Het kleine legerkamp - Rijk v.d. Leeuw

Dino ademde even diep in toen hij het groepje hoorde naderen en liet de lucht toen weer ontsnappen. Alsof hij in pijn was, boog hij zich voorover om zijn enkel te omsluiten met zijn handen. Zo wachtte hij tot Alexis en de soldaten er waren en hij Alexis' stem hoorde. Hij hief zijn hoofd met verbaasde ogen en keek alsof hij verrast was om Alexis te zien. 'Hallo? Is dat hoe je me nu begroet?' Zei hij met een lachje, al vertrok ze gezicht daarna meteen weer. 'Om eerlijk te zijn, het ging wel eens beter met me.' Vervolgde hij en keek even naar de wond op zijn arm. 'Ik had gedacht dat dat zwijn iets blijer zou zijn geweest om me te zien.' Hij liet zijn hoofd achterover tegen de stam zakken en grimaste even.

Ik ben echt dood, dus het word een beetje en kort stukje ;/
-
Alexis keek verbaast op toen ze zag wie er tegen de boom aanlag, maar probeerde zo min mogelijk te laten merken. Wat haar goed afging. Het was wel erg toevallig dat ze hem hier tegen kwam en ze bleef in vijandelijk gebied. Hoewel ze niet de link legde met Dino en de bende waar hij toe behoorde. Alexis gebaarde naar de overige soldaten die de omgeving in de gaten hielden om wat dichterbij te treden, maar wel om de aandacht op de rest van de omgeving te houden. "Een zwijn?" herhaalde ze, "Wat moest je met een zwijn?' merkte ze op, hoewel ze verrast was door zijn aanwezigheid moest ze gewoon professioneel blijven.

Dino keek weer even naar Alexis en schudde zijn hoofd. 'Ik moest niks met dat zwijn, maar ik kwam waarschijnlijk iets te dichtbij en dat vond hij niet zo leuk.' Zei hij en stak zijn arm uit om de snee te laten zien die door het zwijn zou zijn aangebracht. 'Ik kwam hier eigenlijk om wat te jagen, ik heb een voorraadje nodig als ik verder wil reizen.' Vervolgde hij terwijl hij de arm weer tegen zijn borst aandrukte. Hij wist dat er weinig kans was dat dit fout liep, maar toch had hij niet te ver van deze plek een paar mensen opgesteld staan voor als er moeilijkheden kwamen.

Alexis keek om hem heen, maar zag niet direct jachtspullen liggen, misschien was hij die onderweg verloren? "Jack, pak de waterzakken, dan kunnen we hem een beetje oplappen." merkte ze op. Alexis wilde van alles vragen aan Dino, maar ze bleef de commandant van het kamp en kon hem niet zomaar als speciaal geval behandelen. Alexis stopte haar dolken terug in de schedes die aan haar broekriem hingen. "Laat eens zien." zei ze terwijl ze naar Dino toe liep om de wond op zijn arm verder te inspecteren, om te zien hoe diep het was en wat er mee moest gebeuren. Niet dat ze er heel veel verstand van had, maar de basiskennis wist ze dan weer wel.

Dino keek toe hoe Alexis haar dolken weer wegstopte en naar hem toe liep. Hij knikte en strekte zijn arm weer voorzichtig uit. Natuurlijk kon hij makkelijk de snee genezen net zijn kracht, maar hij was niet van plan Alexis zijn krachten te tonen, het was waarschijnlijk beter als ze er niets vanaf wist. 'Het valt wel mee, hij is volgens mij niet echt diep, ik denk dat er meer schade is aan me enkel, ik verzwikte hem toen ik dat beest ontweek.' Zei hij met een scheve glimlach. Er was onder zijn broek niks te zien aan zijn enkel, maar dat maakte niet zo veel uit, hij kon nog steeds er veel pijn aan hebben zonder dat het te zien was. Dino keek naar Alexis' gezicht en hield zijn hoofd wat scheef terwijl hij vroeg:' Wat doe jij eigenlijk hier? En wie zijn die mannen? Ik wist niet dat je er naast mij nog meer aanhield.' Hij grijnsde even en wreef met zijn wat bebloede hand over zijn wang, waardoor daar een veeg bloed op kwam.

