De waterval - Rijk van de Maagd

Zullen we hier verder gaan? Want er is volgens mij niet echt iets vrij/beschikbaar

Inderdaad en ben beetje lui om iets nieuws aan te maken!

Begin jij dan?
want Kirsten moet Sheila namelijk volgen

Anders maak ik wel even iets aan cx En begin ik daar daarna c:

oké, zet de link maar hier,
ga ik me even douchen!

De waterval en het meer waren bevroren en de bomen en planten waren blauwwit uitgeslagen doordat al het water erin was bevroren. Jack was aanwezig. Met zijn gebroken been kwam hij vaak niet ver en hij vestigde zich op plekken waar dat makkelijk kon. Nadat hij en Belle hier aan waren gekomen en de waterval door zijn komst was bevroren, besloot hij dat dit een goede plek was om weer een paar dagen te zijn totdat zijn been weer minder pijn had. De waterval was aan de bovenkant prachtig, het water in zijn val bevroren, maar aan de onderkant had Jack het gevormd tot huis, met één deur groot genoeg voor Belle. Het huisje was alleen te bereiken via het ijs en daar was Jack blij mee, want hij voelde zich minder prettig sinds de eerste keer dat een Dertiener hem had aangevallen. Dat was niet aan hem te zien, want zijn gezicht stond als altijd emotieloos, maar elke avond als hij ging slapen liet hij het ijs op het meer ontdooien tot een flinterdun laagje. Maar nu was het dag, zat hij voor zijn zelfgebouwde ijshuisje op een ijskruk met zijn gipsen poot vooruit en lag het meer bedekt onder een dikke laag ijs, behalve op Belle drinkplek. Het was ongeveer min vijf en het werd warmer naarmate je verder bij Jack vandaan kwam, die tevreden met zijn emotieloze gezicht zat te ademen, zijn adem zichtbaar door de direct afkoelende waterdamp.

Justin liep door de wildernis. Hij had net Julie weer is een keertje opgezocht, maar het klikte nooit zo goed tussen hen, dus was hij verder gelopen. Zijn gitaar hing in zijn zwarte hoes op zijn rug, en zijn schoenen kraakten in de kou. Hij had simpele kleding aan, want hij mocht het op een vrije dag als vandaag zelf beslissen. Een simpele stoffen jas, een spijkerbroek, wandelschoenen en een muts. Toen hij bij het ijs kwam deed hij zijn gitaar af en kwam de kleine jongen in hem naar boven. Hij zette een voet op het ijs, en nog een, en zo voelde hij dat het ijs dik genoeg was om op te staan.

Jack zat op zijn krukje voor zijn zelf gebouwde huisje, toen er een jongen aan kwam lopen. Hij vond het raar dat die zo normaal deed over het binnenwandelen van een wintergebied midden in de zomer. Daarom verwachtte Jack ook dat hij snel genoeg rond ging kijken en dan zou de nieuweling hem en zijn huisje snel genoeg zien. En als het dan een Dertiener was, dan zouden er weer nieuwe dingen gebeuren. Hij vroeg zich dus af wat hij moest doen. Hij was niet snel met een gebroken been, niet zodra hij van het ijs af ging. Hij keek toe hoe de jongen op het ijs ging staan. Uiteindelijk besloot hij actie te ondernemen. Hij stond op en van de veilige afstand vroor hij de voeten van de jongen vast aan het ijs. Daarna schoof hij door ijssturing op de jongen af. "Hoe komt het dat jij niet verbaasd bent om ijs tegen te komen in het midden van de zomer?" vroeg hij op zijn emotieloze toon. Hij deed verder niks, zorgde er alleen voor dat de voeten van de jongen vast bleven zitten.

