Hervara, een stad in het Rijk van de Waterman.

Zachtjes grinnikte ze om zijn opmerking, maar op het moment dat zijn lippen die van haar raakten was ze stil. Ze kuste mee, hongerig naar meer. Voor de jongeman was dit misschien normaal, voor Sheila was dit een speciaal moment. Een moment dat ze niet weggeduwd werd door haar wonden, integendeel, hij trok haar zelfs dicht tegen zich aan. Ze was blij dat deze man haar niet wegduwde en ze schaamde zich er dan ook niet voor dat haar handen onder zijn shirt gleden en die langzaam omhoog duwden. Hij was weinig veranderd vond ze, zijzelf daarentegen zat onder de littekens en was dunner geworden. Ze hoopte dat hij haar nog mooi vond.

Geen moment was in zijn hoofd opgekomen dat dit misschien niet slim was, dat dit voor hem iets anders betekende dan voor haar. Dat was toch werkelijk zijn zaak niet? Ze was slim genoeg om haar eigen plannen uit te trekken. Zijn vingers gleden voorzichtig over haar zij en onderrug, om daarna onder haar kleding te schuiven. De littekens bolden licht op haar huid, maar het deerde hem niet. Zelf had hij ook nog een enorm litteken lopen van zijn schouderblad tot onderrug en het was minder goed te voelen dan zij zou denken. En het was bijna donker, zien deed hij toch bijna niet. Haar lichaam voelde dunner haan, de botten staken op sommige plekken bijna door de huid, toch was ze minder veranderd dan je zou denken..

Genietend onderging ze zijn strelingen. Het was heerlijk voor haar gevoel en ze deed haar best zichzelf niet te verliezen in wat verliefdheid die ze bij zich droeg. Heel gek was het niet, bijna elk meisje zou verliefd worden op een jongeman als Kian. Zeker als ze in een bed lagen met hem. Kort verbrak ze de kus even en deed zijn shirt bij hem uit. De vorige keer had hij vooral alles zelf gedaan, nu wilde ze meehelpen. "Laat je dit keer wel wat heel. Mijn kleren zijn nog in het bos." Fluisterde ze en naakt terug deed ze liever niet. Ze keek hem met een haast opgewonden blik aan, ze kon niet nog dichter tegen hem aan kruipen maar anders had ze dat gedaan. Hij was een heerlijke man.

Een zachte lach rolde over zijn tong, een lach die veel vriendelijker was dan normaal. Het verraadde dat hij niet altijd zo hard was als hij leek, ook zijn bewegingen werden steeds zachter. Het leek voor hem alsof hij de vrouw zo door midden zou kunnen breken. Hij liet gehoorzaam zijn shirt uittrekken, om zijn lippen daarna weer kort op de hare te drukken. 'Als ik me kan inhouden.' Mompelde hij, opnieuw ruw. Toch luisterde hij en met vloeiende gebaren trok hij haar kleding over haar hoofd. Zijn vingers vonden de weg langs haar huid weer terug en hij draaide haar bovenop zichzelf.

Zijn lach deed haar goed, deze klonk heerlijk in haar oren en met een glimlachje liet ze zich ontkleden. Ze kuste hem weer even. "Brave jongen.' Fluisterde ze toen even in zijn oor waar ze kort in beet om daarna zijn lippen weer te beroeren. Haar handen liet ze over zijn lichaam glijden, langzaam omlaag naar zijn broek waar ze nu nog grotendeels op zat. Ze genoot van hem en kort gleed haar hand even door zijn haren heen waarna ze de knoop glimlachend losmaakte.

Zo zouden ze uren door kunnen gaan, Kian maakte deze keer geen haast. Hij liet het vooral aan haar over. Hij had de tjid.. Dus nam hij de tijd. Het was niet dat hij haar minder of meer wilde, maar nu voelde hij niet de drang om snel verder te trekken. Het was wel goed zo, voor hoe lang het duurde. Dus al strelend en kussend bleven ze in het bed liggen, alleen genietend van elkaar. Buiten was het al donker, de wereld was stil. Het was alsof het alleen draaide om de twee personen die hier bij elkaar in bed lagen. De minuten gleden voorbij, het was alsof ze in een achtbaan zaten, de tijd vloog weg. Toch had de man haar al snel van haar kleding ontdaan, om zijn handen over haar blote huid, haar blanke dijen te laten glijden. Ook zijn eigen broek gleed al snel van zijn benen. Zo ging er een uur voorbij, zonder dat Kian vond dat het te langzaam ging. Er was een zekere rust tot hem gekomen. Misschien omdat hij de adrenaline kick van de dag al gehad had.