Alexis pakte voorzichtig zijn arm vast, er zat een rechte snee in die sowieso schoongemaakt en verbonden zou moeten worden, wilde je dat het niet zou gaan ontsteken. "Je enkel." herhaalde ze, terwijl ze een van de waterzakken aanpakte en de opening losdraaide, zodat ze voorzichtig wat water over de wond kon spoelen om het schoon te maken en er straks iemand met verstand naar kon laten kijken. "Ja joh, ik houd er een heel legioen op na." grinnikte ze, waarna ze even kort op het embleem van haar uniform wees. "Ik zit in het legerkamp even verderop." legde ze uit, "We waren op patrouille toen we jou hier vonden, maar je hebt geluk gehad, voor hetzelfde geld had je zijn pijlen door je raap gehad." grijnsde ze op haar beurt. "Denk je dat je kunt staan?" vroeg ze toen op haar beurt.

Met een vertrokken gezicht liet Dino Alexis haar gang gaan terwijl hij zelf wegkeek. Hij had zijn crew verteld over hun ontmoeting en had met hen besproken hoe hij deze kans het best kon uitbuiten. Uiteindelijk had Flynn voorgesteld om Alexis in de waan te laten dat Dino gewoon een normale charmante jongen die ietwat onhandig is. Natuurlijk zou ze hem nog een keer tegenkomen waarbij Dino zou proberen het kamp binnen te komen en tegelijk ook Alexis weer te verleiden. Het zou natuurlijk mooi zijn als ze hem helemaal zou vertrouwen en dan konden ze verdergaan met het plan. Hij keek weer naar haar toen ze klaar was en haalde zijn wenkbrauw op. 'Het leger? Wauw, nouja ik had het kunnen weten na te zien hoe je dat mes gooide.' Zei hij met een lachje. Hij boog even naar voren en wreef over zijn enkel. 'Ik denkt het wel. Of jij moet me anders dragen, in dat geval niet.' Weer lachte hij, maar zocht toe steun bij de boom achter hem en kwam wat moeizaam overeind.

Alexis kon zich nog wel herinneren hoe ze dat mes had gegooid, de kans was groot dat het mes nog op precies dezelfde plek hing, het was namelijk niet een plek waar je gemakkelijk bij zou kunnen komen. Bij zijn opmerking lachte ze even, maar ze was meer bezig met zijn lichamelijke gesteldheid en de mannen om haar heen. Die hadden ondertussen ook wel door dat de twee elkaar al leken te kennen, een van de jongere soldaten stond nieuwsgierig toe te kijken, terwijl de rest deed alsof hun neus bloedde en ze de omgeving in de gaten hielden. "Als je wilt kunnen we je naar het kamp meenemen, zodat iemand je kan oplappen en je enkel kan verbinden?" met haar donkere ogen keek ze hem vragend aan. Echt verdacht vond ze de situatie niet, het soort naïviteit wat totaal niet bij Alexis paste. Maar de kans was zo klein geweest dat de jongen die ze eerder ontmoet had behoorde tot haar vijanden, dat ze hem nog steeds als een toevallige ontmoeting beschouwde.

Voorzichtig hinkte Dino wat op zijn goede been en probeerde te steunen op zijn andere. Hij liet zich erdoorheen zakken en klemde daarbij zijn tanden op elkaar. 'Ik denk dat dat het slimste is.' Zei hij met een voorzichtig glimlachje. Hij bleef haar even aankijken, maar zette daarna voorzichtig een paar passen. 'Het gaat wel, zolang het niet te ver weg is.' Zei hij en keek even naar de soldaten om hen heen. Hij zag de jonge soldaat kijken en glimlachte in zichzelf. Hij draaide zich weer naar Alexis en boog zich iets naar haar toe. 'Heb je altijd van die mannen om je heen? Ik zou bijna jaloers worden. Je hebt zeker niet echt veel privacy?' Fluisterde hij in haar oor en bleef even met zijn gezicht bij de hare hangen.