Justin gleed een beetje heen en weer over het ijs, tot opeens zijn voeten vastvroren. Natuurlijk, hij kon niet gewoon even alleen zijn, er moest altijd opeens een irritant iemand opduiken. Hij nam de jongen kort even in zich op en glimlachte toen. 'Er zijn al zoveel rare dingen gebeurt in mijn leven. Op een gegeven moment kijk je er niet meer van op' zei hij, en hij dacht aan zijn familiegeschiedenis, hoe hij ontdekt was en het lichtbolletje dat laatst opeens opgedoken was. Maar hij had daar niks meer mee gedaan, hij geloofde niet dat de dreiging waar was.

"Hmm," zei Jack en hij liet de voeten van de jongen weer los. Hij nam de jongen in zich op. Hij dacht hem ergens van te kennen, maar dat leek hem sterk, want hij kwam van een heel verafgelegen eiland. Toch kwam de jongen hem bekend voor. Hij gleed terug naar zijn huisje in de waterval, waar hij weer op het krukje ging zitten en nadacht. En zoals altijd deed hij alles met zijn blik zonder emotie waaruit niets was af te lezen. Hij vroeg zich soms wel eens af of iemand die aura's kon zien zijn emoties zag of dat ook zijn aura niet verried of hij blij was of niet.

Justin was blij dat hij losgelaten werd en trok zijn voeten snel los waarna hij een stukje naar achter gleed. Hij vond de jongen maar een rare snuiter. Eerst zette hij hem vast, maar daarna liet hij hem los en gleed hij terug naar zijn rare huisje van ijs. 'Waarom heb je alles van ijs gemaakt?' vroeg hij terwijl hij over het ijs naar de jongen toe gleed. Hij was wel een beetje nieuwsgierig geworden.

"Dat gaat vanzelf," antwoordde Jack emotieloos. Zoals altijd zei hij wat hij moest zeggen en niet meer en niet minder, maar vooral niet meer. En het bevriezen van alles ging ook vanzelf, daar koos hij niet voor. Of eigenlijk wel, want hij was niet van plan om er iets aan te doen. Hij keek naar de lucht, die snel betrok en het begon te regenen. In Jacks gebiedje hield dat in dat het dikke vlokken sneeuwde en dat bleef liggen op het ijs, de bomen en de grond. Hij hield zijn hand op en ving een sneeuwvlok. Normaal smolt zoiets als het op iemands hand lag, maar niet bij Jack. Zijn buitenkant was zo koud als de omgeving. De binnenkant was wel warm zoals bij iedereen, dat kon je zien aan de adem die hij uitblies. Kleine wolkjes, zoals altijd als het koud is.

Jack was aanwezig, dus vanzelfsprekend hing er een koudefront rond deze waterval. Het was zo koud dat het water in zijn val naar beneden bevroren was, waardoor er een bevroren waterval uit het meertje oprees. Het meertje zelf was niet bevroren, want Jack wilde zwemmen. Er lag slechts een flinterdun laagje ijs dat golfde met de beweging van het water. Belle lag langs de kant, naast Jacks kleren, en paste mooi in het plaatje. Alles zag er koud uit, bomen, bloemen, gras en struiken waren blauw bevroren. Naast haar stond Jacks staf in de grond. Om de staf heen lag een hoopje sneeuw. De bol ijs bovenin draaide in het rond en spoot sneeuw. De omgeving van het meertje veranderde snel in een winterwonderland. Als iemand langs zou lopen, zouden ze de naakte Jack in het water zien liggen en hem voor gek verklaren. Wie zwom er nou naakt bij deze temperaturen.

Dennis besloot vandaag om te gaan zwemmen omdat hij al vaker van deze plek had gehoord. Hij had zich ook lichtjes aangekleed want de temperatuur lag rond de 15 á 17 graden. Hij droeg een soort van houthakkershemd met een zwarte broek eronder. Desondanks dat hij volwassener was gekleed leek hij nog steeds een jong jochie. Hij merkte hoe meer hij naar de waterval ging hoe kouder het werd. Hoe kan dat? De jongen deed de bladeren opzij, stapte over een aantal wortels om niet te vallen en begon al lichtjes te rillen van de kou. Alles zag er koud uit, bomen, bloemen, gras en struiken waren blauw bevroren Toen hij de waterval had bereikt zag hij iemand zwemmen in het water. Het kon maar een iemand betekenen, Jack Frost.