Als ze eerlijk was vond ze dit heerlijk. Een man die eindelijk weer de tijd voor haar nam. Die haar lichaam lief kon hebben zonder het vies te vinden. Uiteindelijk ging ze toch verder dan het gestreel en geplaag. Ze kreunde zacht terwijl ze bewoog. Ook hierbij nam ze haar tijd, kuste ze hem veel en streek ze door zijn haren heen. Ze kon geen genoeg van hem krijgen. Haar ogen zagen nog maar weinig, desondanks wist ze alles prima te vinden. Ze bewoog haar heupen door, vol genot. Een tijdje nog wel. Het was zo heerlijk. Glimlachend kuste ze hem weer en bewoog even door. Ze genoot, kreunde soms zacht. In ieder geval deed ze rustig aan en hoopte ze maar dat hij dat niet erg vond.

Haar handen door zijn haren brachten zijn kapsel alleen maar meer door de war, uiteindelijk trok hij de vrouw van zich af, naar de zijkant, en rolde zelf zo dat hij boven haar kwam te liggen. Met zijn handen duwde hij haar benen weer uit elkaar en begon hij zelf met zijn heupen te bewegen. Het voelde behaaglijk onder de dekens en door de warmte in de kamer kon hij zijn krachten veel beter onder controle houden, geen vlammende handen dus deze keer. Hij zoende haar voorzichtig, streek met zijn handen langs haar gezicht, terwijl hij door bleef bewegen. Nu werden zijn bewegingen weer krachtiger, een aangenaam gevoel kwam op in zijn onderbuik en hij kreunde zachtjes, waarbij hij zijn handen in het kussen zette, waar een scheur in verscheen.

Ze accepteerde het zonder tegensputteren dat ze weer onderop lag. Ze genoot van hem en kuste zijj lippen met een hongerig gevoel van opwinding mee. Ze genoot zo. Bij zijn krachtige bewegingen kreunde ze van genot. "Hm.. Kian.." kreunde ze zacht zijn naam. Zijn hals zacht kussens nadat ze zijn kaak had gehad. Bijna.. Bijna had ze hem haar lieveling genoemd maar ze hield zich in. Haar gevoel van genot overspoelde haar. Al zo lang had ze dit niet meer gevoeld en genietend keek ze hem aan. Ze kon geen genoeg van hem krijgen. Haar nagels gleden zacht over zijn rug heen. "Je bent zo heerlijk.." fluisterde ze hoewel hij dat vast al heel erg goed wist.

Uiteindelijk spanden de spieren van de man zich ineens krachtig aan en hij liet zich zacht hijgend op haar naakte lichaam neerzakken, met gesloten ogen. Hij kuste haar nog een keer, maar zwakjes. Nog uithijgend. Hij had niet gedacht weer met Sheila in bed terecht gekomen, het kwam niet vaak voor dat hij dit vaker met dezelfde vrouw deed, meestal verveelde het hem. Misschien kwam het wel door het feit dat ze zo veranderd was.. Maar dat deed er op het moment niet toe. Met zijn vinger maakte hij een cirkelbeweging rond haar navel en hij keek van opzij naar haar gezicht. Het was weer goed geweest, het had weer goed gevoeld.

Met een haast ingehouden kreun gemengd met een kreet had ze haar hoogtepunt. Eenmaal de man op haar lag had ze zachtjes met hem mee gekust. Ze liet haar hand in zijn haren glijden en sloot haar ogen even genietend. Er kwam een glimlachje op haar gezicht, zijn vinger kietelde maar ze deed haar best om niet te lachen. Uiteindelijk opende ze haar ogen weer en pakte ze zijn vinger zacht vast. "Het kietelt.." Zei ze glimlachend. Waarna ze hem even aan keek. Ze keek hem haast nooit recht in zijn ogen en deed dat nu voor de verandering wel eens. Ze speurde ze haast af, maar bleef tevreden glimlachen. Ze had het heerlijk gevonden, dit.

Waar gaat hun nieuwe meet straks plaatsvinden? c: Sinds ik zin heb om het vast in word te typen cx

Ehm, het was dan na de ruzie toch? Verzin anders maar een leuke plek, mij maakt het niet zoveel uit.

