Dain is niet enorm en een herfstdraak vandaar. Bovendien wilde ik rondkijken voor wat fruit. Maar hij ziet er niet uit alsof hij lopen leuk vindt dus hij mag ook best vliegen hoor." Zei Sheila ze liefjes en ze keek Kirsten met een glimlachje aan. "Je hebt namelijke allemaal lekkere kruiden die ze in de winkels niet meer verkopen.: zei Sheila met een ondeugende glimlach. Rustig bekeek ze Kirsten en draaide zich daarna even naar Dain om het beeld op te vangen waar hij ze heen wilde brengen. "Oh Dain vliegt ook. Misschien kunnen ze samen." Stelde de jongedame liefjes voor. Ze wilde de indrukwekkende drsak geen strobreed in de weg zitten en liefjes bood ze daarom ook allerlei andere dingen oor hem aan.

Rage probeerde zich in te houden om niet fel in discussie te gaan met Kirsten zoals hij gewoonlijk deed. Dadelijk was hij weer diegene die alles weer leek te verpesten. Kirsten hoorde hoe Sheila zei dat haar draak ook mocht vliegen als hij dat liever wilde dan door de bossen strompelen. “Kruiden… Ik moet eigenlijk mijn voorraad weer eens aanvullen want dat heb ik allang niet meer gedaan” Ze rommelde wat in een van de zadeltassen om te kijken hoeveel zij nog een voorraad had. Een beetje rozemarijn, zout peper en dat was het ook. “Gaat Dain nu toch vliegen? Gaan wij dan met zen tweeën de bossen in? Dan zijn we echt uren onderweg. Misschien is het verstandig om Rage gewoon te laten vliegen en wij samen op de rug van Dain gaan of red zij dat niet?” De draak zuchtte eens diep omdat hij dit maar een nutteloze discussie vond of een nutteloze oplossing. Dat ze gewoon beslisten wat zij wilden. Hij wilde gewoon vertrekken want dit begon echt veel te lang te duren. De duistere draak had hier geen geduld voor echter had de draak nergens geduld voor want hij wilde alles zijn afgehandeld hebben.

"Dain vliegt altijd." Zei Sheila grinnikend. "Hij vliegt door het bos heen." Zei ze met een kleine grijns. Ze keek even naar Kirsten. "Maar dan is de kans dat je kruiden vindt kleiner. Hij gaat best snel." Zei ze glimlachend. "Zo snel als snel gaat natuurlijk in een bos. Zonder dat we gewond raken." Zei ze met een lieve glimlach. Ze keek Dain even aan en daarna weer naar Kirsten. "Maar ik vind alles prima hoor." Zei ze rustig. Ze nam zacht de hand van de vrouw vast. "Kom je mee met me?" Vroeg ze zacht en ze wilde richting Dain stappen. De draak ging liggen zodat de dames op zijn rug konden stappen. Hij was duidelijk kleiner dan Rage was maar zou lang niet minder snel zijn. Integendeel, in een bos was hij tien keer zo snel als de meeste draken.

Sorry wist niet zoveel.

"Aah zo.... Natuurlijk omdat hij niet zo groot is als Rage" Rage kon echt niet door het bos vliegen zonder grote schade achter te laten. "We kunnen af en toe een stop maken tijdens het vliegen toch? Dan rapen wij gauw wat kruiden bij elkaar, vliegen een stuk verder om een stop te maken om ander soorten kruiden te verzamelen" De vrouw keek haar glimlachend aan. "Rage dan zien wij jou aan het eind van het bos goed? Dan kan je gewoon vliegen zonder zo moeilijk te doen" Rage blies nogmaals van ontevredenheid en steeg al op om geen enkel iemand aan te kijken. Geen blik waardig te gunnen. "Hij is beledigd dat ik op een andere draak ga zitten, soms is hij echt zo bezitterig" Kirsten keek naar de hand van de vrouw waardoor haar wangen iets warmer begonnen aan te voelen. Begon ze heel lichtjes te blozen? "Ik ga graag mee" zei ze op een zachtere toon om vervolgens op de draak te klimmen. Zij ging achter Sheila zitten met haar armen rustig om haar middel gerust. "Ik ben er klaar voor"

"Natuurlijk, dat zullen we ook zeker doen maar niet alle plekken bevatten de juiste kruiden." Zei ze liefjes. Ze keek even naar Kirsten. Daarna keek ze Rage na. "Hij geeft vast gewoon ontzettend veel om je." Zei ze liefjes. Waarna ze haar hand niet losmaakte en keek naar de iets rodere wangen van de vrouw. Sheila ging voor haar zitten en streelde zacht even de handen die om haar middel lagen. Ze voelde hoe Dain opsteeg en door het bos begon te vliegen. Onder allerlei takken door en tussen de bomen. Met een glimlachje keek Sheila soms om. "Zegt het me als je wilt stoppen oke?" Vroeg ze vrolijk en lachend. Met een lieve glimlach stopte ze na een kwartiertje Dain even op een open plek om rond te kijken voor kruiden. Glimlachend keek ze naar Kirsten en hielp haar van de draak af.

