De Himalaya gebergte - rijk van de tweeling

Dennis zuchtte vermoeid wanneer Jack aangaf dat de jongen moest doorgaan. Hij ging er niet tegen in en deed gewoon wat hem werd opgedragen. Dennis wilde iets betekenen als de dertieners zouden toeslaan. Hij zou de zwakkeren willen beschermen maar dan moest hij eerst sterk worden. Jack liet Dennis doorgaan tot de zon begon te zakken. Wanneer Dennis mocht stoppen keek Dennis met een zwakke glimlach. 'Ik ben echt moe... Zelfs schrijven kost mij moeite. Waarom moest ik nu zo lang doorgaan?' Hij nam het brood en de vruchten aan die Jack hem overhandigde. Hij begon ervan te eten ook al was het brood nog bevroren.

"Dat antwoord weet je al," zei Jack en met een appel stond hij weer op. Met zijn staf bewoog hij door de lucht en zo bouwde hij blok voor blok een iglo op een bedje van sneeuw. Dennis moest wel comfortabel slapen, want morgen zou het weer zwaar worden. Toen hij klaar was keek hij even naar Belle, die goedkeurend terugkeek. Niet dat Jack voor alles haar goedkeuring wilde hebben, maar het voelde wel goed om het lieve dier zo te zien kijken. Hij ging weer tegenover Dennis zitten en keek hem opnieuw aan. Rustig at hij verder, terwijl de zon achter de bergen zakte. Dat duurde lang, want vanaf hier, heel hoog, kon je heel ver kijken.

Leave keek bezorgd over de rand van de top waar hij nog steeds lag. Bleven ze echt hier? Dennis had alles binnen een mum van tijd op. Of dat zo goed was voor zijn maag? Dat zou hij vanavond wel werken. Hij zuchtte maar knikte bij Jack zijn simpele woorden. 'Bedankt Jack. Ik ga heel even mijn schilderij spullen opruimen' Hij klom naar boven, terug naar de top om alles op te ruimen. Hij deed alles in de grote zadeltas en vroeg via zijn gedachten aan Leave of hij mee naar beneden ging. De draak stemde toe en sprong naar beneden. Dennis klom voorzichtig weer terug naar de plek waar hij eerst zat. Hij keek naar Jack en toen naar de zon die achter de bergen zakte. Dennis leunde een beetje tegen Jack aan. 'Jack... Denk je dat ik ooit een 'held' kan worden? Dat ik vrouwen en kinderen kan beschermen?'

Jack knikte en keek Dennis even na toen hij naar boven liep. Toen hij terug kwam en die vraag stelde, bleef Jack even stil. Uiteindelijk knikte hij. "Dat kan iedereen," zei hij. Want iedereen had evenveel potentie, alleen liet niet iedereen het eruit. Natuurlijk kon Dennis het, want iedereen kon dat. Zelfs vrouwen konden vrouwen en kinderen beschermen, Jack vond het een beetje vervelend dat mannen nog steeds anders dachten. Hij keek Dennis weer aan en merkte hoe snel het donker werd hier in de bergen. Hij stond op en gebaarde naar de iglo. "Hup, naar bed," zei hij simpel.

Dennis ging weer recht zitten en glimlachte lief naar Jack. 'Zelfs ik? Dan is er misschien toch nog hoop.' Dennis speelde met een pluk van zijn haar voordat hij naar de donkere hemel keek. Zelfs hij kon dus mensen gaan beschermen. Bij de woorden van Jack schudde Dennis lichtjes zijn hoofd. Hij schreef wat op papier:
'Ik ben nog niet moe. Althans niet moe om nu al te gaan slapen. Ga maar alvast.'

Dennis legde zijn schrijfblok naar zich neer om naar de verte te staren. Leave kwam aan gekropen en nestelde zich tegen Dennis aan. Hij aaide voorzichtig over de schubben van zijn draak.

Vanbinnen trok Jack een wenkbrauw op toen Dennis hem tegensprak. "Jij wilt niet weten hoe vroeg je morgen op moet en hoe hard je morgen moet werken," zei Jack emotieloos. "Als ik zeg dat je naar bed moet, dan ga je naar bed." Het waren veel woorden en je hoorde niet wat hij ermee bedoelde, maar toch was het duidelijk dat hij geen tegenspraak duldde. Morgen zou hij Dennis zo keihard laten werken dat hij de volgende avond blij zou zijn als hij naar bed werd gestuurd. Als het jochie een held wilde worden, dan moest hij ook heldentraining gaan volgen. En dat hield hard werken in.