Alexis merkte dat het staan op zijn enkel niet zo soepel ging, aangezien hij er direct door heen zakte. Alexis stak hem een helpende hand toe, zodat hij op haar arm kon steunen, "Je kunt ook nergens anders aan denken hea." grijnsde ze naar hem. Ondertussen viel het Alexis op dat het veel mensen tot hun verbeelding sprak als ze vertelde dat ze met circa honderd mannen in een kamp zat. Het was iets wat voor een soort binnen pretje zorgde. Daarna draaide ze zich naar de mannen die ondertussen wat uit de waterzakken gedronken hadden en zich te goed hadden gedaan aan wat rantsoen. "Oké we gaan terug, Jack neem jij de leiding, ik help deze jonge man hier."

Dino glimlachte dankbaar toen ze hem haar arm gaf. Hij leunde er even zwaar op, maar plaatste toen zijn gewicht op zijn 'goede' been. Hij keek grijnzend op naar Alexis en haalde zijn schouders op. 'Sorry maar je zou moeten weten dat zoiets erg verdacht is. Ik bedoel als ik in een kamp met vrouwen zat, zou ik het wel weten.' Zei hij met een lach en begon te lopen. Hij bekeek de mannen van Alexis en kwam weer wat dichter bij haar. 'En die Jack dan? Zeker weten dat je niks bij hem geprobeerd hebt?' Hij grinnikte en liet heel vluchtig zijn lippen over haar wang heen gaan.
~~
Zal ik zometeen ff doorspoelen dat ze in het kamp komen?

Alexis moest moeite doen om in evenwicht te blijven toen de jongen zijn volle gewicht op haar arm rustte. Ze mocht dan wel redelijk sterk zijn voor een vrouw, ook aan haar krachten zaten zo zijn grenzen. Langzaam kwam het groepje in beweging. Ze liepen bijna in dezelfde formatie als net, behalve dan dat Jack nu voorop liep en zijzelf de midden positie met Dino had in genomen. Bij zijn vraag, gevolgd door de lippen die als een veertje over haar wang gevlogen waren gad ze hem een stomp met haar elleboog, gevolgd door een serieuze blik. Ze was aan het werk, niet in een of andere rokerige herberg.
-
ja is geod c;

Al had hij geen erg positieve reactie verwacht, Dino had de stomp ook weer niet verwacht en kuchte bij de pijn die het veroorzaakte. Bij haar serieuze blik keek hij haar beledigd aan, maar glimlachte toch ook even ondeugend. Hij wist goed dat hij niet te irritant moest worden, maar een beetje plagen mocht wel

Na een tijd lopen kwam de rand van het bos eindelijk in zicht. Dino zuchtte even opgelucht, want hij had onderweg steeds meer moeite gekregen met lopen, zogenaamd. Hij had onderweg niet al te veel tegen Alexis nog gezegd, maar soms had hij zijn hand even langs haar huid laten glijden, wat ook per ongeluk kon zijn. Het groepje liep nu over het veld naar het kamp wat al te zien was. ' Waarom eigenlijk die patrouille... En ook nog zo zwaarbewapend?' Vroeg hij nieuwsgierig waarna hij struikelde en zo even tegen Alexis botste.

Hoe gaat het met je knie?
-
Alexis had de kleine aanrakingen wel gemerkt, maar was er verder niet op in gegaan, het kon inderdaad ook gewoon per ongeluk zijn. De rand van het bos kwam in zicht en in plaats van bomen kwam je bij lage begroeing, gevolgd door gras, waarna het kamp een meter of honderd verderop begon. "Gewoon protocol." legde Alexis uit, "E je hebt geluk dat wij je gevonden hebben, de groep die het bos en het stadje terroriseert was vast een stuk minder vriendelijk geweest" glimlachte ze naar Dino. Ze hielp hem de laatste paar meters richting het kamp. Jack had ondertussen de weg vrij laten maken zodat ze konden passeren, zonder over struikeldraad te vallen en hij had de legerarts gewaarschuwd zodat ze direct door konden naar de tent met het rode kruis op de zijkant geschilderd.

Dino trok zijn wenkbrauw op bij haar woorden. 'Een terroriserende bende? Dan heb ik inderdaad geluk, maarja dat had ik sowieso al.' Zei hij met een glimlach. Hij probeerde vermoeid te lijken, wat aardig lukte. Als hij wilde, kon hij waarschijnlijk best acteur worden, want liegen en de schijn ophouden kon hij als de beste. ' Maar ik kan zeker aannemen dat jullie hier zijn om die bende onschadelijk te maken?' Vroeg hij terwijl ze het kamp binnenliepen. Hij was nauwelijks in de buurt van het kamp geweest overdag en hij keek nu dan ook goed om zich heen. Veel soldaten keken naar de groep die binnenkwam, waarschijnlijk omdat er een onbekende bij was.