"Sheila hoe komt het dat je zoveel kennis hebt over de kruiden? Ik kom niet vaker mensen tegen die daar kennis over bezitten. Die weten soms niet eens wat voor kruid het is of wat juist niet goed is" Bij de woorden over Rage zuchtte eens flink diep. "Ik weet niet wat ik over hem moet denken Sheila. Soms is hij zo moeilijk desondanks dat wij al zo lang samen zijn. Ik weet dat ik altijd op hem kan bouwen maar soms is het echt moeilijk. We hebben beide een persoonlijkheid wat... zo op elkaar lijkt waardoor wij juist soms van die ruzies hebben. " De vrouw kreeg daar soms hoofdpijn van als zij er aan dacht. "Ik vertrouw op jou instinct goed?" De vrouw glimlachte voor kort voordat ze landen op een plek. Sheila hielp haar van de draak af. Eigenlijk had zij geen hulp nodig maar liet Sheila het maar doen om haar niet het gevoel van afwijzing te geven. "Oké... Wat voor kruiden zijn er hier?" De vrouw keek eens rond en begon de plek een beetje te verkennen.

Sheila grinnikte. "Tja.. Het ligt ook wel een beetje in mijn aard met aarde krachten en buiten dat hsb ik er veel over gelezen. Ik wil mijn omgeving zo goed mogelijk kennen ondanks dat ik altijd een herberg zoek om te overnachten." Zei ze lichtelijk grijnzend. Waarna die grijns toch wat afzwakte door het verhaal over Rage. "Hij houdt oprecht van je. Dat weet ik zelfs zeker. Jaloezie en bezitterigheid zijn ook tekens van liefde." Zei Sheila zacht. Waarna ze afgestapt waren. Ze had Kirsten niet zonder reden eraf geholpen want nu kon ze de vrouw even tegen zich aan trekken om haar zacht en liefdevol te kussen. Om haar daarna weer los te laten en op zoek te gaan naar wat kruiden. Ze liep de open plek rond en knielde op sommige plekjes neer maar de meeste boden niets of het was nog te klein om er echt gebruik van te kunnen maken. Jammer vond ze dat wel. "Heb jij al iets gevonden?" Vroeg ze Kirsten rustig. Misschien had de dame iets meed succes dan dat zijzelf had.

“Nu voel ik mij een beetje dom. Dat had ik eigenlijk al moeten weten want dat is logisch met jouw element. Echter bezit ik zelf ook over voldoende kennis betreft de kruiden omdat het bij mijn overleving hoort. Ik ben een reiziger en koop nauwelijks eten binnenshuis. Maak het altijd zelf klaar en dan wil je toch dat het vlees smaakt.” Kirsten speelde met een lok van haar haren. “Het heeft mij echt heel veel tijd gekost om hem te trainen om hem te temmen. Hij was vroeger zo onhandelbaar, haalde de ergste kattenkwaden uit en viel altijd mensen aan omdat hij ze al een tussendoortje zag.” Kirsten schudde haar hoofd. Misschien kwam het door het incident? Toen zij Rage had uitgescholden en aangevallen om in feite zijn leven te redden. “Misschien heb je wel gelijk. Het is zo moeilijk omdat wij zoveel op elkaar lijken als persoon. “ De vrouw ruste haar armen om de nek van de vrouw om haar kus te beantwoorden. “Jij maakt mij altijd zo kalm” fluisterde Kirsten zachtjes. Kirsten had zelf net zo weinig succes met het vinden van kruiden als Sheila. “Ik denk dat wij beter wat dieper het bos in moeten… Ik denk dat er al personen zijn geweest die wat kruiden hebben opgeraapt of omdat het hier niet zoveel groeit.” Kirsten liep al naar de draak van Sheila. “Ik denk nog 3 minuten verder vliegen en daar vinden we een rijker gebied.”

