De waterval - rijk van de boogschutter

Hij trok even zijn wenkbrauw op en liet zich naast haar neerzakken. Het was vreemd, beiden leken de iets ongemakkelijke situatie aan de ander te wijten. Voor zijn gevoel ging Kian namelijk niet anders met haar om dan hij op een ander moment gedaan had, over zijn ruzie met Kirsten had hij het al met haar gehad en wat zij haar vader beloofd had, had hij ook al van haar gehoord. Ze moest zich dus zelf wat in haar hoofd gehaald hebben. Wat wilde ze, dat ze weer in bed zouden belanden? Was de situatie daarom zo raar, omdat dat nu niet gebeurde? Hij keek even opzij terwijl hij zijn handen in het zachte gras liet zakken, al bleef hij toch bij het water uit de buurt. Toen haar ogen naar de zijne zochten hield hij haar blik even vast, maar antwoordde niet.

Antwoord kreeg ze niet en ze keek weer naar het water. Ze hoefde ook niet bij hem in bed maar dit was gewoon, anders. Desondanks had ze wel het gevoel dat het aan haar lag. Ze trok haar benen op en legde haar armen er om heen. "Laat maar." Mompelde ze even en ze keek voor zich uit. Diep zuchtte ze even en keek toen weer naar hem. Ze plukte het gras uit de grond, puur uit verveling. En natuurlijk wilde ze hem niet gaan irriteren omdat hij dan vast weg zou gaan. "Heb je verder nog interessante dingen gedaan?" Vroeg ze rustig . Ze wilde dan maar naar verhalen luisteren, niet aan hem denken of aan Kirsten. Ze zou wel voor Daniel gaan en plukte weer gras uit de grond. Ze ging even op het gras liggen en prikte plagend in zijn zij. Zachtjes giechelde ze even en keek toen lachend naar de lucht. Ze vermaakte zichzelf wel.