Alexis had er natuurlijk geen idee van dat Dino tot die bende behoorde, waar ze ook nog niks vermoedde. Als Alexis daar achter zou komen... Tja, dan waren de poppen aan het dansen. "Onder andere." knikte Alexis, natuurlijk waren ze er ook gewoon voor de defensie van het land, maar dat was toch wel een van de hoofddoelen. Ook Alexis merkte dat een groot deel van het kamp toch wel nieuwsgierig op keek. Logisch, want er kwamen niet dagelijks mensen binnen, ondersteunt door de commandant. Voor Dino hield ze het tentdoek open, waar de arts hem zou oplappen.

Om zich heen kijkend, zocht Dino naar dingen die handig waren om te onthouden. Hij knikte kort bij Alexis' antwoord, naar schonk haar daarna een glimlachje. Terwijl zij het tentdoek openhield, hinkte hij naar binnen en werd daarna verder geholpen door de legerarts die hem naar een stretcher leidde en hem daarop zette. 'Nou als je hulp wilt, bied ik me graag aan. Ik geloof je als jij zegt dat die bende niks dan moeilijkheden veroorzaakt.' Zei hij met een grijns. Natuurlijk geloofde hij er niks van, maar hij wist dat dit veel makkelijker zou worden als hij aan haar kant stond. Hij stak zijn arm uit voor de arts die meteen het ontsmettingsmiddel pakte en het op een doekje druppelde om die tegen de snee aan te drukken. Nu was er echte pijn op Dino's gezicht te lezen, want hij had hier nooit van gehouden. Na het ontsmetten, bond de arts meteen verband eromheen.

Alexis ging in een hoekje van de tent staan om de legerarts niet in de weg te lopen. Ze kende hem wel van gezicht, hij had haar wel een enkele keer geholpen met snijwonden of iets dergelijks. "Hulp van iemand die nog niet eens een wild zwijn aan kan?" merkte Alexis ietwat sarcastisch op, het was gewoon iets wat ze niet voor zich had kunnen houden, maar het was groot en deels plagend bedoeld. Met haar rug leunde ze tegen het doek aan, wat stevig genoeg was om niet om te vallen. Met haar donkere ogen keek ze toe hoe de arts hem zonder veel worden hielp. Zijn handige handen gingen snel langs de spullen en binnen een minuut of tien was het grootste leed geleden, "Met een goede maaltijd ben je weer klaar om te gaan." was het advies van de arts.

Dino keek haar even beledigd aan, maar lachte toen. 'Ik neem aan dat je wel een beetje gelijk hebt.' Zei hij en keek met glinsterende ogen naar Alexis op. Hij bleef geduldig stilzitten terwijl de arts zijn enkel insmeerde met een soort zalf en het daarna ook in verband wikkelde, dit keer strakker en steviger. Nadat hij klaar was, ging Dino voorzichtig staan en probeerde zijn enkel uit. 'Bedankt en je hebt gelijk, ik ga hier zowat dood van de honger.' Zei hij grijnzend en vervolgde zijn zin na zich omgedraaid te hebben naar Alexis. 'Jij moet eens wat beter je gasten gaan verzorgen.'

Alexis lachtte en wachtte geduldig tot de jongen klaar was met zijn behandeling. "Die gast heeft net wel een gratis doktersbehandeling gekregen." merkte ze droog op, terwijl ze het tentdoek weer openhield om Dino erdoor heen te laten gaan. Ze zou hem naar haar tent brengen, daar kon hij tenminste ongestoord van een maaltijd genieten, zonder constant aangestaard te worden en dat scheelde haar ook een hoop vragen, omdat het duidelijk was dat ze deze jongen eerder ontmoet had.

