Rijk van de weegschaal - De verloren mijnen.

'Zeg me dat wel.' Antwoordde Kian, zijn stem begon steeds slaperiger te klinken en het zou niet lang meer duren voor hij in slaap zou vallen, hij kon het niet langer uitstellen. 'Zeg, steek je me niet dood in mijn slaap?' Vroeg hij met een spottende ondertoon in zijn stem. Hij hief zijn hand op, hij werd liever niet verrast, dus hief hij zijn zwaard zo op dat het in het donker niet te zien was, maar dat het wel iemand lelijk zou verwonden als diegene zich over hem heen zou buigen. Dit moest maar genoeg zijn, veel meer kon hij niet doen. Hopelijk was ze hem niet kwaad gezind, al twijfelde hij eraan, ze hadden samen die invallers van zich af geslagen, en waarschijnlijk was ze zelf ook te moe om nog iets te doen. Zo werd zijn adem steeds regelmatiger en viel hij in een lichte en onrustige slaap.

Het was alsof hij haar gedachten had gelezen, zijn opmerking was zo toevallig dat Alexis een klein lachje niet tegen kon houden. "Zolang jij je zwaard gewoon bij je houd ben ik niets van plan." reageerde ze op zijn woorden, naar waarheid. Alexis had nog altijd een van haar dolken naast haar hoofdkussen liggen en een mesje in haar broekriem, klaar om ze vast te grijpen als dat nodig was, maar ze had besloten dat dat niet nodig zou zijn deze nacht. Ze had geen zin in onaangename verrassingen. Alexis sloot haar ogen en luisterde naar de ademhaling van Kian die langzaam vertraagde en in een eenzelfde ritme veranderde. Waarschijnlijk viel hij langzaam in slaap, maar hij was niet de enige die zich overgaf aan de slaap. In tegenstelling tot Kian viel ze in een diepere slaap, zonder droombeelden die haar tartte.

Het was nog maar in de vroege uurtjes van de morgen toen Kian zijn ogen opende en overeind schoot, waarbij hij bijna zijn eigen zwaard in zijn maag kreeg. 'Oef.' Onstnapte er zachtjes aan zijn keel. Dat had niet veel gescheeld. Hij pakte het wapen bij het heft en haalde het uit de lucht, legde het op de grond. Hij keek even naar het gezicht van de slapende vrouw naast hem, ze zag er vredig uit. Het was alsof het heel iemand anders was dan de strijdster die hij gister had gezien. Hij duwde zichzelf omhoog en pakte zijn kledingstukken op, om ze weer aan te doen. Hij bewoog zich geruisloos, als een dief in de nacht. Daarna raapte hij zijn wapens en dekens bij elkaar. De laatste deken zou hij wel bij de vrouw laten liggen, hij vond het niet nodig om te wachten tot ze weer wakker was en eigenlijk wilde hij wel weer verder reizen.

Weetje, ik vind dat ze vrienden moeten worden, haha
-
Hoe stil de jongen ook deed, Alexis werd toch wakker van de geluiden die eerder in de nacht nog niet aanwezig waren. Het was het bijna niet onmerkbare verschillen, als de ademhaling van Kian die veranderde en de zachte geluiden die het metaal maakte als hij enkele wapens optilde. Het was bijna onhoorbaar, maar bij elkaar zorgde het ervoor dat Alexis langzaam wakker werd. In eerste instantie had ze niet direct door waar ze ook alweer de nacht had doorgebracht, het vage licht van de kristallen en de koele ruimte waar haar hoofd in lag zorgde ervoor dat ze het al snel weer wist. De bijzondere grotten waar ze in overnacht had. Alexis draaide zichzelf om en zag de gestalte van Kian rondsluipen. Alexis glimlachte even en bleef met haar ogen de jongeman volgen, verder zei ze niks.

Ja! Ik vind ze wel grappig samen^^

Hij schoof zijn zwaard in het heft op zijn rug, waarbij een zacht slijpend geluid klonk, het geluid van metaal tegen metaal. Met zijn andere hand deed hij de band van zijn koker over zijn hals, zodat deze ook op zijn rug te hangen kwamen. Hij moest zijn pijlen nog ophalen, velen daarvan had hij in de grote grot laten zitten. En zijn pijlen waren veel waard, ze waren kaarsrecht. Het duurde zeer lang om ze te maken, daarom wilde hij ze terug. Er klonk een zacht geluid van de kant van Alexis, net toen hij de grot wilde verlaten. Hij draaide zich om en richtte zijn blik op haar gezicht. Haar glimlach deed ook hem glimlachen. 'Hoe lang ben je al wakker?' Vroeg hij geamuseerd. 'Ik had niet verwacht dat je zo'n gluurder was.' Hij knipoogde even en woelde even door zijn haar, in een poging het in model te brengen.