Jack dreef rustig rondjes in het water. Hij had zijn ogen gesloten en genoot van de zon, die door de kou maar op een winterzon leek waar je niets eens bruin van werd. Sinds Jack in de Twaalf Rijken was, was hij niet meer bruin geworden. Op het eilandje in het noorden, daar was hij constant bruin geweest, doordat de zon er bijna niet onderging, 's zomers, en weerkaatste door de sneeuw. Maar dat was hij snel verloren toen hij in het Rijk van de Vissen aan was gekomen. En hier was het ook te warm om bruin te zijn. Maar omdat hij zijn ogen dicht had, was het Belle die Dennis als eerste opmerkte. Ze hief haar kop toen het jochie aan kwam lopen en liet een begroetend geluidje horen dat iets weghad van rendierengeloei en drakengebrul. Jack keek nog niet op, hij wist nog niet dat het Dennis was, dus interesseerde het hem niet.

Leave rende zoals gewoonlijk door de struiken want hij vond het helemaal geweldig om in de natuur rond te rennen. Om van alles te ontdekken. De jongen schrok op wanneer hij een geluid hoorde en zag nu het rendier staan. Hij glimlachte en schreef wat op papier. 'Hallo Belle, ook leuk jou weer te zien. Ik had het kunnen weten dat Jack in de buurt was want anders lag de temperaturen een stukje hoger.' Hij keek naar het water waar de man in lag te zwemmen en zwaaide maar waarschijnlijk zou hij hem niet herkennen.

Belle gaf aan Jack door wie er zojuist aan was komen lopen en de jongen keek nu dus op. Hij zag Dennis staan en knikte zijn gebruikelijke begroeting. Hij begon naar de kant te zwemmen en brak daarbij door het dunne laagje ijs dat er lag. Zodra hij op de kant klom, bevroren alle druppels die nog op zijn lichaam zaten. Onder zijn blote voeten knerpte de sneeuw terwijl hij richting het jochie en Belle liep. En de staf spoot nog steeds, zodat die laag steeds dikker werd. Nu Jack uit het water was gegaan, vroor ook het meertje helemaal dicht. Dat zou weer overgaan als hij weer wilde zwemmen. Hij bleef voor Dennis staan, nu al het water op zijn lijf bevroren, zijn haar perfect door het ijs dat erin zat en de gebruikelijke, emotieloze gezichtsuitdrukking.

Dennis keek een beetje teleurgesteld naar het water want dat was nu veel te koud om in te gaan zwemmen. De draak leek tegen Jack te 'spreken' want de jongen kwam nu naar de kant gezwommen. Dennis glimlachte verlegen naar de jongen want hij wilde zijn teleurstelling niet laten zien. Jack kon daar ook niets aan doen ook al had Dennis er naar uitgekeken om eens een duik in het diepe te nemen. Hij schreef vrolijk iets op papier. 'Altijd waar het koud is ben jij. Hoe gaat het?'

Natuurlijk, dacht Jack. Als het koud was op plekken waar het niet koud hoorde te zijn, dan was hij er. Hij knikte en Dennis moest daar maar uit opmaken dat het goed met hem ging. Als het koud was, dan ging het goed met hem. Hij had een paar keer meegemaakt dat hij ziek was, al was hij dat bijna nooit, en dan werd het warm. Hij ging met zijn hand door de vacht in Belles nek en bleef Dennis strak aankijken. "Ga je mee zwemmen?" vroeg hij en zelf sprong hij alweer het water in. Dat was natuurlijk nog ijs en Jack dook sierlijk met zijn hoofd vooruit, maar vlak voor hij het ijs raakte, smolt het om tot water met een dun laagje ijs, dat je heel licht hoorde kraken toen Jack er doorheen dook. Belle was het gewend en had nauwelijks opgekeken. Ze herkauwde rustig op haar ontbijt.

