Het kleine legerkamp - Rijk v.d. Leeuw

Dan kan Dino nu komen, denk ik?

Dino legde zijn hand op Toby's schouder en glimlachte naar hem. 'Kom alsjeblieft niet in de problemen, want dan garandeer ik je dat je de komende maanden geen stap uit het kamp zet.' Zei hij waarop zijn broertje hem een grijns liet zijn. 'Geen zorgen, ik wed dat ik me minder snel in de problemen werk dan jij broer.' Dino gaf hem grijnzend een duw en sloeg zijn armen even om hem heen. Zodra hij losgelaten had, hees Toby de rugzak wat hoger op zijn schouder en knikte naar zijn broer. 'Dan zie ik je over een paar dagen.' Zei hij waarna hij snel mee begon te lopen met het groepje wat al voor hem liep. Toby was blij dat Dino er eindelijk eens mee had ingestemd om hem erop uit te sturen, al had de crew er nog heel wat voor moeten strijden. Hij wist dat Dino het deed om hem te beschermen, maar eerlijk gezegd wilde hij niet meer onder de vleugel genomen worden. Nu mocht hij dus naar de stad om daar hun mensen op te zoeken en informatie en geld te verzamelen bij hen.

' Ik zie dat je er nogal zin in hebt?' Zei Dean naast hem op vragende toon waarop Toby knikte. Dean was meegestuurd met het groepje wat tot de rand van het bos met hem zou meelopen, voor het geval er soldaten zouden zijn. ' Ja, ik hoop alleen dat er geen problemen zijn, want ik weet bijna zeker dat Dino het meende toen hij zei dat hij me anders een paar maanden vast zou houden.' Dean grijnsde en knikte. 'Ja daar zie ik hen wel voor aan.'
Uiteindelijk kwamen ze bij de rand van het bos. De plek waar Toby eruit zou gaan was natuurlijk er paar kilometer van het legerkamp af, zodat het niet te zien was. 'Nou veel succes dan he maatje.' Zei Dean met een glimlach waarop Toby met een vrolijk gezicht grijnsde. 'Oké ik zie jullie over een paar dagen weer.' Na deze woorden stapte hij het bos uit e begon Naar de weg te lopen die naar de stad leidde.

Vic had al een paar weken de omgeving in zich op kunnen nemen. Hij was er goed in en kende bijna elk heuveltje, kuiltje en elke beklimbare boom. En hij had de beek omgeleid en met vele kronkels over de open plek om het kamp heen en dan weer terug naar de beek. Hij had de stroom veel laten kronkelen, maar zo dat alleen een eventuele aanvalsmacht er last van zou hebben, en niet het verdedigende kamp zelf. Nu stond hij trots naar het resultaat te kijken en probeerde een grote golf door de stroom te sturen. Waar in en rond het kamp hij nu ook was, hij had altijd water in de buurt. Vanaf de bosrand keek hij ook nog even naar de omgeving, waarna hij zich omdraaide, zijn boog van zijn rug haalde en alvast een pijl op de pees legde. Alexis had gezegd dat er gejaagd zou moeten worden en dat kon hij ook nog wel. Hij miste nooit. Maar ook kon hij niet te ver bij het kamp vandaan. Helemaal nu niet, nu Darsol de ruimte in was gevlogen, Vic wist nog steeds niet wat dat was, om zich te voeden met Oneindige Duisternis en Sterrenlicht.

Het duurde een tijd voor Toby eindelijk op de echte weg kwam en toen zijn voeten de harde grond raakten, keek hij even on zich heen. Al had hij al even gelopen, hij kon als hij goed keek nog de rand van het bos verderop zien liggen. Als hij zijn ogen wat draaide, was ook het legerkamp nog vaag te zien, al was het niet meer dan een uitsteeksel tegen de heldere lucht. Het was gelukkig nog ochtend, dus de zon scheen nog niet al te fel waardoor de temperatuur nog aangenaam was. Na de omgeving in zich opgenomen te hebben, begon Toby verder te lopen over de weg. Hij was van plan zijn opdracht zo snel en goed mogelijk uit te voeren, zodat Dino een keer niets te zeuren had en wie weet... misschien zou hij wel trots zijn op zijn broertje, al schatte Toby de kans klein. Dino liet niet zo snel zijn gevoelens zien, zelfs niet tegen hem. Hij dacht dat het waarschijnlijk door hun verleden kwam, maar natuurlijk speelde de rol die hij speelde ook mee. Als leider van het kamp kon hij niet zomaar aan zijn emoties toegeven. Hoewel de broers in uiterlijk erg veel op elkaar leken, was dit een punt waarop ze veel verschilden. Aan Toby kon je altijd zien of hij vrolijk was of dat er juist iets mis was, een eigenschap die ij al meerdere malen had vervloekt.

Hmm, Dino zou het goed kunnen vinden met Jack. En hoe moet Vic gaan weten dat deze Toby bij de bende hoort?

Vic bewoog zich behendig tussen de bomen door. Het duurde niet lang voor hij een aantal konijnen had geschoten. Ook zag hij nog een groot hert, maar dat zou hij niet in zijn eentje terug krijgen naar het kamp, al zou men daar blij zijn met zo'n hoeveelheid vlees. Hij keerde terug naar de weg. Elke keer weer viel het hem op dat de bosrand een belachelijk stuk weg lag van de weg en het kamp. Als hij dacht aan open plekken, dacht hij altijd aan kleinere ruimtes in het bos. Maar als hij nadacht over de functie van het kamp, was dit eigenlijk een goed gekozen plek. Tenzij de aanvaller zou beschikken over zware artillerie of recurvebogen, was het niet mogelijk om vanuit de beschutting van het bos het kamp of eventuele versterking te raken. Vic vroeg zich daarom ook af of de bomen misschien weggehaald waren. Na een tijdje kwam hij bij de weg aan en sloeg af richting het kamp, dat hij niet eens kon zien. Kennelijk had hij toch best ver gelopen. Maar hij wist dat het niet lang zou duren voor hij bij zijn eerste grachtje zou zijn. Ondertussen dacht hij na over wat hij vaag gehoord had in het bos. Het was niet heel duidelijk geweest, maar een paar jongens hadden iets beraamd. Eén daarvan was nog redelijk jong. Maar hij wist niet hoe ze eruit zagen. Misschien kon hij ooit hun stemmen herkennen.

nou eigenlijk was het de bedoeling dat vic het groepje had gezien en horen praten, maar nu weet ik het eigenlijk niet? :p

Aha, maar ik wist helemaal niets van die bedoeling.

doe alsof ie ze wel gehoord heeft?

Dan ga ik nu die post aanpassen.