Rustig had Sheila nog even rond gekeken en knikte toen. "Ja. Dat had ik ook al wel verwacht bij jou." Zei ze met een lieve glimlach en ze keek naar Kirsten. Rustig knikte ze. "Het komt vast wel goed tussen jullie. Anders zou hij echt niet bij je blijven hoor, neem dat maar wel van me aan." Zei ze liefjes. De armen van Kirsten gaven haar een fijn gevoel en zachtjes kuste ze met haar mee. "Dan is het goed, zulke momenten heb jij ook nodig in je ruige leventje." Zei ze plagend. Ze klom net als kirsten weer op Dain en liet hem verder vliegen terwijl ze om keek naar de vrouw. "Denk je dat we een grot een grot kunnen vinden voor deze nacht?" Vroeg Sheila met een kleine grijns. Ze was toch wel van een beetje comfort en sliep dan nog liever in een grot dan helemaal onder de sterren, o beschermd voor al het weer en wind dat er langs kon komen.

“Ik moet misschien minder angstig zijn want ik ben gewoon bang dat ik hem ga verliezen. Meer vertrouwen erin hebben dat Rage gewoon anders is en niet zo zijn gevoelens weet uit te spreken.” Zij en haar draak leken op twee druppels op elkaar gewoon bijzonder om te zien. “Daar heb je wel gelijk in. Moet veel meer ontspannen en zo zorgeloos zoals jij bent. Gewoon genieten van dag tot dag.” Kirsten deed dat ook wanneer ze een aantal dagen met rust werd gelaten door de wachters. Als die waren gestopt met haar te achtervolgen of wisten haar niet te vinden. “Een grot? Wil je niet onder de sterrenhemel liggen? Maar als jij liever in een grot slaapt doen we dat.” Kirsten streek met haar vingers langs de lokken van de vrouw en begon er langzamerhand mee te spelen. “Hier moeten we stoppen trouwens. Ruik je dat hier de geuren ook sterker zijn?”

"Zeg je hem wel eens dat je dankbaar bent dat hij bij je is?" vroeg Sheila haar liefjes. Zijzelf zei het elke dag wel een keer tegen Dain, gewoon omdat hij haar enige vriend was in deze lastige situatie van al het reizen. "Niet alleen maar. Ik ben ook niet altijd zo zorgeloos maar het is wel heerlijk om dat te zijn." Zei ze glimlachend. Ze keek naar Kirsten en genoot. Ze keek even twijfelend naar haar. "Ik twijfel. Het ligt aan het weer oké, als het goed weer is dan slapen we buiten oké?" vroeg ze liefjes en ze liet de vrouw spelen met diens haren terwijl Dain rustig richting een goede plek vloog om te landen. Zelf gaf Sheila de vrouw een tedere kus waarna ze van haar draak af gleed. "Ja. En het ruikt heerlijk." Gaf Sheila eerlijk toe. Haar rode haren golfden langs haar gezicht en met een glimlach keek ze naar de vrouw de ze zo heerlijk vond om te zien. Vaak kon ze haar ogen gewoon niet van Kirsten afhouden en dat beviel haar zeer moest ze toegeven.

Haar vingers tasten de struiken af, de grond om te zoeken nadat zij van de draak was gestapt. Natuurlijk had ze de vrouw haar kus beantwoord. Sheila’s lippen bleven zo zacht aanvoelen als een kussen. Bij haar vraag werd de vrouw plotseling stil. Deed zij dat? Verstijfd bleef zij staan te piekeren of zij dat ooit wel eens tegen hem had gezegd. “Nee…” je hoorde haar kwelling in haar stem, haar schuldgevoel dat zij dit nog nooit had gedaan. “Dat ga ik straks doen als ik hem zien. Misschien voelt Rage zich wel niet gewaardeerd…” Bij Sheila’s soort van water bij de wijn doen voorstel keek Kirsten haar glimlachend aan. “Dat klinkt goed. Bij slecht weer in het grot, bij goed weer lekker in de buitenlucht.”

---
Sorry zo kort en snel gedaan maar heb druk

Is niet erg c: Ben al blij met een reactie

Glimlachend zocht Sheila rond na even de lippen van de vrouw gevoeld te hebben. Maar toen Kirsten stil werd keek ze even om. Sheila liep naar haar toe toen ze de kwelling hoorde. Voorzichtig knuffelde de jongedame haar. "Hé.. Dat is het misschien, maar jullie zijn beiden de types niet om toe te geven dat jullie elkaar nodig hebben en dat jullie blij zijn met elkaar." Zei ze zachtjes. Ze kuste haar kort even in haar haren. "Oké, dan doen we dat!' Zei Sheila vrolijk waarna ze even verder liep om weer verder te zoeken naar kruiden. Ze genoot van de aanwezigheid van Kirsten, het was heerlijk en gaf haar een goed gevoel, een beter gevoel dan normaal. Ze had het nodig, dat goede gevoel.