De mond van Dennis viel open wanneer Jack hem emotieloos aansprak. Zijn hart begon sneller te kloppen want blijkbaar duldde Jack geen tegenspraak. Sinds wanneer sprak de jongen met zoveel woorden. Dennis keek naar de verte, zuchtte diep en pakte zachtjes de hand van Jack vast. Hij droeg handschoenen dus de pijn zou wat worden uitgesteld. Hij trok Jack een beetje naar beneden. Hij schreef snel met zijn losse hand iets. 'Nog heel even? Ik hoorde namelijk dat er vanavond een aantal vallende sterren zullen zijn. Ik zal morgen heel hard trainen maar kunnen we nog 5 minuten hier zitten?' Hij keek met puppy oogjes en hopelijk kon Jack dat niet weerstaan.

Jack keek Dennis nog steeds aan. Hij had een zwak voor het jochie en daarom deed hij dit, dit trainen. Hij trok zich eenvoudig los en keek neer op het jochie. "Nee," zei hij simpel. "Die vallende sterren zijn er morgen ook nog." Hij ging wijdbeens voor Dennis staan en keek hem zo doordringend aan en toch zo emotieloos, dat Dennis wel moest gehoorzamen en naar binnen moest gaan, gedwongen door enkel die blik. De eerste sterren verschenen nu aan de hemel en het was echt donker, want het was een maanloze nacht. De iglo was nog maar een grijze vlek tegen een zwarte achtergrond.

Ontevreden keek Dennis naar Jack die nu voor hem kwam staan. Een simpele nee maakte duidelijk dat Jack hier niet mee akkoord ging. De doordringende blik zorgde ervoor dat Dennis zijn wangen weer zachtjes begonnen te gloeien. Het stond hem wel schattig. Soms had Dennis iets vrouwelijks aan zich. Dat was nog waarom hij wilde trainen. Hij wilde net zo mannelijk worden als zijn broers, zo mannelijk als Jack. Dennis ging voor de erkenning dat mensen hem als een man zouden gaan zien. Dennis stemde maar toe want hij ging het toch niet van Jack winnen. Hij liep de Iglo naar binnen en ging zitten op het bed van sneeuw. Jack had er dit keer rekening mee gehouden. 'Jij kan echt streng zijn af en toe...'

Jack keek even toe hoe Dennis naar binnen kroop en volgde hem daarna over de met sneeuw bedekte grond. Binnen las hij wat Dennis had geschreven en hij knikte. Zoals altijd gooide hij het jochie zijn slaapzak toe en zelf kleedde hij zich uit om aan de andere kant van de iglo te gaan liggen. Deze keer keerde hij zijn gezicht naar Dennis, want die zou waarschijnlijk weer gaan schrijven en dan moest hij lezen en hij wilde niet de hele tijd zijn hoofd moeten draaien. Dus hij keek Dennis gewoon weer recht aan en wachtte tot die klaar was voor de nacht. Aan een zachte plof hoorde hij dat Belle ook was gaan liggen en daarna was het stil.

Ik denk ik het dramatje wat ga opschroeven dadelijk xD
--

Dennis ving de slaapzak behendig op, legde het naast zich neer en trok zijn dikke jas uit. Hij droeg dikke kleding die hij gewoon aanliet voor tegen de kou. Het was hier met Jack nog kouder als gewoonlijk. En in de bergen was het alles behalve warm. Dennis schreef wat op zijn kladblok. 'Zullen we een spelletje doen? Ik kan nog echt niet slapen. Een spel waar wij elkaar vragen mogen stellen over van alles en nog wat. Dat deed ik ooit altijd met mijn broers.'

Ik vind het goed. Maar Jacks kou staat hier boven in de bergen uit, dus het is alleen maar natuurlijk koud.

Jack knikte. Hij zou maar gewoon antwoord gaan geven, want zelf zou hij geen vragen stellen. Dat was on-Jackig om te doen, dus deed hij het niet. Het gaf hem geen nuttige informatie over Dennis, want wat hij nodig vond om te weten, wist hij al. Dus hij keek Dennis gewoon recht aan en wachtte maar op de eerste vraag. Natuurlijk zou het jochie heel veel vragen hebben, daar kende Jack hem inmiddels goed genoeg voor.