De jongen bleef hem strak aankijken maar Dennis begon daar langzaam aan te wennen. Zo keek Jack gewoon dus daar was niets achter. Jack keek zo gemakkelijk. Bij de vraag van Jack keek Dennis met grote ogen naar de jongen. In deze kou zwemmen? Dennis had wel gehoord dat zwemmen in koud water erg gezond scheen te zijn. Hij knikte zachtjes maar twijfel zag je in zijn ogen. Hij trok voorzichtig zijn kleren uit op zijn zwembroek na die hij had aangetrokken. De jongen bibberde, nam een aanloop en sprong gewoon het water in.

Jack had wel verwacht dat Dennis zo zou reageren, maar hij vond het leuk om te zien hoe het jochie uiteindelijk het water in sprong. Hij kon nog iets zeggen over het feit dat hij zijn zwembroek aanhield en dus niet moest zeuren, omdat Jack geen kleren aan had, maar dat soort opmerkingen waren niets voor Jack en hij hield het voor zich. Hij keek hoe Dennis weer boven kwam en dook zelf ook een paar keer kopje onder. Het zou erg rustig worden, bedacht hij zich. Dennis kon nu niet schrijven en Jack praatte zo goed als niet uit zichzelf. Niet dat hij dat erg vond, heerlijke rust, maar niet alleen. Jack was nooit alleen, want Belle was er altijd, maar dit was toch anders dan met alleen een draak.

De jongen voelde hoe de kou zijn lichaam binnendrong. Zijn lichaam moest gaan werken om zijn lichaamstemperatuur op peil te houden. Hij kwam naar boven gezwommen en je zag hem ademen door de kou. Hij rilde maar de jongen moest in beweging blijven dus zwom hij een aantal rondjes. Dat Jack dit deed voor zijn plezier, Dennis voelde zich langzaam een ijsklontje worden.

Het was duidelijk dat Dennis het koud had, maar Jack kreeg de temperatuur van het water niet hoger. En dat wilde hij ook niet. Dan zou hij het gevoel krijgen dat hij zou koken. "Een paar keer meer onderwater gaan," adviseerde hij, terwijl hij zelf rustig op zijn rug dreef. Hij draaide rondjes en hield Dennis in de gaten, want je wist nooit wat kou met een lichaam kon doen. Dat studeerde Jack niet. Biologie was wel iets wat hij goed kon, maar hij zou er geen baan in willen. Hij studeerde rechten, niet wetende wat hij er later mee zou willen doen. En hij verdiepte zich in de politiek en hij begon het idee te krijgen dat dat best handig kon zijn in de opkomende oorlog.

De jongen begon met klappertanden wat hij niet tegen kon houden. Hij volgde het advies van de man op om een aantal keren onderwater te duiken en tot nu lukte dat ook. Dennis besloot om toch maar uit het water te gaan want hij had het steenkoud! Hij wees met zijn vinger naar de kant om er mee aan te duiden dat hij eruit ging. Hij keek met een verontschuldigd gezicht want hij wilde graag met Jack zwemmen maar dadelijk raakte hij nog onderkoeld. Hij klom naar de kant en floot zodat Leave kwam. Hij begon met bibberende vingers in zijn tas te rommelen om daar een groot handdoek uit te pakken die hij om zijn lichaam sloeg.

Als Jack daaraan deed zou hij nu glimlachen om Dennis. Maar natuurlijk was zijn gezicht uitgestreken en nietszeggend als altijd. Hij zwom ook naar de kant en ging naast Dennis zitten. Het meer en de druppels op zijn lichaam bevroren weer en hij had het helemaal niet koud. De dag dat Jack Frost het koud zou hebben, zou misschien wel het einde van de wereld voorspellen. Hij keek Dennis aan en vond het eigenlijk best raar dat mensen het koud konden hebben, maar dat zei hij maar niet. Hij dacht erover na hoe het jochie het sneller warm kon krijgen, maar kon niet zo snel iets bedenken. Hij dacht daar normaal nooit over na, omdat hij het niet warm wilde hebben.