Plotseling klonk er gedreun op de deur, Kian schoot overeind en spitste zijn oren. Er klonken echter geen stemmen op de gang, alleen het geluid van zware laarzen. De wachters.. Op een of andere manier hadden ze hen gevonden. Hij groef in zijn geheugen, ze moesten het wel gehoord hebben van die ene gemantelde figuur, die als enige ook beneden had gezeten, een paar tafeltjes verder. Met zijn scherpe zintuigen had Kian de reactie van hem wel opgemerkt, toen hij en Sheila er snel vandoor waren gegaan toen de wachters kwamen. Die man moest zelf de conclusie getrokken hebben dat zij de twee waren waar naar gezocht werd.. Langzaam liet Kian zich uit het bed glijden en begon zijn kleding met snelle bewegingen aan te trekken, naar Sheila gebaarde hij hetzelfde te doen. Daarna sloop hij naar haar toe. 'Ik leid ze af, verstop jij je hier.' Dit was slimmer voor hen beiden, Sheila zou voor zijn gevoel nooit snel genoeg zijn om voor ze weg te komen en dan zou ze Kian alleen tot last zijn. Hij kon zich in zijn eentje goed verstoppen. 'Vaarwel.' En hij kuste op haar voorhoofd.

Sheila schrok op. Een angst kwam in haar ogen terwijl ze dat hoorde en snel kleedde ze zich aan. Bij zijn woorden knikte ze maar op het moment dat hij haar vaarwel kuste beet ze hard op haar lip. Ze kroop van het bed af en keek rond, op zoek naar een plek waar ze veilig was. Uiteindelijk verstopte ze zich in een klein hokje waar buizen liepen waar water door heen kon lopen voor het bad. Angstig propte ze zichzelf erin en wist door een kiertje Kian te bekijken. Angstig beet ze haar lip kapot en haar handen trilden een beetje. Dit mocht niet zo gebeuren, ze zou zichzelf nog iets aandoen als dit zou gebeuren. Nou ja, zo ver misschien niet maar haar schuldgevoel zou enorm zijn. Ze zou zich dagenlang afvragen wat er met Kian was gebeurd als hij ze niet zou kunnen verslaan. Nerveus probeerde ze niet te erg te beven.

Oh ja, beetje vergeetachtig soms cx En ik ga zoeken c:

Kian volgde haar met zijn blik, pas toen hij zeker wist dat ze goed verstopt zat hief hij zijn rechterhand op. Een zachte klik klonk toen het slot open sprong. Een schreeuw klonk van achter de deur, iemand stampvoette. Toen vloog de deur open en drie wachters stonden grijnzend in de deuropening. 'Dacht je nou werkelijk dat je Hervara zonder moeilijkheden kon binnendringen?' Zeiden ze spottend. 'Eigenlijk wel.' Antwoordde Kian sarcastisch. Hij maakte een korte buiging naar de drie, draaide zich om, nam een aanloop en sprong pardoes het raam uit. Dit had hij van tevoren al uitgedacht, hij had niet zomaar het raam uitgekeken. Het was om een vluchtroute uit te stippelen als dat nodig was. Enkele seconden suisde hij door de lucht, waarna hij in een zachte hoop stro terecht kwam. De berg brak zijn val en maakte het mogelijk om meteen door te rennen. Onderweg trok hij zijn zwaard, al dacht hij deze niet werkelijk nodig te hebben, de wachters waren veel langzamer, hadden te lang getwijfeld bij het raam. Zo leidde hij de wachters van Sheila weg.

Hier? https://kyon-rpg.actieforum.com/t317-de-waterval-rijk-van-de-boogschutter

Sheila had het bekeken, alles. Als een klein kindje had ze gestaan, met open mond. Pas toen de wachters weg waren en ze enkel nog haar eigen ademhaling hoorde. Ze had er nog een kwartier langer gezeten, durfde ze weg te komen. Ze voelde zich kaal zo. Tot haar een ding opviel, de mantel van Kian. Hij was grotendeels onder het bed verdwenen nadat ze bezig waren geweest en stilletjes tilde ze die op. Ze deed de te grote mantel om haar schouders heen en liep weg. De herberg uit, ze wist hoe ze weg zou komen. Haar krachten zouden haar helpen. Ze hoopte Kian nog te zien maar ze riep Dain al dat ze zo zou gaan, ze moest weg. Voor haar eigen veiligheid, anders was alles van Kian voor niets geweest en dat zou ze nog vreselijker vinden.