Oké ben eens benieuwd!
sorry zo kort, ik ga nu!
---

Dennis bedacht goed over welke vragen hij aan de man zou stellen. Wat kon hij allemaal vragen? Wat wist hij en wat wist hij niet over hem? Zou hij gewoon met simpele vragen beginnen? 'Jack...' Dennis leek voor kort te aarzelen. 'Ik begin gewoon even simpel. Heb je broers of zussen?'

Jack keek naar wat Dennis geschreven had. "Een zusje," zei hij simpel. Dat hij het hele eiland waar hij vandaan kwam als familie beschouwde, hoefde Dennis niet te weten en dat was ook niet wat hij wilde weten als je keek naar de vraag. Hij vroeg zich af of het bij dit soort simpele vragen zou blijven, want dan zou hij snel in slaap vallen. En Jack kon in slaap vallen als hij daar zin in had.

Ik ga het nu eventjes goedmaken
---
Dennis begon meteen te glimlachen toen hij hoorde dat Jack een zusje had. 'Oh vertel mij alsjeblieft meer over haar! Hoe oud is ze? Hoe ziet ze uit? Lijkt zij veel op jou?' Dennis was heel geïnteresseerd in dit soort dingen. 'Heb je ook een goede band met je zusje of?' Hij schreef snel achter elkaar maar wel leesbaar. Hij wilde niet dat Jack dadelijk alles moest uit goochelen. 'En ik heb nog een vraag. Ben je ooit eens verliefd geweest? Ik vraag dit omdat je best moelijk te lezen bent. Je toont weinig emoties en ik kan best begrijpen dat mensen soms niet begrijpen of je iets leuk vind of niet. Als je het niet wilt beantwoorden dan hoeft dat van mij ook niet!' Dennis keek hem lichtelijk verlegen aan.

"Twaalf," zei Jack simpel en verder knikte hij alleen maar. Hij had een goede band met zijn zusje en het was leuk om bij haar te zijn. Eén van de weinigen bij wie hij wel emoties toonde. Net als bij Belle en zijn moeder. Toen Dennis over verliefd zijn begon, schudde hij zijn hoofd. Een meisje moest heel lief zijn als ze tot Jack door wilde dringen. Op dat soort meisjes viel hij en hij wist dat hij er ooit één tegen zou komen. Het lieve was echt het belangrijkst, dan hoefde ze niet eens knap te zijn. Jack zag knapheid niet eens als een positieve toevoeging maar als een onnodige bijzaak.

'Twaalf? Dat is nog een leuke leeftijd. Gaan en staan. Hele dag met je vrienden buiten rondhangen. ' Dennis keek voor kort even naar het plafond. Hij was vroeger altijd gepest geweest dus zoveel vrienden had hij niet. Zo'n geweldige jeugd had hij ook niet gehad misschien dat hij nu daarom zo speels was. Dat verklaarde wel een boel. Hij had nooit echt kinds kunnen zijn. Zichzelf altijd opgesloten en alleen maar staan schilderen of tekenen. Oké... Jack antwoordde de rest van de vragen niet en Dennis besloot er mee te stoppen. 'Ik zal je niet meer vragen. Ik ga slapen.' Hij draaide zich om op zijn zij en nam een flinke adem uit en in. Aan zijn verleden denken maakte hem triest gelukkig had hij zijn broers en zus nog.

Jack knikte en hij liet Dennis maar schrijven. Antwoorden voelde niet nuttig en dus deed hij dat niet. Toen het jochie aankondigde dat hij ging slapen, ging hij zelf ook op zijn rug liggen en keek nog even naar het plafond, voor hij zijn ogen dichtdeed en in slaap viel, als op commando. Het eerste kwartier van zijn weg naar de droomwereld sprak hij nog telepatisch met Belle, maar daarna sliep hij verder in de gebruikelijke, lichte Jack-slaap.

Dennis viel maar niet in slaap want hij piekerde over van alles en nog wat. Hoe zorgde hij ervoor dat Jack hem meer ging zien als een vriend. Wilde Dennis wel dat Jack hem als een vriend ging zien? Hij was een jongen dus hij maakte al geen schijn van kans. Jack viel op vrouwen en Dennis was alles behalve een meisje. Meisjes waren ook veel mooier, zachter en leuker dan een jongen. Hij draaide zich om en zag dat de man al sliep. Misschien was dit wel zijn kans want anders wist hij nooit wat hij nu voor Jack voelde. Hij ging het uitproberen, uittesten. Dennis stond voorzichtig op uit bed, liep op zijn tenen naar de kant van Jack en keek naar zijn gezicht. Is dit wel een goed idee? Kwam die vast snel genoeg achter. Hij boog zijn hoofd en streelde heel voorzichtig zijn lippen over dat van Jack. Het was net een zachte aanraking van een veer.