Dino grinnikte en hupste naar buiten terwijl hij vrolijk zei:' Ja en daar ben ik je ook dankbaar voor.' Terwijl hij zijn act speelde, waarvan hij moest toegeven dat het nog best leuk was, dacht hij na over zijn volgende stappen. Hij moest ervoor zorgen dat hij haar weer kon verleiden en op deze manier ging dat niet erg snel. Ze wilde klaarblijkelijk niet reageren op zijn pogingen, omdat ze aan het werk was. Misschien moest hij het op een andere manier benaderen. 'Vertel mij maar eens waar ik dat heerlijke driegangendiner kan ophalen.' Grijnsde hij terwijl hij moeizaam zijn ene enkel ontlastte.

Alexis merkte dat het lopen hem nog steeds niet eg gemakkelijk afging dus bood ze haar schouder weer aan om op te steunen. "Ik zal je de soep persoonlijk komen brengen. "glimlachte ze naar hem.Zelf had ze ook nog niet gegeten, dus dat kan goed uit. Ze leidde Dino naar haar eigen tent, eigenlijk was het haar tijdelijke plaats. Omdat ze hier nog wel even zouden staan werden er enkele huizen gebouwt, waaronder een voor de commandant. Weer hield Alexis een tent flap open. "als je hier even wacht haal ik je eten." Zei ze tegen Dino. Haar tent was simpel ingericht. Er stond een klein bureau vol met schrijfgerei en aanverwante artikelen, aan de wand hingen verschillende kaarten en achter een doek stond een veldbed. Veel luxe hoefde je niet te vertragen. "ik ben zo terug" deelde ze mee toen Dino eenmaal binnen was.

Dino nam dankbaar haar hulp aan en liep steunend op haar schouder mee. 'Daar ben ik ook al heel blij mee.' Zei hij met een glimlach. Ondertussen dacht hij na waardoor hij pas laat doorhad waar ze hen heen leidde. Toen ze bij haar tent kwamen en zij zei dat hij hier kon wachten, kwam er een grijns op zijn gezicht. 'Is goed.' Antwoordde hij kort met een knikje en keek wat rond. Zodra ze de tent uit was, liep Dino naar het bureau wat er stond. Hij scande met zijn ogen de dingen en papieren die er lagen en pakte een papier waar al op geschreven was. Terwijl zijn ogen over de tekst schoten, liep hij naar de kaarten die er hingen. Ook deze werden gescand en hij zag dat de omgeving er op afgebeeld was met het bos waar meerdere merkjes op stonden. Na zo alle spullen een beetje doorgegaan te zijn, zorgde hij dat alles weer normaal lag en keek hij even achter het doek waar het bed stond. Daarna ging hij in een stoel zitten die er stond en wachtte op Alexis.

Alexis had er geen idee van hoe grote kans Dino nu had om achter informatie te komen. De belangrijke verslagen lagen dan wel in een afgesloten kist, er lag ook informatie over de verdediging open en bloot. Maar het was informatie waar een gewoon persoon niks mee kon, maar helaas was Dino dat niet. Ondertussen halve ze uit de veldkeuken twee grote komen soep en klemde ze een homp brood tussen haar armen. Behendig liep ze tussen de tenten door, terug naar Dino. Met haar rug duwde ze de flap opzij, om uiteindelijk zonder te morsen de komen op het bureau wist te leggen. "voila, ga je gang."knikte ze naar Dino, terwijl ze de papieren die er nog lagen opstapelde en opborg zodat ze niet in de weg lagen. Zelf nam ze ook plaats op een van de stoelen die er stonden, "maar woon je hier in de buurt, dat je hier op jacht was, of..?"vroeg alexis toen ze een hap van het brood genomen had, de soep was nog wat te heet.

Dino legde zijn hand op het verband om zijn arm en heelde de snee zo ver tot hij dicht was. Hij trok snel zijn hand ervan af toen Alexis weer binnenkwam en hij glimlachte naar haar. 'Dankje je bent geweldig.' Zei hij met een lach en pakte de kom soep. Heel even dacht hij na over zijn antwoord en zei toen:' Om eerlijk te zijn, ik kwam hier om jou op te zoeken.' Heel even hield hij een serieus gezicht, naar grijnsde toen. 'Nee Sorry, ik ben op doorreis en ik had gewoon wat eten nodig. Maar als ik wist dat je hier zat, was ik zeker even langsgekomen.' Hij grijnsde uitdagend en schoof zijn stoel wat bij zodat hij tegenover haar zat waarna hij voorzichtig iets van zijn soep at.