Haha ja hea, een soort partners in crime, behalve dan dat ze geen banken overvallen xD
-
Alexis had toegekeken hoe Kian zich voorbereidde om te vertrekken, het bepakken van al zijn wapentuig leek nog het meeste tijd te kosten. Het was een redelijk bekend verschijnsel voor Alexis, niet dat ze ook nog met een zwaard en een pijl en boog liep te zeulen, maar ze had een bepaalde manier van indeling, waar ze niet van afweek. Het zou namelijk een beetje jammer zijn als je midden in een gevecht het wapen dat je zocht niet kan vinden. Ondertussen vonden Alexis haar ogen die van Kian, de kleine glimlach op haar lippen werd breder. "Een minuut of 10, gok ik zo." antwoordde ze eerlijk op zijn vraag. "Niet heel lang." stelde ze hem gerust, niet dat ze verwacht had dat hij veel dingen had gedaan die hij liever geheim hield. "Maar tja, ik kan de kans op een eventuele glimp van je bovenlichaam me toch niet laten ontgaan." grapte ze op haar beurt.

Ja precies!

Kian schudde meewarig zijn hoofd, alsof hij een klein kind op haar plek wilde zeggen. Zijn plagende blik verraadde echter dat hij het wel grappig vond. Ze was zo anders dan andere vrouwen die hij ontmoet had, ze leek zo ver van dat aanhankelijke type af te staan dat hij normaal gesproken aantrok. Het beviel hem wel. Ze maakte hem aan het lachen en dat gebeurde niet vaak. Ook zijn glimlach werd dan ook breder toen ze de laatste opmerking nog aan haar toevoegde. 'Straks maak je me nog aan het blozen.' Aan de spottende ondertoon was echter te horen dat dat nooit gebeuren zou. Waarschijnlijk zou je nog eerder een giraf zien zwemmen.

Bij het schudden van hoofd Kians hoofd kon ze een klein lachje niet onderdrukken, ondanks dat ze net wakker was had ze ditmaal geen ochtendhumor. Het gebeurde niet vaak dat ze een nacht vast door kon slapen en hoewel het vroeg was, had ze wel een flink aantal uur slaap kunnen pakken. Alexis duwde zich overeind, waardoor ze rechtop kwam te zitten, wel trok ze de dekens nog over haar bovenbenen heen, want heel warm vond ze deze ochtend niet. "Die dag zou ik wel eens mee willen maken." weer lachte Alexis, de jongen had het soort humor waar deze vrouw wel van hield. "Maar, waar gaat de reis naar toe, of ga je me dat niet vertellen?" vroeg Alexis, toch wat nieuwsgierig .

Haha ochtendhumor

Kian grijnsde even geheimzinnig. 'Eerst ga ik sowieso mijn pijlen ophalen.' Hij zette nog een paar stappen naar de opening van de grot, wachtend of ze misschien op zou staan en mee zou lopen. Hij wist niet of ze de weg naar buiten nog zou kunnen vinden, maar dat was in principe niet zijn probleem. 'Daarna weet ik het niet.' Antwoordde hij, niet geheel naar waarheid. Hij bleef Kian en hij zou geheimzinnig blijven. Hoe goed je hem ook leerde kennen, zijn beweegredenen zou je nooit helemaal kunnen doorgronden, noch zijn pad volgen. Hij staarde even naar het donker.

haha oeps xD
Zullen we zo trouwens nieuwe meet doen, ofzo?
-
Alexis snapte dat hij die pijlen terug wilde hebben, aangezien ze zelfs in steen bleven steken. Die pijl die rakelings langs haar gezicht was gevlogen was ze niet zomaar vergeten. Het was niet haar idee om te sterven aan een pijl die een of andere gast van een richel afschoot. Dan had ze toch liever een man tot man gevecht. "Dan wens ik je een goede reis, Kian." eigenlijk had ze het idee dat hij wel een richting had waar hij in zou willen vertrekken. Maar in dat opzicht leken ze ook behoorlijk op elkaar, niet zomaar al je informatie prijsgeven, dat kon nog gevaarlijk worden.

Ja is goed ^^

Kian stak zijn hand op, gunde haar nog een laatste grijns en verdween tussen de opening in de berg, de gang in. 'Zorg voor jezelf.' Riep hij nog, als laatst, al uit het zicht verdwenen. Hij liep door, zijn schoenen maakten een zacht geluid. Die Astor prikkelden om ook naar buiten te komen en hem te volgen. 'Goed geslapen?' 'Geweldig.' Kian grijnsde en sloeg de hoek om, daar kwam hij bij de enorme grot terecht. Hij pakte zijn pijlen en stopte deze terug. Hij voelde zich op een of andere manier wel verbonden met Alexis. Zouden ze elkaar ooit nog zien?

waar? C:

https://kyon-rpg.actieforum.com/t188-de-kloof-rijk-van-de-leeuw Begin jij?

Jep c;