Oké, dit ga ik weer compenseren want nu heb ik alles afgehandeld op stage!

---

De vrouw moest denken aan wat Rage allemaal voor haar had gedaan. Zo vaak haar leven gered, beschermt tegen de wachters, aan haar zijde gestaan toen zij nog in haar duistere periode zat en haar altijd uit de penarie weten te helpen. Hij was haar luisterend oor want zij sprak nauwelijks tegen andere mensen. Vertelde hen nooit veel. Zij vertrouwde bijna ook niemand in haar leven want uiteindelijk liet iedereen haar in de steek. Niemand hield het lang met haar uit en zij nam het de mensen niet kwalijk. De vrouw keek op wanneer de vrouw haar voorzichtig knuffelde. “Je woorden doen mij goed Sheila… Ik en Rage moeten inderdaad meer over onze ‘gevoelens’ praten.” Dat ging nog een hele opgave worden want Rage vertelde meestal nooit hoe hij zich voelde. Dan trok de draak zich terug in de duisternis. “Ik heb wat gevonden… Rozemarijn als dat goed is.” De vrouw liep er naar Sheila toe. “Ruik eens want soms twijfel ik nog tussen een andere kruid.” De vrouw kwam dicht bij Sheila staan. “En jij al wat gevonden?”

Met een glimlach keek Sheila haar aan toen Kirsten zei dat haar woordne de vrouw goed deden. Ze kon het haast een eer noemen want na zoveel goed advies van Kirsten had ze zich afgevraagd of ze wel verstandig genoeg was om zo alleen te reizen. Daarom deed het haar zeer goed. Met een glimlach keek ze toen even naar het kruid en rook er aan. "Nee, dit is duidelijk rozemarijn, de wortels duiden er ook op." Zei ze glimlachend. Ze wenkte Kirsten zacht en legde haar vinger op haar lippen. Ze glimlachte liefjes naar de vrouw, ze had een klein nestje met egeltjes gevonden. Voorzichtig schoof ze het bosje wat opzij en keek glimlachend naar Kirsten, het zag er enorm schattig uit en glimlachend reikte haar hand even iets verder om wat lavendel te pakken. Ze vond het altijd zo heerlijk ruiken. Met een glimlach keek Sheila naar Kirsten en kuste haar kort. "Het komt wel goed tussen jou en Rage, daar heb ik alle vertrouwen in." Fluisterde ze toen tegen de lippen van Kirsten aan. Ze glimlachte even.

"Handig om iemand bij te hebben die mij twijfels meteen kan wegnemen. Je moet mij echt meer over de kruiden leren, mijn kruidenkennis uit breiden." Kirsten ging genoeg pakken voor hen beide zodat Sheila niet speciaal naar de plek hoefde te lopen. Wanneer zij genoeg rozemarijn in een klein buideltasje had gedaan werd de vrouw gewenkt door Sheila. Nieuwsgierig kwam de vrouw naar haar toegelopen. Haar groene ogen werden een slag groter door de vinger wat op haar lippen waren gerust. Sheila schoof een bosje opzij wat een schattige uitstraling gaf op de manier van doen. Langzaam leek de geur van lavendel haar te doordringen want Sheila had een beetje gepakt. Zij werd voor kort gekust om daarna te luisteren naar de woorden die Sheila tegen haar sprak. "Vast wel. " fluisterde zij zachtjes. Kirsten kuste haar weer met haar armen om de vrouw haar middel gerust. Ze drukte hun lichamen dichter tegen elkaar om Sheila nu wat intenser te kunnen kussen.

Sheila moest even lachen. "Ik zal graag al je kennis uitbreiden." Zei ze liefjes. Ze keek haar glimlachend aan. Toen Sheila opnieuw de lippen van Kirsten voelde genoot ze. Innig kuste ze mee en omhelsde haar. Ze voelde haar lichaam weer tegen haar aan en genoot. Hongerig kuste ze diens lippen. Ze genoot en streelde even door diens haren heen. Waarna ze haar iets losser liet. Genietend keek ze haar aan. "Zullen we richting Rage vliegen?" vroeg ze liefjes. "Dan kunnen we zo de bergen even in." Zei ze met een glimlachje. Sheila vond de aanwezigheid van Kirsten zo heerlijk, ze kon niet anders dan vrolijk en gelukkig zijn. Ze wist niet wat ze voelde maar het voelde heerlijk en ze wilde eigenlijk dat Kirsten niet meer wegging, ze was zo dol op haar. Met een verlegen glimlach bekeek ze bij die gedachten de vrouw even.