Door Jacks lichte slaap had hij alles door wat Dennis met hem zou doen. Hij legde alleen niet direct de link met het jochie en de dingen die hij voelde, maar dat zou hij doen als hij wakker werd de volgende ochtend. Ook omdat het niet gevaarlijk was wat Dennis deed, schrok hij niet wakker. Het was gewoon net alsof de dingen gebeurden in zijn droom. Als hij het wel had geweten, dan had hij zich afgevraagd waarom Dennis zijn hand niet snel terugtrok. Zijn lichaam was namelijk helemaal niet koud zoals gewoonlijk. Die kou stond namelijk ook aan als hij sliep. Jack wist dus niet dat zijn kou uitging als de omgeving koud genoeg werd, zoals hier bovenin de bergen. Daar zou hij ook later pas echt achter komen, nu sliep hij en boeide het hem niet.

Meteen schrok de jongen van zijn eigen daad, een kus geven aan iemand die helemaal geen behoefte had aan het mannelijk geslacht. Met een rood hoofd kroop hij snel weer in de slaapzak. Hopelijk had Jack niets gemerkt want Dennis zou zijn impulsieve actie niet weten te verantwoorden. Waarom had hij zoiets gedaan? Dadelijk begon Jack echt van hem te walgen? Zijn hart klopte in zijn keel en de jongen had bijna geen oog dicht gedaan.

De volgende ochtend werd Jack rustig wakker en hij wist meteen wat er was gebeurd. Maar hij zei er nog niets over. Het was nog vroeg, want hij was van plan Dennis weer hard te laten trainen. Snel trok hij zijn kleren aan en hij maakte een aantal ijsklontjes in zijn handpalmen, die hij bij Dennis in de slaapzak stuurde en dan vooral in zijn trui en in zijn onderbroek. Daar zou hij wel wakker van worden. "Snel naar buiten en tien rondjes," zei hij simpel zodra Dennis opkeek. Misschien streng, maar naar Jacks mening nodig.

De jongen sliep net voor twee uurtjes, het was hem toch nog gelukt om in slaap te vallen. Onbewust zelfs na het gepieker over wat hij had gedaan. Wanneer hij plotseling iets kouds voelde stond Dennis gelijk op. Hij had wallen onder zijn ogen en keek met grote ogen naar Jack. Dennis knikte en rende gauw de iglo uit om te doen wat Jack hem opdroeg. Dennis begon 10 rondjes te rennen en telkens bleef hij aan dat kleine kusje denken. Ging Jack hem haten? Wist hij gewoon niets? Hij hoopte dat Jack het gewoon niet had meegekregen anders zou deze vriendschap vast over zijn.

Na tien rondjes had Jack wat klaar gelegd voor het eten. Gewoon brood en fruit en groenten. Hij zat op een appel te kauwen en keek naar Dennis. Toen het jochie klaar was en naar hem toe kwam, keek hij hem aan. "Deed het geen pijn?" vroeg hij simpel. Het klonk alsof hij het gewoon had over de rondjes, maar hij wist zeker dat Dennis wel zou begrijpen waar hij het over had, de zoen van vannacht.

De jongen was helemaal buiten adem wanneer hij mocht stoppen na tien rondjes rennen. Hij zweette lichtjes maar Dennis had het in ieder geval niet meer koud. Hij voelde lichte steken in zijn zij omdat hij niet was gewend om zo te rennen. Ging hem dit echt helpen tegen de dertieners? Was hij niet gewoon een hopeloos geval? Hij keek op wanneer hij eten zag liggen. Had Jack dat voor hem bewaard? De jongen deed echt aardig tegen hem. Dennis nam tevreden een hap van het fruit en hoorde de woorden van Jack. Meteen werden de ogen groter van Dennis en zijn hoofd roder dan het al was. Hij pakte zijn schrijfblok en leek voor kort te twijfelen wat hij moest opschrijven. 'Pijn? Dat rennen was geen plezier inderdaad, heb er steken in mijn zij van gekregen. ' Je zag meteen aan zijn gezicht dat Dennis loog want daar was hij dus echt niet goed in. Je merkte het aan zijn hand dat trilde, zijn rode hoofd en het onzeker kijken naar zijn fruit.